Αυτό το παιδάκι είναι δικό μου;;
Πήγαμε σήμερα στο σούπερ μάρκετ.
Σε ένα διάδρομο χάζευα τα δημητριακά και το μάτι μου έπεσε ακριβώς δίπλα τους στα βρεφικά προιόντα. Κρέμες, φρουτόκρεμες, ρυζάλευρα, αλεσμένα σε βαζάκια, γάλα σε σκόνη, βρεφικό τσάι, επιδορπιάκια… Με εξαίρεση το γάλα σε σκόνη, δεν χρειαστήκαμε ποτέ τίποτα από τα υπόλοιπα, όμως πάντα κοντοστεκόμουν και τα χάζευα, γιατί αφορούσαν μωράκια.
Σήμερα, όμως, συνειδητοποίησα ότι δεν μου λένε τίποτα πια. Η κόρη μου κοντεύει 18 μηνών και τα γάλατα σε σκόνη, τα αλεσμένα και τα βρεφικά φαγητά έχουν εδώ και πολύ καιρό πάψει να μας απασχολούν.
Με έπιασε μια μικρή θλίψη.
Το μωρό μου δεν είναι πια και τόσο μωρό,
(πάλι καλά που έχει ακόμα λίγο μόλις μαλλάκι και… μικροδείχνει)
Το μωρό μου έχει γίνει πια παιδάκι
και εγώ ακόμα χαμπάρι δεν πήρα, φίλες μου.
Προχθές έπιασα τον εαυτό μου να παθαίνει ΞΑΝΑ σοκ, καθώς την κοιτούσα.
18 μήνες μαμά, μέχρι και blog «Είμαι μαμά» έχω και όμως ακόμα αιφνιδιάζομαι.
Κοιτάω το παιδάκι μου και το καμαρώνω
και μετά σκέφτομαι ότι είναι ΔΙΚΟ ΜΟΥ
και παθαίνω τρέλα από την αρχή…
Μπορεί να είναι το ορόσημο των 18 μηνών…
Πάντως είμαι σε περίεργη φάση, σας λέω!!!
Θα μου περάσει ποτέ
ή συνέχεια θα διαπιστώνω με έκπληξη φτου ξανά μανά από την αρχή
ότι μεγάλωσα και έγινα μαμά;;
Γεια σας! Είμαι και εγώ μαμά ενός μπομπιράκου που σήμερα γίνεται 4 μηνών! Ολίβια, έχεις απόλυτο δίκιο! Κάθε μέρα που περνάει σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και πόσο γρήγορα μεγαλώνει! Πολλές φορές δακρύζω σκεπτόμενη πως όταν θα επιστρέψω στη δουλειά θα χάνω πολλές στιγμές απο το μωράκι μου και πως πολύ γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα είναι αντράκι! Είμαστε απο τη πρώτη μέρα συνέχεια μαζί και δεν μπορώ μακρυά του ούτε λεπτό!!!
Γεια σου Ολιβια... Ειμαι μαμα (το λεω και δεν το πιστευω) μιας μοναδικης υπαρξης που γινεται τριων μηνων το σαββατο, ηρθε σαν εκπληξη στη ζωη μου η εγκυμοσυνη της λιγο πριν γινω 25 και μεσα σε ενα χρονο παντρευτηκα, μετακομισα απο τη γκαρσονιερα που νοικιαζαμε με το φιλο μου και ... εγινα μαμα. Νομιζα οτι θα φοβηθω κ οτι ισως να μην τα καταφερω χθες ειμασταν βολτα στα εξαρχεια βολεμενες με το σλινγκ μας κ ακομα και στους γνωστους μας φαινοταν περιεργο.. Ομως συνειδητοποιω οτι μ αρεσει πολυ κ οτι ειναι ισως το μονο πραγμα που απολαμβανω να ειμαι καλη . Το μονο που με φοβιζει ειναι οτι κυλουν τοσο γρηγορα οι στιγμες κ ειναι σα να μην τις προλαβαινω ! Σαν χθες εμπαινα στο ιασω πονωντας και μη γνωριζοντας τι θα αντικρυσω! Το μπλογκ σου κ ενα φορουμ που γραφω τα νιωθω τη διαδικτυακη μου οικογενεια, ειναι σημειο αναφορας για αγορες για ιδεες για τα παντα!!!!! Σε ευχαριστουμε λοιπον εγω και η αννα μου. Και αναφορικα με αυτο που σου συμβαινει ειναι τελειως φυσιολογικο και μηπως οπως ειπε μια προλαλησασα μεσα σου γεννιεται η ιδεα για ενα δευτερο πλασματακι; Εγω ως μοναχοπαιδι που ενιωσα πολλη μοναξια σου ευχομαι να σου τυχει...
Μια από τα ίδια Ολίβια. Το ίδιο παθαίνω και στα jumbo στα βρεφικά με τις κουδουνίστρες κτλ (πριν γεννήσω τη μικρή γιατί πάλι άρχισαν να με αφορούν χχχ). Όταν τα κοιτάω λιώνω και εκπλήσσομαι. Το αγοράκι μου πριν 2.5 χρονια δεν υπήρχε καν στη ζωή μου και τώρα ήρθε και την κατέκτησε ολοκληρωτικά. Η μικρούλα μου μέρα με τη μέρα παίρνει και αυτή τη θέση της στην καρδιά μου και αναρωτιέμαι πότε έκανα το δεύτερο!