Αυτό το παιδάκι είναι δικό μου;;
Πήγαμε σήμερα στο σούπερ μάρκετ.
Σε ένα διάδρομο χάζευα τα δημητριακά και το μάτι μου έπεσε ακριβώς δίπλα τους στα βρεφικά προιόντα. Κρέμες, φρουτόκρεμες, ρυζάλευρα, αλεσμένα σε βαζάκια, γάλα σε σκόνη, βρεφικό τσάι, επιδορπιάκια… Με εξαίρεση το γάλα σε σκόνη, δεν χρειαστήκαμε ποτέ τίποτα από τα υπόλοιπα, όμως πάντα κοντοστεκόμουν και τα χάζευα, γιατί αφορούσαν μωράκια.
Σήμερα, όμως, συνειδητοποίησα ότι δεν μου λένε τίποτα πια. Η κόρη μου κοντεύει 18 μηνών και τα γάλατα σε σκόνη, τα αλεσμένα και τα βρεφικά φαγητά έχουν εδώ και πολύ καιρό πάψει να μας απασχολούν.
Με έπιασε μια μικρή θλίψη.
Το μωρό μου δεν είναι πια και τόσο μωρό,
(πάλι καλά που έχει ακόμα λίγο μόλις μαλλάκι και… μικροδείχνει)
Το μωρό μου έχει γίνει πια παιδάκι
και εγώ ακόμα χαμπάρι δεν πήρα, φίλες μου.
Προχθές έπιασα τον εαυτό μου να παθαίνει ΞΑΝΑ σοκ, καθώς την κοιτούσα.
18 μήνες μαμά, μέχρι και blog «Είμαι μαμά» έχω και όμως ακόμα αιφνιδιάζομαι.
Κοιτάω το παιδάκι μου και το καμαρώνω
και μετά σκέφτομαι ότι είναι ΔΙΚΟ ΜΟΥ
και παθαίνω τρέλα από την αρχή…
Μπορεί να είναι το ορόσημο των 18 μηνών…
Πάντως είμαι σε περίεργη φάση, σας λέω!!!
Θα μου περάσει ποτέ
ή συνέχεια θα διαπιστώνω με έκπληξη φτου ξανά μανά από την αρχή
ότι μεγάλωσα και έγινα μαμά;;
Γεια σας! Είμαι και εγώ μαμά ενός μπομπιράκου που σήμερα γίνεται 4 μηνών! Ολίβια, έχεις απόλυτο δίκιο! Κάθε μέρα που περνάει σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και πόσο γρήγορα μεγαλώνει! Πολλές φορές δακρύζω σκεπτόμενη πως όταν θα επιστρέψω στη δουλειά θα χάνω πολλές στιγμές απο το μωράκι μου και πως πολύ γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα είναι αντράκι! Είμαστε απο τη πρώτη μέρα συνέχεια μαζί και δεν μπορώ μακρυά του ούτε λεπτό!!!
Γεια σου Ολιβια... Ειμαι μαμα (το λεω και δεν το πιστευω) μιας μοναδικης υπαρξης που γινεται τριων μηνων το σαββατο, ηρθε σαν εκπληξη στη ζωη μου η εγκυμοσυνη της λιγο πριν γινω 25 και μεσα σε ενα χρονο παντρευτηκα, μετακομισα απο τη γκαρσονιερα που νοικιαζαμε με το φιλο μου και ... εγινα μαμα. Νομιζα οτι θα φοβηθω κ οτι ισως να μην τα καταφερω χθες ειμασταν βολτα στα εξαρχεια βολεμενες με το σλινγκ μας κ ακομα και στους γνωστους μας φαινοταν περιεργο.. Ομως συνειδητοποιω οτι μ αρεσει πολυ κ οτι ειναι ισως το μονο πραγμα που απολαμβανω να ειμαι καλη . Το μονο που με φοβιζει ειναι οτι κυλουν τοσο γρηγορα οι στιγμες κ ειναι σα να μην τις προλαβαινω ! Σαν χθες εμπαινα στο ιασω πονωντας και μη γνωριζοντας τι θα αντικρυσω! Το μπλογκ σου κ ενα φορουμ που γραφω τα νιωθω τη διαδικτυακη μου οικογενεια, ειναι σημειο αναφορας για αγορες για ιδεες για τα παντα!!!!! Σε ευχαριστουμε λοιπον εγω και η αννα μου. Και αναφορικα με αυτο που σου συμβαινει ειναι τελειως φυσιολογικο και μηπως οπως ειπε μια προλαλησασα μεσα σου γεννιεται η ιδεα για ενα δευτερο πλασματακι; Εγω ως μοναχοπαιδι που ενιωσα πολλη μοναξια σου ευχομαι να σου τυχει...
Μια από τα ίδια Ολίβια. Το ίδιο παθαίνω και στα jumbo στα βρεφικά με τις κουδουνίστρες κτλ (πριν γεννήσω τη μικρή γιατί πάλι άρχισαν να με αφορούν χχχ). Όταν τα κοιτάω λιώνω και εκπλήσσομαι. Το αγοράκι μου πριν 2.5 χρονια δεν υπήρχε καν στη ζωή μου και τώρα ήρθε και την κατέκτησε ολοκληρωτικά. Η μικρούλα μου μέρα με τη μέρα παίρνει και αυτή τη θέση της στην καρδιά μου και αναρωτιέμαι πότε έκανα το δεύτερο!
αχ ολιβια ολες οι μαμαδες καπως ετσι αισθανονται.κ ολες μα ολες εχουμε αυτο το κατι της κουκουβαγιας.χεχεχεχε.σε λιγο το μονο που θα εχεις ειναι οι αναμνησεις.οταν θα πρωτοπαει σχολιο μετα γυμνασιο κ.τ.λ θα λες ποτε μεγαλωσε
Κοντεύει έξι μηνών και ακόμα τον βλέπω κι αναρωτιέμαι μήπως έκαναν λάθος και έρθει κάποιος και μου τον πάρει! Βλέπω το δωμάτιό του(που ήταν γραφείο δικό μας πριν σκάσει μύτη) και δεν το πιστεύω ότι επιτέλους έγινε παιδικό δωμάτιο! Το πόσο άλλαξε η ζωή μου,το κατάλαβα όταν γύρισα στη δουλειά μετά από 4 μήνες με το ζουζούνι μου.Ο νους μου ήταν εκεί,τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Καλή η δουλειά,εκεί που έχουμε φτάσει, αλλά για να προσφέρει τα προς το ζειν. Από κει και πέρα,η οικογένειά μας είναι το παν. Όσο για τις βρεφικές τροφές,ακόμα δε φτάσαμε εκεί,φιλοδοξώ να μην του δώσω ετοιματζίδικα.Θα φάει ουκ ολίγα συντηρητικά,ούτως ή άλλως,στην πορεία...
Ηαληθεια είναι ότι συμβαίνει σε όλες μας!! Εμένα είναι έξι μηνών και προσπαθώ να "συγκρατήσω" τον χρόνο αλλα φυσικά δεν γίνεται!!!Το ευχάριστο είναι ότι δενεσαι καθημερινά όλο και πιο πολυ και ότι καταλαβαίνεις ποσο μεγάλη ευθύνη έχεις γι αυτο το παιδι,που εξαρτάται απόλυτα απο σένα!! Απλώς το σχόλιο σου "ότι μεγάλωσα και έγινα μάνα" μου θυμησε τόσο πολυ κάποιες κρυφές μου σκέψεις :"ποτέ ήμουν και εγώ παιδι και πότε έκανα παιδι.....!!!!"τις οποίες και εγώ προσπαθω να μην κάνω γιατί μελαγχολω!!! Τα παιδιά όμως είναι ευτυχία !!! Και είμαστε τυχερες που τα έχουμε και κάθε πρωί που μας βλέπουν , μας χαμογελούν!!!!
Καλημέρα Ολιβιάκι! Που να δεις τι σοκ παθαίνεις όταν το .... μωρό σου πηγαίνει πρώτη μέρα στο σχολείο!!!!! Εκεί λες πως θες ένα μωρό ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!
ki ego to epatha auto to sok... eidika otan kopsame kai tis panes... ta kalutera erxontai.... na eisai sigouri.... ego tremo stin idea oti tha ginei 7-8 kai pleon den tha einai mikro etoimologo glossoudiko kai xaritomeno, alla ena paidaki sobaro... opos ola ta upoloipa... :'(
Κι εγω τα ιδια νιωθω. Ακριβως τα ιδια. Και τωρα με τον δευτερο που ειναι ακομα μωρο, ειμαι και πιο χαλαρη, προσπαθω να ρουφηξω την καθε του στιγμη γιατι ξερω οτι μετα θα μου λειψουν ολα αυτα τα μπεμπεκιστικα. Σαφως και καθε ηλικια εχει τα δικα της, αλλα τα μωρα ειναι που μεγαλωνουν τοσο γρηγορα και δεν προλαβαινεις να τα χορτασεις. Ο μεγαλος θα παει τωρα παιδικο σταθμο. Κι αυτο μου φαινεται τεραστιο. Καποτε δουλευα εγω σε παιδικο σταθμο και τωρα θα ειμαι μια απο τις μαμαδες που εχουν παιδακι σε σχολειο. Δε μου αρεσει, δεν το κρυβω. Ανυπομονω, αλλα δε μου αρεσει κιολας. Τελοσπαντων, ας μην ξεφευγω.... Ηθελα ιδιαιτερα να σταθω στο σχολιο της Ελενης. Ναι ειναι αληθεια. Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΕΤΑΙ. Δεν μπορει να μοιραστει σε καμια περιπτωση. Νιωθεις τα ιδια εις διπλουν, τριπλουν κλπ. Μαγικο ε; Οπως και τα παιδακια που φεραμε στον κοσμο. ΜΑΓΙΚΑ!!!!
Gia alli mia fora poso omorfa aradiazeis tis skepseis sou sto xarti!! Tuxaia perisi stis arxes tou blog epesa panw tou...kai apo tote xwris na eimai, oute sto ameso programma na ginw i idia mama...mas aporrofouses to endiaferon!! Isws k na itan o idios logos me sena, allagi suntetagmenwn, SKG --> ATH ! Twra pleon meta k to diko mas pollaplasiasmo porevomaste mazi sou k me oles tis upoloipes uperoxes manoules!!
Γεια σου μανουλα Ολιβια Διαβασα τις σκεψεις σου και θα ήθελα να σου γραψω με αφορμη αυτα που ειπες για τα βρεφικα προιοντα καποιες δικες μου. Ειμαι μανουλα 2 υπεροχων πλασματων (κουκουβα κουκουβα) Ο γιος μου μεθαυριο γινεται 3 χρόνων και η μικρή μου ειναι 10 μηνων. Και στα 2 μου παιδια ειχα την ατυχια να θυλασω μονο για 2 μηνες . Τον γιο μου τον θυλαζα ενω παραλληλα του εδινα και ξενο γαλα για συμπληρωμα γιατι ηταν μεγαλο μωρο και το δικο μου δεν του εφτανε.Στην κορη μου μεχρι 20 ημερων εδωσα μονο απο το δικο μου και εβαζε μια χαρα κιλα απλος μετα αρχισε να μην της φτανει και αυτης. Ειχες γραψει καποια στιγμη οτι δεν υπαρχουν σαφεις οδηγειες για το θυλασμο και ποσο δικιο εχεις. Ακομα και στο δευτερο μωρο μου ενοιωθα τοσο απειρη στο θεμα αυτο και ακομα και σημερα νομιζω πως εκανα κατι λαθος εγω. Στον Ανασταση μου δεν χρειαστικα να δωσω βρεφικες κρεμες τοσο πολυ. Ετρωγε κυριος φρουτα αλεσμενα στην αρχη και τωρα πια ολοκληρα αυγο ψωμακι με βουτυρακι και γενικα οτι πιο ''σπιτικο'' υπαρχει.Δυστυχως η μικρουλα μας μας βγηκε αλλο παιδακι .Οσο και να ηθελα να της δινω φρουτα η οτι αλλο υγειηνο γινοταν αυτη σε πεισμα της δεν εβαζε κιλα. οποτε ο γιατρος μας συνεστησε να της δωσουμε κρεμες , παιδικα γιαουρτακια, και οτι πιο παχυντικο υπαρχει για να δουμε πως θα εξεληχθει Σε λιγες μερες εχουμε ραντεβου με το γιατρο μας να δουμε πως τα πηγαμε.Το θεμα μου ειναι πως ηδη απο μονη μου αισθανομε ασχημα οτι κατι δεν εκανα καλα Δεν χρειαζομαι και αλλους να μου δημιουργουν και αλλες ενοχες. Μπορει αλλα παιδακια να τρων τα παντα αλλα οχι , αλλα μπορει να ειναι πιο φαγανα και αλλα οχι ή να εχουν καποιο προβληματακι και να πρεπει να εχουν αλλες διτροφικες συνηθειες. Οποτε καλα που υπαρχουν και αυτα τα προιοντα.Δεν θελω να πω κατι για σενα ισα ισα σε κρυφοζηλευω Απλος επιδη το σκεφτομουνα μερες τωρα αυτο με τις τροφες και μου εδωσες την αφορμη τωρα με συτο που εγραψες Φιλια πολλα Μια απο τις μαμαδες σου
:) Και σε ένα χρόνο ακόμα τι θα λες? Το δικό μου είναι δυόμιση και πλεον μιλάει, παίζει, τρέχει όλη μέρα και θέλει να κάνει μεγαλίστικα πράγματα! Έχει το δικό του, μοναδικό χαρακτήρα, έχει πια άποψη για όλα και φυσικά, τα γούστα του διαφοροποιούνται από τα δικά μου. Μα πότε πέρασε ο καιρός? Τέτοιες και άλλες πολλές σκέψεις πέρασαν και περνούν και από το δικό μου μυαλό. Όμως σε λίγες μέρες κάτι μαγικό θα συμβεί ξανά: Γίνομαι για δεύτερη φορά μανούλα και τα συναισθήματα είναι το ίδιο μαγικά! Καθώς αρχίζω πάλι να μαζεύω μικροσκοπικά ρουχαλάκια, μπιμπερό, πάνες...ξυπνούν μέσα μου οι πιο γλυκιές αναμνήσεις κι αυτή η μοναδική λαχτάρα, να το κρατήσω στην αγκαλιά μου, να το δω, να το μυρίσω! Και ναι, μπορώ πια να το πω με σιγουριά, κάθε φορά είναι σαν πρώτη φορά! Μήπως αρχίζει να ωριμάζει μέσα σου η ιδέα για ένα δεύτερο μωράκι??? Η Αγάπη δε μοιράζεται, η Αγάπη μόνο πολλαπλασιάζεται! Να είναι καλά όλα τα παιδάκια του κόσμου!
Η Αγάπη δε μοιράζεται, η Αγάπη μόνο πολλαπλασιάζεται! Υπέροχο αυτό που έγραψες Ελένη!! Με το καλό να έρθει στον κόσμο το 2ο παιδάκι σου!
όπως τα λες είναι, φιλενάδα!! Εσύ(κι εγώ κ σχεδόν όλες) που ακόμη κοιμόμαστε με κούκλες, έχουμε παιδάκια!!! Είναι αυτή η μαγεία της μητρότητας, που δεν επεξηγείται... κάποια πράγματα δεν θέλουν εξηγήσεις... απλά συμβαίνουν κι εσύ πρέπει να είσαι εκεί, ψυχή τε και σώματι, για να μη χάνεις λεπτό!!! :-)
kala k ego leo sunexeia sthn mpempelina mou ego ego eimai h manoula sou gia na to siniditopoihso ego k oxi auth....xaxaxa Y.G otan les oti xreiastikes mono gala dld rizaleuro kremes tetoia ti edines?
Το ότι έγινες μεγάλωσες και έγινες μαμα θα σου περάσει αυτο που δεν θα σου περάσει ποτε ειναι ότι αυτο το κουκλί ειναι δικο σου.Πιστεψε με στο λεω εγω που εχω ένα γυιό 24 ετών..παρόλα αυτα διαβάζω καθημερινά τα άρθρα σου...λες να διαπιστώνω και εγω ότι μεγάλωσα και έγινα μαμα? να χαίρεσε την καθε στιγμή και να χαίρεσε την οικογένεια σου
Μπα δε θα σου περασει ποτε.Εγω επαθα μεγαλο σοκ τωρα που καθαριζα το δωματιο του γιου μου και μαζευα παιχνιδια που επαιζε μικροτερος.Τωρα περιμενω να ερθει το γραφειο του γιατι φετος θα παει πρωτη δημοτικου!ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ το παιδακι θα παει πρωτη δημοτικου;;;;;Θα εχω ΕΓΩ παιδι στο δημοτικο;;;;;;;;
Και εγώ όλη μέρα αυτό λέω από μέσα μου και κάθε φορά που την κοιτώ νιώθω πιο ευτυχισμένη! Είναι πραγματικά υπέροχο το να είσαι μαμά, αλλά αυτή η ηλικία τώρα είναι φανταστική! Τώρα που μιλάνε, κάνουν πονηριές, παίζουν σαν μεγάλα παιδάκια και μπορούν και λένε σ'αγαπώ μαμά!
Οπως τα λες τωρα που σε διαβαζω τις βλεπω που κοιμουντε και ποσα βραδια αναρωτιεμαι το ιδιο πραγμα....ειναι δικες μου???...ακομα και η δευτερη εγινε κοριτσακι τελος οι πανες τελος τα μπιμπερον και τα πιπιλισματα και ακομα το πακετο με τις πανες δεν λεω να το δωσω λες και θα ξαναμικρινει το μωρο μου .........ενα ολοκληρο καλοκαιρι και καροτσι δεν πειραμε σε καμια μας βολτα το smtrainer μας μικραινει και αυτο πανε τα μωρουδιακα και αρχιζω και παθενω στερηση.....βρε λες?????