Αν όλοι δώσουν ένα «λεφτό»…
– Μαμά, γιατί κάθεται μόνος του ο κύριος εδώ στον δρόμο;
– Αγάπη μου, δεν έχει λεφτά… Φοβάμαι πως δεν έχει ούτε σπίτι… Μάλλον μένει εδώ στον δρόμο.
Της δίνω λεφτά και αυτή τα βάζει στο καπέλο του. Ο κύριος βγάζει έναν λυγμό. Να είσαι τόσο μεγάλος και να δέχεσαι ελεημοσύνη από έναν τόσο μικρό ανθρωπάκο. Τέτοιον λυγμό που σου παγώνει το είναι.
– Μαμά, εμείς έχουμε λεφτά. Αν όλοι οι άνθρωποι του δώσουν ένα «λεφτό», θα πάρει ένα σπίτι!
Νεράιδα της ζωής μου, βάλσαμο της ψυχής μου, Αθηνά!
το να παρετε τηλεφωνο τις αρμοδιες υπηρεσιες για να τον βοηθησουν το σκεφτηκατε η μπα?
Πόσο αθώες είναι η ψυχούλες τους πραγματικά και πως γινόμαστε όταν μεγαλώνουμε....
Πως σκοτεινιάζει η ψυχή μας μεγαλώνοντας ;; Πως γίνεται ρε γαμώτο ;; Τι αθώα και αληθινά τα βλέπουν τα μικρά ματάκια !!!!!! Χρόνια πολλά και ας δώσουμε όλοι απο ενα "λεφτό" έστω και μόνο τις γιορτές .
Αν όλοι οι μεγάλοι λειτουργούσαν όπως ένα μικρό ανθρωπάκι, θα ζούσαμε σε έναν ονειρικό κόσμο.... Αχ μωρέ Αθηνούλα....
αν ήμασταν ολοι οι 'μεγάλοι' σαν την Αθηνούλα τότε δεν θα υπήρχαν άνθρωποι στο δρόμο..... Μπράβο όμως και σε εσάς τους γονεις που της μαθαίνετε τι σημαίνει ανθρωπιά......
αν όλοι δίνανε ένα λεφτό είτε σε χρόνο είτε σε χρήμα για το συνάνθρωπο, εσύ και όλα τα παιδιά θα μεγαλώνατε σε έναν διαφορετικό και πιο πλούσιο συναισθηματικά και αξιακά κόσμο. Από όταν εμείς (οι μεγάλοι) καναμε το χρόνο χρήμα και ξεκινήσαμε να μετράμε το λεφτό σε (κερδισμένα ή χαμένα) λεφτά ή λεπτά πήραμε την κάτω βόλτα, εσείς τι φταίτε είναι το θέμα...
αχ ψυχή μου!!