Μου χάρισε ένα υπέροχο πλάσμα, αλλά η αγάπη που ένιωθα για αυτόν έχει φθαρεί…
Είμαι νεα μαμά και ζω τον απόλυτο έρωτα με τον 3 μηνών γιο μου (ξέρετε πως είναι αυτά). Με τον σύζυγό μου έχουμε 14 χρόνια διαφορά ηλικίας. Πριν έρθει στον κόσμο ο μπεμπης ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί του, όταν όμως γέννησα όλα άλλαξαν. Φταίνε οι ορμόνες, φταίει το ότι η αγάπη μου πλέον ανήκει στο πλασματάκι μου, κάτι φταει.
Από την πρώτη στιγμή που ήρθαμε σπίτι όλο κάτι μου έφταιγε. Τον κοιτούσα στα μάτια και δεν ένιωθα τα ίδια συναισθήματα που ένιωθα πριν. Πολλές φορές γυρνούσε από τη δουλειά και οι κουβέντες μας περιοριζόταν στο τι κάνει το παιδί.
Μετα απο τον 1ο μήνα τα πράγματα άρχιζαν και εφτιαναν μεταξύ μας. Μιλούσαμε πιο ζεστά, κάναμε έρωτα και τον ένιωσα πάλι δικό μου. Αυτό όμως δεν κράτησε για πολύ. Πάλι κάτι θα έκανε και θα ένιωθα αυτό το κενό. Είτε αυτό θα ήταν να ασχολείται συνέχεια με το τάμπλετ του και να κοιτάει προκλητικές φωτογραφίες γυναικών στο instagram, είτε αυτό θα ήταν να την βγάζει στο μπαλκόνι για να καπνίσει και να κοιτάει την απέναντι η οποία δουλεύει στο μπαράκι με το μπλε (κοκκινο) φωτάκι κάτω από το σπίτι της.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο παράπονο μου. Δουλεύει μέχρι αργά το βράδυ με διάλλειμα κάποιων ωρών το μεσημέρι. Ο χρόνος που τον βλέπω και εγώ και το παιδί είναι ελάχιστος. Το μεσημέρι θα έρθει και στο φαγητό ίσως μιλήσουμε λίγο μεταξύ μας. Θα πει και δύο δυο κουβέντες στο παιδί και θα πάει να ξεκουραστεί αφού πρώτα κάτσει να χαζέψει καμία ώρα στα social media. Το βράδυ που θα γυρίσει η πρώτη του δουλειά θα είναι να πάρει την μπύρα του να μας πει ένα γειά και να πάει στο μπαλκόνι να καπνίσει και να ασχοληθεί ξανά με τους ψεύτικους φίλους του και τις γυμνές γυναίκες του instagram. Φυσικά ελέγχει που και που αν θα βγει η γειτόνισσα στο μπαλκόνι για να πάρει μάτι. Θα κάτσει αρκετή ώρα θα έρθει να μας πει άλλες δύο κουβέντες και θα ξαναβγεί για μισή ώρα έξω. Τότε είναι η ώρα που η γειτόνισσα θα ετοιμαστεί για να κατέβει στο μπαράκι. Εκείνη την ώρα κάποιες φορές τον παρακολουθώ που κοιτάει επίμονα και πολλές φορές κάνω θόρυβο για να ακούσει πως είμαι κοντά στο παράθυρο. Πρόσφατα τον παρακολουθούσα για αρκετή ώρα και είχε το πρόσωπό του στραμμένο απέναντι ενω αυτή πήγαινε πέρα δωθε με τα 20ποντα τακούνια της και τον ρώτησα αν του αρέσει. Άρχισε να μου λέει δικαιολογίες πως απλά έπαιζε στο τάμπλετ και δεν είμαι στα καλά μου που νομιζω πως κοιτάει συνέχεια εκεί.
Του έχω κάνει αρκετές φορές παρατήρηση για αυτό το θέμα και η απάντηση που παίρνω είναι πως αυτά που λέω είναι ασυναρτησίες.
Όταν νευριάζει αρχιζει και πετάει κάτω πράγματα και οι φωνές του ακούγονται σε όλο το τετράγωνο. Το παιδί μας μπορεί να είναι μικρό αλλα όταν ακούει φωνές σαστιζει. Σε καμία περίπτωση δε θέλω να μεγαλώσει σε τέτοιο περιβάλλον. Το ξέρω πως ότι και να του πω δε θα αλλάξει. Δύσκολα αλλάζουν οι άνθρωποι συμπεριφορές. Και έρχεται το μεγάλο ερώτημα.. φεύγεις ή μένεις.. συνεχίζεις να ζεις με κάποιον που δε νιώθεις όμορφα συναισθήματα περιμένοντας αυτό να αλλάξει; και πως να αλλαξει; το μίσος ξανά γίνεται αγάπη;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σίγουρα δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστο αυτό για εσένα, ελπίζω με το καιρό να φτιάξουν τα πράγματα. Με την ευκαιρία μήπως μπορείς να γράψεις που είναι το μπαράκι που εργάζεται η γειτόνισσα;
Κορίτσι μου, δυστυχώς όλα αυτά θα έρθουν ξανά στην επιφάνεια αργότερα. Όσο κι αν φτιάξουν τώρα τα πράγματα. Ποτέ δεν θα σταματήσει να είναι βιαιος και πότε δεν θα ενδιαφέρεται όσο θες εσύ για το παιδί του και την οικογένειά του. Σκέψου ότι η μαμά πρέπει να είναι καλά για να είναι και το παιδί της. Αν έχεις τόσο νωρίς τέτοια προβλήματα στο μέλλον θα έχεις δυστυχώς τα δεκαπλάσια.
Κοριτσι μου η περιοδος αυτη ειναι παντα η πιο δυσκολη. Τα περισσοτερα ζευγαρια την περνανε. Μην βιαζεσαι κ ολα θα φτιαξουν. Θελει υπομονη κ επιμονη. Κ πολυ κουβεντα. Μην ξεχνας οτι οι αντρες δεν ειναι σαν εμας. Νομιζουν οτι με το που θα γεννηθει το παιδι θα ειναι ολα οπως πριν. Κ οταν ξαφνικα βλεπουν οτι πλεον ερχονται αναγκαστικα σε δευτερη θεση μεσα στο σπιτι, οταν βλεπουν οτι η γυναικα τους ακομα δεν εχει επανελθει κ δεν εχει βρει τη θυληκοτητα που ειχε πριν ακομα, τοτε αρχιζουν κ σκεφτονται " κ τι ετσι θα ειμαστε απο δω κ περα?" Γι αυτο σου λεω κανε υπομονη κ ολα θα πανε καλα. Θεληση να υπαρχει κ απτους δυο σας. Κ εσυ θα ξαναβρεις τον εαυτο σου κ θα μπεις στους ρυθμους σου, κ αυτος θα ξαναβρει την γυναικα του που στην ουσια την εχει "χασει".
Νομίζω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις το παιδάκι σου και να φύγεις. Τι μέλλον θα μπορούσες να έχεις μ'έναν άντρα τόσο μεγαλύτερό σου που απ' ό,τι φαίνεται είναι και σαβουρογ@μηκουλας; Λάθος που έμπλεξες εξαρχής αλλά αφού ήρθαν έτσι τα πράγματα μάζεψέ τα και φύγε για να είσαι πρώτα ήρεμη εσύ και μετά το παιδάκι σου.
Με θλιβει απίστευτα το γεγονός. Είμαι νέα, δεν είμαι ακόμα μαμά, αλλά έχω μια πολυετή σχέση βασισμένη σε εμπιστοσύνη, σεβασμό και εννοείται συζήτηση. Από αυτά που περιγράφεις φαίνεται πως δεν είναι ιδιαίτερα πιστός σε εσένα. Γιατί και στο κρεβάτι να μην έφτασε με κάποια, το μυαλό πάλι απιστει. Θα σου πρότεινα συζήτηση και πάλι συζήτηση και ίσως και κάποιες επισκέψεις σε ειδικό ΜΑΖΙ. Αν βλέπεις πως μόνο τοίχο βρίσκεις ίσως δεν υπάρχει γυρισμος, αλλά να θυμάσαι. ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΕΙ ΠΡΑΓΝΑΤΙΚΑ, ΑΛΛΑ ΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ.
Δεν πρεπει να κανεις κινησεις που αργοτερα θα τις μετανιωσεις. Μην παιρνεις βιαστικες αποφασεις. Οι αντρες παιρνανε διαφορα σταδια. Ειναι σαν τα μωρα. Χωρια που ο αντρας δεν ζει τη στιγμη της γεννας σε ολο της το μεγαλειο. Δεν μπορει να νιωσει αυτο που νιωθει μια γυναικα. Απλα παρατηρει και τα συναισθηματα του για το παιδι και τη γυναικα του αλλαζουν σιγα σιγα. Εκτος απο αυτα εσυ εισαι ακομα σε μια δυσκολη κατασταση. Μολις γεννησες. Τριων μηνων μωρο. Εχεις δεν εχεις αλλη βοηθεια δεν εχει σημασια. Ειναι πολυ βαρυ να παρεις την αποφαση και να διαλυσεις την οικογενεια επειδη ο αντρας σου συμπεριφρρεται περιεργα μετα τη γεννα. Απλα περιμενε λιγο. Μιλησε του. Μην καυγαδιζετε. Νιωσε τον κι αυτον. Γιατι συμπεριφερεται ετσι? Ρωτησε τον. Μηπως εχεις αφοσιωθει στο μωρο πραγμα λογικο και νιωθει παρατημενος? Μιλα του πρωτα. Μη λεμε αμεσως φευγω η μενω! Πως η αγαπη που εχετε ο ενας για τον αλλο μετατραπηκε σε μισος τοσο γρηγορα? Δεν διαλυονται ετσι οι οικογενειες. Τι να που και τα ζευγαρια που εχουν 20 χρονια παντρεμενα??? Σκεψου το...
Πριν το παιδί δηλαδή δεν πέρναγε χρόνο στο internet? δεν χάζευε άλλες? Άλλαξε η συμπεριφορά του ή η ίδια συμπεριφορά πλέον σε ενοχλεί. Εννοώ ότι αν έτσι ήταν και τότε τον αποδεχόσουν τότε δεν φταίει απόλυτα και αυτός. Φυσικά τώρα που έχει και ένα παιδί πρέπει να καταλάβει ότι ο προσωπικός του χρόνος δεν θα είναι ο ίδιος αλλά ότι μάλλον θα εκμηδενιστεί και ότι πρέπει οπωσδήποτε να ασχολείται και να περνάει χρόνο με το παιδί. Οκ ακόμα το παιδί είναι βρέφος και δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα μαζί του αλλά σίγουρα θα πρέπει να αναλάβει ένα μέρος της φροντίδας του για να δεθεί μαζί του πχ να σε βοηθάει να το κάνετε μπάνιο, να το αλλάζει που και που, να του φτιάχνει το γάλα του και να το ταΐζει αν δε θηλάζεις κτλ. Σίγουρα είσαι και εσύ επηρεασμένη από τις ορμόνες και την κούραση αλλά και αυτόν από την περιγραφή σου τον βλέπω ότι ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να ανταποκριθεί στους ρόλους του πατέρα και συζύγου και να σε στηρίξει. Μίλα του ήρεμα και εξήγησέ του πως νιώθεις. Οι άντρες θέλουν περισσότερο συνήθως χρόνο να βιώσουν την "πατρότητα", αν μπορώ να το πω έτσι, από ότι εμείς. Είναι δύσκολη η φάση που περνάτε γιατί η αλλαγή είναι μεγάλη. Ελπίζω να βρείτε τις ισορροπίες σας. Ελένη, μην χαρακτηρίζεις άσχημα έναν άνθρωπο που δεν ξέρεις, ούτε είναι καλό να συμβουλεύεις μια γυναίκα σχεδόν λεχώνα ακόμα που οι ορμόνες κάνουν πάρτυ να χωρίσει τον άντρα της. Δεν πρέπει να χωρίζουν έτσι απλά οι άνθρωποι, ειδικά που έχουν ένα παιδί. Πρέπει να εξαντλούν όλα τα περιθώρια. Ο χωρισμός είναι η τελευταία λύση.
ΤΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ. 15 χρόνια διαφορά, που είσαι προφανώς νέα γυναίκα σε σύγκριση με αυτόν και δεν σε εκτιμάει καθόλου; Δεν έπαψες να τον αγαπάς ξαφνικά, αυτός άλλαξε εκτός και αν ήταν έτσι πάντα και έκανες το λάθος να πιστέψεις ότι θα τον αλλάξεις.Δεν σέβεται την γυναίκα του, δεν σέβεται το παιδί του,βολεύτηκε και σε θεωρεί δεδομένη. Οργανώσου σωστά και όταν θα είναι η σωστή στιγμή,ΦΥΓΕ. Αυτός δεν θα αλλάξει ποτέ. Και να σε ζητήσει πίσω πάλι τα ίδια θα κάνει,μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.