Ότι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο;
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομη και περιεκτική γίνεται. Έχω ανάγκη να καταλάβετε και να νιώσετε το πρόβλημά μου ακόμη και αν δεν μπορείτε να με βοηθήσετε.
Είμαι μια χωρισμένη μαμά 33 χρονών. Με τον πρώην άντρα μου χωρίσαμε πριν 2,5 χρόνια μετά από ένα τεράστιο καυγά που έκρυβε απωθημένα και θυμό πολλών ετών. Αυτό που δεν μου συγχώρεσε ποτέ ακόμη και σήμερα είναι το ότι εγώ…. ένα άβουλο πρόβατο, μια γυναικούλα… κατάφερα να σηκώσω ανάστημα, να πατήσω στα πόδια μου, να φτύσω αυτόν και την περιουσία του και να πάρω μόνη το παιδί μου και να φύγω… Με είχε απόλυτα δεδομένη και πολύ αδύναμη για να κάνω το οτιδήποτε χωρίς αυτόν.
Έχω να κάνω με έναν άνθρωπο υπέρμετρα εγωιστή, ζηλιάρη, βίαιο, εκδικητικό, τσιγκούνη για όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό του και φυσικά έναν μαμάκια. Το διαζύγιο το πήρα με πολύ κόπο μετά από 1,5 χρόνο αφού σχεδόν αναγκάστηκα να τον απειλήσω ότι αν δεν βγει συναινετικά θα διεκδικήσω μερίδιο από την περιουσία του.
Αφού τελείωσε αυτή η ιστορία μετά από πολύ σωματικό και ψυχολογικό πόνο ήρθε στην ζωή μου ένας άνθρωπος που με γέμισε όνειρα και ελπίδες ξανά. Με έκανε να νιώσω ότι αξίζω να με αγαπούν. Ένας άνθρωπος που ποτέ δεν ξεχώρισε το παιδί μου από εμένα. Ένα παιδί χαρούμενο από τη φύση του το οποίο λατρεύω και δεν θα αποχωριστώ ποτέ και για κανέναν λόγο. Και εδώ ακριβώς φτάνω στην απόγνωση και την απελπισία.
Ο άντρας αυτός λόγω επαγγέλματος αναγκάστηκε πριν 3 χρόνια να φύγει από την Ελλάδα και να πάει για δουλειά στην Μέση Ανατολή. Εκεί βρήκε μια σπουδαία δουλειά, αναγνώριση και ασφάλεια. Δυστυχώς όμως στο μέρος αυτό εγώ δεν μπορώ να πάω αν πρώτα ο πατέρας της μικρής δεν συμφωνήσει να υπογράψει μια υπεύθυνη δήλωση στην οποία θα αναφέρει ότι μου επιτρέπει να πάρω το παιδί μαζί μου. Έχοντας την επιμέλεια της μικρής έχω βγάλει ήδη διαβατήριο όμως για εκείνη την χώρα χρειάζεται να βγάλουμε και ειδική βίζα και χωρίς αυτή την υπεύθυνη δήλωση δεν μπορεί να γίνει αυτό. Και εδώ αρχίζει ο Γολγοθάς διότι προσπάθησα με κάθε καλό ή κακό τρόπο να τον πείσω να το κάνει… αλλά όπως μου είπε και ο ίδιος ο δικηγόρος του το θέμα δεν είναι το παιδί αλλά εγώ. Βρήκε πάλι τρόπο να δυσκολέψει την ζωή μου και να με τυραννάει.
Να σας πω ότι του ζήτησα να φύγουμε μόνο για τρία χρόνια και μετά θα επιστρέψουμε πίσω. Να σας πω ότι μέχρι τώρα ποτέ μα ποτέ δεν στάθηκα εμπόδιο στη σχέση και την επικοινωνία τους, ίσα ίσα έκανα και κάνω ότι μπορώ για να την διευκολύνω. Όμως τώρα έχω μια σπουδαία ευκαιρία μπροστά μου και έναν άνθρωπο που αγαπάμε και μας αγαπάει πολύ και με τα σημερινά δεδομένα της χώρας μας η μικρή εκεί θα έχει πολύ καλύτερη εκπαίδευση, νοσοκομειακή περίθαλψη και φυσικά κανείς μας δεν θα έχει άγχος για τον αν θα έχουμε αύριο δουλειά ή πόσα χρήματα θα κόψουν από το μισθό μας…
Αυτόν τον άνθρωπο δεν θέλω να τον χάσω όμως αν δεν καταφέρω να ακολουθήσω τα όνειρά του νομίζω πως η ζωή μοιραία θα μας οδηγήσει στον χωρισμό. Είναι ένας άντρας δυναμικός και φιλόδοξος και το να επιστρέψει εδώ για να είναι μαζί μου χωρίς δουλειά νομίζω θα είναι επίσης καταστροφικό. Θέλω και ελπίζω για το καλύτερο και των τριών μας.
Πείτε μου σας παρακαλώ κάποιες σκέψεις που ίσως δεν τις έχω κάνει και με βοηθήσετε να πάρω την σωστή απόφαση. Να το παλέψω και άλλο; Και αν ναι με ποιόν τρόπο; ή μήπως πρέπει να φύγω αφού δεν μπορώ να του δώσω αυτό που έχει ανάγκη… εργασία και οικογένεια μαζί.
Σας ευχαριστώ
Μια μαμά!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μήπως βιάζεσαι να πιαστείς από κάποιον; Εντάξει, ο πρώην σου είναι ... όπως είναι, τέλωσπάντων, αλλά υπάρχουν κι άλλες παράμετροι. Ο φυσικός πατέρας βλέπει το παιδί; Διατροφή σου δίνει; Με αυτόν που θέλεις έχεις μείνει καθόλου μαζί, να δεις και στην καθημερινότητα πώς φέρεται, πώς σας αντιμετωπίζει; Γιατί πάντα έρχονται και τα δύσκολα. Αν πας εκεί, πέραν της δυσκολίας της γλώσσας, του διαφορετικού πολιτισμού κλπ, σκέφτηκες αν δεν δουλεύεις πόσες ώρες θα είσαι μόνη σου, ποιός θα σου κρατήσει το παιδί αν αρρωστήσεις, από ποιόν θα ζητήσεις βοήθεια; Κι αν τελικά δεν σας στεριώσει η σχέση; Θα πάρεις πάλι παραμάσχαλα το παιδί και πάλι πίσω; Οπλίσου με επιμονή, υπομονή, χαμόγελο και κουράγιο. Μπορείς κι εδώ να κάνεις τη ζωή σου. Έχεις κάθε δικαίώμα να βρεις κάποιον σύντροφο που να σου δίνει όσα χρειάζεσαι. Αλλά μήπως να τον έψαχνες στην Ελλάδα;
Εφόσον δίνεις το δικαιωμα να πουμε γνωμη, θα παραθέσω κι εγω τη δική μου. Κυριότερο όλων σε αυτή την ιστορία, είναι το καλό του παιδιου. Εστω ότι τα καταφέρνεις και φευγεις, ποιός ρωτάει αυτό το παιδάκι αν θέλει να πάει σε μια ξένη χώρα και να μην βλέπει για χρόνια ολοκληρα τον πατέρα του; Ποιός δίνει αυτο το δικαίωμα;;; Και ας παρουμε την χειρότερη εκδοχη, που μακαρι να ειναι λάθος.. Αν εχεις κανει ξανα λάθος επιλογή και παγιδευτείς σε μια ξενη χώρα αποκομμενη απο όλους και όλα; Εδώ δίνει διατροφή; Ενδιαφέρεται για το καλό του παιδιου; Κανείς δεν σου λεει να μην ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, αλλά αυτή η περίπτωση με το εξωτερικό θέλει πολύ πολύ ώριμη και σοβαρή σκέψη! Εσύ στη θέση του τι απόφαση θα επαιρνες; Καλή τυχή!
Δεν μιλάς σοβαρά έτσι?δεν είναι δυνατόν μια γυναικα της ηλικιας σου και με ενα παιδι να σκεφτεται τοσο επιπόλαια.δηλαδή ο πατέρας ειναινπαλαβος που δεν αφήνει να χασει το παιδι του?Υπήρχε περιπτωση κανεις να αφήσει να φύγει το παιδι του σε μαι άγνωστη χώρα με εναν άγνωστο ανθρωπο και μια μαμά εντελώς ξεμυαλισμενη ώστε να μην σκέφτεται σοβαρά και λογικά. εγώ βλέπω οτι βρηκες κάποιος να πέσεις πανω του και δεν υπολογίζεις ουτε παιδι ουτε τίποτα. οτι και να εχεις εσυβκοριτσακι μου με τον άντρα σου αυτός είναι ο πατέρας του παιδιού σου και δεν εχεις κανένα μα κανένα δικαιωμα να στερησεις τον πατερα απο το παιδι μονο και μονο γιατί ερωτευτηκες......και αφού ερωτεύτηκε και τόσο σβέλτα να δεις και πόσες φορες θα ερωτευτεί ακόμα και θα Τράβας και το παιδι παρέα.......
Για να δούμε αν είμαι καλή στην αριθμητική. Χωρισες πριν 2, 5 χρόνια. Το διαζύγιο βγήκε πριν 1, 5 χρόνο και μετά γνώρισες το νέο σου σύντροφο. Δηλαδή πριν 1 χρόνο. Και προφανώς τον εμπιστεύεσαι τόσο πολύ που είσαι διατεθιμένη να μετακομίσεις σε άλλη χώρα, να αφήσεις τα πάντα πίσω σου, χωρίς να έχεις εσύ η ίδια κανονίσει τι δουλειά θα κάνεις (γιατί μάλλον ούτε τώρα δουλεύεις αφού σκέφτεσαι έτσι εύκολα να φύγεις) και δεν ξέρεις τη γλώσσα εκεί που θα πας (μη μου πεις ότι μιλάς αραβικά; ) Και να έχεις και το παιδί (που έχει τα έξοδα του και δεν ξέρει τη γλώσσα) μαζί. Πλάκα κάνεις ε; πες μου ότι κάνεις πλάκα.
Κοπέλα μου μην απογοητεύεσαι γτ η ζωή είναι λίγο διαφορετική. Σου μιλώ εκ πείρας. Ο άνθρωπος που ειστε μαζί τι κάνει για να διευκολύνει την κατάσταση; Αν όντως σε αγαπάει κ είσαι για αυτόν η γυναίκα της ζωής του σου πρότεινε γάμο; Πώς αλλιώς θα φύγετε σε άλλη χώρα με το παιδί μαζί κ με έναν λυσσάρη πρώην; Μην ενθουσιάζεσαι γτ βρήκες τον έρωτα κ αφήνεις αυτή την ευδαιμονία να σε παρασύρει. Γίνε λίγο πιο σκληρή με τον εαυτό σου. Αν αυτός με τον οποίο είσαι σε αγαπάει κ είναι έτοιμος για "θυσίες" γτ αναγκαστικά μέσα σε μια σχέση με ένα παιδί αναγκάζεσαι να κάνεις "θυσίες" θα πρέπει να σου προτείνει μια σχέση πιο σταθερή, μην παραμυθιάζεσαι. Κ εγώ χωρισμένη με παιδί υπήρξα με λυσσάρη πρώην όπως εσύ, που έκανε τη ζωή μου δύσκολη μόνο κ μόνο γτ κάποια στιγμή σήκωσα κ εγώ το κεφάλι μου κ του είπα όχι. Κ εγώ στην αρχή όταν γνώρισα έναν άνθρωπο κ έζησα τον έρωτα που δεν είχα ζήσει ξετρελάθηκα κ είπα είναι ο έρωτας της ζωής μου. Δεν ήταν όμως έτσι γτ στα δύσκολα είχε μεν κατανόηση αλλά ως εκεί. Εγώ επρεπε να προσπαθώ για τα υπόλοιπα ώσπου κατάλαβα ότι ναι μεν είναι καλό παιδί αλλά αυτός ο συνεχής αγώνας που έπρεπε να κάνω με τον πρώην ειλικρινα με ξεθέωσε. Κάποια στιγμή στη ζωή μου γνώρισα κάποιον που με το που άρχισαν τα δύσκολα μου είπε αν ζορίζεσαι πολύ κ το παιδί έχει πρόβλημα μπορούμε να αρραβωνιαστούμε. Σε εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι πόσο λάθος ήταν οι προηγούμενες σχέσεις μου κ πώς όταν ένας άντρας σε νοιάζεται βρίσκει τροπους να στο δείξει. Μην με παρεξηγήσεις, προσωπικά ποτέ δεν επεδιωξα το γάμο, μάλιστα για μένα είναι ένας θεσμός που δεν έχει κ κανένα ιδιαίτερο νόημα, αλλά όταν εμπλέκονται παιδιά πολλές φορές είναι η μόνη λύση. Άλλωστε απο τη στιγμή που είναι κ είσαι ο μεγάλος του έρωτας δεν πρέπει να κάνει τα πάντα για να σε έχει στη ζωή του; Έστω κ να σου το προτείνει;
Θα πρέπει να σκεφτείς πολύ καλά την κίνηση που πας να κάνεις !Πρωτον έιναι Μέση Ανατολή όχι Ευρώπη!,Εκεί θα δουλεύεις ;; Αν οχι ποιος σου λεει οτι αυτός ο άντρας σε μια δύσκολη στιγμή δεν θα σου το χτυπήσει οτι σας ταΐζει, ντύνει , διασκεδάζει ; Έχετε ποτε έρθει σε επαφή να μείνετε και οι 3 μαζι να δεις στην πραγματικότητα στην καθημερινότητα ποια ειναι η επαφή με το παιδι σου; ( πως αντιδρά ο άντρας αυτός σε δύσκολες περιπτώσεις αρρώστιας ,γκρίνιας αϋπνίες του παιδιού, εντάσεων ;)Επιπλέον σκεφτηκες οτι το παιδι σου θα το υποβάλεις για 2η φορά σε καινούργιες καταστάσεις μετα το διαζύγιο ( για τα παιδια ειναι επώδυνη αλλαγή) θα χρειαστεί να ξαναπροσαρμοστει, σε καινούργιο πολιτισμό άσχετο με τον δικό μας !Σου περαςε ποτέ απο το μυςλο οτι ίσως χρειαστεί βοηθεια απο ειδικό για να προσαρμοστεί στην νέα κατάσταση όσον αφορά τους γονείς του , οτι δεν του μείνουν τραύματα ;
Εισαι τρελα ερωτευμενη!!!! Ειμαι γυναικα και μπορω να καταλαβω πως νιωθεις, φοβασε μην τον χασεις,νιωθεις πως ενω η ζωη σου εδωσε μια ακομη ευκαιρια να εισαι ευτυχισμενη ο πρωην στεκεται παλι εμποδιο και σου γκρεμιζει ολα τα ονειρα. Σε καταλαβαινω σου λεω...ειπαμε γυναικες ειμαστε!!!! ΟΜΩΣ εκτος απο γυναικα ( τρελα ερωτευμενη) εισαι και μαμα.Και θα πρεπει να σκεφτεις πανω απ'ολα το συμφερον του παιδιου σου, το οποιο κακα τα ψεματα δεν ειναι να παει στην Μεση Ανατολη. Αν το δεις καθαρα με την λογικη θα καταλαβεις και εσυ πως ετσι ειναι τα πραγματα.... μεινε εδω λοιπον με το παιδακι σου και κρατα και την σχεση σου.....δεν ειναι δυσκολο ,αν ειναι πραγματικα ερωτευμενος και σε αγαπαει θα μεινει μαζι σου εστω και απο αποσταση!!!! Καλη τυχη σου ευχομαι και ολα γινονται αρκει να τα δεις ψυχραιμα τα πραγματα και να μη σε πιανει πανικος οτι θα τον χασεις!!!!
Ο άντρας μου έχει ένα αγοράκι από τον πρώτο του γάμο το οποίο γνώρισα όταν αυτό ήταν στην τρυφερή ηλικία των 4 ετών και οι γονείς του βρισκόντουσαν σε διάσταση. Ο σύζυγός μου είχε μια πολύ άσχημη σχέση με την πρώην του για διάφορους λόγους που δεν με αφορούσαν.. Η πρώην του είχε και την καναδική υπηκοότητα εκτός από την ελληνική και το 2008 αποφάσισε να πάρει το παιδί και να μεταναστεύσουν στον Καναδά για ένα καλύτερο μέλλον. Ο μικρός τότε ήταν σχεδόν 5.5 ετών.. Εγώ δεν ήθελα επ' ουδενί να αφήσει ο άντρας μου τον μικρό να φύγει διότι ξέροντας το ποιον της πρώην και τη συμπεριφορά της απέναντι στον άντρα μου όταν βρισκόταν στην Ελλάδα ήξερα πολύ καλά ότι το να φύγουν στον Καναδά σήμαινε ότι κάθε επαφή με το παιδί αργά ή γρήγορα θα διακόπτοταν.. Προσπάθησα, όπως και όλοι από το συγγενικό περιβάλλον του άντρα μου να τον πείσουμε να μην δώσει τη συγκατάθεσή του να φύγει το παιδί.. Ο άντρας μου πάλι, βάζοντας πάνω απ' όλα το καλό του παιδιού του (Καναδάς, πολύ καλύτερο περιβάλλον, πολύ καλύτερες συνθήκες, εξαιρετικό μέλλον) άφησε το παιδί να φύγει.. Αποτέλεσμα.. Να πάμε εμείς μια φορά πριν 3 χρόνια στον Καναδά να επισκεφτούμε το παιδί (το παιδί ήταν ήδη στον Καναδά 3 χρόνια όπου δεν το είχαμε δει ποτέ και η μόνη επικοινωνία που είχαν ήταν τηλεφωνική μια φορά τη βδομάδα - αλλά τι να πεις από το τηλέφωνο) και το χειρότερο.. από τη στιγμή που το παιδί έμαθε ότι θα αποκτούσε αδερφάκι "αποφάσισε" ότι δεν θεωρεί τον πατέρα του πια "οικογένεια" και έχει να μιλήσει με τον άντρα μου 1.5 ολόκληρο χρόνο.. Εννοείται ότι δεν μπορούσαμε να πηγαίνουμε κάθε τρεις μήνες στον Καναδά αλλά ούτε και να ξοδέψουμε χιλιάδες Ευρώ για να υποχρεώσουμε δικαστικώς την πρώην να στείλει το παιδί στην Ελλάδα...
Νομιζω πως φοβασαι για κατι που δεν εχει γινει. Φοβασαι μη χασεις τον καινουργιο συντροφο κτλ κτλ. Μη παρασερνεσαι απο τις φοβιες σου και παρεις αποφασεις που δε στεκουν με τη λογική. Διοτι δεν ειναι λογικο να παρεις το παιδι και να πας στη μεση ανατολη για 3 χρονια.. Ως τι θα πας?? Αστον να παει εκει -πολυ σωστά κοιταει τη δουλεια του- και βλεπετε. Εκει δε προκειται να βρει και καμια αλλη, δε παει ευρώπη. Μπορειτε να εχετε σχεση και αν αξιζει θα κρατησει. Εσυ παραλληλα εδω πρεπει να εισαι δυνατη οικονομικα και συναισθηματικα και να μη στηριζεσαι πουθενα. Το παιδι κακα τα ψεματα θελει επαφη και με τους 2 γονεις. Πως θα βλεπει ο πρωην το παιδι του?? Αλλά μπες και συ στη θεση του. Πως θα αισθανοσουν εαν ειχε αυτος την επιμελεια, επαιρνε το παιδι και πηγαινε στη μεση ανατολη?? Βάλε λιγο τη λογικη σου μπροστα, το συμφερον του παιδιου και κρινε. Μη παρασυρεσαι.
Μπράβο Antoin! Απλά και ωραία τα είπατε όλα!
Δεν μπορώ να καταλάβω.. Είχατε σχέση με αυτόν τον άντρα ενώ εσύ ήσουν ακόμα παντρεμένη ή γνωριστήκατε σε κάποιο ταξίδι που έκανε εδώ; Δηλαδή είναι όντως σχέση ή τον γνωρίζεις καμιά βδομάδα; Γιατί διαφορετικά δεν βγαίνουν τα νούμερα που λες. Τώρα ποιος λογικός πατέρας θα δεχόταν να πάει το παιδί του στη Μ.Ανατολή για τρία χρόνια και ποιος του λέει ότι τα τρία χρόνια δεν θα γίνουν για πάντα; Αν μιλάγαμε για Ευρώπη ή Αμερική θα είχες και κάποια επιχειρήματα να του πεις, τώρα μάλλον άδικα θα το προσπαθήσεις.
Κα "Κλειώ" Δεν ξερω τι ελαττώματα έχει ο πρώην σύζυγος, απο αυτά που με εμπάθεια, όπως μου φαίνεται, περιγράφετε. Οπωσδήποτε όμως θα τον θεωρούσα κακό , αδιάφορο και ανεύθυνο πατέρα αν δέχονταν να παει το παιδί του ( ή μήπως παιδιά του;) στη Μέση Ανατολή(!) χωρίς αυτόν, και να μείνει μάλιστα εκεί μακριά του για τρία χρόνια. Άλλωστε και τα τρία μόνον χρόνια ( που δεν ειναι κι αυτά λίγα) και οι ενδιάμεσες επιστροφές, ειναι κατα δήλωση σας. Γιατι να εμπιστευτεί μια γυναίκα που, όπως η ίδια μας είπατε, τον εξεβίασε για το διαζύγιο; Για σκεφτείτε το, όπως σας έγραψαν και πιο πάνω, εσείς θα δεχόσασταν να αποχωριστειτε το παιδί σας για τρία χρόνια, και να υπαρχει περιπτωςη και να μην το ξανά δείτε; Τώρα, όσον αφορά εσάς, κατανοώ βέβαια ότι ίσως τα δεδομένα της ιστορίας σας να ειναι παραλλαγμένα κάπως, για λόγους ανωνυμίας. Ωστόσο μου δημιουργήθηκαν ωρισμενες απορίες. Αν χωρίσατε πριν δυόμισι χρόνια και ο φίλος σας λείπει τρία χρόνια στη δουλειά του στην Μ. Ανατολή , τότε ή συνδεοςαςταν πριν χωρίσετε ή τον έχετε γνωρίσει πολύ λίγο, ίσως στις διακοπές του, ή σε ταξίδια δικά σας ή δικά του, ή και σε συνομιλίες απο το FB. Πώς σχηματισατε απο μια τέτοια συνοπτικη γνωριμία την πεποίθηση ότι σας ταιριάζει για σύντροφος και ότι σας αγαπά εσάς και το παιδί σας και μάλιστα σε βαθμό που να τα παράτησετε όλα, τη δουλειά σας και τα πάντα για να τον ακολουθηςετε; Δεν ξερω λεπτομέρειες και δεν μπορώ να πω τίποτα αλλο εκτός απο το ότι πρέπει να είστε ψύχραιμη και να μην σας πιάνει ούτε υπερβολικός ενθουσιασμός, αλλα ούτε και πανικός ότι θα τον χάσετε κ. λπ. Αν ειναι σωστός άνθρωπος , και αν και σεις δείξετε σταθερότητα , έστω και μόνον για το παιδί σας, θα σας εκτιμηςει, θα σας καταλάβει και θα βρείτε κάποια συμβιβαςτική λύση ώσπου να μπορείτε να είστε μόνιμα μαζί. Τέλος πάντων, σε κάθε περιπτωςη να μην ενεργήσετε χωρίς τη συμβουλή δικηγόρου στον οποίο θα μιλήσετε ειλικρινά για όλα τα δεδομένα, και να ξέρετε ότι, αν ειναι ορθό, και οχι αντίθετο προς το συμφέρον του παιδιού το να φυγετε, η πατρική άδεια μπορεί να αντικατασταθεί απο δικαστική απόφαση. Οπωσδήποτε μην δοκιμάσετε να το σκάσετε , μέσω αλλου κράτους ,όπως σας πρότεινε φίλη πιο πάνω. Οχι μόνον δεν θα πετύχετε να πάρετε βίζα εισόδου στον τελικό προορισμό σας, αλλα κινδυνεύετε, βάσει του ελληνικού δικαίου, να χάσετε την επιμέλεια του παιδιού.
με εκπλησσει που καποιος πρόσεξε τις λεπτομερειες με τα χρόνια διαζυγιου και γνωριμιας με τον καινουριο συντροφο.λεπτομερειες που δεν εδωσα καμια βαση κ ομως πολυ σημαντικες! συμφωνω απολυτα! το να το σκασεις πολυ κακη ιδεα!!!! για ολους. τη μεση ανατολη πολυ τη φοβαμαι με τοσα που ακουγονται με οτι εχω διαβασει κτλπ. οπως και να το κανουμε ειναι τελειως αλλος τροπος ζωης αλλοι ανθρωποι αλλη κουλτουρα.εδω πολη αλλαζεις και θες καιρο να συνηθισεις ποσο μαλλον χωρα!!
Θα συμφωνήσω με την Μαρίνα από πάνω που μιλάει για το παιδι σου και τις συνθήκες στην Μ.Ανατολή. Ψάξε και βρες απο γνωστούς, φίλους, το διαδίκτυο κλπ τι ισχύει εκει για τις γυναίκες. Εχω μαθήτρια που μετακόμισε εκει με τους γίνεις της και ξέρω κάποια πράγματα... Όσο για εσένα προσωπικά, εχεις κάθε δικαίωμα στην ευτυχία, ομως λες στο κείμενο σου, οτι απο άβουλο πλάσμα που ήσουν, μεταμορφώθηκες. Χωρις ίχνος επίθεσης, θέλω να σε ρωτήσω, αν υπάρχει το ενδεχόμενο μετα απο ενα τόσο επίπονο διαζύγιο και έναν απαισιο γάμο γιατι έπρεπε ένας άντρας να σου δείξει πως πρέπει να επαινεισαι και αν νιώθεις την ανάγκη να εισαι με αυτόν τον άνθρωπο και παλι γιατι σου δίνει ασφαλεια. Η ασφαλεια ειναι μεγάλο πράγμα, αν ομως εκει που πάτε, οι συνθήκες σας κάνουν ξένους και παλι, θα εχεις την δυναμη και την δυνατότητα να γυρίσεις πίσω; Αν σε υπολογίζει τόσο, γιατι δεν μετακομίζει εκείνος αρχικά και να βλέπετε είτε ερχόμενος εκείνος εδώ είτε πηγαίνοντας εσυ εκει; Σίγουρα αυτο θα ειναι παραπανω απο 3-4 φορές τον χρόνο σε σύνολο και σίγουρα θα ειναι καλυτερα ως προς την προσαρμογή με την μικρη αν αργότερα θες να πας εκει και σίγουρα θα το δεχτεί και ο πρωην. Όσο γι αυτόν...θα καταλάβαινα απόλυτα την στάση σου αν εκείνος ειναι παντελώς αδιάφορος ως προς το παιδι. Ομως τι πατέρας ειναι; Η μικρη πως τον βλέπει;
Καλή μου, Μέση Ανατολή; Η μέση Ανατολή έχει τελείως διαφορετική κουλτούρα και πολιτισμό από την Ευρώπη. Είσαι σίγουρη ότι εσύ και το παιδί σου θα βρείτε ανθρώπους , εκτός από τον σύντροφό σου, για να κάνετε παρέα; Επισκέφτηκες την χώρα; Είδες τις συνηθήκες που θα μεγαλώσει το παιδί σου; Σχολείο πού θα πάει; Καποια πράγματα που εμεις θεωρούμε δεδομένα , εκεί δεν είναι. π.χ. Θα ήθελες ο δάσκαλος να έχει δικαίωμα να χτυπήσει το παιδί σου; Κι όμως αυτό είναι συνηθησμένο σε τέτοιες χώρες. Αν μαλώσετε με τον σύντροφό σου, μια γυναίκα μόνη της στην μέση Ανατολή, δεν θα βρίσκει εύκολα υποστήριξη. Η μέση ανατολή αυτη τη στιγμή είναι ένα καζάνι που βράζει , γιατί να μεταφέρεις εκει το παιδί σου; Αν ήμουν στην θέση σου, δεν θα άλλαζα περιβάλλον στο παιδί μου, αλλά θα πηγαινοερχόμουν εγώ 3-4 φορές το χρόνο.
8a sumfwnhsw me th marina. giati oxi na mhn phgaineis esu sto filo sou 3-4 fores to xrono ekei kai o filos sou na erxetai episis 3-4 fores sthn ellada? oso kai egwisths klp klp einai o mpampas tou paidiou sou, nomizw oti 8a einai adiko gia to mikrouli na einai makria apo ton ena gonio.
Για να βγαλεις διαβατηριο στο παιδι λογικα η αστυνομια θα σου ζητησει χαρτι απο το πρωτοδικειο οτι δεν εχουν ασκηθει ενδικα μεσα μετα τη εκδοση του συναινετικου. Αυτο βγαινει αυθημερον πχ απο ευελπιδων. Η αλλη λυση ειναι να πεταξεις μεσω αλλης χωρας πχ κυπρου...
Ειμαι παιδι χωρισμενων γονιων οπου τον ενα μου γονιο τον συναντησα μετα απο πολλααα χρονια πρωτη φορα!!! Αποψη μου λοιπον πανω σ'αυτο το θεμα ειναι οτι το παιδι θα πρεπει να εχει επαφη και με τους δυο φυσικους γονεις συχνα. Αν εσυ καταφερεις και το παρεις σε μια ξενη χωρα τον πατερα του ποτε θα εχει την ευκαιρια να τον δει και τον ζησει εστω και λιγο;;;;; μου ακουγεται λοιπον πολυ εγωιστικος ο τροπος που σκεφτεσαι και καλο θα ηταν να το δεις λιγο και απο την πλευρα του παιδιου σου...εσυ το ξερεις καλητερα!!! Σου ευχομαι να παρεις την πιο σωστη αποφαση για το ΠΑΙΔΙ σου και οχι για σενα, τον πατερα του ή το φιλο σου...!!
Ειναι πολυ ευκολο να κρινεις τον αλλο και ειδικα οταν δεν εχεις βρεθει ποτε στη θεση του. Και να ξεκαθαρισω κατι δεν παω εκει ουτε για να πηδ.......μαι εκει με καποιον αλλο οπως αναφερε μια κυρια ουτε και γιατι δεν εχω εγω εδω δουλεια και εξαρταμαι οικονομικα απο αυτον τον ανθρωπο Και επισης δεν ειπα οτι θα παρω το παιδια και θα εξαφανιστω για τρια χρονια. Θα ερχομαι 3-4 το χρονο οποτε θα το επιτρεπει το προγραμμα του σχολειου της... Απ' εξω απο το χορο ολοι πολλα τραγουδια λεμε...
Eίναι λίγο το 3-4 φορές το χρόνο. Και στο λέω από πατέρα με πολύ καλή σχέση με το παιδί του, που το παιδί όταν έφτασε σε ηλικία να εκφράζεται πιο ανοιχτά για τα συναισθήματά του, του είπε ότι περίμενε από εκείνον να είχε διεκδικήσει περισσότερη επαφή μαζί του. Απαιτητική μάνα είχε το παιδί και πιο μαλακό πατέρα. Οπότε όταν του είπε φεύγω για μακρυά εκείνος απλά το δέχτηκε για να μην την πιέσει ή της κάνει τη ζωή δύσκολη. Το παιδί στο τέλος αποδείχτηκε ότι δεν ήταν τόσο καλά με αυτό όσο έδειχνε να είναι όσο ήταν μικρό. Δεν είναι όλες οι σχέσεις πατέρα-παιδιού ίδιες και δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο συναισθηματικά, αλλά εσύ που ξέρεις το παιδί σου να ψάχνεις στη συμπεριφορά του μικροσημάδια που πιθανόν να σου δείχνουν το ίδιο τι θέλει, γιατί μπορεί να μη στο λέει με λόγια. Μπορεί αθροιστικά (σε χρόνο) να είναι το ίδιο να βλέπεις το παιδί για μερικές εβδομάδες 4 φορές το χρόνο με το να το βλέπεις κάθε δεύτερο Σ/Κ και κάποια απογεύματα κάθε βδομάδα, αλλά δε νομίζω ότι συγκρίνεται η επαφή που έχεις στη μια περίπτωση με αυτήν που έχεις στην άλλη. Είναι αλήθεια ότι αν δεν το ζεις λες πολλά τραγούδια, αλλά αφού ρώτησες τι πιστεύουν κάποιοι που δεν έχουν όφελος με το να σου πουν κάτσε ή φύγε μπορεί να σε κάνει να δεις τα πράγματα πιο ουδέτερα από ό,τι τα βλέπεις όταν ζεις κάτι και είσαι και φορτισμένος συναισθηματικά και συγχησμένος από την ταλαιπωρία που σου προκαλεί ο πρώην (γιατί το πιστεύω ότι δε το κάνει όλο αυτό γιατί σκέφτεται το καλό του παιδιού, αλλά το πως να σε πικάρει.)
Ολα καλα τα λες...Μηπως σκεφτεσαι ομως μονο τον εαυτο σου??? Εχεις το δικαιωμα να χωρισεις το παιδι σου απο τον πατερα του???Αν ο νομος εδινε τα παιδια στον πατερα και επρεπε να αποχωριστεις εσυ το παιδι σου??Πως θα ενιωθες??Εδω μιλαμε για Μεση Ανατολη,δεν μιλαμε για Αθήνα-Λαμια. Για σκεψου τα λιγο καλυτερα.........
Με αυτό που διάβασα και όντας πολύ υποψιασμένη με διάφορα που ακούω από άλλους ή έχω ζήσει κι εγώ, εγώ στη θέση σου μετά από έναν τόσο δύσκολο γάμο και ένα τόσο δύσκολο διαζύγιο δε θα αντιμετώπιζα καθόλου έτσι έναν άλλον άνθρωπο που θα έμπαινε στη ζωή μου. Και αναφέρομαι στην τελευταία πρόταση που λες ότι τι θα γίνει αν δεν μπορείς εσύ να του δώσεις αυτά που έχει ανάγκη. Εγώ θα κοίταζα πρωτίστως αν αυτός μπορεί να δώσει σε εμένα αυτά που έχω ανάγκη και μετά τι μπορώ να του δώσω εγώ. Αν δεν ήταν το παιδί στη μέση, δε θα το έβλεπα έτσι, αλλά επειδή υπάρχει και το παιδί που σε κάνει να μην μπορείς να πολυπειραματίζεσαι με ανθρώπους γιατί αυτοί που έρχονται και φεύγουν από τη ζωή σου επηρρεάζουν και το ίδιο, θα κοίταζα να διασφαλίσω όσο γίνεται περισσότερο το ότι αυτός ο άνθρωπος αξίζει πριν κάνω ένα καινούριο μεγάλο βήμα μαζί του. Μπορεί να είναι καλός, χρυσός και άγιος, μπορεί όμως και ο χρόνος να αποδείξει ότι δεν ήταν μια και τόσο καλή επιλογή. Θα κοίταζα πρώτα να διασφάλιζα τον εαυτό μου και μετά τον άλλον. Άρα δε θα μετακόμιζα σε άλλη χώρα με κυρίαρχο κριτήριο το να μην τελειώσει η σχέση. Αν η σχέση ήταν για να μην τελειώσει δε θα τέλειωνε πιστεύω είτε πήγαινες μαζί του είτε όχι. Θα προτιμούσα ο άλλος να κάνει μια τεράστια θυσία για εμένα παρά εγώ για αυτόν. Είναι εγωιστικό αυτό, αλλά έχοντας ένα παιδί θα τσέκαρα τον άλλον πάρα πολύ καλά πριν τον ακολουθήσω σε άλλη χώρα. Επίσης το να πας εκεί μπορεί να είναι καλύτερο και για σενα από άποψη δουλειάς, αλλά για την επαφή πατέρα-παιδιού είναι τεράστιο πλήγμα. Αυτή τη σχέση το θεωρώ πάρα πολύ σημαντική να διαφυλαχτεί (εκτός αν ένας πατέρας είναι καταστροφικός για το παιδί). Και τρία χρόνια στη ζωή ενός μικρού παιδιού είναι πολύ παραπάνω από απλώς 3 χρόνια. Αν σκεφτείς πόσο γρήγορα μεγαλώνουν, πόσα πράγματα παίρνουν σε έναν χρόνο. Δε θα ήθελα για 3 χρόνια το παιδί μου να χάσει την επαφή με τον πατέρα του. Και ταυτόχρονα, δε θα επένδυα τόσα πολλά πράγματα σε μια νέα σχέση, αν πρώτα δεν μου αποδείκνυε ο καινούριος άνθρωπος ότι είναι άξιος εμπιστοσύνης. Αν δε θέλει να χωρίσετε, μπορεί να κρατήσει τη σχέση 3 χρόνια από απόσταση. Αυτό για μενα θα ήταν μια απόδειξη ότι μπορεί να αξίζει αυτή η σχέση. Αν δεν είχες το παιδί δε θα το έβλεπα τόσο αυστηρά, αλλά επειδή το έχεις και δεν μπορείς να χαρίζεσαι στους άλλους ανθρώπους που θα έρχονται στη ζωή σου, πιστεύω πως έχεις προτεραιότητα στην καινούρια σου αυτή σχέση. Αν ο άλλος πραγματικά σε αγαπάει και σε εκτιμάει πιστεύω θα το σεβαστεί αυτό.
Κι εγω θα συμφωνησω με τις προλαλησασες. Δεν φαινεται να σκεφτεσαι το παιδι σου παρα μονο φοβασαι μην χασεις τον καινουργιο σου ερωτα. Γιατι δεν δοκιμαζετε μια εξ αποστασεως σχεση για αρχη και να δειτε πως θα κυλισει? Το παιδι τι ηλικια εχει? Πως αποφασιζεις να το ξεριζωσεις και να το μεταφερεις σε μια νεα χωρα με αλλη γλωσσα, αλλα εθιμα, κανεναν γνωστο πλην εσου? Κι αν τα πραγματα με τον καινουργιο δεν πανε καλα τι σκοπευεις να κανεις? Να ξαναγυρισεις? Η γνωμη μου ειναι να βαλεις το παιδι σου ως προτεραιοτητα. Αλλωστε αν σε αγαπαει αληθινα ο ανθρωπος αυτος θα δεχτει μια συμβιβαστικη λυση.
Γράφεις ότι χώρισες πριν 2,5 χρόνια. Δεν γράφεις πόσο χρονών είναι το παιδάκι σου. Σίγουρα πάνω από 3. Εάν είναι σε ηλικία σχολείου, σημαίνει ότι θα πάει σε ξένη χώρα σχολείο, μετά από 3 χρόνια θα ξαναγυρίσει κλπ. Δε νομίζω ότι αυτό είναι το πλέον σωστό. Επίσης, δεν ξεκαθαρίζεις τι θα γίνει με τη δουλειά σου κλπ. Το παιδί σου θέλει να πάει; Γιατί δεν αφήνεις το παιδί στον πατέρα του, να πας εσύ στη Μέση Ανατολή διακοπές και να δείς πως ειναι τα πράγματα; Μπορεί να μην σου αρέσει τελικά.
Κοπελιά ! Ασε τον άνθρωπο να πάρει τον δρόμο του , να βρει μια κοπέλα να κανει τα δικά του παιδιά και την δική του οικογένεια ! Εσύ μάλλον δεν έχεις καταλάβει ότι όπως ήσουν πριν το παιδι ελεύθερη και ανέμελη , δεν θα εισαι πλέον ποτέ ! Εισαι μάνα και έχεις πάνω απο όλα υποχρέωση να μεγάλωσεις και να διαπαιδαγώγησεις σωστά , αυτόν τον άνθρωπο που έφερες στον κόσμο . Αυτά !
den katalava poio einai tou problhma tou ex-antra sou kai den upografei. einai 8ema egwismou tou h epeidi den 8a mporei na vlepei to paidi sas suxna? an gia paradeigma evriskes esu mia douleia sth Mesh anatolh kai den eixes allh epilogh oson afora gia oikonomikh epiviwsh ti 8a ginotan dhladh? kalo kouragio kai upomonh! eirini
Είμαι πολύ θυμωμένη ...αν σε είχα μπροστά μου θα σε ταρακούναγα μπας και καταλάβεις τι γράφεις ...................................................................................................... Είσαι ΜΑΝΑ και πρέπει να κοιτάς το καλό του παιδιού σου ....όχι να ακολουθείς τα όνειρα του κάθε τοιχαίου που βρίσκεται μπροστά σου !!!! Δηλαδή θέλεις να πάρεις το παιδί σου από τον τόπο του , απο τους φίλους του , απο τους συγγενείς του , από τα σχολεία του , απο τον πατέρα του ....................................για να ακολουθήσει ενας τυχαίος που μπήκε στη ζωή σου τα όνειρά του ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Όχι τα δικά σου ;;;;; Όχι για λόγους δικούς σας επιβίωσης ;;;;; Όχι γιατί δεν βρίσκεις δουλειά εδω για να ταίσεις το παιδί σου ;;;;;;;;;;;;;;; Μα για να ζήσει ΕΝΑΣ τα όνειρά ΤΟΥ ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ΝΤΡΟΠΗ . Αισθάνομαι το πρόβλημά σου .....είναι στο τρόπο σκέψης σου ....εκεί υπάρχει πρόβλημα . Ντροπή και πάλι . Κοίτα να σταθείς στα πόδια σου , να πράξεις το καλύτερο για το παιδί σου και άσε τους έρωτες και τις ελπίδες . Έχεις ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ απέναντι στο παιδί σου . Πρώτη σκέψη σου πρέπει να είναι το παιδί σου . Σωστά κάνει ο πατέρας της και δεν αφήνει να την πάρεις ...... Δηλαδή για να πηδ@@@έσαι εσυ το παιδί δεν θα βλέπει τον πατέρα του και θα ξενιτευτεί ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Και που στη Μέση Ανατολή ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Σιγα ρε υπερβολα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Το δικο σου παιδι θα παρει??????? Πως κανεις ετσι?Εισαι σοβαρη?Και πως μιλας ετσι?Ακου ''για να πηδιεσαι''(γιατι αυτο της εγραψες κεκαλυμενα)! Δικαιωμα της να κανει οτι θελει με το παιδι της(και το τετοιο της)!!!! Δεν ειμαι δικηγορος της κοπελας αλλα με τρελανε η συμπεριφορα σου και η αντιδραση σου!!!! Καταλαβαινω να διαφωνεις μαζι της και να της πεις την αποψη σου αλλα να μιλας ετσι σε μια αγνωστη???Εισαι επιεικως απαραδεκτη για να μην το πω αλλιως!!!
Παίζει να ειναι ο πρωην....συγκαλλυμενος...
ΑΙΣΧΟΣ!!!
Εχω την εντυπωση οτι η δικαιοσυνη ειναι με το μερος του πρωην. Δεν πρεπει η απόσταση παιδιου - πατερα να υπερβαίνει καποια χιλιόμετρα. Εξάλλου αντικειμενικα, κι εδω που τα λέμε, εχει κάθε δικαιωμα ο πρωην να βρισκεται κοντα στο παιδι, και οχι να το ψαχνει καπου στη Μεση Ανατολη.
Αγαπητή μανούλα, καταλαβαίνω τη θέση σου ωστόσο έχω μια ένσταση. Το παιδί έχει ένα πατέρα με τον οποίο επέλεξες εσύ να κάνεις ένα παιδί. Όσο κακός σύζυγος και να ήταν δεν σταματάει να είναι γονιός και να θέλει να έχει επαφή με το παιδί του. Προσωπικά δεν θεωρώ πως έχεις το δικαίωμα να πάρεις το παιδί μακριά του όσο και να το θέλεις... Σίγουρα εκεί θα είναι πολύ καλύτερα και για τους δύο σας αλλά προσωπικά αν ήμουν ο πρώην σύζυγος δεν θα επέτρεπα ποτέ να φύγει το παιδί μακριά...
Πολυ δύσκολη απόφαση, οντως. Αλλά εγω θα ήθελα να σε ρωτήσω κατι, στο εξωτερικό εσυ 8α έχεις δουλειά ή θα εξαρτάσαι από εκείνον? Μας λες ''αν δεν καταφέρω να ακολουθήσω τα όνειρά του....'', τα δικα σου ονειρα ομως ποια ειναι? Εχεις σκεφτεί τι θελεις? Ωραίος ο ερωτας δε λεω ειδικα στην περιπτωση σου που εχεις περασει δυσκολα στον γαμο σου αλλα εδώ μιλαμε για μια αποφαση ζωης και δεν εχει να κανει μονο με σενα αλλα κυριως με το παιδι! Και στην τελική δοκιμαστε να είστε μαζι εξ΄αποστάσεως, για λιγο καιρο και αν τα αισθηματα σας παραμενουν τα ιδια τοτε να σκεφτεις σοβαρα τη μετακομιση.. Απλα προσπαθησε να προφυλαξεις το εαυτο σου και να σιγουρευτεις οτι ο ανθρωπος που αγαπας αξιζει την αγαπη σου και την εμπιστοσυνη σου.
Η σκέψη μου είναι ό,τι -δυστυχώς για εσένα- αυτός είναι ο πατέρας του παιδιού σου, έχει δικαίωμα να το βλέπει, και το παιδί σου αντίστοιχα έχει δικαίωμα να βλέπει τον πατέρα του - όσο κακός και αν είναι ...το παιδί του θα το αγαπάει. Δυστυχώς δεν είναι τόσο απλό όσο το περιγράφεις να πάρεις το παιδί σε μια άλλη χώρα για να ακολουθήσεις τον έρωτα σου, αποκόβοντάς το εντελώς από τον πατέρα του, παππού γιαγια κλπ.Θεωρώ ότι όταν είσαι γονιός η προτεραιότητα δεν βρίσκεται πλέον στον εαυτό σου αλλά στο παιδί σου και στη δική του ευτυχία και ψυχική ισορροπία. Συγνώμη που στο λέω έτσι αλλά ούτε εγώ θα σου έδινα συναίνεση να φύγεις. Άσχετα από το αν η πράξη του πατέρα ωθείται εν μέρει από εγωισμό και τη διάθεσή του να σε βλάψει, στην ουσία μιλάμε για το δικό του παιδί.