Μια διαφορετική προσέγγιση του Έλληνα Πατέρα!

Το ονομα μου προτιμω να μη το αποκαλυψω. Θα αναφερω μονο το γεγονος οτι εγινα μητερα στα 25 μου χρονια, μετα απο μια σχετικα συντομη σχεση με τον σημερινο μου συζυγο! Τον υπεροχο μου Σ.

Καθημερινως θα τυχει να «πεσω» επανω σε σχολια στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης απο απελπισμενες μητερες που δεν εχουν ψυγμα υποστηριξης και βοηθειας απο τους συζυγους τους, στην ανατροφη των παιδιων τους. Βλεπω γυναικες να παραπονιουνται και να αισθανονται εγκλωβισμενες σε ενα σπιτι με ενα ή και περισσοτερα παιδια.

Ειτε αληθινα, ειτε λιγο περισσοτερο δραματοποιημενα, αυτα τα σχολια με κανουν να αισθανομαι ευγνωμων και τυχερη που εχω εναν ανθρωπο διπλα μου, οπως ειναι ο αντρας μου.

Ζουμε μακρια απο τον τοπο μας, λογω επαγγελματος του συζυγου μου, οι 3 μας! Η κορη μου ειναι ενος ετους και παραλληλα διανυω τον 6ο μηνα της εγκυμοσυνης στο δευτερο παιδι μας. Δυσκολο να εισαι μητερα χωρις βοηθεια απο γονεις και παππουδες. Και μαλιστα με ενα παιδι που διανυει τη περιοδο της εξερευνησης, του τρεξιματος και του πονου των δοντιων. Ευτυχως ειναι ενα πολυ ησυχο και ευχαριστο μωρο. Ομως εχω διπλα μου εναν δυνατο και ενεργο συμμαχο σε ολο αυτο! Ο Σ. μου ειναι συνεχως διπλα μου, να με στηριζει, να με βοηθαει στις δουλειες και στο παιδι το ιδιο καλα οπως θα τα καταφερνα και εγω! Να συζηταμε τα παντα, να παιρνουμε κοινες αποφασεις και να σεβεται τα ορια που προσπαθω να θεσω στο παιδι για να κανω τη ζωη μας καλυτερη.

Απο τη πρωτη νυχτα που γυρισαμε σπιτι με το νεογεννητο μωρο μας, μεχρι σημερα που περιμενουμε το δευτερο μας παιδι, ειναι το στηριγμα μου και ο προθυμος βοηθος μου σε ολα!

Τον ευχαριστω μεσα απο τη καρδια μου και τον αγαπω περισσοτερο απ’οσο μπορει να χωρεσει ανθρωπινος νους!!!

Με αγαπη

Φ.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!