Τοκετός στην… Αμερική!
H ιστορία της Βίκυς
(Η Βίκυ γέννησε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο)
Mε λενε Βικυ και ειμαι μια Ελληνιδα μαμα που ζει στο εξωτερικο και συγκεκριμενα στις ΗΠΑ (οχι για πολυ ακομα αφου σε λιγους μηνες γυριζουμε Ελλαδα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, οι οικογενειες μας ειναι ολοι εκει). Με αφορμη, σημερα (7/9), τα γενεθλια της μικρης μου νεραιδουλας θα ηθελα και εγω να σου πω μια ιστορια.
Για πολλα χρονια εγω και ο αντρας μου προσπαθουσαμε να κανουμε ενα μωρο αλλα τιποτα… Ο γιατρος μου επεμενε οτι δεν θα μπορουσαμε να κανουμε παιδι χωρις τη βοηθεια της επιστημης (εννοω εξωσωματικη) και αυτο οχι και πολυ σιγουρο.
Το 2007 οταν ηρθα στην Ελλαδα μου δοθηκε η ευκαιρια να επισκεφτω το μοναστηρι της Παναγιας της Προυσσιωτισας, οπου και εκανα το ταμα μου. Οταν γυρισα πισω, ηταν ηδη καιρος για το ετησιο μου ΠΑΠ τεστ. Ολα καλα, και παλι ο γυατρος μου λεει «Βικυ ειναι καιρος να σκεφτεις σοβαρα τι θες να κανεις με το αλλο θεμα«.
Εγω γυρισα σπιτι παρα πολυ στενοχωρημενη και ειχα ειδη βαλει στο μυαλο μου οτι δεν πρόκειται να κανω παιδι. Απαρηγορητη!!!! Ολα αυτα 15 Δεκεμβριου 2007.
Μετα απο αυτο η ζωη μας επανηλθε στην καθημερινοτητα της. Ωσπου 20 μερες μετα αρχισα να εχω κατι περιεργες ενοχλησεις. Παλι στο γυατρο, που μας ειπε τα πιο ωραια νεα της ζωης μου!!!!!!!!! Η Παναγια ειχε κανει το θαυμα της, σκεφτηκα. Ο αντρας μου ειπε «να πεις στο γιατρο οτι αυτος εχει το προβλημα, οχι εγω!» Γνησιος Ελληνας, μη τους θηξεις τον αντρισμο τους!!!
Με τα πολλα και τα λιγα, εφτασα στον ενατο μηνα. Κυριακη 7 Σεμπτεβριου 2008, 7:30 το πρωι, αρχισα να εχω κατι πονακια, οχι και τοσο δυνατα, αλλα πολυ συχνα. Ο αντρας μου, φοβιτσιαρης οπως παντα με αυτα τα θεματα, αμεσως τηλεφωνο το γιατρο. Ο γιατρος ειπε » Νομιζω πως ηρθε η ωρα να ερθετε αμεσως στο νοσοκομειο» που ηταν 30 λεπτα μακρια.
Εγω χαλαρα, αυτος… μεχρι και πετσετες μου εβαλε στο αυτοκινητο μην σπασουν τα νερα. Τον ειχε κυριεψει ο πανικος!!! Του λεω «Κωστα δεν προκειται να γεννησω στο δρομο! Θα παμε σιγα σιγα και μην πεφτεις σε λακουβες γιατι ποναω«. ΕΕΕΕΕΕ τι ηταν να το πω, δεν αφησε λακουβα για λακουβα, περασε ολα τα φαναρια κοκκινα και φτασαμε και στο νοσοκομειο σε 20 λεπτα!!
Τελος παντων, φτασαμε, τρεχει να φερει κοριτσακι του λεω «εγω δεν καθομαι εκει με τιποτα«, αυτος με το ζορι, ενας κακος χαμος εκει και μπαινουμε στο γυναικολογικο. Με βαζουν στο δωματιο και μου λενε οτι ειμαι 4 και αν θελω να κανω επισκληριδιο και εγω τους λεω οχι.
Βεβαια αυτο δεν κρατησε και πολυ… Ο Κωστας να μου λεει συνεχεια «Πονας; Να σου κανω μασαζ, να κανουμε αναπνοες!» και εγω να ουρλιαζω «Μη με ακουμπας, μη μιλας«
Οι νοσοκομες να μας κοιταν με απορια για το τι συμβαινει αφου δεν καταλαβαιναν τι λεμε. Και καλυτερα, γιατι ρεζιλι ειχαμε γινει.. Το ιδιο σκηνικο επαναλήφθηκε οταν ηρθε και ο γιατρος με τη μονη διαφορα οτι τωρα οι νοσοκομες δεν καταλαβαιναν ουτε το γιατρο διοτι και αυτος Ελληνας. Με αυτα και τα αλλα, στις 6.00 μμ γεννηθηκε το αστερακι μου, η πνοη μου, η ζωη μου, το σπλαχνο μου, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, η Μαρια-Αθηνα μου που σημερα γινεται 2 !!!
Σ ΑΓΑΠΩ ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ, ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Δειξαμε το μποϊ μας και στο Αμερικα βλεπω...Μετα..θελουμε και εξελιξη στο Ελλαντα..Αμ αν δε μαθουμε βασικα πραγματα.....
>ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ Η ΜΙΚΡΟΥΛΑ!!!!ΕΙΔΕΣ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ!!!!!Α ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΗ ΤΩΡΑ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΤΕ???ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΕΥΓΟΥΝ!!!!ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΕΡΘΕΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ!!!