Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις!
Αυτό το blog εκτός από πολλές μαμάδες, αρκετούς μπαμπάδες, μερικές γιαγιάδες (μπορεί και παπούδες;; Δεν ξέρω! :P), το διαβάζουν και άνθρωποι που δεν έχουν ακόμα παιδάκι. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, λένε ότι δεν θέλουν να κάνουν ποτέ παιδί (δεν το κατέβασα από την κεφάλα μου, το γράφουν οι ίδιοι κατά καιρούς στα σχόλια).
Αυτοί, λοιπόν, αναρωτιούνται, γιατί οι (Ελληνίδες) μαμάδες παθαίνουν τέτοιο εθισμό με τη μητρότητα που (πολλές) δηλώνουν ότι η ζωή τους απέκτησε νόημα μόνο με το παιδί.
Θα σας γράψω δυο λόγια ως Ολίβια (και όποια μανούλα θέλει να πει τη δική της γνώμη, ας αφήσει ένα σχόλιο). Νομίζω πως το έχω ξαναπεί.
Αν 1 1/2 χρόνο πριν μου έλεγες ότι κάποια στιγμή θα γινόμουν μαμά και ξαφνικά όλη μου η ζωή θα γύριζε γύρω από ένα μωρό, αν μου έλεγες ότι θα αισθανόμουν ανείπωτη χαρά να γεμίζει κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου, αν μου έλεγες ότι θα έφτανα να δηλώνω «Τώρα είμαι αληθινά ευτυχισμένη«, θα σε κοιτούσα με απαξιωτικό ύφος και θα σου έλεγα ότι λες κουραφέξαλα και ότι είσαι ένας χαζογονιός και μισός και ότι εγώ ποτέ μα ποτέ δεν θα έφτανα σ’ αυτό το σημείο.
>ΕΓΙΝΑ ΜΑΝΑ
ΚΑΙ ΝΑΙ
ΚΑΤΑΛΑΒΑ Κ ΕΓΩ :)
>Τα είπες όλα! Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο!
>Ούτε εγώ μπορούσα να καταλάβω τη μαμά μου όταν έλεγε την παραπάνω φράση: "Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις".
Μέχρι που έγινα και το κατάλαβα μια και καλή!!!!!
Και είναι τόσο υπέροχο!
Θυμήθηκα τώρα κάτι που μου συνέβη στο πάρκο το Σάββατο το απόγευμα. Αλλά θα σας το περιγράψω στο Mamma El γιατί εδώ δεν θα χωρέσει.
Θα συμφωνήσω με τη Γεωργία.... Τα καλύτερα έπονται όσο μεγαλώνουν τα παιδιά!!!! Ετοιμαστείτε λοιπόν!
>Ένας φίλος μου όταν έγινε πατέρας ρώτησε την μεγαλύτερη αδελφή του που είχε ήδη παιδιά: "Γιατί δεν μου είπες πως είναι? Γιατί δεν με προετοίμασες? Δεν το φανταζόμουν ποτέ πως είναι να είσαι γονιός!!!"
Και αυτό που εγώ κατάλαβα όντας μητέρα 2 παιδιών είναι ότι δεν μπορείς με τίποτα να φανταστείς πως νιώθει ένας γονιός αν δεν γίνεις γονιός. Δεν μπορεί κανείς να σου το περιγράψει!!! Όσα και να γράφουμε οι λέξεις δεν είναι αρκετές.
Εγώ όταν γέννησα το πρώτο παιδί μου αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν και οι γονείς είναι τόσο "ήρεμοι", πως δεν φωνάζουν σε όλο τον κόσμο πόσο ευτυχισμένοι και πόσο ερωτευμένοι είναι με το παιδί τους!! Όμως αυτό καταλαγιάζει σιγά σιγά! Όταν έρθει και το επόμενο παιδί σου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό. Δεν σε νοιάζει πια να το φωνάξεις στον κόσμο. Σου αρκεί που το νιώθεις εσύ. Σου αρκεί η αγκαλιά των παιδιών σου, σου αρκεί να βλέπεις τα προσωπάκια τους να κοιμούνται. Πόσες ώρες έχετε περάσει χαζεύοντας το μωρό που κοιμάται? Με τα χρόνια σου φαίνεται τόσο λογικό και φυσιολογικό να νιώθεις έτσι (γονιός) που απορείς γιατί ξαφνιάστηκες στην αρχή. Και ναι το πιστεύω: μόνο ένας γονιός μπορεί να σε καταλάβει! όχι όλοι οι γονείς όμως!
Το έχω παραδεχτεί ότι εκτίμησα πολύ την μητέρα μου από τότε που έγινα και εγώ μητέρα.
Και για όσους από επιλογή δεν θέλουν να είναι γονείς, δικαίωμά τους! Κανείς δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει, αντιθέτως! Εγώ προσωπικά χαίρομαι γιατί ξέρουν τι θέλουν ή μάλλον τι δεν θέλουν. Όμως δεν μπορούν να λένε ότι ξέρουν πως είναι να είσαι γονιός ακόμα και αν έχουν μεγαλώσει αδέλφια ή ανίψια. Δεν είναι το ίδιο. Ίσως να είναι το ίδιο μόνο για όσους έχουν αναλάβει αποκλειστικά το μεγάλωμα ενός παιδιού. Αν απλά βιώνεις το μεγάλωμα ενός παιδιού ως τρίτος δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι έχεις νιώσει γονιός.
Φιλικά
Γεωργία
ΥΓ: Προς την Ολίβια και σε όσους έχουν ακόμα τόσο μικρά παιδάκια: ΤΑ ΚΑΛΛΊΤΕΡΑ ΈΠΟΝΤΑΙ... Όσο μεγαλώνουν τα παιδάκια σας τόσο πιο πολύ θα σας "παίρνουν τα μυαλά"!! Και που να αρχίσουν να μιλάνε!!
>Tα πραγματα ειναι πολυ απλα πριν κανει καποιος παιδι ευτυχια ειναι οι στιγμες...οταν κανει ευτυχια ειναι η καθημερινοτητα!!!
Σοφια