Δυο καισαρικές μεχρι να κρατήσω ένα μωρό στην αγκαλιά μου!

Διαβαζω πολυ καιρο τις ιστοριες και ανυπομονουσα να ερθει η στιγμη που θα μπορεσω να γραψω κι εγω την δικη μου…

Ενα φθινόπωρο μαθαινω οτι ειμαι εγκυος! Το περιμεναμε αφου ειχαμε αρχισει με τον συζυγο τις ελευθερες επαφες. Μια εγκυμοσυνη τελεια, χωρις ιχνος συμπτωματος, ολες οι εξετασεις καλες, ολοι οι υπερηχοι τελειοι! Ημουν στην 35η εβδομαδα οπου ειδα αιμα… Πηγα στο νοσοκομειο, νομιζαμε οτι πηγαινα για προωρο τοκετο… που να ξεραμε τι θα ακολουθουσε! Κανω εισαγωγη ωσπου ξανικα η αιμορραγια γινεται πιο εντονη, ωσπου χανω σχεδον τις αισθησεις μου… Ερχονται απο πανω μου οι μαιες και προσπαθουσαν να βρουν τον παλμο του μωρου με το μηχανημα…. Δυσκολευονταν…. Εγω ρωτουσα συνεχεια για το μωρο… Ερχεται ο γιατρος μου, με παιρνουν με το φορειο και με πανε στον υπερηχο… Εγω εν τω μεταξυ πονουσα κι εχανα πολυ αιμα…

Μου βαζει τον υπερηχο και γυρναω και βλεπω μια αδυναμη καρδουλα να χτυπαει πολυ αργα. Φευγουμε για κατεπειγουσα καισαρικη και με πανε τρεχοντας στο χειρουργειο… Απεξω οι δικοι μου παρακολουθουσαν ολους τους γιατρους να τρεχουν πανικοβλητοι… Ενας γιατρος μαλιστα εσπασε τη πορτα για να μπει στο χειρουργειο. Ο αντρας μου απεξω μαζι με τη μαμα μου τα ειχαν παιξει..! Μεσα στο χειρουργειο πριν μου βαλουν την ναρκωση (ολικη ενοειται λογω της επειγουσας καταστασης) ακουσα εναν νοσοκομο να λεει «Ειναι αργα ε;» Εγω μεχρι να με κοιμησουν προσευχομουν… οταν ξυπνησα ηξερα…. Δεν θυμαμαι να μου το ανακοινωσε κανεις αλλα ηξερα…

Ηξερα οτι το μωρο μου ειχε γινει αγγελουδι και ειχε πεταξει μακρια…

Οι μερες στο νοσοκομειο περασαν βασανιστικα αργα… Εγω λεχωνα χωρις μωρο… πηρα χαπι για να μου κοπει το γαλα… πονουσα… οχι σωματικα, αλλα ψυχικα. Ο καιρος περασε, εκανα καποιες εξετασεις για θρομβοφιλια κτλ αλλα δεν βρεθηκε κατι. Η νεκροψια δεν εδειξε επισης κατι συγκεκριμενο. Ειχε αποκολληθει ο πλακουντας και το μωρο δεν επαιρνε οξυγονο.

Η οδηγια του γιατρου μου ηταν να μεινω εγκυος παλι μετα το εξαμηνο. Εξι μηνες που περασαν αργα επισης. Ο αντρας μου εκανε τα παντα για να περασει ο καιρος γρηγορα, πηγαμε ταξιδια, βολτες, εκδρομες… Ερχεται λοιπον η ωρα που με τις ευλογιες του γιατρου μπορω να ξαναπροσπαθησω για μωρακι! Οταν εκανα το τεστ εγκυμοσυνης ειχα τετοιο αγχος… οχι για το αν θα βγει θετικο… αλλα για το αν βγει θετικο, τι κανουμε; Ερχεται η Πρωτοχρονια και πρωι πρωι κανω τεστ 4 μερες πριν τη καθυστερηση και βγαινει αχνο θετικο!!! Αχνο αλλα ΘΕΤΙΚΟ! Απο εκει και περα αρχιζει ενα πανηγυρι αγχους… Εγω μια ειχα τα πανω μου μια τα κατω μου… Επισης μια εγκυμοσυνη τελεια χωρις κανενα συμπτωμα! Βεβαια εγω επειδη δεν ειχα συμπτωματα νομιζα οτι την επομενη φορα που θα παω στο γιατρο θα ακουσω τα δυσαρεστα…

Οταν πηγαμε για να ακουσουμε καρδουλα ημουν πεπεισμενη οτι δεν θα βρουμε τιποτα… πηγα στο γιατρο και φυσικα η καρδουλα ακουστικε! Στον ιδιο υπερηχο πριν λιγους μηνες ειχα δει για τλευταια φορα την καρδουλα του πρωτου μου παιδιου να σβηνει… Αγχος, συγκινηση, ολα τα συναισθηματα μαζι! Η εγκυμοσυνη κυλισε καλα, δεν ελεγα σε κανενα οτι ειμαι εγκυος (η κοιλια μου φανηκε στον 7ο μηνα). Αρχιζει και πλησιαζει η ωρα για την δευτερη καισαρικη μου! Το μωρακι μου μια χαρα! Εγω παρα πολυ αγχος! Δεν ηθελα να ετοιμασω τιποτα απο ρουχα, δεν ηθελα να αγορασω τιποτα μωρουδιακο, γιατι στην πρωτη εγκυμοσυνη τα ειχα σχεδον ολα ετοιμα… Ωσπου εκατσα και σκεφτηκα… ΟΧΙ δεν θα σε παρει απο κατω! Θα αγορασεις πραγματακια μπας και χαρεις λιγο την εγκυμοσυνη! Ενιωθα ενοχες απεναντι στο δευτερο μωρακι μου! Εκανα σαν να μην υπηρχε… δεν τολμουσα να κανω ονειρα… δεν τολμουσα να φανταστω το προσωπακι του! Μετα ενιωθα τυψεις και σιγα σιγα ονειροπολουσα!

Ερχεται λοιπον η ωρα της δευτερης καισαρικης! Δεν εχω ξαναζησει πιο μεγαλο αγχος! Αλλα επισης αποφασισα να το παρω χαλαρα και να πω οτι ο,τι ειναι να γινει θα γινει!

Κανω εισαγωγη μια μερα πριν το χειρουργειο ωστε να κανω ολες τις εξετασεις. Οι εξετασεις ολες καλες! Ακουγαμε κ το μωρακι συχνα… ολα καλα λοιπον! Το βραδυ καταφερα και κοιμηθηκα. Ξυπνησα πρωι πρωι, επλυνα το προσωπο μου, επλυνα τα δοντια μου, εβαλα και κρεμουλα… αυτα με μαραναν, χαχαχα! Με παιρνουν για το χειρουργειο! Λεω στον αντρα μου «Τα λεμε! Θα μπω μεσα μια και θα βγουμε δυο!!!«

Εκανα παλι ολικη ανασθησια. Οταν ξυπνησα, ακουγα να μου λενε «Να σου ζησει η κουκλα, ειναι ζωηρη ζωηρη» και εγω δεν το πιστευα!Ειχα ακουσει πολλες φορες μετα την πρωτη μου εγκυμοσυνη την ευχη «να σου ζησει» φυσικα μου την ελεγαν ολοι επειδη με εβλεπαν χωρις κοιλια, αλλα δεν ηξεραν την τραγικη καταληξη της εγκυμοσυνης μου! Ετσι εμπεδωσα την ευχη «να σου ΖΗΣΕΙ», σημαινει ζωη, οτι κατι ειναι ζωντανο και σου λενε να σου ζησει!!!

Οταν αντικρυσα το μωρο μου δεν μπορω να περιγραψω πως ενιωσα… οτι και να γραψω ειναι λιγο! Τωρα κοιμαται διπλα μου η αγαπη μου! Το μωρο που εφερε το ουρανιο τοξο μετα την καταιγιδα! Μπορει να κουραζομαι με τα ξενυχτια και τις απαιτησεις ενος βρεφους αλλα με ενα χαμογελο και μια ματια τα ξεχνω ολα!

Απο την δευτερη καισαρικη αναρρωσα σε 1 μερα! Ημουν τοσο ευτυχισμενη που ο πονος της καισαρικης ηταν ανυπαρκτος! Δεν πονεσα καθολου! Ευχαριστω πολυ τον αντρα μου που ηταν μερα νυχτα διπλα μου και στα δυσκολα κ στα ευκολα! Με βοηθησε και με βοηθαει ακομα παρα πολυ! Με την βοηθεια της Παναγιας του γιατρου και της οικογενειας μου τα καταφεραμε!

Με αυτο το γραμμα θελω να πω σε οσες μαμαδες εχουν περασει μια δυσκολα να μην χανουν την πιστη τους! Μια μαμα τα αντεχει ολα! Να προσευχονται και το θαυμα θα γινει! Φυσικα γελαω πολυ οταν διαβαζω κοντρες απο μαμαδες που γεννησαν φυσιολογικα με μαμαδες που γεννησαν με καισαρικη και γενικα κοντραρονται με τα γαλατα, τους θηλασμους και με ποιο τροπο εφεραν το παιδι στο κοσμο! Η ουσια ειναι ΜΙΑ! Να βγει η μαμα και το μωρο ζωντανοι!

Ξεχασα να σας πω οτι μετα την πρωτη καισαρικη μου ειπαν οτι στο τσακ γλιτωσα κι εγω… εχασα πολυ αιμα και κοντεψα να παθω ακατασχετη αιμορραγια, εκανα μεταγγισεις… Τελος παντων… Ολα καλα τωρα!

μαμά Ηρώ

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com