Έχω ένα γιο 5 χρόνων. Παιδάκι φρόνιμο, μαζεμένο, που ποτέ δεν θα χτυπήσει άλλο παιδάκι ή θα το προσβάλλει.
Τελευταία δυστυχώς όταν τον ρωτάω για το σχολείο έτσι χαλαρά (καθώς από μόνος του δεν μου λέει ποτέ τίποτα όσο και αν προσπαθώ και του λέω ξανά και ξανά ότι μπορεί να μας μιλήσει για το οτιδήποτε) μου αναφέρει περιστατικά όπου κάποια παιδάκια τον κορόιδεψαν λέγοντας του π.χ είσαι παχύς ή γιατί γράφει τα αρχικά του πάνω στα ταπεράκια του φαγητού του αντί ολόκληρου του ονόματος του όπως αυτά και άλλα παρόμοια της ηλικίας (χαζομάρες δηλαδή). Άσχετο αν δεν είναι παχύς και είναι απλά πολύ ψηλό και γεροδεμένο παιδάκι και όχι πολύ πολύ αδύνατο και μικρόσωμο όπως τα συγκεκριμένα (τους περνάει όλους ένα κεφάλι). Και τον ρώτησα αυτός τι τους απαντάει όταν του λένε κάτι τέτοια και μου λέει «τίποτα»…
Ξέρω ότι εξαιτίας του χαρακτήρα του αυτές τις «προσβολές» από άλλα παιδάκια τις παίρνει κατάκαρδα… Και δεν ξέρει τι να τους απαντήσει. Πολύ απλά γιατί δεν έχει μάθει να κοροιδεύει. Τόσο απλά… Και βλέπω ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί γιατί το κάνουν αυτό. Ίσως γιατί έτσι είναι η ψυχούλα του ή γιατί δεν του έλειψε η αγάπη και η προσοχή από το σπίτι μας ή δεν ένιωσε ανταγωνισμό παρά το ότι έχει και μικρότερο αδερφό, ούτως ώστε να συμπεριφέρεται όπως εκείνα. Προσπαθώ να σκεφτώ τι μπορεί να οδηγεί αυτά τα παιδάκια στο να μιλάνε έτσι στα άλλα παιδάκια ούτως ώστε να μπορέσω να του το εξηγήσω και να μην τα λαμβάνει υπόψη. Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί του. Χθες ρουφούσε την μικρή του κοιλίτσα (ναι, αυτή που έχουν όλα τα μωρά και η οποία δεν είναι σε όλα πλάκα) και όταν τον ρώτησα μου είπε για να μην είναι παχύς. Του είπα ότι οι πραγματικοί φίλοι μας και αυτοί που μας αγαπάνε δεν μας κοροιδεύουν για την εμφάνιση μας. Και στο κάτω κάτω αυτό που του είπαν δεν ισχύει. Άρα να μην τους δίνει σημασία. Πως θα ένιωθαν εκείνα αν τους έλεγε π.χ ότι είναι κοντά και άσχημα άραγε;
Τα παιδιά είναι παιδιά. Το ξέρω. Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις στην παιδική μας ηλικία που έχουμε υποστεί κάποια κοροιδία από συμμαθητές μας. Και βλέποντας μάλιστα καμιά φορά την συμπεριφορά κάποιων παιδιών από κοντά σκέφτομαι «πόσο σκληρά μπορούν να γίνουν Θεέ μου κάποια παιδάκια σε αυτή την ηλικία;» Ίσως ξέχασα πως ήταν στην εποχή μου τα πράγματα. Ίσως πάλι οι άνθρωποι όσο πάμε και χειροτερεύουμε και αυτό το μεταδίδουμε στα παιδιά μας… Ο καθένας μας έχει τον δικό του τρόπο αντιμετώπισης. Εγώ είμαι και λίγο αντιδραστική και φουρτουνιάζω και όσο περνά ο καιρός μαθαίνω να τα βγάζω από μέσα μου άμα κάποιος με εκνευρίσει και θυμώσω και έτσι ξεσπώ. Εκείνος δεν μπορεί να το διαχειριστεί και βλέπω ότι χρειάζεται καθοδήγηση αλλιώς θα τα κρατήσει μέσα του με όλα τα επακόλουθα που αυτό συνεπάγεται. Είναι ένα παιδάκι χαρούμενο που θέλει να κάνει φίλους αλλά επειδή δεν είναι όλα τα παιδάκια κλώνοι του, όπως είναι φυσικό άλλωστε, όταν βλέπει πράγματα και συμπεριφορές που δεν μπορεί να τα δικαιολογήσει βάσει των βιωμάτων του, θλίβεται και κλείνεται στον εαυτό του.
Καμιά εισήγηση από άλλες μαμάδες που το έχουν βιώσει; Πώς να του εξηγήσω πως πρέπει να διαχειρίζεται αυτές τις καταστάσεις;; Ξέρω ότι πρέπει να μάθει μόνος του κάποια πράγματα αλλά αυτό δε σημαίνει και ότι πρέπει να τον αφήσω στην μοίρα του να πληγώνεται και να κλείνεται ολοένα και περισσότερο… Γιατί αντιλαμβάνομαι ότι με τα χρόνια αυτό θα χειροτερέψει…
Μαμά Ν.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Να προσπαθήσεις να τονώσει την αυτοπεποίθηση του.Πχ να τον επιβραβεύει σε πράγματα που είναι καλά και να τον ωθεις προς αυτά.Αν πχ είναι καλός στην ζωγραφικη να του λες μπράβο και να τον γράψεις στην ζωγραφικη για να γίνει καλύτερος και να γνωρίσει και εκεί παιδάκια που έχουν ιδια ενδιαφεροντα.Φυσικα να μιλήσεις στην δασκάλα και μην το αφήσεις έτσι πρώτου χειροτερέψει η κατάσταση για να κινηθεί και αυτη αναλόγως και να βοηθήσει.Μαθε του να ζητα βοηθεια όταν την χρειάζεται πχ από την δασκάλα από εσένα κτλ.ειναι βασικο αυτο να μάθει να μιλάει.Πες του να κανει παρέα με αλλα παιδια και να αγνοεί τα πειράγματα αλλα να μιλάει και να ζητα βοήθεια παντα
Η κόρη μου είχε πρόβλημα στη δ δημοτικού, όταν έβαλε γυαλιά ηταν το μοναδικό παιδί στην τάξη με γυαλιά, ήταν κ λίγο κοντή, λίγο "τσουπωτή" σε καμιά περιπτωση παχουλή..... Εκεί ξεκίνησε η κοροιδία και συνεχίστηκε μέχρι την α γυμνασίου! Με πολύ δουλειά όλο αυτό το διάστημα από μέρους μου, για να έχει αυτοπεποίθηση. Αυτό που τελικά έπιασε ήταν ο αυτοσαρκασμός! Στην α γυμνασίου, αφού είχαμε κάνει τα πάντα, της λέω "όταν σε κοροιδέψει κάποιος και γελάσουν όλοι, γέλα κι εσύ! Κάνε πλάκα κι σύ με τον εαυτό σου και θα δεις" . Ο λόγος είναι απλός και της τον εξήγησα..... Αυτοί που επιτίθενται λεκτικά τουλάχιστον σε ένα παιδί, θέλουν να το δουν να κλαίει. Αν το δουν να γελά, δεν έχει νόημα η επίθεση και τη σταματουν. Ετσι κι έγινε! Γι αυτό θωρακίστε τα παιδιά σας, γιατί πάντα θα περιστοιχίζονται από " κακούς" ανθρώπους και θα πρέπει να μάθουν να τους αντιμετωπίζουν. Δε θα είστε εσείς πάντα δίπλα τους να τα σώζετε....
Πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που διάβασα και ειδικά απο δασκάλα της πρωτοβάθμιας. Αγαπητή Έφη σέβομαι την άποψη σου και συμφωνώ ως ένα βαθμό. Αλλά εγώ το παιδί μου δεν το αφήνω σε μια αλάνα μόνο του απο το πρωί ως το μεσημέρι για να του πω βγάλτα πέρα μόνος σου. Το μόνο εύκολο είναι να πάρεις ένα παιδάκι και να το αγριέψεις να πηγαίνει στο σχολείο ετοιμοπόλεμο. Το παιδί μου το στέλνω στο σχολείο που είναι μικρογραφία της κοινωνίας με νόμους κανόνες και φυσικά επιπτώσεις. Το δικαίωμα που έχω εγώ ως ενήλικος στην προστασία μου από το κράτος και την τιμωρία του όποιου ενόχου γιατί να το στερήσω από το παιδί μου και να του πω βγαλτα πέρα μόνος σου. Που είναι οι δάσκαλοι; Που είναι η σωστή επιτήρηση; Ποιος σας είπε οτι το σχολείο είναι μόνο το ακαδημαϊκό κομμάτι; Φτάσαμε σε σημείο η σωστή επιτήρηση των παιδιών και το πόσοι επιτηρητές θα είναι στο διάλλειμμα να μην έχει να κάνει με τις ανάγκες των παιδιών αλλά να είναι συνδικαλιστικό θέμα. Οι δάσκαλοι δηλαδή σύμφωνα με την άποψη σου Έφη θα ήταν ευχαριστημένοι αν τα παιδάκια πήγαιναν στο σχολείο κάθε μέρα έτοιμα για ξύλο; Θα ένιωθες οτι έκανες σωστά τη δουλειά σου ως παιδαγωγός;
Ποσο μα ποσο συμφωνω! Η κορη μου απο την πρωτη δημοτικου δεχοταν δειλα δειλα τα πρωτα πειραγματα διοτι ειναι ενα παιδι με αυξημενη ευφυια και μειωμενη κοινωνικοτητα (απο επιλογη κυριως, μιας και δε βρισκει ευκολα διαυλους επικοινωνιας με τα συνομηλικα παιδια). Στην γ δημοτικου αρχισαν να της πετουν τα πραγματα, να της βαζουν χαλασμενα φαγητα στην τσαντα κτλ. Σε μια πρωτη επαφη με το δασκαλο καθησυχαστηκα και μιας και ηταν η ληξη της χρονιας, φανηκε οτι διορθωθηκε. Ωστοσο, στην αρχη της δ δημοτικου, ειχαμε παλι παρομοια περιστατικα. Πηγα στο διευθυντη, μου ειπε θα μιλησει με τους γονεις των αλλων παιδιων και να μην ανησυχω. Επισης μου προτεινε να μαθω στο παιδι μου να χτυπαει (!). Του ειπα οτι δεν υπαρχει περιπτωση να γινει αυτο. Το προβλημα λυνεται με κινησεις σε βαθος κι οχι ετσι. Μια ωραια μερα λοιπον, μαθαινω οτι τρια αγορια κι ενα κοριτσι πιασαν την κορη μου και την τραβολογουσαν να τη ριξουν απο τοιχο υψους 2 μετρων. (Η δικαιολογια ηταν οτι τους ενοχλουσε που επαιζε μονη της στην αυλη και δεν τους εδινε σημασια).Με τη βοηθεια μιας συμμαθητριας της ξεφυγε και πηγε σε μια δασκαλα ζητωντας βοηθεια. Δεν ενημερωθηκα ποτε για το περιστατικο. Το εμαθα τυχαια απο τη συμμαθητρια που τη βοηθησε. Πηρα λοιπον την πρωτοβουλια και βρηκα τον πατερα του ενος παιδιου ο οποιος επεσε απο τα συννεφα και μου ειπε οτι ουδεποτε ο διευθυντης ειχε επικοινωνησει μαζι του. Πηγα τοτε στο δασκαλο της κορης μου και απειλησα οτι εαν δεν διορθωθει παραυτα η κατασταση θα παω στην πρωτοβαθμια και στον εισαγγελεα και θα κανω ασφαλιστικα μετρα εναντιον δασκαλων και γονεων. Και ω! Ως δια μαγειας κανεις δεν ενοχλησε το παιδι μου εκτοτε. Δεν ξερω ποιος ευθυνεται για αυτη την εξελιξη στα σχολεια, αλλα ως εκπαιδευτικος η ιδια, εχω ενα μονο να πω. Τα παιδια χρειαζονται αγαπη, ορια και σημασια. Αν τα κανουμε ως γονεις να νιωθουν σημαντικα, δε θα επιδιωξουν ποτε την προσοχη με λαθος τροπους. Δε θα μαθω το παιδι μου να χτυπαει για να αμυνθει. Θα το μαθω να ειναι δυνατο και να πιστευει στον εαυτο του. Θα το μαθω να διεκδικει τα δικαιωματα του σωστα κι οχι με τη βια. Θα πληγωθει γιατι η ζωη ειναι σκληρη. Αλλα θα ειναι ενας ανθρωπος αξιοπρεπης, με ηθος και αρχες. Να ειμαστε για τα παιδια μας το καλυτερο παραδειγμα. Κι οι εκπαιδευτικοι το ιδιο. Να μη κοιταμε να ερθει το μεσημερι να παμε σπιτια μας. Οι μαθητες μας ειναι παιδια μας. Ειμαστε υποχρεωμενοι να τους παρεχουμε αγαπη και ασφαλεια.
Σε κανέναν Μαλάκα δεν θα αφήσω να κακοποιεί το παιδί μου στο σχολείο η οπουδήποτε αλλού, κανένας Μαλάκας δεν είναι άξιος να βασανίζει το παιδί μου και να το δημιουργεί μόνιμα τραύματα ή να το θέτει στο κίνδυνο της αυτοκτονίας όπως έχει συμβεί σε πολλά παιδάκια τα οποία βίωναν την κακοποίηση από άλλα μπάσταρδα...Γονείς να είστε ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ προσεχτικοί στο θέμα αυτό!
κορίτσια ο μεγάλος μου γιος έχει πέσει πολλές φορές θύμα ξυλοδαρμού και λεκτικής βίας από συγκεκριμμένο παιδάκι το οποίο παρενοχλέι κι άλλά παιδιά. το παιδάκι αυτό ζήτησε από το γιο μου να είναι με την ομάδα του αλλίως θα τον χτυπάει καθημερινά,ο δικός απάντησε ότι προτιμάω να τρώω εγώ ξυλο παρά να χτυπήσω άλλο παιδί.Αυτό γινόταν από τη Α δημοτικού,προσπάθησα να τους κάνω και φίλους μιλώντας στη μαμα του παιδιού να συναντηθούμε και εκτός σχολείου, άφαντη.Κουτσά στραβά περνάει η χρονιά. στη β δημοτικού πάλι τα ίδια με αποτέλεσμα ο δικός μου να καταλήξει στο νοσοκομείο με χτυπήματα στη βουβωνική χώρα,στο κεφάλι,στα πόδια και την ουρά.ευτυχώς όμως όχι σοβαρά, τον χτύπησαν τρεις συμμαθητές του στη μέση του σχολικου προαυλίου την ώρα του διαλλέιματος.οι δύο είπαν ότι το έκαναν από φόβο για να μη φάνε εκείνοι ξύλο από το συγκεκριμμένο παιδάκι.από το νοσοκομείο ήθελαν να καλέσουν εισαγγελέα,αλλά δεν τους άφησα,μου είπαν ότι εάν δεν πάω θα θεωρηθεί ότι εγώ χτύπησα το παιδί μου.Πήγα στην εισαγγελέα να ενημερωθώ και ζήτησα να μη προχωρήσει το θέμα γιατί μιλάμε για παιδάκια οκτώ χρονών,συμφώνησε μαζί μου λέγοντας ότι θέλει εγγράφως τα μέτρα που θα ληθφούν απο τη πρωτοβάθμια και το σχολείο,αλλιώς θα παρέμβει εισαγγελέας ανηλίκων.Πήγα στη πρωτοβάθμια και μίλησα στη σχολική σύμβουλο η οποία προσπαθούσε να με πείσει να κάνω πίσω,τελικά κλείσαμε ένα ραντέβου για να μιλήσουμε με τους άλλους γονείς και τη δασκάλα.ζήτησα απλά να ενημερωθούν οι άλλοι γονείς.τις επόμενες μέρες από το σχολείο προσπαθούσαν να με πείσουν μη συνεχίσω.Όταν συναντηθήκαμε τη συζήτηση άνοιξε ο διευθυντης ο οποιος είπε ότι πήγα στην εισαγγελέα και μίλησα για συσταση συμμορίας και διάφορα τέτοια,οι μαμάδες εξαγριώθηκαν και άρχισαν να βρίζουν εμένα και το παιδί μου.(να πω ότι είχα δώσει εγγράφως στον διευθυντη τι συνέβη ύστερα από κατάθεση του παιδιού,τα οποία και επιβεβαίωσε η μια δασκάλα).τις επόμενες μέρες οι μαμαδές ξεκίνησαν ένα ψυχρό πόλεμο απεναντι μας,όποτε μας έβλεπαν φώναζαν ότι πρέπει τέτοιες μαμάδες πρέπει να τους παίρνει τα παιδιά το χαμόγελο και διάφορα.Προετοίμασα το παιδί μου για το ψυχολογικό πόλεμο που ήξερα ότι θα δεχθούμε,ευτυχώς υπάρχουν πολλα παιδάκια που τον αγαπάνε και τον στήριξαν,όταν τα παιδιά που τον χτύπησαν προσπάθησαν να τον απομονόσουν. να σημειώσω ότι είναι ένα φυσιολογικο παιδί σε βάρος και ύψος,στο προαύλιο παίζει κανονικά ,το μόνο του ''ελλάτωμα'' είναι άριστος μαθητής,δεν ενοχλεί μέσα στη τάξη.τις επόμενες μέρες η επιτήρηση αυξήθηκε και γονεις με το ίδιο πρόβλημα άρχισαν να μιλούν και η χρονια τελείωσε με πιο ήσυχους ρυθμούς για όλους μαθητές και δασκάλους.Στο παιδάκι που χτυπούσε μπήκε επιτηρητής. Στην αρχή ένιωσα τύψεις μήπως στιγματίσω κάποιο παιδάκι ως ''κακο'' χωρίς να το θέλω,όταν τελέιωσε όλο αυτό το οποιο ήταν πολύ ψυχοφθόρο,αλλά κάποιος έπρεπε να βάλει ένα τέλος,πολλοί γονείς με ευχαρίστησαν και άρχισα να πιστεύω ότι έκανα το σωστό.Ο γιος μου και τα άλλα παιδάκια μου είπαν καλά κάνατε κανεις δεν μας άκουγε πάντα υπερασπιζόντουσαν τους 'αλλους.Ελπίζω τα μέτρα να συνεχιστούν και φέτος και να μην υπάρξουν προβλήματα.Αυτό που λεέι η Έφη το έχω πει πολλές φορές στο γιο μου,επειδή όμως φώναξε στον ζωηρό βρέθηκε τιμωρία,μάλλον ήταν θέμα σχολείου.Σαν γονιός πιστεύω ότι έκανα το σωστό για το παιδί μου και εάν ξανασυμβεί το ίδιο θα κάνω πάλι,δεν μπορούσα να δεχτώ ότι χάνω το παιδί μου,δεν μπορούσα να δεχτώ ότι από κοινωνικό και ευγενικό παιδί άρχισε να κλείνεται στον εαυτό του,να γίνεται επιθετικό απέναντι στα αδέρφια του όταν του ζητούσαν να παίξουν και να βρίζει με ακατανόμαστες λέξεις,να παραμελει τα μαθηματά του,άρχισα να μην το γνωρίζω μου έλεγε τα πάντα και το τελευταιό διάστημα μου απαντούσε συνέχεια μη σε νοιάζει, ώσπου έγινε το συμβάν και μας είπε τα πάντα.Ευτυχώς το διάστημα που δεχόταν όλη αυτή τη σχολίκη βία σωματική και ψυχική δεν ήταν μεγαλο και μπόρεσα να το επαναφέρω γρήγορα.Συγνώμη εάν σας κούρασα αλλά πιστεύω ότι έπρεπε να μιλήσω.
Σας ευχαριστω όλες τοσο πολυ για τα καλοπροαίρετα σχόλια σας. Βλέπω ότι Αυτό που περνάμε το αντιμετωπίζουν πολλοί... Όπως σας είπα, ανησυχω για τον τροπο που διαχειρίζεται αυτα τα περιστατικά γιατι σύντομα, σε 1 χρόνο θα πάει στο δημοτικό, σε δημόσιο σχολείο. Εκει θα γίνουν πιο ζόρικα ακομα τα πράγματα όπως έγραψε η Εφη. Και επειδη το αντιλαμβάνομαι θέλω όσο μπορω να τον προετοιμασω.. Είχαμε και κάποια θέματα με την ομιλία μας και παρόλο που πολλοί γονείς περιμένουν, εμείς τον πήγαμε λόγο θεραπεια όλη την χρονια προκειμένου να μην αφήνουμε περιθώρια για "σχόλια" απο τα αλλα παιδάκια που θα τον πληγωναν αν τον έπαιρναν χαμπάρι. Ξεκινήσαμε και καράτε αλλα στα μέσα της χρονιάς δεν ήθελε να συνεχίσει άλλο. Και δεν έιναι μόνο τα λόγια που φοβάμαι αλλα μην τον πάρουν χαμπάρι ότι δεν αντιδρά και τον αρχίσουν και στο ξύλο..και μου φαίνεται περίεργο γαμωτο γιατι αν γυρίσει το χέρι του τους κάνει μαύρους στο λεπτο..αλλα έλα που δεν το κάνει.. Ολο του μιλάω, του μιλάω...μέχρι και σαν θέατρο παίζουμε πολλές φορές και κάνω εγω ότι είμαι εκείνος και αυτός το παιδάκι που έρχεται να με κοροϊδέψει, για να του δείξω πως να απαντά... Έχω έναν αθώο γίγαντα 5χρονων ύψους 1.33 και 29 κιλών και θα βάλω τα δυνατά μου να τον βοηθήσω να μάθει να επιβιώνει σε Αυτό τον κόσμο. Με θλίβει, με ρίχνει απίστευτα να βλέπω το παιδι μου να πληγωνεται απο τέτοιες βλακείες αλλα θα κάνω ότι χρειαστεί για να τονωσω την αυτοπεποίθηση του... Βλέπετε στην περίπτωση μας την φετινή χρόνια αλλα και πέρυσι, οι δασκάλες δεν έκαναν τίποτε όταν το παιδι μου πήγαινε κοντα τους να τους πει για κάποιο περιστατικό που συνέβη, όπως του ειχα πει να κάνει...για Αυτό και για άλλους λόγους φέτος θα πάμε σε άλλο σχολείο. Άργησα να το χωνεψω δυστυχώς αλλα θα σταθώ διπλα του και φέτος με τις καινούριες δασκάλες θα είμαι απο κοντα.. Εύχομαι σε όλες τις μαμάδες να βρουν την χρυσή τομή στο πιο πάνω θεμα το οποίο θεωρω εξαιρετικά δύσκολο...και όλα τα παιδάκια να περνάνε μια ωραία παιδική ηλικία όπως τους αξίζει.. Χαρούμενα και όχι κλεισμένα στους εαυτούς τους....
Δεν ξερω τι να πω κ ποιο ειναι χειροτερο. Να εχεις ενα ησυχο παιδι που το κοροιδευουν ή να εχεις ενα τσαμπουκαλεμενο που κοροιδευει?πολυ τις φοβαμαι κ τις δυο καταστασεις.
Για σας.τι έγινε,αλλάξατε σχολείο;πως πάνε τα πράγματα;έχω το ίδιο πρόβλημα με την κόρη μου,8 χρόνων.τρία χρόνια τραβάμε κοροϊδία κα την τελευταία φορά την έσπρωξαν και έπεσε κάτω.η δασκάλα της είπε ότι έτσι είναι τα παιδιά και πρέπει να την κάνω πιο σκληρή.δεν συμφωνώ βέβαια.νομίζω να αλλάξω σχολείο και εγώ.
Συμφωνώ απόλυτα με την Έφη.... Ο κόσμος των παιδιών είναι πολύ σκληρός. Πάντα ήταν. Και αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά είναι παιδιά και δεν μπορούν να αντιληφθούν τα πράγματα όπως εμείς.... Τα παιδιά πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να μάθουν να μη φοβούνται και να διεκδικούν από μικρά τα δικαιώματά τους... Εγώ προσωπικά έχω 3 αγοράκια. Τα δύο είναι 5 χρονών και αυτό που τους έχω πει και τους το λέω συνέχεια είναι ότι δεν κοροιδεύουμε και δεν χτυπάμε κανέναν, αλλά όταν μας χτυπήσουν ή μας κοροιδέψουν αντιδράμε δεν καθόμαστε να μας χτυπάνε και ούτε κλαίμε. απλά αντιδράμε με όποιον τρόπο νιώθουν αυτοί καλύτερα, έτσι ώστε να μην δίνουν το δικαίωμα να τους το ξανακάνουν.
Καλησπερα σας. Ειναι μια απο τις πολλές παρομοιες ιστοριες που διαβαζω κ πραγματικα ενω αρχικα ειχα πει πως δεν θα παταθεσω τη γνωμη μου λογω αντιδρασεων που μπορει να υπαρξουν θα το κανω διοτι αν βοηθηθει εστω κ ενας γονιος-παιδακι για εμενα θα ειναι κερδος. Ειμαι εκπαιδευτικος στην πρωτοβαθμια εκπαιδευση κ μαμα ενος 2χρονου αγοριου. Ο κοσμος των παιδιων σας διαβεβαιωνω ειναι πολυ σκληρος. Απορω γιατι εξακολουθουν οι γονεις να θελουν να μεγαλωσουν παιδακια προβατα την εποχη των λυκων?Δεν λεω να μην εχουν αξιες-αρχες-σεβασμο και να πλακωνονται στο ξυλο. Δεν πρεπει ομως να καμαρωνετε τα παιδια σας που δεν απαντουν σε πειραγματα κ σωματικη βια. Κ ξερετε γιατι?γιατι πολυ απλα μετατρεπονται στις σκιες του σχολειου?ξερετε τι ειναι αυτο?βγαινουν παντα τελευταια απο την ταξη φοβουμενα τον συνοστισμο κ μηπως καποιος τα σπρωξει κ ζητησει κ τα ρεστα...οχι συγνωμη...ειναι κολλημενα σε ολο το διαλειμμα στην περιφραξη του σχολειου για τον ιδιο λογο,δεν την διασχιζουν ποτε...ισως να μην πανε ουτε καν στη βρυση για νερο,κ στο κυλικειο θα στειλουν παντα καποιον συμμαθητη θαρραλεο... Ναι...με αυτον τον τροπο πραγματι δεν μπλεκουν σχεδον ποτε σε καβγαδες κ ολοι εχουν να πουν τα καλυτερα...Αποτελεσμα....φοβος κ αγχος ζωγραφισμενο στα προσωπακια τους...Γιατι?για να κυριαρχουν ποιοι με τι παραπανω προσοντα?Λαθος μεγαλο... Μην νομιζετε οτι τα παιδακια που θα σπρωξουν ή θα φωναξουν προερχονται απο αχρειους ή άξεστους γονεις(υπαρχουν κ αυτες οι περιπτωσεις) ειναι επιστημονικα τεκμηριωμενη η εμφυτη αναγκη του ανθρωπου να προσπαθει να κυριαρχησει στα υπολοιπα μελη του ειδους του...οσο δεν συναντα αντισταση νιωθει πιο δυνατος κ συνεχιζει γιατι αυτη ειναι η φυση μας....κ των ενηλικων ας μη κοροιδευομαστε... Αφηστε τα παιδια σας να διεκδικησουν....λεκτικα κ σωματικά ...το σωμα μας καταλαμβανει εναν φυσικο χωρο που μας ανηκει κ κανεις δεν πρεπει να μας τον στερησει.... Αφηστε τα να νιωσουν δυνατα να ανταπεξελθουν ...αν χρειαστει σε καποιον που δεν καταλαβαινει ναι θα πρεπει να του μιλησουν εξισου σκληρα.... Καποιες φορες η κατασταση μπορει να τεθει υπο ελεγχο συζητωντας φυσικα με τους εκπαιδευτικους κ καποιους γονεις...μπορει ομως να μη βρειτε την ανταποκριση καποιες αλλες...τοτε? Σας παραθετω εμπειρια απο πρωτακι το οποιο σαπιζε τους παντες στο ξυλο ετσι για πλακα κ επειδη ηταν δυνατος...ετσι του ειχαν μαθει(περιπτωση που ελεγα πριν),πολλα τα παραπονα προς εμενα απο γονεις,συναδελφους που στην εφημερεια ειχαν προβληματα,τα υπολοιπα παιδακια μου που ετρεμαν,καλεσα συλλογο ,καλεσα γονει,καναμε ολοι μαζι με τα παιδια συναισθηματικη αγωγη,τα δικαωματα μου κ των αλλων κλπ....Καμια συνεργασια απο το σπιτι..... Ωσπου μια μερα ημουν εφημερεια κ ερχεται παλι ενα αγορακι χτυπημενο κ κλαιει....Ξερετε τι του ειπα?Την επομενη φορα που θα σε ακουμπησει θα του κανεις ακριβως το ιδιο...πραγματι το εκανε κ το αλλο αιφνιδιαστηκε τοσο πολυ που αρχισε να μαζευεται....οχι δεν εγινε αγγελος...αλλα αρχισε να το σκεφτεται.... Κ στον γιο μου το ιδιο θα πω αν ερθει η ωρα.... Αυτα απο εμενα που τα ζω εκ των εσω....με πολλη αγαπη προς τα αγγελουδια σας.
Καλά έκανες και μας τα είπες. Πολύ χρήσιμα!!!
Το έχω σκεφτεί κι αυτό σαν τελευταία λύση....Αλλά επειδή ακριβώς τα παιδιά είναι σκληρά, τι θα γίνει αν δεν πάνε όλα όπως θεωρούμε ότι θα πάνε; Αν πχ ο "νταής" αποφασίσει να χτυπήσει στο μάτι, ή να σπρώξει στην σκάλα αυτόν που του την έφερε; Και δεν εννοώ να έχουμε τα παιδια-φαντάσματα που λες, που θα ζουν με τον φόβο "κι αν...;". Λέω απλά αν τύχει και ξεφύγουν τα πράγματα και το παιδάκι πει "η δασκάλα μου είπε να του κάνω το ίδιο και μετά εκείνος μου έβγαλε το μάτι....". Τι γίνεται τότε;
τα παιδια ειναι σκληρα,ειλικρινη,αυθορμητα και ειανι παιδια οπως μου ειπε η δασκαλα του γιου μου που φετος θα παει νηπιο.Φυσικα αυτο δεν τους δινει το διακαιωμα να κοροιδευουν αλλα παιδακια.Οι σωστοι τροποι ξεκινανε απο το σπιτι καλώς ή κακώς.Γιατι δεν μιλας και στην δασκαλα του;εξηγησε τις τα πραγματα οπως εχουν και ζητα της βοηθεια να βαλει ορια και κανονες σε αυτα τα παιδακια.Εμενα την χρονια που περασε ενα αλλο αγορακι πηραζε το γιο μου διαρκως,πχ οταν πηγαινε τουαλετα του εκλεινε την βρυση για να μην πλυνει τα χερια του,τον εσπρωχνε του ζητουσε να παιξουνε ενω ο δικος μου δεν ηθελε.Μετα απο καιρο και αφου μου εκμυστηρευτηκε τα παντα,μιλησα στην δασκαλα του η οπια μου εξηγησε οτι το αλλο παιδακι τελικα που τον ενοχλουσε αντιμετωπιζε καποιο οικογενειακο σοβαρο προβλημα που το ειχε κανει να αλλαξει την συμπεριφορα του και στο σχολειο.Εθεσε ορια και κανονες και το προβλημα λυθηκε,μιλα,ζητα βοηθεια απο οπου χρειαζεται μην το αφησεις ετσι,πρεπει να βλεπει το σχολειο σαν κατι ευχαριστο και οχι να βαρυγκωμα οταν ειναι να παει.Ευχομαι να πανε ολα καλα.
το χουμε περάσει και τα περνάμε εξαιτίας του λόγου του. Και επειδή του δικού μου δε του αρέσει η κοροϊδία του είπαν όταν νιώθεις και καταλαβαίνεις ότι σε κοροιδεύουν θα λες συνέχεια στα μούτρα σας θα φεύγεις και θα πηγαίνεις εκεί που πιστεύεις ότι σε θέλουν. Δε τα το πιστέψετε πως έπιασε!!!!!!!
eytyxws koritsia pou uparxete kai eseis kai dinete symvoules gia emas pou isws sto mellon na ta vroume kaii emeis mprosta mas!!!(eimaste akoma 8 minwn)
συμφωνω ! κι εμενα θα μου χρειαστουν στο μελλον - αγχωθηκα ηδη !
Εχω φρικάρει!Η κορη μ ειναι 1,5!Κ μονο που σκέφτομαι οτι κάποιος θα την κοροϊδέψει και θα την πληγώσει...τρελαίνομαι!!!!
Δεν φταινε τα παιδια. Φταει η αδιαφορια των γονεων και η ελλειψη παιδειας και καλλιεργειας. Εχετε δει τα τελευταια 15 χρονια καποιον να σηκωνεται να προσφερει τη θεση του στα μεσα μαζικης μεταφορας;
Συμφωνω απόλυτα, έλλειψη καλλιέργειας κυρίως μια που δυστυχώς αρκετοί γονεις μπερδεύουν το γεγονος ότι για να μεγαλώσεις έναν σωστό άνθρωπο δεν αρκεί να τον γεμίζεις με παιχνίδια κ διάφορα πράγματα, πρέπει να ασχοληθείς κ μαζί του. Το αντιμετωπίζω συνέχεια κ απορώ ειλικρινα. Χτες ήμασταν με τη μικρή μου (3 1/2 ετών) σε ένα βιβλιοπωλείο κ αφήσαμε έξω το καροτσακι της με την κουκλίτσα της. Μαζεύτηκαν 3-4 αγοράκια 5-6 χρονών κ άρχισαν να πειράζουν το καρότσι κ να προσπαθούν να βγάλουν την κούκλα. Η μικρή μου που τους πήρε χαμπάρι έτρεξε έξω. Την άφησα κ πήγα να πληρώσω κ όταν βγήκα κ εγώ, τα αγόρια συνέχιζαν να κοροιδεύουν, η μικρή μου τους κοίταζε μη τολμώντας να επέμβει. Τους "μάλωσα" λέγοντάς τους ότι δεν είναι ευγενικό να αρπάζουν πράγματα που δεν τους ανήκουν έτσι, ούτε κ να κοροϊδεύουν.Εννοείται ότι συνέχιζαν να χαζογελάνε, αλλά το μήνυμα που θέλω να περάσω εγώ στην κόρη μου είναι ότι δεν είναι σωστή αυτη η συμπεριφορά κ κυρίως ότι είμαι εκεί να την προστατεύσω απο τέτοιες συμπεριφορές. Αυτό της δίνει κ την εμπιστοσύνη να μου μιλά. Απορώ όμως με τη διαπαιδαγώγησει που δίνουν ή μάλλον δεν δίνουν μερικοί στα παιδιά τους. Να πάνε τώρα σε μικρότερο κοριτσάκι να του πάρουν το καροτσάκι του κ την κουκλίτσα κ να το κοροιδέψουν χωρίς κανένα λόγο... Παρόμοιες συμπεριφορές συναντάω συνέχεια. Τις προάλλες ξεφυλίζαμε βιβλία στην πλατεία, ήρθαν πάλι 3-4 αγοράκια παρόμοιας ηλικίας κ αφού έβλεπαν τα βιβλία μαζί μας όταν τους είπα ότι φεύγουμε άρχισαν να τρέχουν πίσω της κ να την κοροιδεύουν. Είναι δυνατόν, φαντάζομαι τι γίνεται στα σχολεία!!!! Εγώ προσωπικά βέβαια δεν κολλάω πουθενά, ούτε είμαι της λογικής άστα μωρέ παιδιά είναι θα τα βρουν μεταξύ τους. Αν μου συμβεί κάτι παρόμοιο, να την κοροιδεύουν στο σχολείο, θα παω για αρχή στο δάσκαλο κ θα το αναφέρω κ εάν συνεχιστεί θα πάω στο διάλλειμα ή όταν σχολνάνε κ θα μιλήσω στα παιδάκια που κοροιδεύουν να σταματήσουν γτ δεν είναι σωστό κ η συμπεριφορά τους είναι μη ανεκτή. Δεν χρειάζονται φωνές, απλά να τους πεις ότι δεν μου αρέσει η συμπεριφορά σου κ θα πρέπει να την αλλάξεις. Δεν θα ανεχτώ να ξανακοροιδέψεις τον Τάδε. Κ εννοείται θέλει κ συζήτηση πριν με το παιδί σου ότι η συμπεριφορά αυτών που το κοροιδεύουν δεν είναι σωστή όπως είπε και η Nina. Σιγλα μην το αφήσω να ρουφάει την κοιλίτσα του κ να στεναχωριέται! Εδώ χοντρή κ γουρουνίτσα φωνάζανε τη δικιά μου που να φανταστείς είναι ψηλή κ λεπτή (45% στις καμπύλες βάρους κ 90% στο ύψος)
Ειχα ακριβως τετοια προβληματα με το γιο μου....στο νηπιο...μιλαμε για τρελο bulling...μεχρι που τον χτυπησαν,τον απειλουσαν να φερει απο το σπιτι του τα αυτοκινητακια γιατι διαφορετικα θα φωναζαν τα αδερφια τους απο το δημοτικο.....εγκεφαλικα εγω!πηγα στο σχολειο εγινε ενας χαμος ζητησα τον συμβουλο της πρωτοβαθμιας και τελικα για να μην τον φωναξουν ασχοληθηκαν οι δασκαλες...ποσο να ασχοληθουν βεβαια οταν η μανα του παιδιου ηταν αφαντη;;;;;μιλαγα πολυ στο γιο μου...προσπαθουσα να του ανεβαζω το ηθικο.τελικα κατεληξα οτι το καλυτερο ηταν να αποκτησει αυτοπεποιθηση...αυτος ειναι ο λογο; Που ξεκινησε ταε κβο ντο απο 4 ετων...αργει να χτιστει η ατιμη αλλα ξερω πως μεγαλωνοντας θα αναγνωρισει στον εαυτο του τα εφοδια του.οχι για να πλακωθει στο ξυλο,προς θεου, αλλα για να νιωθει δυνατος...
Ήμασταν με την μικρή μου, 22 μηνών, ένα απόγευμα στο πάρκο. Ένα αγοράκι 5-6 χρονών έρχεται ξαφνικά προς το μέρος της και αυτή του χαμογελάει. Της λέει: ''Εσύ μικρούλα είσαι χοντρή,ε;" έμεινα αναυδη γιατί η μικρή είναι κανονική στο βαρος, ψηλή για την ηλικία της, μονο τα μαγουλακια ξεχωριζουν. του λεω χαμογελώντας "δεν είναι χοντρή, κανονική είναι". Έφυγε τρεχοντας φωναζοντας δυνατα: είναι χοντρήήηηηηηηηη...........είναι χοντρήήηηηηη!!! Έμεινα κάγκελο! Από τη μια μου ήρθε να γελάσω με το άκυρο σχόλιο, απο την άλλη να δακρυσω με το αθωο μου κοριτσακι που χαμογελουσε ακομη στο αγορακι χωρις να εχει καταλαβει ότι μόλις έφαγε την 1η προσβολή στην ζωή της! Πέρα από το κωμικό της όλης σκηνής, προβληματίστηκα πως θα μαθω στο παιδι μου να διαχειριζεται τετοιες κατατασεις όταν θα καταλαβαινει, χωρις να πληγωνεται απο κακοβουλα σχολια και κοροϊδίες.
pos se katalaneno to idio ginete akrivos me tin kori mou sto sxoleio oloi tis lene oti einai poli mikroula kai den tin pezoune dioti entaksei den einai kai proto mpoi ena fisiologiko pedaki sta 5 einai me ipsos 1.10 ego fteo diladi pou ta alla paidakia einai nterekia kai to kaimeno kathete kai stenaxoriete kai kathe mera exoume provlima mexri pou den thelei na pigenei katholou sxoleio mou eipe mexri na megalosei kai na ginei poli psili.alla ego den to afisa etsi epiasa kai tin daskala tis alla kai tis manades apo ta paidakia pou ta megalonoun les kai einai narkisoi kai meis exoume paidia alla den einai kai ta monadika se olo ton kosmo i simperifora ton paidion ksekinaei mesa apo tin oikogeneia.ego tis exo pei oti mporei na vrei paidakia pou den tin koroidevoun kai na kanei parea kai apla stous allous na min dinei simasia opos kai egine kai einai mia xara kai pistevo kai fetos pali sto sxoleio tha einai kala giati exei kanei polous filous meta apo afti tis sizitisi.
Προσωπική μου άποψη είναι να του μάθετε να απαντάει με λόγια. -είσαι παχύς -επίσης είμαι και έξυπνος ή ψηλός ή παίζω καλό κρυφτό -γιατί γράφει μόνο τα αρχικά σου το ταπερ -για να ξεχωρίζει πιο εύκολα από τα δικά σας που γράφουν μόνο το όνομα, είδατε που τα ξεχωρίζετε τα δικά μου αμέσως; -γιατί το μπλουζάκι σου είναι πράσινο -γιατί είναι πολύ ωραίο χρώμα Τα παιδιά όταν βλέπουν ότι κάτι μπορούν να κάνουν που ενοχλεί τον άλλο, τους αρέσει να το κάνουν γιατί αισθάνονται πιο έξυπνα ή πιο ικανά από το άτομο που ενοχλήται Οπότε πρέπει να τους δείξει ότι δεν ενοχλήτε και να έχει και εξήγηση, γιατί όταν έχει και εξήγηση συμβαίνει το εξής παράδοξο:θα αρχίσουν να τον αντιγράφουν, πχ θα ζητάνε κι αυτά να γράφουν τα ταπερ τους μόνο το όνομα τους Δεν χρειάζεται να τσακωθεί, μόνο να απαντήσει την επόμενη φορά Μία, δύο, τρεις, θα δείτε διαφορά στην συμπεριφορά των άλλων παιδιών Έχουν περιέργεια, έχουν τάσεις κυριαρχίας, αν δουν ότι δεν υποκύπτει όχι μόνο θα τον αφήσουν ήσυχο, αλλά θα αρχίσουν να αναζητανε την παρέα του
Αυτά πάντα θα υπάρχουν. Και σε εμάς έτυχαν και θα ξανατύχουν. Εγώ είμαι πολύ της γνώμης όταν το παιδί σου εκμυστηρεύεται τέτοια πράγματα να του δείχνεις ότι θέλεις να το βοηθήσεις εμπράκτως για να σε εμπιστεύεται και να ξαναέρθει να στο πει. Εγώ ενημέρωσα το σχολείο, γιατί δεν ήθελα να πιάσω η ίδια το άλλο παιδάκι να του μιλήσω. Το ελύσαν οι λατρεμένες μας δασκάλες το πρόβλημα. Δεν ξέρω τι είπαν και σταμάτησαν οι κοροϊδίες, αλλά τους ζήτησα να το κάνουν διακριτικά (όχι ήρθε η μαμά του τάδε και μας είπε αυτό). Πάντως δεν ξανάκουσα παράπονο. Μου είπαν και τι να λέω στο δικό μου παιδί. Δεν τα θυμάμαι κατά γράμμα να στα πω, αλλά το ζουμί ήταν πως του λες ότι δεν ισχύει αυτό που λένε (αν πράγματι δεν ισχύει) και ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει για εμάς αλλά εμείς ξέρουμε από μόνοι μας ότι δεν είμαστε όπως μας λένε. Αν το κοροϊδεύουν για κάποιο χαρακτηριστικό που έχει του λες απλώς να απαντάει ότι αυτό που λένε δεν είναι ευγενικό. Δεν μπορούμε να τα προστατεύσουμε εντελώς από τέτοιες καταστάσεις, αλλά η γνώμη μου είναι να επεμβαίνουμε όπου μπορούμε αν θέλουν και τα ίδια. Εγώ πριν μιλήσω στο σχολείο είχα ρωτήσει το παιδί αν θέλει να το πω στις δασκάλες για να βοηθήσουν να σταματήσει αυτή η κοροϊδία και μου είπε πως ήθελε. Αν μου έλεγε όχι, μπορεί να μην το συζητούσα με το σχολείο.
Θλίβομαι αφάνταστα όταν ακούω η διαβάζω τέτοια περιστατικά.διστυχως έχω βρεθεί και γω σΕ τέτοια θέση καθ όλη τη διάρκεια των σχολικών μου χρονων από την πρώτη δημοτικού μέχρι που έβγαλα το λύκειο.ποτέ δεν είχα φίλους ούτε έπαιζα με κανέναν πάντα με θυμάμαι μόνη να κάθομαι και να κοιτάω.η κοροϊδία πήγαινε σύννεφο.και το δικό μου πρόβλημα δεν ήταν θέμα πάχους η σωματικής διαπλασης (που κάποια στιγμή διορθώνονται),ηταν και είναι εμφανές στο πρόσωπο μου και μόνο με χειρουργική επέμβαση διορθώνεται. Το καλο στην περίπτωση σου είναι ότι η αναπτυξη που έχει το παιδάκι σου κάποια στιγμή να φτιαξει θα μεγαλώσει και αυτό θα αλλαξει το σώμα του και θα δεις που κάποια στιγμή θα πάρει τα πάνω του.για την ώρα μπορείς αν θέλεις να πιάσεις καμία μαμά από το σχολείο και να της εξηγήσεις τι συμβαίνει μπας και μιλήσει και αυτή με το παιδί της που τον κοροϊδεύει.επίσης μπορεί να κάνει φίλους και εκτός σχολείου από κάποια εξωτερική δραστηριότητα η και παιδιά λίγο μεγαλύτερα για να μην έχουν διάφορα στο ύψος.έτσι θα νιώθει και αυτό πιο άνετα και η ψυχολογία του θα ανέβει.στάσου δίπλα του και μη δείχνεις ότι στεναχωριεσαι απλά με διακριτικό τρόπο ψάξε λύσεις που θα το κάνουν να αισθανθεί καλύτερα.