Γέννησα σε μία ώρα!
Εγώ είμαι από τις λίγες απ’ ότι είδα στα αποτελέσματα της δημοσκόπησής σας, που γέννησα φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο.
Ήταν Δευτέρα 25 Μαίου και πήγαμε για το προκαθορισμένο ραντεβού στον γυναικολόγο μου. Ήμουν μόλις στην δεύτερη βδομάδα που είχα μπει στον μήνα μου. Αφού με εξέτασε ο γιατρός, μου λέει ότι πρέπει να κάνω εισαγωγή σήμερα! Το μωρό ήταν, λέει, μεγάλο για το σώμα μου (ήταν από 3 ως 3 1/2 κιλά, έλεγε) και αν το αφήναμε και άλλο δεν θα χωρούσε να κατέβει.
Έπεσα από τα σύννεφα! Δεν είχαμε συζητήσει καν αν θα γεννήσω φυσιολογικά ή με καισαρική. Είχα τόσες απορίες!!
«Μην αγχώνεσαι», μου λέει, «Όλα θα πάνε καλά! Θα γεννήσεις εύκολα!». Πώς θα γεννήσω; Θα πονάω; Όπως κάθε μάνα στην πρώτη της γέννα, ήθελα να ρωτήσω πολλά…
«Θα ξεκινήσουμε τη διαδικασία για φυσιολογικό τοκετό και βλέπουμε… Το μωρό είναι ψηλά», μου λέει.
Άρχισα να αγχώνομαι. Όσο περνούσε η ώρα, τόσο πιο πολύ μεγάλωνε το άγχος μου. Περάσαμε τη νύχτα, εγώ και ο άντρας μου, ο οποίος δεν έφυγε λεπτό από δίπλα μου, κάνοντας βόλτες στο νοσοκομείο, ενώ εγώ είχα επισκεφτεί όλες τις τουαλέτες του νοσοκομείου!!
Οι μαίες μου έλεγαν συνεχώς ότι πρέπει να κοιμηθώ έστω και λίγο, γιατί θα ταλαιπωρηθώ το πρωί και δεν θα αντέξω. Πώς να κοιμηθώ όμως; Δεν κοιμήθηκα ούτε λεπτό!!
Πήγε 4 το πρωί και έπρεπε να με εξετάσουν. Το μωρό είχε κατέβει, μου είπε η μαία, αλλά όχι στο σημείο όπου θα έπρεπε για να γεννήσω φυσιολογικά. Κατά τις 6 μου είπαν ότι θα μου έβαζαν το υπόθετο για τους πόνους.
Πήγε 7 και κανείς δεν με νοιάστηκε. Σαν να μην υπήρχα!!! Αφού τους ενόχλησα 2-3 φορές ήρθαν. 7 και μισή μου είχαν βάλει τους υποτιθέμενους πόνους και μου είπαν να κατέβω σιγά σιγά στην αίθουσα τοκετού. Δεν πονούσα καθόλου!
Με το που μου έβαλαν, όμως, τον ορό, άρχισαν τα όργανα! Ο άντρας μου δεν ήξερε τι να κάνει. Του ζητούσα νερό, μου έφερνε. Του ζητούσα να με βρέξει, με έβρεχε. Μέχρι που έγινε άσπρος σαν πανί και του είπε ο γιατρός να βγει έξω.
Ρωτούσα τη μαία σε πόση ώρα θα γεννήσω και μου έλεγε ότι αν γεννήσω σε 3 με 4 ώρες θα είμαι από τις τυχερές.
8 και τέταρτο άκουσα το κλάμα του γιου μου. Δεν πρόκειται να άντεχα παραπάνω! Αυτό ήταν! Τέλος και οι πόνοι και όλα!
Γεννήθηκε ο Νικόλας μας 3.560! Όσοι γιατροί με έβλεπαν εκείνη την ώρα -ήταν και πολλοί- μου έλεγαν «Πώς γέννησες εσύ ένα τέτοιο μωρό και σε μία ώρα μόνο;;;»
Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι το επόμενο, πρώτα ο Θεός, θα το γεννήσω με καισαρική!!!!
Χρυσούλα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Και εγώ γέννησα φυσιολογικά και τους δυο μου γιους. Ο πρώτος ήρθε μετά από 9 ώρες πόνους και μετά επισκληρίδιο γιατί δεν είχα διαστολή, 4350 κιλά. Μετά υπέφερα από τα δεκάδες ράμματα που είχα λόγω του μεγέθους του μπέμπη. Ο δεύτερος γεννήθηκε μέσα σε 2 ώρες, δεν προλάβα να κάνω επισκληρίδιο γιατί ο τοκετός ήταν βιαιος (βιαζόταν ο κύριος!!) και με τη βοηθεια του γιατρού μου και της μαιας μου κατάφερα ουρλιάζοντας να γεννήσω άλλον ένα μπέμπη 4850 κιλά !!! Αυτη τη φορά, παρόλο που είχα τα διπλασια ράμματα, δεν υπέφερα καθόλου. Όλα μια χαρά. Δεν μπορώ να πω πως δεν υπεφερα στη δευτερη γέννα μου χωρίς επισκληρίδιο, φώναζα τόσο πολύ που μετά ζηταγα συγνώμη από τη μαία μου γιατί ντρεπόμουν !! Και φυσικά εκείνη μου απάντησε " Βρε κοπέλα μου 5 κιλά παιδί εβγαλες , να μην ουρλιάξεις !!" Καθε γυναίκα διαλέγει ότι την κάνει να αισθάνετε καλύτερα, αρκει να διαλέγει εκείνη και όχι η τσέπη του γιατρου. Εγώ προσωπικά δεν θα άλλαζα με τίποτε τις φυσιολογικες γεννες μου.
Ποοοοοοοοο....5 κιλά δύο παιδιά! Μπράβο σου κοπελάρα μου!
Κακομαθημενες γυναίκες που δεν θέλουμε να πονεσουμε ούτε μια σταλιά... ολόκληρο παιδί γεννησαμε... μια ψυχούλα ζωντανή... που αξίζει όσους πόνους χρειαστεί για να το βγάλουμε στην ζωή. Είμαι υπερήφανη που κατάφερα να βγάλω το κορίτσι μου φυσιολογικά χωρίς επισκληριδιο .. που πόνεσα για παρτι της... που κρατιουμουν απο τα σίδερα του κρεβατιού για να αντέξω τον πόνο.. ειμαι υπερηφανη που καταφερα να κρατηθω να μην σπρώξω γιατι η διαστολή δεν είχε ανέβει αλλα το μωρο κατεβαινε..και να η γρηγορες ανασες και ο πονος οσπου να έρθει ωρα.. Ειμαι υπερήφανη που κατάφερα να γεννήσω το πλασματακι μου... να πονέσω... να ίδρωσω... .. ναι... πόνεσα για χάρη της και δεν το μετανιώνω
Χαχαχαχα κλαιω....και ακομη δε σου εδωσαν παρασημο? Ντροπη τους.....
των πρωτο μου γιο των γεννησα σε μια ωρα και με καθυστερουσαν να ερθει ο γιατρος μου ελεγα πως ετσι κανω 10 παιδια. πριν 50 μερες γεννησα των δευτερο γιο μου αλλα με τεχνιτους πονους.....αυτο που ειπα ηταν οτι δεν κανω αλλα παιδια οι πονοι ηταν αφορητοι καμια σχεση με τους φυσιολογικους.
ξεχνατε κατι πολυ βασικο!ο τοκετος ειναι και πρεπει να ειναι φυσιολογικος γιατι ετσι φτιαχτηκαμε ως γυναικες και ως ανθρωποι!η καισαρικη δεν ειναι τιποτα αλλο παρα μια ανακαλυψη συγχρονη για καποιες σπανιες περιπτωσεις που παλαιοτερα βλεπαμε να πεθαινει η μανα ή το βρεφος...τιποτα περισσοτερο!μονο στην ελλαδα εχουμε κανει την καισαρικη τον πιο συνηθισμενο τροπο τοκετου πουθενα αλλου στον κοσμο!!ειπαμε να διευκολυνουμε τη ζωη μας αλλα οχι και να επεμβαινουμε τοσο ωστε ολες να γεννανε νωριτερα με καισαρικη!!στο τελος θα ξεχασουμε τι θα πει τοκετος γιατι η καισαρικη δεν ειναι τοκετος: ειναι σου παιρνω το παιδι με εγχειρηση και δεν διαφερει απο οποιοδηποτε αλλο χειρουργειο!και τα χειρουργεια δεν πρεπει να γινονται για πλακα οσο ευκολα κι αν ειναι παρα μονο αν συντρεχει σοβαροσ λογοσ!καντε εσεις χειρουργια για πλακα!εγω παντως τα γεννησα και τα 2 φυσιολογικα κυριολεκτικα!συγνωμη αν σας κουρασα αλλα εχω αγανακτησει να γεννουν ολες με καισαρικη επειδη τις παραμυθιαζουν οι γιατροι τους!
Πες τα κοπέλα μου...γιατι αγανάκτησα με αυτα που διαβαζω... να αγιάσει το στομα σου... συμφωνώ απόλυτα μαζι σου...
Δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα μετά την καισαρική. Τουλάχιστον για μένα δεν ήταν. Την πρώτη μέρα δεν καταλαβαίνεις τίποτα επειδή είναι μουδιασμένο, τη δεύτερη νιώθεις πόνο ήπιο προς μέτριο και μπορείς να ζητήσεις ενδομυϊκή παυσίπονη, αλλά προσωπικά δεν μου φάνηκε απαραίτητη και δεν ζήτησα, από την τρίτη και έπειτα δεν παρατήρησα κανένα σοβαρό σύμπτωμα. Μπορώ να πω ότι με είχαν τρομοκρατήσει πριν γεννήσω ότι δεν θα μπορώ ούτε να περπατήσω μετά (περπάτησα την ίδια μέρα), δεν επιτρέπεται να το βρέξω (έκανα μπάνιο την ίδια μέρα - το αυτοκόλλητο είναι αδιάβροχο και επιτρέπουν το μπάνιο), ούτε να σηκώσω το παιδί (χωρίς καμία βοήθεια από κανέναν το μεγαλώνω μόνη μου δυόμιση μήνες τώρα και δεν είχα πρόβλημα) και άλλα πολλά. Από ιατρικής άποψης πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα θα βρεις τόσο στον φυσιολογικό τοκετό, όσο και στη καισαρική. Το ιδανικό είναι να επιλέγεις με βάση τι σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, αφού το συζητήσεις με τον ιατρό σου, και όχι επειδή σε έχουν τρομάξει ή σου έχουν επιβάλλει το αντίθετο. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου και να το χαρείς όπως επιθυμείς! :)