Κάτι παραπάνω από αγάπη!

H ιστορία της Αγγελικής

Διαβάζω  τόσο καιρό τις ιστορίες τοκετού και με συγκινούν πάντα! Αποφάσισα λοιπόν να γράψω και την δική μου!

Με λένε Αγγελική, είμαι 25 χρονών και ζω στην Αθήνα. Με τον καλό μου αρχίσαμε προσπάθειες τον Νοέμβριο του 2011. 8 Δεκεμβρίου περίμενα περίοδο, αλλά δεν ήρθε. Περίμενα μερικές μέρες, δεν μου πήγαινε καθόλου στο μυαλό ότι μπορεί να είμαι έγκυος! Με έβαλαν με το ζόρι κάποιες φίλες μου να κάνω τεστ και φυσικά βγήκε αμέσως θετικό! Το έκανα στην δουλεία και δεν μπορούσα να ουρλιάξω από χαρά. Ούρλιαζα μέσω τσάτ  χαχαχαχ!!!

Είχα μια υπέροχη εγκυμοσύνη χωρίς πολλές αναγούλες και ναυτίες! Το μόνο τραγικό είναι που πήρα πολλά κιλά, πεινούσα συνεχώς! Στο τέλος δεν μπορούσα να περπατήσω χαχαχχ!

Είχα πητ 16 Αυγούστου! Είχαμε κλείσει ημερομηνία για καισαρική στις 5 Αυγούστου, αλλά η κόρη μου είχε τα δικά της σχέδια! Ήθελε εκείνη να επιλέξει την ημέρα που θα βγει!

Στις 29 Ιουλίου είχα ένα πολύ μεγάλο καβγά με τους εργάτες που μας έφτιαχναν το σπίτι (ίσως βοήθησε και αυτό). Εγώ να φωνάζω, να ουρλιάζω, να έχω στεναχωρηθεί πολύ! Το πρωί, καθώς πάω στην τουαλέτα, βλέπω λίγο αιματάκι και παθαίνω σοκ! Μου είχε πει ο γιατρός μου «Αν δεις λίγο αιματάκι με βλέννα, σε 24 ώρες γεννάς!«

Ήμουν 37 εβδομάδων και 4 ημερών!

Παίρνω τον γιατρό μου και μου λέει «Μην αγχώνεσαι, αν σε πιάσουν πόνοι έλα στο μαιευτήριο!» Το μεσημέρι είδα λιγάκι ακόμα αίμα και μετά έπεσα να κοιμηθώ. Αφού ξύπνησα στις 9 το βράδυ και είχα ελαφριά πονάκια ξανά πήρα τον γιατρό και μου είπε να πάω να με δουν οι μαίες, γιατί είχα αγχωθεί. Έκανα το μπανάκι μου, πήρα την βαλιτσούλα και το αμαξάκι μου και ξεκίνησα. Ο άντρας μου έτυχε να είναι δουλεύει εκείνο το Σάββατο και είχαν απεργία και όλα τα ταξί! Οπότε λέω, ας πάω να με δει μην σπάσουν τα νερά και δεν ξέρω τι να κάνω! Ήρθε και η πεθερά μου μαζί.

Αφού έφτασα στο μαιευτήριο, με κοίταξε η μαία,  έβαλε φυσικά όλο το χέρι μέσα μου και λέει «Πιάνω κεφάλι!» Σοκ εγώ! Δεν μου λέει τίποτα και βγαίνει έξω! Την ακούω να μιλά με τον γιατρό μου και να λέει ελάτε να ξεκινήσουμε… Αχ έτρεμα! Έρχεται μου κάνει τα κλασικά κλύσμα και μπανάκι!  Εγώ δεν είχα ειδοποιήσει κανέναν, ούτε καν τον άντρα μου! Ζήτησα να πάρω ένα τηλέφωνο και του είπα «Ελα, γεννάμε!«

Πήγαμε λοιπόν να κάνουμε επισκληρίδιο, αλλά πριν έπρεπε να μπει ο ορός… Εδώ γελάμε!!!! 2 ώρες και κάτι προσπαθούσαν πάνω από 5 γιατροί να μου βρουν φλέβα, αλλά όχι, δεν έβρισκαν πουθενά! Έχω μεγάλο θέμα με τις φλέβες μου! Με τρύπησαν άπειρες φορές, αφού από ένα σημείο και μετά δεν ένιωθα τρύπημα! Και αφού φυσικά δεν έβρισκαν στα χέρια, μου εβαλαν τον ορό στο λαιμό! Και εκείνη την στιγμή μπαίνει ο άντρας μου μέσα! Ένιωσα τόσο όμορφα που τον είδα, μου έδωσε ένα φιλί και πήρα δύναμη!

Με ρώτησε αν έσπασαν τα νερά και του λέω «Όχι, αφού πάμε για καισαρική!» Και ντάννννν μια κλωτσιά, παναγία μου, που ούρλιαξα!

«Τι έπαθες;;;» μου λέει

«Τίποτα, κλοτσιά!«

Και τον έβγαλαν έξω να μου κάνουν επιτέλους την επισκληρίδιο! Με το που βγαίνει έξω, νιώθω να τρέχουν νερά και ναι, η κλοτσιά της μπέμπας μου έσπασε τα νερά! Είναι τόσο αστείο τώρα που το σκέφτομαι! Και φυσικά άρχισαν οι δυνατοί πόνοι, αλλά έκαναν γρήγορα την επισκληρίδιο και πήγαμε χειρουργείο!!!!!

Εκεί άρχισε το μαρτύριο μου! Που τι την ήθελα την καισαρική;;; Αφού με δέσανε και αρχίσανε, εγώ τα ένιωθα όλα! Όχι πόνο, αλλά κάθε κίνηση του γιατρού! Η μπέμπα είχε κατέβει πολύ χαμηλά για να βγει και είχε στριμωχτεί! Οπότε δεν έβγαινε… Ξαφνικά βλέπω δύο γυναίκες πάνω στην κοιλιά μου να πιέζουν και εγώ να ουρλιάζωωωωωωωωωωω, νιώθω σαν να μου ξεριζώνουν τα πάντα από μέσα μου και βάζω τα κλάματα! Ένιωσα πως μου την παίρνουν λες και δεν ήθελα να φύγει από μέσα μου!!!!!!!!

Και ένα τόσο γλυκό κλαματάκι, η ζωή μου μόλις άλλαξε!

Την πλύνανε και μου την έφεραν τυλιγμένη με ένα σεντονάκι, της έδωσα ένα φιλί, ήταν τόσο ζεστή και κόκκινη σαν τσουρεκάκι!

Αυτή είναι η ζωή μου  η κόρη μου η ομορφιά μου για αυτήν ζω! Ευχαριστώ τον αντρούλη μου, τον άνθρωπό μου, για το καλύτερο δώρο που μου έκανε!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com