Το ξέρω ότι δεν θα είμαστε ποτέ «φίλες» με την έννοια της φιλίας. Δεν ξέρω αν είμαι σύμφωνη με τις μαμάδες που λένε «Α, εγώ με την κόρη μου είμαστε πάνω απ’ όλα φίλες». Δεν μπορείς να συζητάς ή να κάνεις με τη μαμά σου ότι κάνεις με τις φίλες σου. Η μαμά θα γίνει φίλη, όταν εσύ επιλέξεις να την δεις ως φίλη, για κάποιες στιγμές ίσως, για να της εκμυστηρευτείς κάτι ή να ζητήσεις μια συμβουλή.
Ο δε Μάνος είναι κατηγορηματικός: δεν συμπαθεί τις μαμάδες που το παίζουν φίλες της κόρης τους. Δεν γίνεται, λέει, να υπάρχει φιλία μεταξύ μαμάς, μπαμπά και παιδιών. Υπάρχει κάτι άλλο πολύ βαθύ και μεγάλο που έχει στοιχεία φιλίας, αλλά φιλία δεν είναι.
Εγώ όμως πολλές φορές, όταν πάμε βόλτα με τη μικρή μου και χαζεύουμε βιτρίνες, νιώθω λες και είμαστε φιλενάδες.
Ή χθες το βράδυ που έκανε κρύο και κουκουλωθήκαμε κάτω από το πάπλωμα και γελούσαμε πνιχτά για να μην ξυπνήσουμε τον Αρχέλαο, ένιωθα λες και ήμουν και εγώ ξανά παιδί και ήμουν στο σπίτι της φίλης μου για να κοιμηθούμε μαζί το βράδυ…
– Αθηνά, είμαστε φίλες;
– ΟΧΙ
Κοφτό. Κατηγορηματικό.
Ξεροκατάπια.
– Και τι είμαστε;
– Εγώ είμαι η Αθηνά και εσύ είσαι η μαμά μου.
Φιλί.
Έχει δίκιο το παιδί. Εγώ αισθάνομαι ίσως την ανάγκη να είμαι φίλη της και όχι αυτή. Για αυτήν είμαι η μαμά της.
Και καθόλου δεν πειράζει που είμαι μόνο η μαμά της. Γιατί φίλες θα έρθουν πολλές. Μαμά όμως; Μία! Μόνο μία!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
ΕΜΕΝΑ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ 4 ΕΤΩΝ ΟΠΟΤΕ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ Η' ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ Κ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ "ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΑΜΑ" ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΑΛΙ ΜΕ ΡΩΤΑΕΙ "ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΑΜΑ?"....ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΕΧΩ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ Κ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΘΕΤΙΚΑ Κ ΦΙΛΙΚΑ ΣΕ ΘΕΩΡΕΙ ΦΙΛΟ,ΕΤΣΙ Κ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ.
Mama mia! Δε ξέρω αν θέλω να είμαι φίλη. Θέλω να είμαι το στήριγμα της, ο ώμος που θα κλάψει, αυτή που θα ξεσπάσει τα νεύρα και τα άγχη της, το μαξιλάρι της, το καταπραϋντικό της. Στις φίλες δε λέμε μόνο, ακούμε κιόλας, άρα να της διδάξω τη μονομερή φιλία? Εξάλλου η μαμά μαλώνει, οι φίλες όχι. Ο καιρός θα το δείξει μάλλον... Ωραίο θέμα για σκέψη...
H καλύτερη φίλη που μπορεί να αποκτήσει ποτέ μία γυναίκα, είναι η μαμά της... Και θα εξηγήσω τον τρόπο που το βλέπω εγώ. (όχι, δεν έχω κόρη αλλά είμαι κόρη). Η ιδανική φίλη σαν ενήλικας που μπορείς να έχεις, είναι εκείνη που θα σε ακούσει χωρίς να σε διακόψει και χωρίς να σε κρίνει, που όταν δεν θα την πάρεις τηλέφωνο γιατί είσαι πνιγμένη στην καθημερινότητά σου δεν θα θυμώσει μαζί σου, που όταν θα την ξεχνάς γιατί απέκτησες φίλο δεν θα θεωρεί ότι την "πουλάς" και δεν θα σου κρατάει μούτρα, που θα της αποκαλύψεις το πιο σκοτεινό μυστικό σου και την πιο απαίσια συμπεριφορά που έτυχε να χρησιμοποιήσεις και δεν θα σε κρίνει αλλά θα σε συμβουλέψει, που θα της πεις το σεξουαλικό σου πρόβλημα ή το γυναικολογικό που αντιμετωπίζεις (δεν κατάλαβα... υπάρχει κανείς που μεγαλώνει τα παιδιά του μέσα στον κομπλεξισμό για το σεξ???) που θα πας μαζί της σινεμά, θέατρο, για ποτό, για καφέ ή για ψώνια και θα υπάρχουν φορές που θα το απολαμβάνεις περισσότερο από ότι με την φίλη σου, που θα σε βοηθήσει να κάνεις εκείνο το τραπέζι στους άλλους φίλους σου και δεν θα δικαιολογηθεί ότι έχει πολύ δουλειά ακόμα κι αν έχει πολύ δουλειά, που δεν θα σε μαχαιρώσει ποτέ πισώπλατα και γενικώς, που δεν θα γλυκοκοιτάξει ή να το γράψω πιο ωμά δεν θα σου φάει τον γκόμενο εκτός κι αν παίζει σε σειρά του Παπακαλιάτη, που θα σε πληγώσει ποτέ κι αν το κάνει δεν θα είναι η κύρια πρόθεσή της, που αν το θέλετε κι έτσι... θα χαίρεται πάντα επειδή χαίρεσαι, θα λυπάται πάντα επειδή λυπάσαι. Αυτού του είδους φιλική σχέση είναι μοναδική, σπάνια και δεν μπορείς να την βρεις στο πρόσωπο ούτε της καλύτερής σου φίλης. Φυσικά προϋποθέτει μία πολύ καλή γονεϊκή σχέση στα παιδικά, εφηβικά και νεανικά χρόνια. Στα μάτια του παιδιού μας είμαστε το Έβερεστ, η κορυφή που δεν μοιάζει με καμία στον κόσμο και έχει μια ξεχωριστή μαγεία από όλες τις άλλες κορυφές του κόσμου... Στα μάτια του ενήλικου παιδιού μας, είναι η κορυφή που προσεγγίζουμε για να απολαύσουμε αυτό που δεν μπορέσαμε στους πρόποδές του. Φυσικά και θα έχουμε φίλους και καλύτερους φίλους και εκείνους που θα κάνουμε παρέα καθε μέρα ή κάθε εβδομάδα ή θα πηγαίνουμε διακοπές ή για φαγητό.... Η ιστορία απέδειξε ποια αξία είναι σταθερή και ποια από τις ιδανικές φιλίες ήταν ή δεν ήταν τελικά ιδανικές. Για μένα λοιπόν, μία μαμά μπορεί να είναι φίλη με την κόρη της όταν αυτή μεγαλώσει. Κι εγώ απολαμβάνω τις χαζομάρες με τα παιδιά αν και είναι λίγο μεγάλα και κάνουμε άλλες χαζομάρες εμείς, αλλά ξέρω προς το παρόν ότι έχουν ανάγκη τον ρόλο μου ως γονέα και αυτόν δίνω. Χωρίς να σημαίνει ότι κάπου στο μέλλον δεν θα αναζητήσουν την φίλη στο πρόσωπό μου και αντί για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τις εξόδους, θα θέλουν να συζητήσουν πιο προσωπικά θέματα. Κι όταν το κάνουν, εγώ θα τους δώσω απλόχερα. Μία μαμά έχει πολλούς ρόλους που καλείται να καλύψει.
Εδώ κολλάει το απόλυτα το "με κάλυψε η προλαλλήσασα" ...έχω μια τέτοια μαμά, 43 χρόνια μεγαλύτερή μου, και εύχομαι να γίνω μια μέρα μια τέτοια μαμά για την κόρη μου. Δεν με μεγάλωσε σαν "φιλενάδα" αλλά είναι τελικά, στα 37 μου, η μόνη αληθινή φίλη που έχω, είχα, και μάλλον δυστυχώς που θα έχω ποτέ. Η φιλία είναι μια μορφή αγάπης, και ως γνωστόν, μια μαμά μπορεί να αγαπάει με πολλούς τρόπους, δεν είναι κακό.
Δεν ξέρω αν μου αρέσει αυτό το μοντέλο της μαμάς .Δεν ξέρω αν πάρχει κιολας .Τουλάχιστον όσες είμαστε σπο 27-28 ετών και πάνω δεν νομίζω να είχαμε τέτοιο μοντέλο μαμας. . Ισα ισα θα έλεγα. Μολίς πας να της πεις κάτι σου λεει ''Στου τα ελεγα εγω''. Αν δεν την παρεις τηλεφωνο σε περνει εκείνη μεσα στο παραπονο και σου λεει ''μας ξεχασες. Αλλα δεν πειραζει εσυ να εισαι καλα εμενα χ@σε με''.Για σεξουαλικα θεματα δεν το συζητώ καν. Για ψώνια επισης δύσκολο το σπορ με την μαμα που επιμένει να μην παρεις αυτό αλλα εκείνο . Δεν ήμουν ποτέ φίλη με την μάμα μου και χαίρομαι πολύ για αυτό. Τώρα που έχω γίνει η ιδια μαμά βλέπω οτι η σχέση αναμεσα σε μαμα και παιδί ειναι πολύ πιο ουσιαστική πιο βαθιά απο μια φιλική σχέση με συζητήσεις για ψώνια και γκόμενους.
ΣΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΓΩΝΙΩΝ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ "ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ" ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΕΙΠΕ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΝΑΣΤΕ ΦΙΛΕΣ Ε Ι Μ Α Ι Η Μ Α Μ Α Τ Η Σ!!!!!
Eimai 32 exw xasei th mhtera mou apo ta 24.kosmos exei erthei kai exei fugei apo th zwh mou omws h MAMA mou den tha kanarthei pote.files ksefiles austhrh laska opws kai oti ki an htan htan h MAMA mou.opote mh sas apasxolei auto to thema an sas thewroun tis kaluteres files autes kamia fora tis variomaste...tis mamades mas....POTE
πολύ όμορφο άρθρο πρώτον γελάω με την Άρτεμη εεε είναι κόρη μου και ναι αυτή η μια λέξη τα λέει όλα! εμένα πάντως για την ώρα 2 χρονών μου λέει είσαι η καλύτερη μου φίλη μου μαμά και εγώ λιγώνομαι, το ξέρω πως δεν θα κρατήσει πολύ οπότε το απολαμβάνω μέχρι να έρθουν οι πραγματικές φίλες και εγώ να είμαι απλά η μαμά που ενίοτε της σπάει τα νεύρα!
Τις πρόαλες είχα ραντεβού με την παιδοψυχολόγο του παιδικού σταθμού (πολύ πολύ πλάκα). Μεταξύ των διαφόρων ερωτήσεων ( που έμοιαζαν σαν να συμπλήρωνα αίτηση στη ΔΟΥ ) με ρώτησε: -Τί σχέση έχετε με την κόρη σας; ( κόμπλα εγω) -Τί εννοείτε; ( ακόμα δεν ξέρω τί εννοούσε) - Τί σχέση έχετε με την κόρη σας; (Δις, χωρις επεξήγηση) Οκ. Τα έχασα. Πώς περιγράφεται ολο ΑΥΤΟ; Και μαλιστα σε μια κοπελιτσα που μολις βγηκε απο τη σχολή και νομιζει οτι τα παιδακια γεννιουνται με manual; - εεεεε... Είναι κόρη μου. ΚΟΡΗ: Είναι μια λέξη που κανένα λεξικό δεν μπορεί να σου δώσει την ερμηνεία της πριν αποκτήσεις μία. Ακριβώς όπως και η λέξη ΦΙΛΗ. Και τα κοινά τους στοιχεία τελείωνουν εκεί.
Καλα... δεν νομιζω οτι νομιζει οτι γεννιουνται με manual... Το εχει σπουδασει το θεμα... Μαλλον το "επαιξε" καλα ανηδεη για να "λυθεις", για να της "εξηγησεις", κι εκεινη να καταλαβει αυτα που ηθελε να "μαθει" απο εσενα! :)
Βρε λέτε να με δούλευε; Πολύ ζντουπ είμαι τελικά.
Γελάω που σε μπέρδεψε και ενώ τη ρώτησες τι εννοεί σου είπε πάλι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ξέρεις τι εννοούσε? Να περιγράψεις τη σχέση σας (καλή/καλή, με ή χωρίς εντάσεις, αν έχετε επαφή ή είναι δύσκολη στο να σου ανοιχτεί, αν διασκεδάζετε μαζί...όλα αυτά και άλλα τόσα). Κι εμένα πολλές από τις νέες κοπελίτσες μου δίνουν την εντύπωση πως σου τα λένε σαν να διαβάζουν βιβλία, καθόλου προσαρμοσμένα στην κάθε περίπτωση και σαν να λένε σε όλους το ίδιο. Όμως, η φετινή παιδοψυχολόγος του σχολείου, αν και πολύ-πολύ νέα, είναι η πρώτη που κατάφερε να μας δώσει οδηγίες προς τη σωστή κατεύθυνση, να μας ακούσει, να μας προτείνει κι άλλα προγράμματα/φορείς για επιπλέον βοήθεια. Η πρώτη φορά που κατάλαβα τι κάνει ένας παιδοψυχολόγος και που επιτέλους απέδωσαν αυτά που μας έλεγε. Πάρα πολύ καλή παρότι πολύ νεότερη από τις προηγούμενες.
Συμφωνώ με το Μάνο σου Ολίβιά μου! Η δική μου άποψη επί του θέματος είναι η εξής: Οι γονείς είναι ΓΟΝΕΙΣ (η μαμά και ο μπαμπάς)!!! Δε μπορεί να είσαι και φίλο και γονιός! Καλλιεργείς εμπιστοσύνη όμως ούτως ώστε να μπορούν τα παιδιά να νιώθουν άνετα και να σου εκμυστηρεύονται οτιδήποτε νιώθουν και θέλουν! Σε συμβουλεύονται, σε ΣΕΒΟΝΤΑΙ! Όχι πως δε πρέπει να σεβόμαστε τους φίλους!!!! Σε καμία περίπτωση!!!! Αλλά όπως και να το κάνουμε είναι διαφορετικός ο σεβασμός στους γονείς και διαφορετικός στους φίλους!!!! Και να πω και κάτι άλλο:! Αύριο μεθαύριο θα πει τον/την φίλο/η του/της μαλ...... ή ότι άλλο!!!! Γιατί καλώς ή κακώς θα το πει (όλοι το έχουμε κάνει με αυτή ή με άλλη λέξη)! Πώς θα σας φαινόταν να σας αποκαλούσε το παιδί σας έτσι, γιατί δεν έχει κατανοήσει τη διαφορά μεταξύ γονιού και φίλου??? Αυτά από εμένα με μπόλικη αγάπη!!!!
Σε κάποια "πράγματα" καλό ειναι να μην βάζουμε "ταμπέλες". Τι νόημα εχει αν είμαι μαμά ή φίλη, αυτό που πρέπει ως προσέξουμε ειναι να ειναι δίπλα τους ...
Την ιδια ακριβως απαντηση μου εδωσε πριν κανα δυο μερες η τροχρονη κορη μου. Εγω ειμαι η μαρια κ εσυ η μαμα μου! Χαμογελο μεχρι τα αυτια η μανα!
''Έχει δίκιο το παιδί. Εγώ αισθάνομαι ίσως την ανάγκη να είμαι φίλη της και όχι αυτή. Για αυτήν είμαι η μαμά της.'' Φοβερη η διαπιστωση σου... τοσο απλη και συναμα τοσο συνθετη.. Η απαντηση της κορης σου ηταν διαυγεστατη και ολοσωστη! Ειναι πανεξυπνη! Πολυ θα μου αρεσε να διαβασω την τοποθετηση ενος ψυχολογου πανω στο γιατι καποιοι γονεις νιωθουν εντονη την αναγκη να ειναι φιλοι με τα παιδια τους... ακουω συνεχως ''εκανα το παιδι μου και εχω το παρεακι μου, δε με νοιαζουν ουτε φιλες ουτε τιποτα''..και αναρωτιεμαι πως γινεται ενηλικες ανθρωποι να τα πιστευουν αυτα... Πολυ ομορφο και περιεκτικο αυτο το αρθρο σου αν και τοσο μικρουλι.
Σε αυτή τη φωτογραφία είσαι και παααααάρα πολύ κούκλα. Το ίδιο που λες παθαίνω κι εγώ . Τη νιώθω σαν δεύτερη κολλητούλα μου. Παίζουμε καμιά φορά μαξιλαροπόλεμο και νομίζω πως είμαι 5 και πως έχω βρει την αιώνια φίλη μου. Εμένα κάτι βράδια μετά από ξέφρενες στιγμές γέλιου, όταν χαλαρώνει έρχεται και μου λέει είμαστε φίλες εμείς οι δύο, ε? Οι καλύτερες της λέω. Σωστό/λάθος εγώ έτσι το νιώθω.
Πόσο αφοπλιστικά ξεκάθαρα βλέπουν τα πράγματα τα παιδάκια! Πόση διάυγεια υπάρχει στο μυαλουδάκι τους! Εμείς τελικά τα μπερδεύουμε....