Ο μπαμπάς μου πρόλαβε να αγκαλιάσει το εγγονάκι του!
Η ιστορία της Άννας<
(Η Άννα γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση)
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λάρισα. Το 1997 ήμουν 19 χρονών, ήρθα στην Αθήνα για σπουδές. Ένα μήνα μετά γνώρισα τον άντρα μου και 5 μήνες μετά αρραβωνιαστήκαμε. Οι γονείς μου δε μπορούσαν να δεχτούν με τίποτα ότι θα έμενα μακριά τους και τότε δεν καταλάβαινα το γιατί, δεν ήμουν μάνα βλέπετε…
Τελικά το δέχτηκαν, σε 4 χρόνια πήρα το πτυχίο μου και παντρευτήκαμε. Άρχισαν λοιπόν οι ευχές με το καλό ένα παιδάκι και τα συναφή. Οι μήνες πέρναγαν, γίνανε χρόνια, οι φίλες μου έγιναν μητέρες κι εγώ σταμάτησα να κάνω παρέα μαζί τους… Παντρεύτηκε η κόρη της αδερφής μου, έκανε το πρώτο της παιδάκι, το δεύτερο κι εγώ είχα μόνο τις ευχές…
Ο μπαμπάς μου άρρωστος με καρδιά και μεγάλος σε ηλικία με παρακαλούσε να πάω σε γιατρό και δάκρυζε κάθε φορά που αγκάλιαζα παιδάκι μα εγώ από το πείσμα μου έλεγα «Όχι, δε θέλω ακόμη παιδιά!«. Επέμενα τόσο που νομίζω πως κάποια στιγμή το πίστεψα κι εγώ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
>@Ανωνυμος:Μην κρινεις ΠΟΤΕ κανεναν για τις επιλογες του!
Ουτε εγω θα κρατουσα, εν γνωση μου, ενα παιδι με συνδρομο Down να βασανιζεται σε ολη του τη ζωη και να βασανισει και το αδερφακι του και μετα να υποφερουν και οι γονεις οσο θα γερνανε με τη σκεψη τι θα απογινει αυτο το παιδι οταν φυγουν απο τη ζωη!
Αλλωστε ποιο το νοημα του προγεννητικου ελεγχου αν δεν λαβεις τα μετρα σου σε βαριες αναπηριες να διακοπτεις την κυηση. Αμα δεν το ξερεις και σου τυχει ειναι αλλο θεμα, αλλα επειδη εχω δυο φιλες που το εμαθαν οτι θα γεννησουν παιδια με βαρυ συνδρομο, η μια στον 8ο και η αλλη μετα τη γεννηση, πιστεψε με αν ειχαν επιλογη και αυτες διακοπη θα εκαναν!
Και μην ακουσω οτι ειναι εγκλημα κτλ και διαφορες αλλες θρησκευτικες αηδιες, διοτι μεγαλυτερο εγκλημα απο το να βασανιζεται ενα αρρωστο παιδι χωρις μελλον ιασης κατα την ταπεινη αποψη μου δεν υπαρχει!
Τωρα οσον αφορα τα παιδακια που ηρθαν στη ζωη εν αγνοια των γονεων τους, με προβληματα ΦΥΣΙΚΑ και τα στηριζουμε οσο μπορουμε ακομα και αν η πολιτεια πολλες φορες ειναι απουσα!
>to paidaki sou tha sou dinei panta kouragio kai sou euxomai na kaneis kai allo ....oso gia to allo mwraki an den ginotan etsi tha to skotone kathe mera h koinonia mas kai mazi tou tha argopethenes kai esu........ksereis omos oti einai se kala xeria kai o pateras sou exei suntrofia........!!!!!!!
>ανωνυμε 11.25μμ . το οτι εκανε εκτρωση σε ενα παιδι το οποιο θα βασανιζοταν σε ολη του τη ζωη δυστιχως εχει γινει στην κοινωνια αποδεκτο. δυστυχως ξαναλεω ακομα υπαρχει ρατσισμος σε τετοια ατομα, σε ατομα που εχουν το οτιδηποτε διαφορετικο απο τα συνθισμενα φυσιολογικα. αυτο βεβαια ειναι αποφαση του καθενα το αν θα κρατησει ή οχι ενα τετοιο παιδι και κατα ποσο εχει δυναμεις να το μεγαλωσει. πολυ συγκινητικη ιστορια!
>Δακρυσα.............!!!!!!!!!!!!!!!...........
>Μάλιστα... Το να σκοτώνεις ένα αγέννητο μωρό επειδή έχει ειδικές ανάγκες περνάει στο ντούκου. Είναι άραγε κοινωνικά αποδεκτό ή μήπως και θεμιτό; Μπράβο πάντως, πιστεύω πως σε λίγα χρόνια θα επιτευχθεί ο στόχος: να είμαστε όλοι έξυπνοι, όμορφοι και φυσιολογικοί. Όποιος παρεκλίνει από αυτό το πρότυπο δεν χρειάζεται καν Καιάδα. Δεν θα έρχεται καν στον κόσμο...