Ένας άγγελος για το αγγελούδι μου
Εδω και καιρο λεω να γραψω κι ολο τ’ αφηνω… Σημερα ηρθε η στιγμη… Οι συγκυρίες και οι συμπτώσεις έπαιζαν πάντοτε πολυ σημαντικό ρολο στη ζωη μου…
Πριν απο δυο χρόνια περιπου ανέβηκα τα σκαλια της εκκλησίας με τον συντροφο μου. Διανύαμε μια πολυ ομορφη κ τρυφερή περιοδο την ευτυχία της οποιας ηρθε να ολοκληρώσει η αναπάντεχη ειδηση της εγκυμοσύνης μου. Μετα απο την αγωνια και δυο τεστ, ηρθε η τελικη επιβεβαίωσή απο την γιατρο μου… Δυστυχώς (για την ωρα) μας ενημέρωσε πως ηταν πολυ νωρις για να ακουσουμε την καρδουλα του… Βρισκόμασταν βλεπετε στην εκτη εβδομάδα κυήσεως ακομα! Αυτο βέβαια ηταν αρκετο για εμας ωστε να ξεκινήσουμε τα όνειρα!!!! Είχαμε ηδη αρχίσει κ τα σχετικα πειραγματα αποκαλώντας ο ενας τον αλλο «ΜΑΜΑ» και «ΜΠΑΜΠΑ». Κάπως ετσι, χωρις να μπορουμε να πλεον να συγκρατησουμε την χαρα μας το ανακοινώσαμε στους δικους μας….
Δυο εβδομαδες αργοτερα αρχισε το μικρο μας βασανο….
Ένιωθα πως κατι δεν παει καλα….! Δυστυχώς επαληθεύτηκα….
Ημερα Πέμπτη 18/10/2012 διανυοντας την όγδοη εβδομαδα και λιγο πριν το «ραντεβου της καρδιας», οπως το αποκαλώ εγω, ένιωσα αδιαθεσία, λιγο πονο και λιγο αιμα! Ενημέρωσα την γιατρο μου και με καθησύχασε, καθως τηλεφωνική διάγνωση δεν γινεται! «ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ» μου ειπε κι ετσι ψυχρά το πήρα κι εγω!
Μεσολαβεί ενα ολοκληρο Σαββατοκυριακο αγωνίας, με εμενα να ανησυχώ για το χειροτερο και τον καλο μου να μου λεει ο,τι μπορει ωστε να θεωρήσουμε το συμβάν τυχαίο πως ολα ειναι καλα!
Δευτερα 22/10/2012 Εφτασε η ωρα που θα τελείωναν τα ψεματα. Έχουμε αποβολή. Το μωρακι που τοσο θελαμε δεν θα το γνωρίσουμε ποτε… Δεν θα το ακουσουμε ποτε. Ουτε καν που ο χτύπος της καρδουλας του θα μας χαϊδέψει τα αυτακια μας!!!! Πλέον λεω ποσο πιο καλα ετσι…
Η γιατρός μου αφου μας ενημερωσε σχετικα με το τι πρεπει να περιμένουμε (πονο, αιμα κτλπ) μας ειπε για ακομα μια φορα «Καλύτερα ετσι, δεν ηταν δυνατο για να μεινει κι αποφασισε να φυγει απο μονο του» Σωστο ή λαθος αυτο που μας ειπε, δεν με νοιαζει. Τα λογια αυτα ομως εμενα με βοήθησαν πολυ (την ευχαριστω πολυ γι’ αυτο. Τα λεει ολα οπως ειναι)
Γυρίζοντας σπιτι ειχα να αντιμετωπίσω δυο καταστάσεις! Εμενα και τον άντρα μου μαζι. Ηταν σαν ενα μωρο που το εβαλες τιμωρια. Δεν μιλουσε, δεν έτρωγε παρα μονο εμενε ξαπλωμένος στον καναπε κοιτάζοντας το ταβανι… Μαρμαρωμένο βασιλια τον αποκαλούσα…. Το μωρο τελικά οσο ευκολα μπηκε στη ζωη μου, τοσο εύκολα έφυγε. Χωρις πονους κι αλλα που περίμενα! 7 μερες κράτησε κι αυτο ηταν!
Ο καιρος περνούσε μα η πληγή δεν έκλεινε… Άλλαξε το έτος κι εμείς ολο και περισσότερο μαλώναμε… Δεν ήξερα πια τι έφταιγε, η απώλεια; Δεν μπορούσα να καταλάβω… Πλησιάζαμε ο ενας τον αλλο…. μάταια ομως! 10 χρονια και ηταν οι πρώτοι καβγάδες….
Αρχές Μαρτίου κατι σαν να αλλαζει! Λιγες υποψιες! ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ! Ειμαι οχτώ εβδομάδων έγκυος…. Β-χοριακη, γιατρός κι ενα δυνατό χτουκ χτουκ μου τρυπάει τα αυτιά… δεν το περίμενα…. ηταν εκει, υπήρχε καρδουλα…. η μικρή μου κουκκίδα που κανει θόρυβο ηρθε για να μείνει…
Μια υπέροχη εγκυμοσύνη 38 εβδομάδων να του μιλάω, να τον ακουω, να τον χαιδευω….!!!!!!
21/10/2013 τον κράτησα στα χερια μου στην αγκαλια μου… τον κρατούσα στο στήθος μου κι έλαμπε!!
Ενα χρονο πριν στις 22/10 με χαιρέτησε το ενα αγγελούδι κι ενα χρονο μετα μου εστειλε τον δικο μου «ΑΓΓΕΛΟ»….
Ετσι ξερω πως παντα το μωρο μου θα εχει τον δικο του άγγελο που θα τον προσέχει….
«Μην λυπαται κανεις για κατι που εχασε, να χαιρεται γι’ αυτα που θα βρει…»
Αγγελομανούλα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Υπερβολές Τι να πούμε και εμείς που τα χάσαμε στον 9 μήνα..................
Σοκαριστικα τώρα!!! Βιωσαμε λέξη προς λέξη ακριβώς τα ίδια το 2012.
Εγώ θα σου πω μια αλλη εκδοχή... Αυτήν που πιστεύω... Όταν γεννιέται ενα μωρακι η ψυχουλα του θα εγκατασταθεί στο σώμα του τις πρώτες 40μερες -εξού+η 40ντηση..+μετά η ευχή...- Εξού+όταν ενα σωμα πεθαίνει η ψυχη κανει να φύγει 40 μέρες... Το μωρακι που δεν ήρθε τοτε....ήρθε τώρα...αυτό πιστεύω εγώ..απλα ότι είναι το ίδιο..
Να ξερες πως σε νιωθω. Οταν διαβασα την ιστορια, νομιζα πως αφορουσε εμενα. Τωρα εχω το μωρακι μου στην αγκαλια μου απο τη δευτερη εγκυμοσυνη. Το πρωτο το εχασα οκτωβριο του 2013. Στεναχωρια μεγαλη και αυτοκατηγορουσα τον εαυτο μου. Η μανα μου ειπε μια κουβεντα: ο,τι δεν το θελει η φυση, το διωχνει.
Να χεραισε το αγγελακι σου και μα ειναι παντα γερο και δυνατο. Εγω απεβαλα περσι τον Οκτωμβριο 2014 στην 14 εβδομαδα. Η γιατρος μου ειπε, μην στεναχωριεσε θα ερθει αλλο. Δεν υσχιει ρε κοριτσια αυτο. Το οτι θα ερθει αλλο δεν σημαινει οτι θα αντικαταστησει το προιγουμενο. Εχω πενθησει και εγω και ο αντρας μου αλλα εγω ακομα πενθω. Δεν ξεχνιετε με τιποτα το μωρακι που εχασα και δεν προκειτε να του παρει την θεση το επομενο που θα ερθει. Σηγουρα θα χαρω με την επομενη μου εγκυμοσινη και οσες αλλες ακομα ερθουν. Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι "δεν πειραζει" που χαθηκε το αλλο. Εγω τουλαχιστον ετσι νιωθω και σκεφτομαι.
einai megalos o enthousiasmos sthn arxh pou o nous den eqitrepei mia epiplokh!toulaxiston o dikos sou aggelos opws eipe kai o giatros efuge monos tou!DENTON EDIWXES ESU!epishs pisteuw pws se vlepei apo pshla!
Την ίδια φάση πέρασα (και περνάω ακόμα) με τον άντρα μου μετά την παλινδρόμηση που είχαμε πριν τα Χριστούγεννα στο δεύτερο παιδάκι μας... Λες και υπήρχαν πράγματα μέσα μας που τα είχαμε "κάτω από το χαλί" και τώρα βγήκαν στην επιφάνεια... Αλλά είμαστε ήδη καλύτερα και πιστεύω ότι με λίγη βοήθεια όλα περνάνε. Να είστε καλά κι εσείς και το μικράκι σας! Όπως λέει κι η διαφήμιση, η ζωή είναι σαν τον καλό καφέ: βάλε φίλτρο και κράτα μόνο την ουσία. :-)
21/10/2013 ,ίδια μερα γεννηθηκε και το δικό μου αγγελάκι, ο γιος μου,το αστέρι μου! Να είναι γερά και τυχερά τα παιδάκια μας! Να σου ζήσει,και σίγουρα το άλλο αγγελάκι απ τον ουρανό το προστατεύει!!! Φιλιά πολλά, Μαμά Μαριάνθη