>Μόλις διάβασα την ιστορία σου και θυμήθηκα για ακόμη μια φορά τα δικά μου! Είχε 2,5 χρόνια που προσπαθούσαμε να κάνουμε μωρό.Το καλοκαίρι του 2008 αποφασίσαμε με τον άντρα μου να κανονίσουμε να πάμε στην Τήνο να κάνουμε το τάμα μας. Τον άντρα μου τον είχε ταμένο και κείνον η μαμά του στην Παναγία εκεί. Όταν θα μεγάλωνε να πάει να την ευχαριστήσει που κινδύνεψε μικρός. Είπαμε λοιπόν θα πάμε και μεις μήπως μας βοηθήσει η Παναγία. Είχαμε κανονίσει το ταξίδι για την πρώτη βδομάδα του Αυγούστου. Μέσα Ιουλίου ήταν να πάει σε ένα συνέδριο ο σύζυγος Ελβετία. Δεν ήθελα να πάω μαζί για να μην βάλω κι άλλη άδεια και επίσης σκεφτόμουν και τα πολλά έξοδα. Έτσι στεναχωριόμουν που θα χάναμε τις γόνιμες μέρες του μήνα αφού θα ήμασταν χώρια(μάλλον για το τυπικό της υπόθεσης γιατί είχα χάσει σχεδόν κάθε ελπίδα να συμβεί το πολυπόθητο).6 μέρες πριν φύγει, ένας συνάδελφος μου είπε να μη χάσω την ευκαιρία για ένα τέτοιο ταξίδι. Με ταρακαούνησε λίγο έτσι λέω στον άντρα μου και ψάχνει να βρει και για μένα εισιτήριο και να αλλάξει και την κράτηση στο ξενοδοχείο. Έτσι ξεκινήσαμε.Είπα δε θα σκεφτώ τίποτε αυτή τη βδομάδα που θα ήμασταν εκεί(το ότι δεν έμενα έγκυος με είχε επηρεάσει πολύ ψυχολογικά..) και θα περάσω όσο πιο τέλεια γίνεται.Στο περιοδικό που διάβαζα στο αεροπλάνο έλεγε στο ζώδιο μου ότι θα με επισκεφτεί ο πελαργός. Γέλασα από μέσα μου μιας και σκεφτόμουν "άμα πίστευα ότι λένε τα ζώδια...".Περάσαμε μια υπέροχη εβδομάδα που ευχαριστηθήκαμε τα πάντα εκεί και θα θυμόμαστε για πάντα. Γυρίσαμε σπίτι και μετά από μια βδομάδα φύγαμε για τις διακοπές μας με πρώτη στάση την Τήνο όπως είχαμε πει. Η ουρά ατέλειωτη.Πληθώρα κόσμου που περίμενε να ξαλαφρώσει η ψυχή του.Καθώς κόντευα τα μάτια μου άρχισαν να γεμίζουν από δάκρυα. Ένιωθα τόση την ένταση μέσα μου. Προσκύνησα στην Παναγία κάνοντας την ευχή μου και το τάμα μου.Μετά φύγαμε για τις υπόλοιπες διακοπές μας. Παραδόξως δεν ήθελα πια το τσιγάρο αν και καπνίστρια, όπως και τα γλυκά αλλά εκείνη την ώρα δε μου έκανε και τόσο εντύπωση. Παραμονή και ανήμερα της γιορτής της Παναγίας είχα καφέ αίμα και νόμιζα ότι θα ήταν η περίοδος μου(Κρατά 2-3 μέρες με λίγο αίμα). Πήρα το γιατρό μου εκεί που μένω γιατί φοβήθηκα μη δε βρίσκω γιατρό στις διακοπές αν έχω πάθει κάτι και μου είπε να πάω να τον δω όταν επιστρέψω.Μετά από 1,5 βδομάδα δηλαδή. Πήγα και τον ρώτησα τι έχω και παραξενεμένος μου λέει "μωρό...". ΠΗΤ 17/4/2009. Αν και γέννησα τελικά στις 5/3/09 πρόωρα, πιστεύω ότι η Παναγία έκανε το θαύμα της και με άκουσε προτού καν πάω εκεί να προσκυνήσω. Έτσι το ένα όνομα του μωρού μου είναι Μάριος.Να σου ζήσει η κορούλα σου...Ιστορίες σαν τη δική σου με συγκινούν!

>Αν και πιστευω στην τυχη, δε θεωρω τιποτα απο οσα μου ειπες τυχαιο.... Να σου ζησει η Αναστασια σου κοριτσακι μου!

>Να σας ζήσει!!! Πολύ συγκινητικό αυτό με το όνειρο!!! Είμαι και εγώ παιδί "ονείρου" και πολύ συγκινούμαι να διαβάζω τέτοιες ιστορίες!!!
Να σας ζήσει και πάλι.. γερή και καλότυχη!!!