Οι συμβουλές της μαμάς
Όποτε με συμβούλευε η μαμά μου, μου έλεγε και την ατάκα «Μόνο η μαμά θέλει πραγματικά το καλό σου«. Αποδείχτηκε ότι κατά βάση είχε (και έχει) δίκιο. Η μαμά και ο μπαμπάς είναι ίσως οι μοναδικοί άνθρωποι που θέλουν το καλύτερο για το παιδί τους. Θέλουν να είναι ευτυχισμένο, θέλουν να χαμογελάει.
Αυτό που είναι μπερδε-γουέι στο όλο θέμα είναι το ότι ο καθένας βλέπει τα πράγματα από τη δική του σκοπιά και τα δικά του βιώματα: οι γονείς κρίνουν από τους εαυτούς τους και τα όσα έχουν ζήσει και απλόχερα προσφέρουν συμβουλές που πιθανότατα να μη συμβαδίζουν με τη ζωή και το χαρακτήρα του παιδιού τους.
Σκέφτομαι πολλές φορές -κυρίως το βράδυ που χαζεύω το μικρό μας πλασματάκι να κοιμάται- το αν θα μπορέσω να είμαι αντικειμενική, όταν θα έρθει αύριο μεθαύριο να ζητήσει τη συμβουλή μου. Αν θα μπορέσω να εστιάσω στο πρόβλημά της, ή αν παρασυρόμενη από το γεγονός ότι είναι κόρη μου (άρα δεν μπορώ να είμαι τοοοόσο αντικειμενική) και φυσικά τα όσα έχω «πάθει» εγώ μέσα στα χρόνια, της δώσω τελικά συμβουλές που θα την τρομάξουν, θα την δειλιάσουν ή θα την αποπροσανατολίσουν.
>η κάθε μαμά ξέρει το χαρακτήρα του παιδιού της. ασ βάλουμε στην άκρη εγωισμούς και ας κοιταξουμε καθαρά ποιο είναι το καλύτερο για το κάθε παιδί μας, δεδομένου οτι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό.
>Περαστικά, να είσαι καλά, μας κρατάς όμορφη συντροφιά.
Θα βγω λίγο εκτός θέματος, αλλά με το που είδα την Αθηνά να φορά την κορδέλα, σκέφτηκα ότι θα ανέλυες αυτό που με απασχολεί εδω και καιρό: την κορδέλα τη βάζουμε πάνω από τα αυτιά ή έξω από τα αυτιά;
:)))))))
Να είμαστε κοντά στα παιδιά μας, αυτό έχω να πω και να τους κάνουμε να μας εμπιστεύονται. Αυτονομία αλλά και εμπιστοσύνη.
...περιμένω απάντηση στο ερώτημα που με ταλανίζει...
>Περαστικά Όλι. Σοφία
>Κουκλιτσα μου περαστικα σου ευχομαι. Και εγω τα ιδια ειχα με την μητερα μου οπως και εσυ. Ακομα και τωρα αγχωνομαι για τα ιδια πραγματα οπως εσυ. Δεν θα σου πω τι πρεπει να κανεις γιατι απο τετοια αλλο τιποτα. Θα σου πω οτι ειναι λογικο να τα σκεφτεσαι ολα αυτα και να σε αγχωνουν . Σημασια εχει να ειστε γεροι. Οταν θα ερθει η ωρα που θα πρεπει να την συμβουλευσεις θα καταλαβεις και μονη σου οπως και εγω φανταζομαι πια θα ειναι η καλυτερη σταση που θα πρεπει να κρατησεις απεναντι στην κορουλα σου. Εγω θελω να πιστευω οτι θα τις συμβουλευω τις δικες μου αλλα θα τους αφηνω το περιθωριο να διαλεξουν εκεινες τι θελουν να κανουν. ( για απλα πραγματα μιλαμε οχι για τιποτα σημαντικο χιχιχι ) Παντα ομως θα τους λεω οτι ο,τι και να επιλεξουν οσο μπορω θα ειμαι διπλα τους να τις στηριζω. Εγω απο τον εαυτο μου αν κρινω δεν ακουγα παντα την μητερα μου και δεν μαθαινα αν πρωτα δεν παθαινα χιχιχι .
>Καταρχάς περαστικά! Εγω και χωρις νοσοκομείο ενδιάμεσα μας (εγω-παιδια) το ίδιο έχω σκεφτεί και σκέφτομαι ακόμα που ειναι λίγο πιο μεγάλα τα καμάρια μου (6 & 4,5 χρ). Ακρη δεν εβγαλα! Μεχρι πιο σημειο έχει δίκιο η μαμά? Τόσο η μαμά μου όσο και εγω ως μαμα?
Βίκη Βογιατζή