Σαν σήμερα… η βάφτιση της Αθηνάς!

Από πέρσι σας έχω τάξει ένα ολοκληρωμένο κείμενο για τη βάφτιση της Αθηνάς μας… Ε σήμερα που κλείνουμε ένα χρόνο ακριβώς από τη μέρα που έκανε το μπλουμ, ας σας βάλω τις φωτογραφίες συγκεντρωμένες και να σας γράψω και 2-3 πράγματα παραπάνω…

Όπως σας έχω ήδη γράψει, με τον Μάνο παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο. Γιορτάσαμε τη μεγάλη μέρα με λίγους φίλους και συγγενείς. Μπορεί να μην στείλαμε προσκλήσεις, να μη φόρεσα νυφικό, να μην έκανα νυφικό μακιγιάζ, να μην είχα παρανυφάκια, μπορεί να μην σουβλίσαμε αρνιά, ούτε να γιορτάσαμε με εκατοντάδες καλεσμένους, όμως ήταν μία από τις ομορφότερες μέρες της ζωής μου. Ομορφότερα δεν θα μπορούσα να έχω περάσει. Φανταστείτε ότι πέσαμε για ύπνο το μεσημέρι και ξυπνήσαμε 1 1/2 ώρα πριν το γάμο! Βάφτηκα πατ κιουτ και τρέξαμε στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών με τους δυο κολλητούς μου στο πίσω αυτοκίνητο να κορνάρουν με χαρά. Μαγεία!

Κάπου εκεί, λοιπόν, ξεκαθάρισε μέσα μου το τοπίο όσον αγορά τους γάμους και τις βαφτίσεις. Δεν χρειάζονται πολλά έξοδα, ούτε πολλά τζιριτζάντζουλα για να κάνεις μια όμορφη τελετή που θα την ευχαριστηθείς και εσύ, αλλά και οι καλεσμένοι.

Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνεις κανείς είναι να προσπαθήσει να ικανοποιήσει όλους τους καλεσμένους.

«Θέλω να πάρω την τάδε μπομπονιέρα, αλλά τι θα πουν οι θείες μου που είναι παραδοσιακές;«, διαβάζω μια στις τόσες κάποια μαμά να ρωτάει τις άλλες μαμάδες. Μεταξύ μας: ΣΚΑΣΙΛΑ σου τι θα πουν. Δεν υπάρχει γάμος ή βάφτιση που δεν θα βρεθεί έστω και ένας να πει κάτι ή να βγάλει το φτυάρι. Οπότε ότι είναι να κάνεις, κάντο με το δικό ΣΟΥ γούστο και το δικό ΣΟΥ πορτοφόλι. Δεν χρειάζεται ούτε να αγχωθείς, ούτε να πάρεις δάνειο για να προσπαθήσεις να τα έχεις όλα… τέλεια!

Ας τα πάρω από την αρχή… Τα προσκλητήρια μας ήταν πιο απλά και από το απλό. Λευκές κάρτες με όμορφη γραμματοσειρά και στο μπροστινό μέρος της κάρτας ένα σκίτσο του μπαμπά του Μάνου, Αρχέλαου, με ένα κοριτσάκι μέσα σε μια κολυμπήθρα. Πριν καταλήξουμε εκεί, εννοείται πως είδα ένα σωρό προσκλητήρια. Μετά όμως σκεφτήκαμε ότι αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή, ήταν σαν να ήταν και ο παππούς Αρχέλαος κοντά μας. Άλλωστε μην ξεχνάτε ένα πράγμα: πολλές φορές ξεγελιόμαστε και δίνουμε περιουσίες για τα προσκλητήρια τα οποία θα… πεταχτούν. Ποιος κρατάει ξένα προσκλητήρια; Κανείς, ίσως μόνο οι συλλέκτες προσκλητηρίων, χεχε. Για αυτό ας πούμε δεν θα έκανα ποτέ προσκλητήριο με τη φωτογραφία του μωρού μου, δεν θα ήθελα να καταλήξει στα σκουπίδια η φατσούλα της… Ξέρω ότι είναι πολύ δημοφιλή και είναι όντως και χαριτωμένα, αλλά εγώ δεν θα τα επέλεγα ποτέ.

Όμως επαναλαμβάνω: πάρε το προσκλητήριο που ΕΣΥ γουστάρεις και μην σε νοιάζει τι λέω εγώ ή η θεια σου η Αμερσούδα. Όμως, εντάξει, δεν χρειάζεται να τρελαθείς και από αγωνία για το προσκλητήριο… Ούτε και να ξεπαραδιαστείς. Πολλοί φίλοι μου στέλνουν πια προσκλήσεις με e-mail. Προσωπικά δεν μου φαίνεται καθόλου άσχημη ιδέα! Eντάξει, επειδή δεν έχει όλο σου το σόι e-mail, μπορείς και να τυπώσεις μερικές προσκλήσεις. Δηλαδή να στείλεις στους μισούς την ηλεκτρονική της μορφή και στους άλλους μισούς την έντυπη. Γιατί όχι;

Να το δικό μας:

Πάμε στις μπομπονιέρες τώρα… Άλλο πονεμένο θέμα και αυτό…

Και πάλι η ποικιλία είναι τεράστια. Ξέρετε πώς διάλεξα εγώ; Σκέφτηκα ότι ήθελα μια μπομπονιέρα πρακτική, να τους μείνει. Από την άλλη δεν ήθελα να δώσω στους άντρες μια μπομπονιέρα κοριτσίστικη, έτσι είχα δύο επιλογές: είτε μία μπομπονιέρα unisex, είτε δύο διαφορετικές.

Πήγα στο μαγαζί που είχαμε κάνει και τις λίγες μπομπονιέρες του γάμου μου και ήξερα ότι είχε πράγματα του γούστου μου και είπα ότι ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΩ, αν δεν καταλήξω. Ναι, δεν είχα σκοπό να γυρίσω 560606 μαγαζιά και να τρελαθώ στο τέλος… Αν το έκανα θα είχα βρει 40505 διαφορετικές μπομπονιέρες που μου αρέσουν και θα με έπιαναν τα κλάματα που δεν θα μπορούσα να επιλέξω. Έτσι είμαι εγώ, αγχωτική με κάτι τέτοια. Οπότε για να έχω την κεφάλα μου ήσυχη, είπα «ΠΑΜΕ ΕΚΕΙ!».

Η επιλογή ήταν τελικά εύκολη. Δεν ήθελα μεταξωτές κορδέλες, φρου φρου και αρώματα. Ήθελα κάτι λευκό, απλό, πρακτικό και όμορφο. Και το βρήκα. Σε δύο εκδόσεις: πουγκάκια κεντημένα για τις κυρίες, βαζάκια με κερί για τους κυρίους. Και για τα παιδάκια, τους πιο αγαπημένους μου καλεσμένους που ήθελα να τους έχω στα ώπα ώπα, διάλεξα ένα χωνί με ζαχαρωτά, σαπουνόφουσκες, γλιφιτζούρι και ξύλινο παιχνιδάκι. Ναι, για τα παιδάκια διάλεξα το πιο σούπερ ντούπερ, γιατί ήθελα να περάσουν όλα υπέροχα στη βάφτιση της μικρής τους φίλης.

Να οι μπομπονιέρες:

Τα γλυκά… Λοιπόν τα γλυκά τα είχα διαλέξει απ’ όταν ήμουν έγκυος! Τα είχα δει σε φωτογραφίες και χωρίς να τα δοκιμάσω καν, είπα «Από εδώ θα πάρουμε γλυκά όταν με το καλό έρθει η ώρα!». Διάλεξα cupcakes, αλλά όχι ότι και ότι… Διάλεξα κεκάκια «Σκέτη Γλύκα» φτιαγμένα με αγάπη από τη Νίκη στη Λάρισα. Τη Νίκη την παρακολουθούσα στο www.sketiglyka.gr όσο ήμουν έγκυος και μου μύριζαν φαγητά, χαχα, και με εντυπωσίασε τόσο πολύ η αγάπη της για αυτό που κάνει που την εμπιστεύτηκα τυφλά. Και δικαιώθηκα!!

Να τα γλυκάκια μας, τα οποία δεν μοιράσαμε στην εκκλησία, αλλά στο τραπέζι, μιας και όλοι ήταν καλεσμένοι!

(Αν σκοπεύετε να κάνετε το ίδιο, έχετε μερικά γλυκά στην εκκλησία για όσους δεν μπορέσουν να ακολουθήσουν στο τραπέζι)

Ο στολισμός:

Από την εκκλησία μας ενημέρωσαν ότι δεν επιτρέπεται ο στολισμός στο εσωτερικό της εκκλησίας. Το προαύλιο της είναι τεράστιο και πανέμορφο από μόνο του. Τελευταία στιγμή κλείσαμε λίγα μπαλόνια, πολύ απλά και διακριτικά, τα οποία μετά πήραμε μαζί μας στο εστιατόριο για να παίξουν μαζί τους τα παιδιά.

Και να σας πω κάτι; Είχε, δεν είχε λουλουδικό η κολυμπήθρα, εγώ δεν θα το πρόσεχα, χεχε! Ειλικρινά, όποτε έχω βαφτίσει παιδί (5 βαφτιστήρια έχω) και όποτε έχω πάει σε βάφτιση ΔΕΝ έχω παρατηρήσει τον στολισμό της εκκλησίας. Ξέρω πως σε πολλούς αρέσει να βλέπουν την κάθε λεπτομέρεια, όμως εγώ όποτε πάω σε ένα μυστήριο προσέχω τους πρωταγωνιστές, είτε είναι νύφη και γαμπρός, είτε μωράκι… Δεν με πείραξε λοιπόν που δεν μας άφησαν να στολίσουμε την κολυμπήθρα. Και αν βάφτιζα τώρα δεύτερο παιδί σε μια άλλη εκκλησία που επιτρέπονταν, μπορεί και πάλι να μην έκανα τίποτα!

Στο δε εστιατόριο που γιορτάσαμε με το τέλος της βάφτισης, ρίξαμε λίγα κομφετί-πεταλούδες πάνω στα τραπέζια και είχαμε και στο κέντρο κάθε τραπεζιού μία απλή σύνθεση με κερί που ετοίμασε η μαμά μου και τις οποίες… ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΠΟΤΕ!!

Αφού όταν τελειώσαμε και γυρίσαμε σπίτι, τη ρώτησα «Καλά, δεν είπες ότι θα είχες κάτι κεριά;» Χαχα, από το πολύ το κέφι, το παιχνίδι με τα παιδιά, τα γέλια με φίλους και συγγενείς και το φαγητό, δεν είδα τίποτα! Το πιστεύετε;

Τα βαφτιστικά της Αθηνάς ήταν εξίσου απλά και απέριττα, επιλεγμένα από τη μαμά του νονού της. Τα είδαμε για πρώτη φορά επιτόπου την ημέρα της βάφτισης και ταίριαξαν γάντι στην Αθηνά, ήταν σαν πορσελάνινη κουκλίτσα! Τα παπούτσια δεν τα φόρεσε, γιατί της ήταν μεγάλα, έμεινε με τα καλτσάκια. Και στην εκκλησία ξιπόλητη την πήγαμε. Αφού δεν ήταν σε ηλικία που φορούσε παπούτσια, γιατί να της βάλω σώνει και ντε επειδή βαφτίζεται; Για να γίνει πιο… επίσημο το λουκ; χεχε

Απλότητα λοιπόν…

Αυτό ήταν το θέμα που διαλέξαμε για τη βάφτιση της μικρής μας! Με εξαίρεση το φαγητό και τα γλυκά που είχαμε ποικιλία μεγάλη και τα καθαρίσαμε όλα, χεχε! Ειλικρινά, αν είναι να επενδύνσει κανείς κάπου, τότε ναι, αξίζει να είναι το φαγητό! 

Βιβλίο ευχών δεν είχαμε, μοιράσαμε στους καλεσμένους λευκά χαρτάκια και έγραψαν ευχές και η ανηψιά και βαφτισιμιά του Μάνου, η Δάφνη μας έφτιαξε ένα υπέροχο χειροποίητο άλμπουμ με ευχές, ζωγραφιές και φωτογραφίες (σας χρωστάω φωτο!)

Αυτά τα λίγα για το πώς οργανώσαμε τη βάφτιση… Δεν μας πήρε χρόνο, δεν μας δημιούργησε άγχος… Και νομίζω πως έτσι πρέπει να είναι.

Η βάφτιση του παιδιού είναι μια σημαντική στιγμή στη ζωή του και η αλήθεια είναι ότι με τούτα και με κείνα κάπου λίγο το χάνουμε το νόημα. Δεν είμαι από αυτούς που καταδικάζουν μπομπονιέρες, τούλια και κορδέλες, ίσα ίσα μου αρέσουν. Αφού η βάφτιση έτσι έφτασε να «γιορτάζεται», ας είναι, δεν πειράζει.

Αξίζει όμως πραγματικά να κάνει η κάθε οικογένεια τις ετοιμασίες της, χωρίς άγχος, χωρίς πίεση. Δεν υπάρχει κώδικας σωστής βάφτισης. Άρα δεν χρειάζεται και να τρελαθεί κανείς.

Βλέπω όσες βαφτίσεις έχουν δημοσιευτεί εδώ στο eimaimama.gr και είναι όλες μία και μία. Άλλες απλές, άλλες σύνθετες, όλες όμως φτιαγμένες με αγάπη! Αυτό δεν είναι που μετράει;