Γκρινιάζει σαν να μην τον ευχαριστεί τίποτα!
Ειμαστε ο μπαμπας Κ. και η μαμα Ι. και θα θελαμε να σας πουμε το προβλημα μας να μας πειτε τη γνωμη σας.
Ειμαστε νεοι γονεις και εχουμε δυο παιδακια. Ο μεγαλος μας γιος (2 ετων) εχει απιστευτη γκρινια.. σα να μη τον ευχαριστει τιποτα. Και ετσι ηταν
απο 6 μηνων.
Ζουμε 7 ατομα σε ενα σπιτι λογω οικονομικου. Παππου, γιαγια, θειο, και εμεις οι 4. Μπαμπας, μαμα και τα αγορια.
Η γιαγια μας ομως, μιας και ειναι «ειδικη» και εχει μεγαλωσει τοοοσα πολλα παιδια, μας τα εκανε μανταρα με τον μεγαλο..
Του εκανε ολα τα χατιρια. Τον εβγαζε απο τη κουνια καθως κοιμοταν για να τον εχει αγκαλια, μη και νιωσει στεναχωρια το μωρο.
Μεχρι και ενος ετους που ηταν το παιδι, το κοιμιζε στα χερια. Και πιστεψτε μας.. δεν ηταν αναγκη. Το παιδι κοιμοταν μια χαρα μονο του στη κουνια. Απλα εκεινη ενιωθε οτι θα νιωθει το μωρο παραμελημενο. Κι αν της ελεγες κατι, εναντιωνε ολο το σοι σε εμας, ειμασταν οι κακοι γονεις που δεν αγαπαμε το παιδι. Και αν αφηναμε το μωρο να κοιμηθει μονο του, θα το εβγαζε απο τη κουνια.
Του εδινε και του δινει οτι ζητησει, για να μη γκρινιαζει και στεναχωριεται το μωρο.. ακομα και αν αυτο ηταν μαχαιρι. Εμεις οσο και να τσακωνομαστε με τη γιαγια, οσο και να μη κανουμε τα χατιρια στο παιδι, εκεινη το συνεχιζε γιατι εμεις δε ξερουμε. Με αποτελεσμα το παιδι να ζητα τα παντα με γκρινια. Στον υπνο τωρα πια γκρινιαζει ακομα και αν τον ενοχλει το παπλωμα.
Δε θελει να κοιμαται μονος του.
Και το κακο ειναι οτι δεν υπαρχει χωρος για να βαλουμε τα μικρα σε δικο τους δωματιο. Ειμαστε και οι 4 σε ενα δωματιο. Η μερα μας περναει με γκρινια και κλαμματα. Ολη μερα.. τωρα πια που κουραστηκε η γιαγια, το μονο που ξερει να του λεει ειναι «μη», «θα σε δειρω», «γιατι γκρινιαζεις ολα τα εχεις!»
Το περιεργο ειναι οτι οταν ειμαστε εκτος σπιτιου, ειναι ενα διαφορετικο παιδι! Θα παιξει ομορφα, θα φαει ομορφα και το βασικο… κοιμαται χωρις να ξυπναει για να γκρινιαξει!
Εχει καποιος γονιος αυτο το προβλημα; Τι πιστευετε; Τι να κανουμε για να ηρεμησει το παιδακι μας;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κορίτσι μου δεν είναι θέμα γιαγιάς , είναι θέμα παιδιού! Η δίκη μας κόρη δν είναι ευχαριστημένη με τίποτα! Κάθε φορά που την βάζω για ύπνο με πιάνουν τα κλάματα! Νιώθω αποτυχημένη! Το πρωί την πηγαίνω στον παιδικό σταθμό κ εκει είναι κυρία! Δεν γκρινιάζει, δεν κάνει φασαρίες, τρώει το φαγητό της! Μόλις έρχεται στο σπίτι θα την αφήσω να ξεκουραστεί κ μετά θα την πάω μια βόλτα. Στην βόλτα δεν μου ζητάει τιποτα! Αν της προτείνω εγώ κάτι έχει καλώς αλλιώς τίποτα! Ερχόμαστε στο σπίτι κ έρχεται κ ο μπαμπάς από την δουλειά! Από εκει κ πέρα ξεκινάει η μιρλα! Κ μιλάμε για παρα πολύ! Γκρινιάζει γιατί κάνει μπάνιο ο πατέρας της, γιατί τρώει ο πατέρας της, γιατί έφτιαξαν τον Πύργο με τα τουβλάκια εκτός κ όχι αλλιώς, γιατί θέλει να φάει κάτι που δεν υπάρχει στο σπίτι, γιατί γιατί γιατί! Μέχρι που ο άνθρωπος σκάει κ την ντύνει κ την πάει βόλτα! Κ φυσικά το μετανιώνει! Χτυπιέται στην μέση του δρόμου για να πάρει παιχνίδια! Κ του ζητάει παιχνίδια σε καθημερινή βάση! Κ έχει φτάσει στο σημείο να μν την πηγαίνει πουθενά μόνο κ μόνο να αποφεύγει όλο αυτό το σχοινικο. Κορίτσι μου δεν ξέρω τι φταίει στην δίκη μας περίπτωση κ δν μπορώ να δώσω συμβουλή ούτε σε εσένα! Έχω σκάσει! Ασε που για να την βάλουμε για μπάνιο χτυπιέται κάτω κ μελανιαζει από το κλάμα! Κ μόλις καταφέρουμε να την βάλουμε το χαίρετε! Κ όταν πάμε να την βγάλουμε πάλι τα ίδια! Κ μένουμε στο εξωτερικό σε πολυκατοικία κ φοβάμαι μν νομίζουν οι γείτονες ότι την κακοποιούμε κ μας στείλουν καμία αστυνομία. Υποφέρω! Κ σε καταλαβαίνω απολυτα! Πάρε ένα ποδήλατο κ βγείτε στα πάρκα δν υπάρχει άλλος τρόπος! Τουλάχιστον να κουράζεται κ να πέφτει ξερός για ύπνο!
Αφού μένετε που μένετε σε 1 δωμάτιο 4 άτομα γιατί δεν πάτε σε ένα μοναρι? Να κοιμούνται τα παιδιά στο δωμάτιό και σεις στο σαλόνι? Εστο μια γκαρσονιέρα. Συγγνώμη άλλα πρέπει να φύγετε ή να της πεις όταν τον μαθενες έτσι ήταν καλά
Εχεις δικιο καλη μου, αλλα ακομα οικονομικα δεν ειμαστε ετοιμοι! Προς το παρον, ακολουθησα τις συμβουλες των κοριτσιων και ειδα μεγαλη βελτιωση, ακομα και η γιαγια τις ακολουθει :) Ειδε την διαφορα οταν εγω αλλαξα συμπεριφορα στον γιο μου (αν διαβασεις το σχολιο της Νινας θα καταλαβεις) και πλεον το κανει και αυτη! Σε ευχαριστω για το σχολιο!
Χωρίς να θέλω να σου δημιουργήσω επιπρόσθετες έννοιες ούτε να "ανοίξω ιστορίες" με την οικογένεια σου αλλα εφ´οσον ρωτάς γνώμη και επειδή δυστυχώς, πολυ δυστυχώς εχει συμβεί σε γνωστή μου: όλους αυτούς που μένουν στο σπίτι παππούς, θείος, φίλος της γιαγιάς που επισκέπτεται κτλ τους εμπιστεύεσαι 100% με το παιδι σου; Πιστεύω κατάλαβες που το πάω. Τα παιδια και τα ζώα διαισθάνονται πραγματα που εμείς δεν βλέπουμε ούτε παει το μυαλό μας! Μπορεί κατι να συμβαίνει και το παιδι δεν αισθάνεται άνετα με κάποιον γιαυτό γκρινιάζει όταν ειναι στο σπίτι! Για το καλό του παιδιού σου οφείλεις να το ψάξεις, να παρατηρήσεις! Ξαναλέω, δεν θέλω να σου βάζω ιδέες και με όλο το θάρρος αλλα καλό θα ήταν να δεις ολες τις εκδοχές! Σε αυτή την ηλικία το παιδι δεν μπορεί να σου πει τι του κάνει και ποιος γιατι μπερδεύεται εύκολα και συναισθηματικα και γλωσσικά οπότε πρέπει εσυ να το διερευνήσεις! Μπορεί η πιθανότητα να ειναι απειροελάχιστη και βεβαίως για τον καθένα μας ειναι αδιανόητο οτι κάποιος απο το οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον θα μπορούσε να κάνει κακό στο παιδι μας αλλα δυστυχώς συμβαίνουν αυτά και δυστυχώς οχι παντα στους άλλους! Όπως είπαν κάποιες φίλες πιο πάνω, αν σας παίρνει να στριμωχτειτε λίγο ακομα οικονομικά και να μετακομίσετε έστω και σε μια γκαρσονιέρα ίσως βοηθήσει!
Χαιρετώ κατ αρχας με ευχαρίστηση την επανεμφάνιση της κας Νίνας. Κα Ι., Οτι και αν σας γράφουν, εσείς απαντάτε " ναι αλλα η γιαγια ( πεθερά υποθέτω ) μου φταίει γιατι κάνει τούτο και κεινο". Ειναι φανερό οτι οι σχέσεις σας δεν ειναι καλές, και αυτο σας κάνει να νευριαζετε, να φωνάζετε, και να αποδίδετε ολα τα προβλήματα σας σ αυτήν. Σαν να πιστεύατε οτι αν έλειπε, ολα θα έφτιαχναν. Κα Ι, νομίζω οτι η συμβίωση πρεπει πια να λήξει, όσο κι αν ειναι δύσκολο. Καλύτερα σε μια γκαρσονιέρα, παρα στο σπίτι της πεθεράς σας, Αφού αυτο μοιραία οδηγεί σε εκνευρισμούς και συγκρούσεις που οπωσδήποτε επηρεάζουν και σας και τα παιδια. Δεν μπορείτε να μένετε τόσοι ανθρωποι μαζι, στριμωγμενοι, και να μην εκνευρίζεστε. Νομίζω οτι ίσως η συμβίωση, και οχι η συμπεριφορά του παιδιού, έχει κουράσει πια και την πεθερα σας. Άδικο έχει κι αυτή; Πιστεύω οτι θα είστε όλοι καλύτερα αν πάτε σπίτι σας, και σεις θα μπορείτε χωρίς εμπόδια να χειριστείτε καλύτερα τα παιδια σας, χωρίς άλλους να τα επηρεάζουν.
Φυσικα και συμφωνω! Δεν ηρθα σπιτι της για να δημιουργησω διχονοιες, ουτε να προκαλω καυγαδες, ισα ισα που την σεβομαι και θελω να ειμαστε καλα μαζι! Δε λεω οτι δε κουραστηκε, ανθρωπος ειναι φυσικο και επομενο. Αλλα δε βοηθαει και λιγο να φτιαξουμε τη κατασταση. Οταν καθομαστε και της συζηταμε, καποια πραγματα να γινονται και καποια πραγματα οχι, δε μπορει να μας γραφει, να κανει αυτα που θελει και μετα να παραπονιεται και να μας λεει "μα γιατι κανει ετσι;; τελος τα χατιρια!". Εκει ειναι που βγαινω εκτος εαυτου! Ζουμε ολοι μαζι 2 μιση χρονια και εχει καταντησει ψυχοφθορο ολο αυτο. Προσπαθουμε να ξεχρεωσουμε καποια χρεη και με το καλο να παμε σε δικο μας σπιτι, αλλα μεχρι να γινει αυτο.. Σε ευχαριστω για το σχολιο σου :)
Κορίτσια με όλη μου την καλή διάθεση σας το λέω, κρατήστε τα λεφτά για ψυχολόγο και δώστε τα να νοικιάσετε ένα δυάρι να μείνετε και να περνάνε όλα από το δικό σας χέρι. Αν εμπλέκονται κι άλλα άτομα θα σας τα κάνουν χειρότερα!
Το κόστος δεν είναι πρόβλημα. Σήμερα βρίσκεις δωρεάν σε πάρα πάρα πολλούς δήμους. Αν είναι να πληρώσεις δε λέει να πας γιατί οι περισσότεροι τελικά θεωρητικά τα λένε τέλεια, αλλά στην πράξη τα μισά από αυτά εφαρμόζονται. Δωρεάν, όμως, δε χάνεις τίποτα γιατί και μια-δυο ωραίες ιδέες να ακούσεις κερδισμένος θα βγεις. Αν δε σου πει τίποτα χρήσιμο, κανένα πρόβλημα αφού το μόνο που έχασες ήταν το πολύ μια ώρα της ζωής σου.
Nina sugnomi (kai sugnomi gia ta greeklish, alla den ginete allios) theleis na peis oti oi psuxologoi pou douleuoun ston dimo k eksaskoun to epaggelma tous dorean 'h esto me mia polu xamili amoibi einai kaluteroi psuxologoi 'h esto dinoun kaluteres sumboules apo tous idiotes psuxologous? Lupamai alla tha diafoniso katheta mazi sou. Yparxoun kaloi k kakoi epaggelmaties se olous tous xorous, se olous tous kladous eite einai sto dimosio eite einai ston idiotiko tomea. Prosopika eixa paei se psuxologo sto Kentro Psuxikis Ygieinis (kratikos organismos, edina 3-4 euro tin episkepsi) k ekei h psuxologos pou eixa dei den me eixe boithisei katholou, emena, emena den mou ekane k auto bebaia den simainei oti h idia den einai kali (malista mou tin eixan sustisei k os kali). O tropos tis, h proseggisi tis den me bolepse, den mporousa na epikoinoniso mazi tis. Thelo na po oti px h psuxologos pou eides esu Nina k se boithise polu mporei na min boithisei kapoia alli gunaika akoma k an exete to idio problima, oti bolepse se esena den simainei oti tha bolepsei k stous allous. Opws k to antitheto, ennow oti esu mporei na piges se mia psuxologo pou idioteuei k na min se bolepse k mia alli gunaika na pige k na boithithike. K episis tosa xronia eos tin krisi, bebaia, eixame mathei na skorpame ta lefta mas se xazomares k tora se tetoio thema tha kanoume skonto 'h pazaria 'h tha kinigame mono oti einai tzampa? Kalo k to tzampa den leo, alla ego prosopika se thema ugeias k kurios se thema ugeias tou paidiou mou tha pliroso!!!
Αν τίθεται θέμα υγείας φυσικά και να πας στον καλύτερο και ακριβότερο. Αν πας απλώς για να λύσεις απλά θέματα καθημερινότητας όπως αυτό που απασχολεί την κοπέλα, νομίζω πως μια χαρά εξυπηρετούν και οι ψυχολόγοι των δήμων. Άλλωστε με προδιαγραφές ΑΣΕΠ τους παίρνουν και τουλάχιστον μπορείς να είσαι σίγουρος πως από γνωστικό επίπεδο είναι πολύ καλοί. Το που θα βρεις τελικά τον καλό είναι θέμα τύχης. Αν κατάλαβες, όμως από αυτά που έγραψα, αυτή που θεώρησα καλή μου είπε το εξής παντού εφαρμόσιμο: Aποφασίζεις τι θέλεις να κάνεις με ένα πρόβλημα που έχεις και δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεις τρόπο να το λύσεις, αρκεί να το χειριστείς απαλλαγμένος από κάθε αρνητικό συναίσθημα. Ουσιαστικά μου είπε τον τρόπο για να λύνεις μόνος σου όποιο θέμα σε απασχολεί, χωρίς τη βοήθεια κανενός. Αν ήταν ιδιώτης ίσως και να μη μου περνούσε αυτό το μήνυμα. Και επειδή έχω ακούσει πολλούς να λένε θεωρίες επί θεωριών, αυτό ήταν το πιο χρήσιμο πράγμα που άκουσα ποτέ μου και γι΄αυτό ήθελα να το μοιραστώ (ενώ είχα πει ότι θα σταματήσω να γράφω). Το παραμικρό αρνητικό συναίσθημα μπορεί να μπλοκάρει τα πάντα. Όταν πας να το νιώσεις, αρκεί να το αφήσεις στην άκρη και να σκεφτείς μόνο με τη λογική εκείνη την ώρα. Τόσο απλό, που όμως δύσκολα το σκεφτόμαστε. Μετά από αυτή την αλήθεια που άκουσα μου φαίνεται ότι δε μου χρειάζεται να ξαναρωτήσω κανέναν για το πως να ξεπεράσω μια δυσκολία. Και φαντάσου τι τεράστια αλλαγή βλέπεις και στους γύρω σου όταν εσύ σταματάς να τους αντιμετωπίζεις νιώθοντας αρνητικά συναισθήματα. Και να ξεκινήσει καβγάς σταματάει αμέσως, γιατί τον παγώνει η λογική. Και σταματώ γιατί από ένα guest που πήγα να κάνω κατέληξα να μην έχω σταματημό.
NINA ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕ?
Εξαρτάται από το που μένεις. Βλέπει μόνο δημότες της περιοχής μου και δε δουλεύει σαν ιδιώτης. Εγώ δε θα ήθελα να γράψω στο internet το που μένω. Αν εσύ θέλεις να γράψεις, πες μου και αν είσαι στην περιοχή μου ευχαρίστως να σου στείλω στοιχεία για το που θα τη βρεις. Πάντως, αυτά τα απλά μου είπε και πως τον τρόπο του να μη σε ενοχλεί αυτό που κάνει ή σου λέει κάποιος άλλος θα τον βρεις μόνη σου. Και είχε απόλυτο δίκιο. Είναι μόνο μια μικρή απόφαση μέσα σου ότι ο κόσμος να χαλάει εσύ θα μένεις ψύχραιμος. Δε θέλει καν εξάσκηση, μόνο να πάρεις την απόφαση. Και είναι η μόνη που χρειάστηκε να τη δω μόνο δύο φορές, γιατί μου έδωσε αμέσως τη λύση. Φυσικά έχω ξαναπάει σε διάφορους και λύση δεν έπαιρνα γιατί επικεντρώνονταν πολύ στο πως θα έπρεπε ιδανικά να είναι τα πράγματα, χωρίς να σου λένε το απλό ότι τέλεια ή χάλια να είναι κάτι είναι δική σου απόφαση το τι θέλεις να κάνεις. Και αν πάρεις την απόφαση να αλλάξεις κάτι, θα αλλάξει στα σίγουρα. Έτσι στον μη ιδανικό κόσμο τα παιδιά δεν ακούνε, τα ζευγάρια τσακώνονται, οι γονείς τσακώνονται με τις γιαγιάδες και σε όλα αυτά δεν είναι πάντα η μόνη λύση το "κόψε κεφάλι". Τσακώνομαι με τον άντρα μου δε σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να χωρίσεις, τσακώνομαι με την πεθερά μου δε σημαίνει απαραίτητα μην της ξαναμιλάς και τσακώνομαι με το παιδί μου δε σημαίνει απαραίτητα πάτα πόδι για να σε ακούσει. Αυτό που μου είπε είναι ότι αν θέλεις να τα βρεις με όλους αυτούς αρκεί να μην μπλέκεις τα συναισθήματά σου στις διαφωνίες που έχετε. Πρέπει να λες πάντα αυτό ακριβώς που θέλεις χωρίς όμως να σε πειράζει αν δε σε ακούνε ή δε υπολογίζουν. Όταν ζητάς κάτι θα πρέπει να είσαι συναισθηματικά κενός, να σκέφτεται μόνο το μυαλό εκείνη την ώρα και να μην παίρνεις προσωπικά την όποια διαφωνία. Και όταν το καταφέρεις αυτό, τότε ως δια μαγείας αρχίζουν όλοι να ακούνε τη φωνή σου. Αυτά μου είπε, τα έκανα αμέσως και λύθηκαν τα πάντα. Κυριολεκτικά τα πάντα. Να μένεις μόνο στο τι θέλεις (π.χ. "παιδί μου θέλω να κάνεις αυτό.") και να μη σε νοιάζει αν ο άλλος δεν το κάνει, να είσαι όμως σταθερή στα θέλω σου. Μπορείς να εξηγήσεις και γιατί θέλεις αυτό που ζητάς, αλλά και πάλι δε θα πρέπει να περιμένεις να το κάνει ο άλλος. Όταν θα ζητάς χωρίς να απαιτείς να σου δώσουν αυτά που ζητάς, θα στα δίνουν.Είναι καταπληκτικό και πιάνει. Γενικά για ό,τι θέλεις δεν πρέπει να τσακώνεσαι. Σου λέω μας είδε μια κυρία στο δρόμο πριν λίγες μέρες και μου είπε ότι δεν έχει δει πιο πειθαρχημένα παιδιά από τα δικά μου. Εμείς που όταν πηγαίναμε στις κούνιες ξεσπούσε πυρηνικός πόλεμος. Έχουν αλλάξει όλοι στο σπίτι τόσο πολύ με αυτά τα πολύ απλά που σου έγραψα.
Εγώ πάλι νομίζω οτι αφ' ενός είναι θέμα χαρακτήρα, αφετέρου κάτι άλλο παίζει. Κι εμένα οι γιαγιάδες "έφτιαξαν" για μία περίοδο και μετά ξαναχάλασαν. Όλο χατίρια, ποτέ τιμωρία. Αλλά ο μικρός, παρόλο που είναι "διάολος" δε γκρινιάζει. Και γενικά η τιμωρία, ή η απειλή της τιμωρίας πιάνει. Όλες οι γιαγιάδες τα ίδια κάνουν, και δε νομίζω οτι φταίνε τόσο πολύ. Όμως έχω παρατρήσει οτι όταν είναι πολλή ώρα στο σπίτι και δεν καταπιάνεται με κάποιο παιχνίδι, τον πιάνει τρέλα και πετάει πράγματα, κάποιες φορές με χτυπάει, άρα πιστεύω οτι βαριέται και θέλει να τραβήξει προσοχή για να βρούμε κάτι ενδιαφέρον να κάνουμε. Όταν είναι έξω, ενδιαφέρεται για τα άλλα παιδάκια, δεν έχει νεύρα και φυσικα ...δε θέλει να πάει σπίτι. Μήπως κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το δικό σου; Μήπως απλά δεν ξέρει που να βγάλει την ενεργητικότητά του;Ειδικά τα αγοράκια αυτής της ηλικίας είναι πολύ ενεργητικά, γιατί θέλουν να ανακαλύψουν πράγματα. Κι αν δεν ξέρουν τι να κάνουν, είτε θα γκρινιάζουν είτε θα είναι επιθετικά. Συμβαίνει στις περισσότερες από τις μαμάδες που ξέρω με αγόρια στην ηλικία των 2-3. Πόσο μάλλον ο δικός σου που ζει με ένα τσούρμο ανθρώπους στο ίδιο σπίτι, που όπως και να 'χει ειναι ένας παράγων που μπορεί να το κάνει νευρικό το παιδί. Εμένα πηγαίνει παιδικό σταθμό, όπου συνέχεια κάνουν κατασκευές, ζωγραφίζουν, χορεύουν, παίζουν, και όταν έρχεται σπίτι είναι πιο "γεμάτος". Τώρα μέσα στις γιορτές που έκατσε σπίτι και μάλιστα άρρωστος, τον έπιασε η τρέλα του. Ετσι κι εγώ σκέφτηκα τι μπορεί να κάνουν στον παιδικό σταθμό, του αγόρασα δαχτυλομπογιές, μαρκαδόρους, γκλίττερ, κόλλα, αυτοκόλλητα και μεγάλα χρωματιστά χαρτιά και ζωγραφίζαμε με διάφορους τρόπους. Βρήκα κι απ το ίντερνετ απλές κατασκευές και τις κάναμε. Και όταν ασχολούταν με κάτι τέτοιο, μετά ήταν πολύ ήρεμος. Βέβαια μετά μου ζωγράφισε όλους τους τοίχους και κόλλαγε αυτοκόλλητα αλλά δεν πειράζει. Αυτά διορθώνονται. Εαν δουλεύεις εκτός σπιτιού και δεν μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο κι εσύ, μήπως να πεις στον παππού και στη γιαγιά να το κάνουν; Όσον αφορά στον ύπνο, αφού τον ρωτήσεις γιατι δε θέλει να κοιμηθεί μόνος του, αν δε σου απαντήσει ικανοποιητικά αγνόησέ τον. Κι εμένα την πέρασε τη φάση τώρα πρόσφατα επειδή αρρωσταινε και τον έπαιρνα στο κρεβάτι, αλλά όταν έγινε καλά, όσο και να φώναζε τον αγνόησα και δεν τον πήρα μαζί μου. Αυτό που έκανα είναι να καθήσω δίπλα στο κρεβάτι, να του διαβάσω ένα καινούργιο παραμύθι, μια, δυο τρείς το πήρε απόφαση... τι να σου πω, καλή επιτυχία. Και προπαντώς να είσαι σταθερή. Το ξέρω οτι η γιαγιά δε βοηθάει, αλλά αν εσύ κι ο μπαμπάς είστε σταθεροί, όταν είστε σπίτι δε θα κάνει ό,τι θέλει. Κι εμάς το ίδιο κάνει. Με τις γιαγιάδες είναι πιο διαόλι, ενω με εμάς το χει πάρει πρέφα οτι δεν περνάνε τα νταηλίκια...
Τα δοκιμασα και εγω, πηρα διαφορα ξυλομπογιες, μολυβια, τουβλακια για να κανουμε κατασκευες.. και η αληθεια ειναι πως καταφερα ενα διαστημα να τον κρατησω απασχολημενο γιατι οσο να ναι σε αυτο που ειπες οτι βαριεται ευκολα, το εχει πολυ εντονα! Αλλα η γιαγια οποτε εβρισκε ευκαιρια μου τα μαζευε ολα και τα εκρυβε γιατι τις λερωναμε, και μετα γκρινιαζε οτι εχει κουραστει και βαρεθηκε να μαζευει (ασχετα αν τα μαζευα εγω..). Τωρα προσπαθω με τραγουδακια και παραμυθια αλλα παλι βαριεται.. σημερα ζωγραφισαμε οσο μπορουσαμε, εβαλα ενα παλιο σεντονι κατω και περασε η μερα πιο ομορφα! σκεφτομασταν να πηγαιναμε και τα 2 σε βρεφονηπιακο για να ξεφυγουν λιγο απο το σπιτι, γενικα υπαρχει πολυ ενταση εδω μεσα, και του χρονου να γραφαμε το παιδι για ταε κβο ντο. Οσο για τον υπνο ακολουθησα χθες τη συμβουλη σου και πετυχε! Του διαβαζα ενα καινουργιο παραμυθι και αποκοιμηθηκε χωρις γκρινια, χωρις φωνες! Σε ευχαριστω πολυ για το χρονο σου, θα ακολουθησω τις συμβουλες ολων σας κατα γραμμα! :)
Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Νινα. Αν δεν υπάρχει κάτι το παθολογικό (κάτι που μπορεί να ειναι μεν απλό και μικρό αλλά αρκετά ενοχλητικό), τότε αδιαφορία. Κι εμένα η μικρή είναι από την φύση της γκρινιάρα, μόνο που ευτυχώς δεν είναι όλη την ώρα. Απλάόταν δεν γίνεται το δικό της χαλάει τον κόσμο. Αφενός είχα και τον παππού της, τον πατέρα μου, που κατέβαινε κάθε τρεις και λίγο να δει τι τρέχει και την έπαιρνε επάνω μαζί του. αφετέρου η μικρή του έχει αδυναμία. Σκέψου ότι έφτασα σε σημείο να του πω ότι όταν το παιδί κάνει κάτι στραβό (πχ να χτυπήσει κάποιον) και την μαλώσω θα πρέπει είτε να μην επεμβαίνει είτε να μην κατεβαίνει και διάλεξε να μην κατεβαίνει σπίτι μας. Πρώτον λοιπόν, κράτησε την ψυχραιμία σου, μόλα του σαν να μην συμβαίνει τίποτα και μην ξανασχοληθείς. Εμάς η μικρή στην αρχή το συνέχιζε, όμως στην πορεία το έκοψε και παρατήρησα ότι αν γυρίσω να την κοιτάξω ενώ έχει σχεδόν ησυχάσει γκαζώνει πάλι. Αν διάβασα καλά κιόλας σε κάποιο σχόλιο, ο μικρός σου δεν έχει αναπτύξει ακόμα την ομιλία του, σωστά; Αυτό σίγουρα του προκαλεί μεγαλύτερο εκνευρισμό όταν θέλει κάτι, οπότε αρχικά θα του δώσεις και ένα ερέθισμα παραπάνω να μιλήσει κι έπειτα να είναι και πιο ήρεμος. Δεύτερον, περιόρισε την γιαγιά. Ακόμα και αν μένετε μαζί, όταν θες να του μιλήσεις και πάει να επέμβει απλά παρ'τον και πήγαινε στο δωμάτιό σας. Αν δεν μέχετε μαζί, απλά περιόρισε τις σπισκέψεις. Κι όσο για τους συγγενείς αν δεν σε νοιάζει τι τους λέει, απλά δεν σε νοιάζει...Αν πάλι σε νοιάζει μπορείς απλά να πεις χαριτολογώντας ότι τώρα που ο μικρός έμαθε την γιαγιά με γκρίνια δεν θέλει η γιαγιά την γκρίνια του...
Μιλαει αλλα οχι και τοσο καθαρα, και καποιες λεξεις τις λεει μισες, οπως αντι για καλημερα λεει μερα. Παντως καταλαβαινεις τι θελει. Αλλα αμα τον πιασει η γκρινια (δηλαδη σχεδον ολη τη μερα) μουγκριζει και τσιριζει! Του λεω απλα ενα "αγορι μου δε καταλαβαινω τι θες οταν φωναζεις, μιλα μου πιο ομορφα!". Αμα σταματησει και μου πει με ηρεμια, ειμαστε οκ. Αν οχι, ασε... Τη γιαγια οσο μπορω την περιοριζω.. το κακο ειναι οτι εχει δωσει θαρρος ακομα και σε φιλο της, ο οποιος ειναι καθε μερα σπιτι, να μαλωνει τα παιδια αμα δεν ειναι ησυχα. Φυσικα και εκανα παραπονα και τσακωθηκα μαζι τους πολλες φορες αλλα αλλαγη δεν εχει γινει. Πιστευω οτι ειναι φυσικο και επομενο να εχει νευρικοτητα οταν ακουει συνεχεια μη και μη και μη ενω του εμαθε παλια οτι ηταν οκ να τα κανει.. σε ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σου!
Είναι σαν να βλέπω τον γιο μου ξυπνάει νε γκρίνια κοιμάται με γκρινια το βράδυ έχει σνησυχο ύπνο ξυπνάει συνέχεια τσιρίζει άστα αλλά εμείς δεν του κάναμε τα χατήρια που λες ήμουν πολύ της λογικής εγω να κοιμηθεί μόνο του και πολλα αλλά πάει λογοθεραπεια έργο θεραπεία και τώρα θα μας δει παιδοψυχολογο ς ειναι και λίγο στο παιδί είναι και λίγο στα γονίδια είναι και ότι δεν έχουμε κοινή γραμμή με τον αντρα μου θεωρώ οτι θ συμβουλευτικη θα σε βοηθήσει αλλά το δυσκολο είναι να κάνει τα ίδια και η γιαγια
αχ ακριβως οπως το ειπες, ξυπναει με γκρινια, κοιμαται με γκρινια... μαλλον το προβλημα ειναι η γιαγια, οπου και να παω, οτι συμβουλη και να δεχθω, αν η γιαγια δε κανει αυτο που πρεπει, χαιρι δε θα χουμε.. σκεφτομουν και εγω για λογοθεραπεια αν και ειναι μολις 2.. δε ξερω, εχω αγχωθει λιγακι, πολυς κοσμος μου λεει οτι αυτη η γκρινια δε θα του βγει σε καλο, και θα αργησει να μιλησει φυσιολογικα μπλα μπλα.. αστα, χαιρομαι που τουλαχιστον βρισκω παρηγορια και κατανοηση εδω...χωρις να με λοξοκοιτανε!σε ευχαριστω για τον χρονο σου!
Εγώ το είχα και το έλυσα δια παντώς. Αδιαφορία η μόνη λύση. Αδιαφορία πραγματική. Δε θα σε ενοχλεί που γκρινιάζει, δε θα κάνεις κανένα σχόλιο ή θα δείχνεις την παραμικρή δυσαρέσκεια. Και αν σου ζητάει κάτι γκρινιάζοντας θα λες πολύ ήρεμα (και μόνο μία φορά) ότι για να καταλάβεις τι σου λέει πρέπει να το πει ήσυχα γιατί με φωνές και γκρίνια δεν ακούς καλά τι θέλει. Πολύ ψύχραιμα και σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Μια φορά το λες και συνεχίζεις να κάνεις τις δουλειές σου σαν να ζείτε στον παράδεισο. Γατόνι ψυχολόγος μου έδωσε τη λύση. Και η φράση της ήταν κατά λέξη: Όποιο πρόβλημα θέλεις να λύσεις, θα πρέπει να απεμπλακείς από το συναίσθημα. Αν πιάσεις το νόημα αυτού που μου είπε θα το λύσεις κι εσύ. Απεμπλοκή από το συναίσθημα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το να μη σε ενοχλεί αυτό που συμβαίνει στο σπίτι. Επειδή είναι δύσκολο να μη σε ενοχλεί η ατέρμονη γκρίνια και ξέρω ότι σου φαίνεται αδύνατον αυτό που σου λέω, να ξέρεις ότι είναι μόνο ένα κλικ μέσα σου. Όταν το κάνεις θα λυθεί πάρα πολύ γρήγορα και το πρόβλημα.
Σε ευχαριστω παρα πολυ! Το ειχαμε προσπαθησει αρκετες φορες, αλλα οταν μονο εμες δειχνουμε αδιαφορια και η γιαγια να συνεχιζει τον χαβα της, οχι απλα δε σταματησε η γκρινια, αλλα εγινε και χειροτερη! και ειναι φορες που φτανω στα ορια μου, ενω ειμαι γενικα ηρεμος ανθρωπος, φτανω σε ενα σημειο να γκαριζω και να κανω σαν υστερικη.. και μετα το μετανοιωνω, ζηταω συγγνωμη απο το παιδι μου και οταν κοιμηθει καθομαι και κλαιω. ειναι ενα τοσο καλο και εξυπνο παιδι που πραγματικα δε μπορω να δικαιολογησω αυτη τη γκρινια.. θα το ξαναδοκιμασω αυτο που μου ειπες και αυτη τη φορα θα το επιβαλλουμε σε ολους. σε ευχαριστω και παλι για το χρονο σου!
Και με τη γιαγιά θα εφαρμόσεις το ίδιο: αποκοπή από το συναίσθημα κι εκεί. Δε θα σε θυμώνει που θα κάνει τα δικά της και δε θα νιώθεις ότι σε ακυρώνει κάνοντας τα αντίθετα από αυτά που λες εσύ στο παιδί. Εγώ κάπως έτσι το ένιωθα και εξοργιζόμουν και με τους άλλους που δεν ακολουθούσαν κοινή γραμμή με εμένα. Είναι μια πολύ μικρή στιγμή, που αποφασίζεις ότι δεν μπορείς να επιβάλλεις τίποτα και σε κανέναν και πως το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ελέγχεις τις δικές σου αντιδράσεις. Αυτό είναι θαυματουργό. Όταν καταλάβεις πόση δύναμη έχει αυτό θα τα λύσεις όλα μα όλα. Εγώ να καταλάβεις, που έχω γράψει τόσα εδώ, αυτή τη στιγμή δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα ούτε στην οικογένεια, ούτε με κανέναν. Και αν μου το έλεγες πριν καιρό θα σου έλεγα αποκλείεται. Και αυτό έγινε με δύο πράγματα που μου είπε αυτή η ψυχολόγος στις δυο φορές που την είδα. Το ένα ήταν η αποκοπή από το συναίσθημα και το άλλο ήταν πως εσύ αποφασίζεις τι θέλεις να γίνει. Ε, αυτό έχει πολύ δύναμη γιατί αν δε θυμώνεις και αν μιλάς με αυτοπεποίθηση και σιγουριά για αυτό που θέλεις οι άλλοι ακολουθούν πάντα. Ακόμη κι αν δε συμφωνούν, είσαι και είναι σε θέση να το συζητήσετε ήρεμα και να βρείτε μια λύση. Οπότε με τη γιαγιά θα σου πρότεινα αδιαφορία και δε θα με εξέπληττε αν κάποια στιγμή το παιδί άρχιζε να της λέει ότι θα ρωτήσει τη μαμά αν τον αφήνει να κάνει κάτι που του προτείνει η γιαγιά. Αν νιώθεις μέσα σου πως έχεις την κατάσταση υπό έλεγχο, θα το μεταδίδεις και στους άλλους αυτό και θα αρχίσουν να σε υπολογίζουν. Για να την έχεις όμως, δε θα πρέπει να νιώθεις το παραμικρό αρνητικό συναίσθημα μέσα σου γιατί αυτά μας κάνουν να χάνουμε τον έλεγχο. Να 'ναι καλά η γυναίκα που μου τα είπε έτσι και ελπίζω να βοηθηθεί κι άλλος από αυτά τα τόσο απλά.
Θα θελα πολυ να μιλησω με αυτη τη ψυχολογο! Φαινεται πολυ καλη!
Πολύ καλο!!!! και πολύ απλό!!! Ευχαριστώ κι εγώ. Έχω τα ίδια με την διαφορά ότι δεν έχουμε παπουδες...όλη η ευθύνη δική μας!!!!
ΑΧ και ο δικός μου κάπως έτσι είναι όλο νεύρα και όλα τον ενοχλούν κοιμάται μαζί μας και είναι 4 χρονών, έχει αρχίσει μάλιστα να μιλάει άσχημα ( είσαι βλάκας,ηλίθιος,μωρή) σε όλους και να αγριεύει αν δεν του κάνεις ότι θέλει ,δεν ξέρω και εγώ τι να κάνω ούτε με το καλό καταλαβαίνει ούτε με το κακό, ήταν απο μωρό πολύ δύσκολο το κράταγε και εμένα η πεθερά μου και του έκανε ότι ζητούσε πριν κάν το ζητήσει και τώρα είναι σαν γεροπαράξενος .... μέχρι που σκέφτομαι ψυχολόγο τι να πώ ...δεν βοήθεια απλά συμπαραστέκομαι ... . βοήθειά μας.
σε νιωθω απολυτα καλη μου... σε ευχαριστω για το σχολιο σου, εκτιμω τη συμπαρασταση! και εμεις σκεφτομασταν για παιδοψυχολογο αλλα ειπα πρωτα να στειλω την ιστορια μας εδω, να ακουσω μια γνωμη απο τις υπολοιπες μαμαδες :P