«Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχοΜΑΝΑ…» δεν λέει το τραγούδι; Ε, μέσα είμαι λοιπόν. Θέλω καιρό να σας γράψω για τη Θεσσαλονίκη.
Έχω αγαπήσει, μ’ εχουν αγαπήσει, με έχουν αδικήσει, έχω αδικήσει, έχω υπάρξει μαλάκας με παράσημο, είμαι μπαμπάς… έχω στεναχωρέσει γυναίκες, έχω
Τηλεφωνώ στη φίλη μου τη Σίσσυ να δω τί κάνει. Στο κινητό. Το σηκώνει η κόρη της η Χαριλίνα. Ετων
Πόση αγάπη!!!! Πόσο σ’ αγαπώ Αθηνά μου, όταν έρχεσαι και σκαρφαλώνεις στα γονατα μου λέγοντας: Αγκαλίτσα, μπαμπούλη μου! Πόσο σ’
Hρθε ένας πολυαγαπημένος μου παλιός μου φίλος χθες σπίτι. Ο Μήτσος. Εχουμε φάει ψωμί κι αλάτι μαζί… από το Γυμνάσιο.