Ας το δούμε αισιόδοξα: το σχολείο δεν είναι κάτεργο!
Την Ευαγγελία Παπαχειμώνα την παρακολουθούσα μέσω του blog της από τον καιρό που ήμουν έγκυος. Στο μεταξύ γίναμε πολύ καλές φίλες, οι δε σχεδόν συνομήλικες κόρες μας (η Αθηνά και η μικρότερη της Ευαγγελίας, Ερατώ) είναι φίλες… απ’ την κοιλιά! Η Ευαγγελία θα γράφει για το eimaimama κείμενα που έχουν να κάνουν με τη δημιουργική απασχόληση μικρών και μεγάλων και όχι μόνο! Κάνει αρχή με ένα προβληματισμό της όσον αφορά τα μικρά παιδιά και την έναρξη του σχολείου:
Ας το δούμε αισιόδοξα: το σχολείο δεν είναι κάτεργο!
της Ευαγγελίας Παπαχειμώνα
Ένα από τα πράγματα που με ενοχλεί αυτόν τον καιρό, είναι η αντιμετώπιση της νέας σχολικής χρονιάς. Τι ακούν τα παιδιά μας συνήθως;
– Άννα, τελειώσαν τα ψέμματα, τα κεφάλια μέσα, από αύριο σχολείο!
– Κοίτα να μαζευτείς παιδί μου από παιχνίδια και εξόδους… πας σχολείο αύριο
– Όχι όλο αραλίκι και παρέες, από αύριο διάβασμα!
Και να’ ναι το παιδάκι στην δύσκολη χρονιά της Γ’ λυκείου και να ετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις, να το καταλάβω… αλλά τα παιδιά του δημοτικού γιατί να προκαταβάλλονται τόσο πολύ για την επόμενη μέρα;;
Τι να νιώθουν άραγε ακούγοντας αυτά;
Βλέποντας την πεντάχρονη κόρη μου και τις αντιδράσεις της σε αυτά τα ακούσματα, σαν να νιώθει τύψεις. Ότι δεν πρέπει να ενθουσιάζεται που αύριο αρχίζει το σχολείο και θα ξαναδεί τις φίλες της, σαν να μην πρέπει να χαρεί που θα πάρει την καινούργια της τσάντα και θα παίξει με νέα παιχνίδια… σαν να μην πρέπει να χαίρεται, αλλά να σιχτιρίζει για την αυριανή μέρα.
Μήπως θα ‘πρεπε εμείς οι γονείς να δείχνουμε στα παιδιά την αισιόδοξη πλευρά; Μήπως να τους διδάξουμε ότι το σχολείο είναι χώρος μάθησης, δημιουργίας και όχι κάτεργο;
Θα μας βοηθούσε να θυμίζαμε στα παιδιά ότι εκεί που θα πάνε αύριο θα περάσουν καλά, θα γνωρίσουν καινούργιους φίλους, θα βιώσουν νέες εμπειρίες, θα γελάσουν, θα παίξουν και θα μάθουν καινούργια πράγματα. Θα τους δοθεί η ευκαιρία να δώσουν απαντήσεις στις απορίες τους και στους προβληματισμούς τους και να συναναστραφούν με άτομα διαφορετικά από την οικογένειά τους, αποκομίζοντας πολύτιμη εμπειρία. Όλα αυτά είναι όμορφα και δεν είναι τυχαίο ότι όλοι θυμόμαστε το σχολείο με νοσταλγία και αγάπη.
Μήπως να τους τονίζουμε τις όμορφες πτυχές του σχολείου όπως εμείς τις θυμόμαστε και να αφήσουμε τη μεμψιμοιρία για την τηλεόραση;
Καλή σχολική χρονιά σε όλους
Eυαγγελία
—-
Η Ευαγγελία Παπαχειμώνα είναι η μαμά της Άννας και της Ερατώς! Μπορείτε να διαβάσετε για τα κατορθώματα των κοριτσιών της στο annoulasmom.blogspot.com/
Εκτός αυτού είναι και μια πραγματική νεράιδα των χειροποίητων μάρσιπων! Μπορείτε να δείτε τη δουλειά της στο pantoumazi.gr
Εμεις ειμαστε στο αλλο ακρο. Αυτη μου λεει οτι το σχολειο ειναι βαρετο και προτιμαει να καθεται σπιτι με τα αδερφια της. Εγω κανω τον κινεζο: Οχι μωρο μου, το σχολειο ειναι πολυ ενδιαφερον, θα μαθεις καινουργια πραγματα, θα κανεις φιλους, θα ανοιξεις καινουργιους οριζοντες. Να δω πως θα το υποστηριξω αυτο στη συνεχεια, με το εκπαιδευτικο συστημα που εχουμε, χαχαχα
Αλλάζω συνεχώς απόψεις απέναντι στο σχολείο. Άλλη είναη η γνώμη μου για το αν πρέπει ενα παιδί να πάει παιδικό και το πράγμα αλλάζει όταν ερχόμαστε στην υποχρεωτική εκπαίδευση (το νηπιο ανήκει σε αυτή). Πολλές φορές φτάνω να το αντιμετωπίζω σαν αναγκαίο κακό μια και δεν υπάρχει κάτι άλλο. Δεν έχω δυνατότητα επιλογής. Από τη στιγμή που δεν έχω δυνατότηα αποσχολειοποίησης πρέπει να περάσω το μήνυμα στο παιδί ότι εκεί πάει να μάθει και ότι η γνώση είναι δύναμη. Μαρία εσένα ποιά είναι η δική σου γνώμη;
Kalws hrthes Evaggelia, kai gia arxh dialekses ena idiaitero thema pou poli ligoi, ewimai sigourh, tolmoun na to antimetopisoun etsi.(egw den kserw akoma.....h mikrh mou einai 2xr. akoma)
ευτυχως η δικη μου κορη ξεκινησε το σχολειο με πολυ χαρα!η αληθεια ειναι οτι ακουω πολλους γονεις να τα λενε αυτα στα παιδια τους αλλα πιστευω οτι φταιει το γεγονος οτι συγκρινουν με τα δικα τους σχολικα χρονια.τοτε που το ξυλο επεφτε συννεφο,το τραβηγμα αυτιων και μαλλιων ηταν καθημερινο φαινομενο και οι προσβολες εδιναν και επαιρναν.και εγω τα σχολικα μου χρονια τα θυμαμαι καπως ετσι.με βαρια καρδια ξεκινουσα καθε χρονο για να παω σχολειο.και απ οτι θυμαμαι ολα τα παιδια ειχαν παρει το σχολειο απο φοβο και τρομο γιατι απλα υπηρχαν δασκαλοι που εβγαζαν ολο τους το κομπλεξ πανω στα μικρα παιδια.δεν ηταν λιγα τα παιδια που ηξερα τα οποια σταματησαν το σχολειο γιατι δεν αντεξαν αλλο(μιλαω για τη δεκαετια του '80).σημερα ξερω οτι τα πραματα εχουν βελτιωθει αρκετα,οι παιδαγωγοι ειναι κοντα στα παιδια και γενικα επικρατει ενα ωραιο κλιμα, με σπανιες εξαιρεσεις.εγω προσπαθω να αποβαλω απ το μυαλο μου τις δικες μου κακες εμπειριες και να μην τις μεταφερω στα παιδια μου.οι εποχες εχουν αλλαξει...αυτο πρεπει να το καταλαβουμε ολοι μας!
θα ήθελα να διευκρινιστεί λίγο η έννοια σχολείο....Στο σχολείο συμπεριλαμβάνεται και ο παιδικός, το νήπιο και το προνήπιο?? Γιατί στο blog σας ένα post του Σεπτεμβρίου του 2009 τα περιγράφει λίγο διαφορετικά τα πράγματα...Επίσης παραθέτετε το παράδειγμα μίας φίλης σας που έρχεται σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω....