Ήρθες και μου έμαθες τα παντα εσυ, πριγκίπισσα μας!

Είμαι η Χρύσα, είμαι 18 ετών και θέλω και εγώ να σας πω την δική μου ιστορία τοκετού αφού διαβάζω διαβάζω και επιτέλους αποφάσισα να γράψω όλο λέω θα γράψω αλλά δεν εχω και πολύ χρόνο… Οπότε τώρα που η πριγκίπισσα μου κοιμάται, ήρθε η ώρα!!

Ήμουν 16 χρονών όταν γνώρισα τον άντρα μου -25 χρονών τότε, τωρα 27- αλλά ήταν όπως το λέμε ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΠΡΏΤΗ ΜΑΤΙΆ.

Όμως εγώ κοριτσάκι και τελείως αθώα, δεν ήθελα και πολύ για να κολλήσω με αυτόν τον άνθρωπο… Οπότε μέσα σε 3 μηνες έμεινα κιόλας έγκυος! Κατά λάθος μεν, αλλά δεν πρόκειται να το μετανιώσω ποτέ στην ζωή μου!!!

Η εγκυμοσύνη μου μέχρι τους πρώτους 3 μήνες είχε ναυτιες και πολύ άσχημη ψυχολογική κατασταση, μιας και οι οικογενειες μας δεν ήταν καθόλου σίγουροι για εμάς, εκτός από την μαμά μου, που με ένιωσε απ’ την πρώτη στιγμή και όταν της το είπα απλά με αγκαλιασε και η αγκαλιά της μου έδωσε τόση μα τόση δύναμη!

Για να μη τα πολυλογω, κόντρα σε όλους και όλα, εγώ με τον άντρα μου συνεχίσαμε μαζί και περιμεναμε την νεράιδα μας!!!

Ήμουν 7 μηνών όταν μπηκαμε με τον άντρα μου στο δικό μας σπίτι. Μετά από λίγες μέρες, καθώς πάω να ξαπλώσω στο κρεβάτι, με πιάνει πόνος στη μεση μαζί με ενα φοβερό τρεμουλο, μπουκωμα από κάτω και πονακια… Λέω «Πάει, γενναω!»

Μιλάω με το γιατρό μου και μου λέει πως πρέπει να πάω στο νοσοκομείο.

Ετοιμάζομαι πάω με μαμά, μπαμπά, πεθερά, πεθερο και εννοείται τον άντρα μου!! Μπαίνω μέσα, κυρία, κάθομαι στο καρδιοτακογραφο και να σου ή δικιά σου συσπασεις και και διαστολή στο 2. Με ενημερωμουν ότι πρέπει να πάω στο Αλεξάνδρας γιατί εκει έχει θερμοκοιτιδες και μάλλον θα γεννήσω προοωρα.

Φεύγουμε αμέσως με πονους αλλά εγώ μιλια… Δεν ήθελα να πανικοβληθω. Με εξετάζουν, να οι συσπασεις, αλλά διαστολή ακόμα 2. Έμεινα εκεί 7 μέρες αφού είχα φάει την κούραση της ζωής μου και τον πόνο, με την μάνα μου κάθε λεπτό εκεί που ουτε για μπάνιο δεν έφυγε και τον άντρα μου να κοιμάται στις σιδερενιες καρεκλες έξω απ’ το διαδρομο των δωματιων. Μετά λοιπόν απ’ τις 7 μέρες μπορώ πλέον να γυρίσω σπίτι μου αφού μου εκαναν ενεσούλες κορτιζονης για το παιδί και κάτι άλλες που ηρεμησαν τη μητρα μου…

Πάω σπίτι χαρούμενη που δεν γέννησα πρόωρα και όλη μέρα σε ένα κρεβάτι, καθώς δεν έπρεπε και να κουράζομαι. Μέχρι που ήρθε η μέρα να πάω στο νοσοκομείο με τον δικο μου αγαπημενο γιατρουλη μιας και ήταν προκαθορισμενο ραντεβού για καισαρική, αφού εγώ είχα πολύ στενή λεκάνη και ένα αρκετα μεγάλο μωρο και σε μια πολύ μικρή ηλικία που καλύτερα να μη το διακινδυνευα και εσπαγα τη λεκάνη μου.

4/12/14 γεννησα στο Τζανειο την κουκλαρα μου! Σήμερα είναι 2 χρονών και 15 ημερών και περνάμε τέλεια οι 3 μας. Όλα πήγαν τέλεια με τον υπέροχο γιατρο μου και ολη την οικογένεια μου διπλα μου. Μα πάνω απ’ όλα την κόρη μου συμμαχο μου που μιλουσαμε από εκεί μέσα και λέγαμε τα μυστικά μας! Μόλις την είδα έκλαιγα για 10 λεπτά! Ηταν το δικό μου παιδί, ένας άνθρωπος που έφτιαξα μέσα μου. Ευχαριστώ Θεέ μου γι’ αυτό το δωρο!

Τώρα πια ειμαστε όλοι τρελαμενοι μαζί της, μας χορεύει στο ταψί κυριολεκτικά, αλλά είναι η μία και μοναδική μας!! Η ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ ΜΟΥ που με εκανε μάνα στα 16 μου, που με έμαθε τι στα αλήθεια σημαίνει πραγματική αγάπη και με έχει κάνει νοικοκυρα και με καμαρωνω πολλές φορές!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άντρα μου που είναι πραγματικά άντρας και δε το βάζει κάτω ποτέ και στη μάνα μου εννοείται που πάντα είναι εκει για μένα… Θέλω να γίνω σαν τη μαμά μου και εγώ! Και η πεθερά μου είναι και εκείνη μια γλυκιά μανούλα που με βοηθάει πολύ!!!!

Το ηθικό δίδαγμα, ας το πούμε έτσι, είναι ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε στην ιδέα της εγκυμοσυνης ή του τοκετού, απλα ζηστε το και αφηστε το αύριο να σας δείξει τι έχει για σας χωρίς άγχος.. Για όλους έχει ο Θεός!

Χαίρομαι τόσο για αυτή μου τη κατάληξη!

Η μικρή μανούλα Χρύσα!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com