Ενός έτους!
Αθηνάκι μου!
Ξημερώνει 24 Φεβρουαρίου 2011.
Γίνεσαι ενός έτους!
Γεννήθηκες την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010 στις 16:15. Εκείνη τη μέρα ξυπνήσαμε πολύ νωρίς με τον μπαμπά και πήγαμε στο Αρεταίειο. Μου πήραν αίμα, μου φόρεσαν τη ρομπίτσα μου, μου έβαλαν ορό. Ο μπαμπάς σου λέει ότι δεν με έχει ξαναδεί τόσο τρομαγμένη ποτέ. Η αλήθεια ήταν ότι φοβόμουν. Φοβόμουν για το αν θα πάνε όλα καλά. Αλλά περισσότερο είχα αγωνία: μου φαινόταν απίστευτο ότι σε λίγες ώρες θα γινόμουν μανούλα και ότι επιτέλους θα σε έβλεπα μετά από 9 μήνες που σε ένιωθα να μεγαλώνεις μέσα στο σώμα μου.
Είχα άγχος για το αν θα κατάφερνα να είμαι καλή μαμά. Ακόμα και τώρα, ένα χρόνο μετά, ιδέα δεν έχω αν είμαι καλή μαμά. Θέλω να ελπίζω ότι τα καθημερινά σου χαμόγελα είναι πραγματική απόδειξη ότι τα πάω καλά. Και ας μην ακολουθώ μεθόδους και ας κάνω κυρίως ότι μου λέει το ένστικτό μου. Αφήνω εσένα να με οδηγείς, Αθηνά!
Ξαναγυρνάω όμως σε εκείνο το δωμάτιο στο Αρεταίειο. Δίπλα μου μια κοπέλα κρατούσε στα χέρια της το νεογέννητο μωράκι της (μια μέρα μεγαλύτερή σου!) και στο άλλο κρεβάτι, η Αναστασία περίμενε να γεννήσει και αυτή το αγοράκι της.
Οι ώρες περνούσαν αργά, μέχρι που ήρθε και με πήρε ένας ευγενικός κύριος. Με ανέβασε στο κρεβάτι και με οδήγησε στο χειρουργείο. Αισθανόμουν άβολα να με πηγαίνει κάποιος ξαπλωτή κάπου και εγώ απλά να κοιτάω το ταβάνι.
Μετά όλα έγιναν γρήγορα. Ο γιατρός σε έβγαλε από την κοιλίτσα μου. Δεν έκλαψες αμέσως και αν και αγχώθηκα λίγο, δεν είπα τίποτα. Μετά έβηξες τρεις φορές. Και μετά έκανες ένα «Ουά!» ήρεμο όπως κλαις και σήμερα. Δεν σε είδα αμέσως, αλλά άκουσα μια κυρία να λέει «Τι καλό που είναι!«.
Και μετά σε έφεραν. Και είδα τα καρβουνάκια σου. Τα ματάκια σου. Και τρόμαξα, Αθηνάκι μου. Τρόμαξα με το πόσο μικρή ήσουν, μα πόση δύναμη είχαν αυτά τα ματάκια σου. Σε αγκάλιασα αμήχανα, φοβόμουν μην μου γλιστρήσεις από τα χέρια με τα καλώδια και τους ορούς. Και σε φίλησα πεταχτά στο στοματάκι.
Και μετά περίμενα. Περίμενα να περάσει η ώρα να με πάνε στο δωμάτιο και να έρθεις γλυκιά μου. Μια μαία ήρθε και μου είπε ότι είσαι ίδια ο μπαμπάς σου, αλλά είσαι ξανθιά σαν τη μαμά σου. Χαμογέλασα. Προσπαθούσα να σε θυμηθώ, αλλά ήταν αδύνατο, σε είχα δει τόσο λίγο. Ευτυχώς ο μπαμπάς έστειλε την καμερούλα μέσα στο δωμάτιο που περίμενα και σε είδα ξανά. Ξαφνικά ήταν σαν να σε ήξερα χρόνια.
Από εκεί και πέρα γίναμε αυτοκόλλητες, μικρή μου. Έχω κλάψει κοιτάζοντας το προσωπάκι σου, έχω γελάσει, έχω καμαρώσει. Με τον μπαμπά κάθε μέρα αναρωτιόμαστε, πώς στο καλό πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός και έγινες ένα παιδάκι που τρώει μόνο του, πίνει μόνο του, παίζει, ανεβαίνει στο αλογάκι του και κάνει «Ντέι».
Κοιτάζω τις φωτογραφίες σου και δεν μπορώ να πιστέψω πώς άλλαξες τόσο πολύ.
Ξέρω πως σε λίγα χρόνια θα θέλεις να ξεφύγεις από μας. Και καλά θα κάνεις. Θα είναι η ώρα σου. Όμως όσο ακόμα είσαι μικρούλι, θέλω να ζήσω τα πάντα μαζί σου. Το ίδιο και ο μπαμπάς.
Το να σου κρατάω το χεράκι το βράδυ ενώ κοιμάσαι, το να κολλάς το μαγουλάκι σου στο δικό μου όταν σε παίρνω αγκαλιά, να μου κάνεις «Κόλλα το!», να παίζουμε μαζί στο πάτωμα, να πηγαίνουμε βόλτα αγκαλιά, όλα αυτά, μικρό μου, είναι στιγμές επαναλαμβανόμενες μεν, αλλά κάθε μα κάθε φορά μοναδικές.
Σου εύχομαι κάποια στιγμή, όταν θα είσαι πια μεγάλη, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς και να αποκτήσεις και εσύ ένα παιδάκι τόσο καλό και υπέροχο όσο το δικό μου. Όπως είσαι εσύ, καρδούλα μου!
Χρόνια σου πολλά!
Η μαμά σου!
>ax oliviaki me sygkinhses pali!!!!!!!fantazomai posa dakrya tha erixes ki esy otan egrafes afta ta logia pou mas antiprosopevoun oles tis manoulitses! na sas zhsei,na nai panta efyxismenh,xamogelasth kai kalotyxh!!!!!!!!!!na megalonei.... na megalonei.... ki eseis na thn vlepete kai na kamaronete se oti ki an kanei sth zoh ths!!!!filiaaaaaaaaaaa
>Nα σας ζήσει, να τη χαίρεστε πολύχρονη, γερή κι ευτυχισμένη.
Να σας χαρίσει κάθε χαρά κι εσείς να έχετε πάντα τη δύναμη να τη στηρίζετε σε κάθε βήμα.
Αγάπη κι ευτυχία να βασιλεύουν στην οικογένειά σας.
>η Αθηνουλα ειναι απο τα πιο τυχερα παιδακια στον κοσμο γιατι εχει μια φοβερη μανουλα..να την χαιρεστε και να την καμαρωσετε οπως επιθυμειτε ...να ειναι παντα γερη και ευτυχισμενη χρονια τησ καλα Ολιβια..Ανθούλα