Ο Αρχέλαος έγινε 31 μηνών!

Πριν έρθεις στη ζωή μας πίστευα ότι τα αγόρια είναι όλο ενέργεια, σκανδαλιά και τούμπες. Όλο spiderman και αυτοκινητάκια και χοροπηδητά. Ιδέα δεν είχα πόσο τρυφερά μπορεί να γίνουν και αυτά… Μέχρι που ήρθες εσύ!

Ξυπνάς πάντα πριν την αδερφή σου και είσαι ο πρώτος άνθρωπος που ακούω κάθε μέρα. «Καλημέρα, μαμά! Θέλω γάλα!»

Είσαι ήδη τόσο μεγάλος και αυτόνομος! Σε χαζεύω από μακριά και αισθάνομαι ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα μόνος. Λες και δεν με έχεις πια ανάγκη! Είσαι αυθόρμητος και υπεύθυνος αυτόματα. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έβλεπα τόση ωριμότητα σε ένα τόσο μικρό ανθρωπάκι. Εντάξει, δεν λειπουν και οι γκρινίτσες λες και σε τσίμπησε ξαφνικά μύγα τσε τσε, αλλά… τα έχει αυτά ο κόσμος ενός δίχρονου! Κλισέ, μα αληθινό!

Και η τρυφεράδα σου… Αχ πουλάκι μου… Αχ ομορφιά μου… Κρατιέμαι μην γίνω μάνα κουκουβάγια, στο λέω να το ξέρεις… Μου λες κάθε μέρα ότι είμαι κούκλα και κάθε φορά χαμογελάω όπως την πρώτη φορά. Μου δίνεις φιλιά γεμάτα αγάπη και νιώθω ότι παίρνω μια ένεση ενέργειας. Κρύβεσαι στην αγκαλιά μου και νιώθω τόσο ευτυχισμένη…

Καμιά φορά ανυπομονώ να μεγαλώσεις. Προσπαθώ να σε φανταστώ μεγάλο άντρα πια… Από την άλλη ξέρω πως όταν πια θα είσαι όντως μεγάλος, θα λαχταρώ την εποχή που ήσουν τόσο δα ζούζουνος και χωρούσες ολόκληρος στην αγκαλιά μου….

Γερά να μου είστε μόνο… Γερά και ευτυχισμένα! Σε λατρεύω, γιε μου!