Πού θα είναι οι ρίζες των παιδιών μου;
Θύματα της κρίσης κι εμείς, αποφασίσαμε 6 χρόνια πριν να αναζητήσουμε την τύχη μας έξω. Είπαμε τώρα που τα παιδιά είναι μικρά, 3 και 5 χρόνων, και θα τους είναι πιο εύκολο να προσαρμοστούν. 2 εισιτήρια χωρίς επιστροφή λοιπόν με προορισμό την όχι και τόσο φιλόξενη Γερμανια! Τα παιδιά ήρθαν 4 μήνες αργότερα , αφού βρήκαμε σπίτι, μαζί με ένα φορτηγό πράγματα. Βρήκαμε δουλειά, σπίτι, θέσεις στο νηπιαγωγείο για τα παιδιά. Όλα δείχνουν να πάνε καλά.
Δεν θα μιλήσω για τα τετριμμένα μου λείπει ο ήλιος, η θάλασσα κλπ. Για μένα το χειρότερο κομμάτι είναι το ψυχολογικό. Ξεχνάς ότι ξέρεις μέχρι τώρα, ότι αγαπάς και σε κάνει να νιώθεις όμορφα και αναγκάζεσαι να βρεις νέα ρουτίνα. Μαθαίνεις να ζεις τα πάντα από απόσταση: γιορτές, γενέθλια, Χριστούγεννα…όλα από μακρυά. Ευτυχώς που υπάρχει η τεχνολογια και μπορώ έστω και μέσα από μια οθόνη να βλέπω τα ανίψια μου να μεγαλώνουν. Ομως, πονάει πολύ. Πονάει που έχω στερήσει από τα παιδιά μου όμορφες οικογενειακές στιγμές.. που τους στερώ οικογένεια και φίλους.
Ακόμα αναρωτιέμαι αν καναμε σωστά που αποφασίσαμε ερήμην τους να μεγαλώσουν σε έναν ξενο τόπο. Ώρες ώρες έχω τύψεις που τα τα έβαλα στην διαδικασία να παρακολουθούν ένα σχολείο σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική τους. Άλλη γλώσσα μιλάνε στο σπίτι και σε άλλη γλώσσα καλουνται να γνωριςουν τον κόσμο. Ναι, τους δίνονται ευκαιρίες αλλα πιστέψτε με τίποτα δεν έρχεται χωρίς κόστος. Ναι, μιλάνε πλέον 2 γλώσσες, όμως καμία από τις 2 δεν τις μιλάνε τέλεια όπως ένα παιδί της ηλικίας τους με μια μητρική γλώσσα.
Μπορεί το πρόβλημα να βρίσκεται μέσα στο μυαλό μου, αλλα είναι σκέψεις που ώρες ώρες με βασανίζουν. Το χειρότερο συναίσθημα είναι ότι είσαι ξένος εδώ και σιγά σιγά γίνεσαι ξένος και στην Ελλάδα. Δεν ανήκεις πουθενά. Κάπου διάβασα: «Δώσε στα παιδιά σου φτερά να πετάξουν και ρίζες να επιστρέψουν.«
Για τα δικά μου παιδιά που θα είναι οι ρίζες τους;
Ακόμα μια ξενιτεμένη μαμά
Στα 6 μου με πήγαν στη Γερμανία. Μεγάλωσα, ζω Ελλάδα και μάλλον θα επιστρέψω Γερμανία .... λόγω κρίσης. Οι ρίζες μου είναι στο χωριό των γονιών μου που το ένιωθα και δικό μου, το είχα πόστερ στο δωμάτιό μου και είχα εικόνες και στιγμές από κάθε, μα κάθε καλοκαίρι. Ρίζες είναι εκεί που η ψυχή έχει σύνδεση, όχι το σώμα. Αν δεν αφήνετε καλοκαίρια χωρίς να έρχεστε, αν μιλάτε για τις γιορτές και αν σας είναι τόσο σημαντικό μην αφήνετε την Ελληνική κοινότητα (Εκκλησία, χοροεσπερίδες, εθνικές γιορτές) έξω απ΄τη ζωή σας, Έτσι έκαναν οι δικοί μου. Τα εισιτήρια είναι τόσο φθηνά όταν τα κανονίζετε από καιρό πριν...... δυό ώρες δρόμος είναι.....
Καλα κάνεις και προβληματιζεσαι αλλα.... προχωρα μπροστα?
Μανούλα το πρόβλημα το έχεις εσύ και όχι το παιδάκι..κι εγώ είμαι παθουσα μιας κ μένουμε κ εμείς στη Γερμανία.το παιδί θα πρέπει να σε βλέπει χαρούμενη κ ευτυχισμένη..εμεις πηγαίνουμε πολύ συχνά στην Ελλάδα δεν αισθανόμαστε αποκομμένοι.οι ρίζες του είναι ελληνικές αυτό δε θα φύγει απο.μεσα του άλλωστε στο χέρι σου είναι.
Οι ριζες των δικών σας παιδιών θα είναι εκεί που είναι το σπίτι τους, εκεί που θα έχουν τα περισσότερα βιώματα της ζωής τους, εκεί που θα έχουν όλες τις παιδικές τους αναμνήσεις, εκεί που κάθε ημέρα μετά το σχολείο τους περίμενε η ζεστή αγκαλιά της μαμάς τους κ του μπαμπά τους, εκεί που θα έχουν τους φίλους τους (που να είσαι 100% σίγουρη ότι θα αποκτήσουν!), εκεί που αυτά θα νιώθουν ότι είναι το σπίτι τους! "Home is where you heart is" Όσο για την γλώσσα να χαίρεσαι που είναι δίγλωσσα, θα τους βγει σε καλό στο μέλλον, είναι προτέρημα, έχει αποδειχθεί κ σε έρευνες. Ψαξτο το λίγο κ θα δεις. Κ εμείς ζούμε στο εξωτερικό. Κ εμείς φύγαμε για τους ίδιους λόγους που φύγατε κ εσείς. Κ εμείς μεγαλώνουμε ένα δίχρονο, δίγλωσσο κοριτσάκι (όπου γεννήθηκε εδώ που ζούμε) στο εξωτερικό. Κ εμείς έχουμε κάποιες από τις ανησυχίες σας. Κ εμείς στεναχωριόμαστε που της στερούμε τους παππούδες της κ την θεία της, καθώς κ αυτούς εκείνην. Αλλά εδώ που είμαστε μπορούμε να την προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά εδώ που είμαστε (και το πιο σημαντικό) μπορέσαμε να την έχουμε!!! Αν είχαμε μείνει στην Ελλάδα μπορεί τώρα να μην είχαμε την κορούλα μας, οπότε δεν το μετανιώνω με τίποτα! Εδώ θα βάλει τις ρίζες της με την δικιά μας βοήθεια. Εδώ θα αποκτήσουμε κ εμείς ρίζες! Κ όπως είπε μια άλλη κυρία η Ελλάδα θα είναι η πατρίδα της/μας κ η Αγγλία το σπίτι της/μας!
το σχόλιο σου με άγγιξε πολύ και μου έδωσε πολύ ελπίδα και αισιοδοξία!ζουμε στη Σουηδία τα τελευταία 7 χρόνια και εχουμε τους ίδιους προβληματισμούς!