Μην φοράτε καπέλα μπροστά στο παιδί μου!
H Aθηνά φοβάται τα καπέλα. Μόλις δει κάποιον άντρα να φοράει καπέλο σαν αυτό από πάνω και να την πλησιάζει για να της μιλήσει, βάζει τα κλάματα. Και όχι κλάμα χαλαρό και κουλ, κλάμα πανικού! Δεν την έχουμε ξαναδεί ποτέ να κάνει έτσι, μόνο όταν βλέπει κάποιον άντρα με καπέλο. (Πρώτος που την πάτησε ήταν ο νονός της τα Χριστούγεννα)
Φαντάζομαι ότι λίγο πολύ κάθε παιδάκι έχει την φοβία του. Όταν ήμουν μικρή φοβόμουν τα αγάλματα και μάλιστα έβλεπα συνέχεια τον ίδιο εφιάλτη: ότι έτρεχα σε μια τεράστια σκακιέρα και με κυνηγούσαν αγάλματα. Τρομακτικό και μου σηκώνεται η τρίχα ακόμα και τώρα.
Φοβόμουν και τις λαστιχένιες μάσκες (με τα δίκια μου!!). Ο αδερφός μου είχε τότε μια μάσκα Άραβα και την φορούσε σε ανύποπτη στιγμή και εγώ έβαζα τα κλάματα. Η μόνη φάση που διατήρησα την ψυχραιμία μου ήταν όταν έπρεπε να βγούμε μια αδερφική φωτογραφία στον καναπέ της γιαγιάς Μπίας. Ντυμένη μικρή Ολλανδέζα εγώ και αυτός από δίπλα με την αηδιαστική, απίστευτα φρικιαστική λαστιχένια μάσκα Άραβα. Ήμουν 3 χρονών και όμως το θυμάμαι σαν χθες. Μόλις έγινε το κλικ, εκσφενδονίστηκα σε άλλο δωμάτιο.
Μεγαλώνοντας ξεπέρασα και τις 2 φοβίες μου. Ίσως, λοιπόν, κάποια στιγμή ξεπεράσει και η μικρή μου τον φόβο της για τα αντρικά καπέλα. Μέχρι τότε, παρακαλώ μείνετε μακριά της! (Αν όχι, μην το πάρετε προσωπικά, αν αρχίσει να κλαίει χωρίς σταματημό!)
Συμπέρασμα: Οι άντρες με τα καπέλα να μην πλησιάζουν την Αθηνούλα. Ελπίζω να το ξεπεράσει όταν δει ότι το καπέλο δεν είναι τίποτα τρομερό. Ο δικός μου τρόμος, με όλη την έννοια της λέξεως ήταν μερικά τραγούδια. Ενα ήταν της Μοσχολιού "Μιλώ για τα παιδιά μου", "ένα πουλί θαλασσινό" και το σήμα της τότε ΕΡΤ με τα καμπανάκια. Κλάμα όχι αστεία. Δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί και ας το σκέφτηκα πολλές φορές. Μόνο για το τραγούδι της Μοσχολιού μπόρεσα να δώσω εξήγηση, γιατί μιλούσε για την μαμά που έχει φύγει μακρυά και έχει ένα χρόνο να δει τα παιδιά της κλπ κλπ. Πάντα ακόμα και τώρα, είμαι ευαίσθητη σε τέτοια τραγούδια... Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Τα παιδιά μου δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη φοβία, αν εξαιρέσουμε το σκοτάδι, που το φοβούνται όλα τα παιδάκια.