Το «ρεζιλίκι» της μαμάς!

Η μεγάλη μου κόρη είναι έξι (και όποιος αντέξει!!!). Διατηρούμε μια σχέση λατρείας, είμαι η μαμά της, το super idol της. Με αγαπάει, με λατρεύει και δεν χάνει την ευκαιρία να το δείχνει! Κάποιες φορές άθελα της με κάνει «ρεζίλι». Όπως προχθές που πήγαμε στην παραλία και αφου μπήκα γενναίως ως το γόνατο για να σώσω το φτυαράκι της αδερφής της άρχισε να φωνάζει «ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑ, ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΠΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΒΟΥΤΗΞΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΟΟΟΟ;;;;«

Δεν ήταν σίγουρη αν την άκουσα και συνέχιζε να φωνάζει «ΚΑΛΑ ΚΑΛΕ ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑ, ΔΕΝ ΕΙΠΕΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΟ;» Περιττό να σας πω πως η μιση και πλέον παραλία είχε πεθάνει στο γέλιο κι εγώ με στύλ χαρωπή μαμά κατάφερα να σώσω το φτυαράκι της απάντησα περιχαρής «Ναι καρδια μου και σε ευχαριστώ που ενημέρωσες όλη την παραλία για τα γυναικολογικά της μαμάς σου, ξέρεις δεν θέλουν όλοι να μαθαίνουν  όλοι πότε έχει η μανούλα περίοδο» Δίπλα ακριβώς μια παρέα νεαρών είχαν σκάσει στα γέλια, ο ένας εξ αυτών με κοίταξε με συμπόνοια, τους χαμογέλασα και ευγενικά τους ευχαρίστησα που τους διασκεδάσαμε.

Κάπου βαθιά μέσα μου είχα εξαφανιστεί απο την παραλία και είχα επιστρεψεί σπίτι με διακτινισμό!’ Ηθελα να της θυμίσω πως είμαι ακόμη σε αναπαραγωγική ηλικία και να μη μου το θυμίζει καθώς μπορεί να βγάλω το σπιραλ και να της φέρω σπίτι ακόμη ένα «τέτοιο» όπως λέει, σαν την μικρή της αδερφή και εκείνη να χτυπιέται στα πατώματα «Ζήτησα μια αδερφή!!!! ΔΕΝ ΤΗΝ ΖΗΤΗΣΑ ΕΤΣΙ, ΠΑΡΤΗΝ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΦΕΡΕ ΜΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑΑΑΑΑ«

Το ίδιο βράδυ η τρομερή μου κόρη ξαναχτύπησε. Αερίστηκε μπροστά στην θεία και στον θείο της και με χαρά ανακοίνωσε οτι οι κλανίτσες της μαμάς της είναι «Στα αλήθεια οι βρωμερότερες που έχετε μυρίσει ποτέ, μπορεί η μαμά μου να μην κάνει πολλές κλανίτσες αλλά όταν κάνει θέλουμε να μετακομίσουμε«

Κάποια άλλη φορά με πλησίασε με ύφος συμπόνειας την ώρα που πίναμε καφέ στην πλατεία με κοίταξε με απεριόριστη αγάπη και συμπόνοια και μου είπε «Ξέρεις οτι δεν χρειάζεται να βάφεσαι, δεν πειράζει που είσαι γριά, έχεις εμάς και είσαι πολύ τυχερή! Και σ’αγαπάμε«

Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω ακριβώς, όμως κάθε μα κάθε φορά που η κόρη μου με «εκθέτει» αδυνατώ να κρατήσω τα γέλια μου, την κοιτάζω με αγάπη και βλέπω ένα παιδί που κάνει αυτό που ακριβώς πρέπει να κάνει. Είναι παιδί. Δεν ακολουθεί κανόνες ευπρέπειας (ακόμη), θεωρεί φυσιολογικό τα αέρια που βγαίνουν απο το σώμα της να τα μοιράζεται με τους γύρω της «Αφού λες πως όλοι έχουν!«. Πιστευει ακράδαντα οτι μία μέρα θα γίνει επιστήμονας κλανίτσας, ναι, ναι κλανίτσας. Και θα φυλακίσει το υπέροχο άρωμα της στα λουλούδια για να  μοιραστεί με τον υπόλοιπο κόσμο τη θεσπέσια βρωμίτσα της. Και εκεί στο μακρινό μέλλον τη φαντάζομαι με το βραβείο Νόμπελ στο χέρι να φωνάζει στο ευχαριστήριο της μήνυμα «ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑ, ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΚΛΙΜΑΚΤΗΡΙΟΣ;;;«

Μείνε όπως είσαι, καρδιά μου! Παιδί!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com