ΑΠΕΙΡΕΣ αγκαλιές, ΑΠΕΙΡΑ φιλιά!
Είμαι από τις τυχερές που κανένα άτομο του οικογενειακού μας περιβάλλοντος δεν προσπάθησε να μου κάνει μάθημα σωστής γονεικότητας. Κανένας δεν με έπρηξε για το τι φαγητό να δώσω, πώς να το δώσω, αν θα κουβαλάω το παιδί στον μάρσιπο ή όχι, αν πρέπει να το κυκλοφορώ έξω το βραδάκι, αν πρέπει να το αφήνω να κλάψει ή όχι. Σαφώς η μαμά μου και η μαμά του Μάνου εξέφρασαν κάποιες φορές μια ιδέα που δεν συμφωνούσε με τη δικιά μου, αλλά όταν τους εξήγησα ότι εγώ προτιμούσα να κάνω κάτι άλλο, το σεβάστηκαν. Μπορώ να πω ότι είδα τη μαμά μου να… αλλαξοπιστεί σε κάποια από τα πιστεύω της.
Δεν ξέρω αν 19 μήνες τώρα τα έκανα όλα… σωστά (ή τουλάχιστον όχι λάθος), ξέρω όμως ότι για ένα πράγμα μπορώ να είμαι περήφανη: για την απλόχερη, ασταμάτητη, 24ωρη στοργή που προσέφερα στην Αθηνά. Τόση πολλή στοργή που αγγίζει το άπειρο.
ΑΠΕΙΡΕΣ αγκαλιές, ΑΠΕΙΡΑ φιλιά, ΑΠΕΙΡΕΣ βόλτες ΠΑΝΤΟΥ μαζί. Παντού με το μωρό μου. Είμαστε αυτοκόλλητες. Νιώθω ότι χαίρεται για αυτό, ξέρω ότι τη γεμίζει. Ξέρω ότι την κάνει να νιώθει δυνατή.
Και ξέρω ότι σήμερα που είναι 19 μηνών μπορεί να πάει βόλτα και χωρίς εμένα. Μπορεί να παίξει με άλλα παιδάκια χωρίς να είμαι εκεί. Μπορεί να πάει εκδρομή με τη γιαγιά και τον παππού. Και να μην κλάψει. Άρα όχι, δεν την έκανα μαμάκια, όπως κάποιοι θα βιαστούν να υποθέσουν.
Όταν καμιά φορά κάτι τη στεναχωρεί, αν ας πούμε πονάει, με το που την παίρνω αγκαλιά έρχεται και κολλάει το μάγουλό της στο δικό μου. Και έτσι σαν σιαμαία μένουμε για αρκετά λεπτά. Είναι λες και το μαγουλο-άγγιγμά μας αυτό δίνει θετική ενέργεια από τη μαμά στην κόρη.
ΠΟΛΛΕΣ αγκαλιές σας λέω. Οι παλιοί λένε «ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΚΟΜΑΘΕΙΙΙΙΙΣ!!!» (ευτυχώς ΟΧΙ οι δικοί μου, ευτυχώς, ευτυχώς!), πολλοί νέοι, όμως, έρχονται να καταρρίψουν όλες αυτές τις παλιές φοβίες μην τυχόν βγει το παιδί… μαλθακό.
Πιάστε τυχαία ένα θηλαστικό του πλανήτη. Ψάξτε στο youtube να δείτε τη μάνα πως αγκαλιάζει και γλύφει τα μωρά της. Ναι, όταν μεγαλώσουν, τους δίνει μια να φύγουν στον έξω κόσμο, αλλά για να φτάσει εκεί τα έχει γεμίσει γάλα, χάδια, φιλιά και έτοιμη λεία (τροφή) για να νιώσουν σιγουριά και να συνεχίσουν μόνα τους.
ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΕ τα παιδιά σας. ΦΙΛΗΣΤΕ τα!
Είτε αγόρια, είτε κορίτσια.
Δεν θα γίνουν μαμάκηδες, ούτε μαλθακά.
Θα πάρουν απλά όλη τη μαμαδο-ενέργεια που τους χρειάζεται!
To καλύτερο δώρο του κόσμου (και μάλιστα εντελώς ΔΩΡΕΑΝ!)
Όταν φιλάω την κόρη μου, νιώθω ότι είμαι μια τίγρης με το τιγράκι της.
Αφήνω τη φύση να με οδηγήσει.
Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν κάνω λάθος!
Σε νοιώθω πολύ!
Ένα έχω να πώ,διάβασα στις μαμάδες πριν λίγες μέρες μια μαμά (ο Θεός να την κάνει) να λέει πως το παιδί της δεν έχει μάθει στις αγκαλιές κι έτσι μπορεί κάνει άνετα τις δουλειές του σπιτιου της.Αυτή την έκφραση προσπαθώ να την ξεχάσω μα δεν μπορώ...τη στιγμη που εγώ τρελαίνομαι όταν ο μικρός μου είναι απασχολημένος και δεν θέλει κάποια στιγμή αγκαλιά!!! Τρελαίνομαι λέμε!!! Φιλιά!
Sorry κιολασ Κατερίνα ,αν και ειμαι απο της μαμάδες που την καλομαθαίνω και την εχω συνεχεια μαζι μου, θεωρω πως δεν ειναι δικαιο να κρινεις ετσι μια μητερα και ποσο μαλλον να λες ¨ο Θεος να την κανει"..Το να εχεις αποψη ειναι οκ το να θεωρεισαι καλυτερη επειδη ακολουθεις μια αλλη τακτικη και να την μειωνεις ομως,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ....φιλικα Βίκυ
Πάντα αυτό πίστευα και εγώ και έμενα στην άποψη μου με ένταση μερικές φορές. μετά από λίγο ένιωθα ότι το παράκανα και φοβόμουν μήπως πίστευα λάθος. τώρα που πήγε στο σχολείο ο Σωτήρης, 2 χρονών, αποδείχτηκε ότι η άπειρη αγκαλιά "δούλεψε" σαν ασπίδα και ο γιος μου έχει απίστευτη αυτοπεποίθηση για τον εαυτό του και νιώθει ηγέτης μέσα στην τάξη!!! κάθε μέρα που πηγαίνει είναι πολύ χαρούμενος, και εγώ ακόμα πιο ευτυχισμένη!!! μέχρι το σχολείο ήταν κολλημένος επάνω μου και φοβόμουν πολύ για την πρώτη μέρα, αλλά το παιδί ξέρει ότι τον αγαπάμε πολύ και είναι σίγουρος ότι κάθε μέρα θα γυρίζει στο σπίτι. μην ακούτε κανέναν. τα παιδιά ξέρουν πάντα καλύτερα!!!!!
Σιμφωνώ απόλυτα, ίσα ίσα που οι ειδικοί του εξωτερικού λένε πως το παιδι θα πρέπει να το αγκαλιάζουμε πολύ συχνά. Έτσι του δίνουμε αίσθηση ασφάλειας, σταθερότητα χαρακτήρα και γίνονται ανεξάρτητοι και καλύτεροι ανθρώποι. Ποιλλοί έχουν παρεξηγήσει το συγκεκρημένο ζήτημα λέγοντας πως θα το κάνουμε μαμάκια, κι όμως τα παιδιά που βιώνουν πολύ αγάπη, αγκαλίτσες και φιλάκια από τους γονείς τους γίνοναι περισσότερο ανεξάρτητοι και δεν δισκολεύονται να μείνουν μόνοι τους.
Η κορούλα μου είναι 4,5 ετών και την τρελαίνω στα φιλιά κάθε μέρα...αποτέλεσμα...εχθές που πήγαμε πρώτη φορά μπαλέτο το κοριτσάκι μου ήταν από τα λίγα που δεν έκλαιγε και μάλιστα απορούσε με τα άλλα που έκλαιγαν. Συμπέρασμα...ας φιλάμε και ας αγκαλιάζουμε τα ζουζούνια μας όσο περισσότερο μπορούμε γιατί σε λίγο δεν θα μας αφήνουν να το κάνουμε!!!!!
Εγώ τα δικά μου τα ζουζούνια, και τα δύο, τα τρελαίνω στα χάδια και στα φιλιά! Η μικρή είναι 6 μηνών και σαφώς είναι πολύ νωρίς για να σκέφτομαι που μπορεί να οδηγήσει. Απλά, με απασχολεί που ο γλυκός μου ο μικρούλης (3,5 χρονών) δεν ξεκολλάει από πάνω μου όταν βγαίνουμε έξω από το σπίτι αλλά και μέσα σε αυτό! Το μπαμπά δεν θέλει να τον βλέπει, πάμε στον παιδότοπο και μόνο αν είμαι και γώ μαζί του μέσα χαίρεται, αλλιώς κάθεται μαζί μας στο τραπέζι! Αυτό συμβαίνει από...πάντα!! Δεν ξέρω τι έχω κάνει λάθος! Η αλήθεια είναι ότι ψιλοχαίρομαι γιατί αισθάνομαι και εγώ παιδί τόσο που παίζουμε, αλλά στενοχωριέμαι γιατί στον παιδικό σταθμό που πάει εδώ και 2 χρόνια (σε 3 διαφορετικούς) δεν θέλει να πάει! Κάθε πρωί κλάματα!!! Δυσκολεύεται να ανεξαρτητοποιηθεί!! Πάντως τα φιλιά και τα χάδια δεν πρόκειται να τα σταματήσω...μου είναι αδύνατον! Μήπως είμαι μαμά για κλάματα?
Για ακόμα μια φορά ΜΠΡΑΒΟ σου και ΜΠΡΑΒΟ μου (το ομολογώ) που παρά τις μόνιμες "παρατηρήσεις" μαμάς και πεθέρας (γκρρρρρρρρρρρρ), ναι εγώ τις δίνω απλόχερα φιλάκια,αγκαλιές και την έχω παντού μαζί μου στο μάρσιπο, όχι στο καρότσι,οθφ με πρήξαν πια !!!!! Μαρία Ορφανίδου συμφωνώ με 1000 !
Μπορείς να είσαι 100% σίγουρη οτι ΔΕΝ κάνεις λάθος. Τα ίδια κάνω και γω, το παιδί μου ειναι το πλέον ανεξάρτητο (αγοράκι 11 μηνών σχεδόν) και όποιος 'έξυπνος' μου έχει πει το 'μην το παίρνεις αγκαλιά θα κακομάθει, μη το αφήνεις να κοιμάται μαζί σας δεν θα ξεκολάει, θα το μετανιώσεις αργότερα' εισπράττει την ανάλογη απάντηση (και απο μένα και απο τον σύζυγό μου). Τα μωρά μας μεγαλώνουν ΠΟΛΥ γρήγορα, και δεν θα κάθονται για πάντα να τα φιλάμε κ να τα αγκαλιάζουμε...ας το κάνουμε τώρα που μπορούμε και το θέλουν και αυτά εξίσου!
100% να σαι!!! Το λένε και οι ψυχολόγοι. Όσο πιο κολλημένο είναι ένα μωρό με τη μαμά του τα πρώτα ψρόνια της ζωής του, τόσο πιο ανεξάρτητο και σίγουρο για τον εαυτό του γίνεται ως ενήλικας.
ΜΙΑ ΤΟ ΑΦΗΣΑ ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ ΚΕΝΟ
ΣΥΜΦΩΝΟ 100% ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΤΟΝ 15 ΜΗΝΩΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΟΛΑ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ!!!!!!!ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΟΛΙΒΙΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΑΤΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!!!ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ !!!:))))ΜΕ ΑΓΓΙΞΑΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΙΑΒΑΣΕΣ ΜΕ ΕΚΡΑΖΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΑ!
ΣΧΕΔΟΝ σιγουρη?
Ε ναι, ποτέ δεν μπορείς να είσαι 100% σίγουρος. :) Οκ, είμαι 100% σίγουρη!
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΟΥ Η ΜΙΚΡΗ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΗΣ.... ΕΜΕΝΑ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΤΟ "ΝΑ ΣΑΓΑΠΩ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ!" ΟΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ....
Εκπτώσεις στην αγάπη δεν κάνουνε!!! ;)
Αχ πες τα Ολιβιακι μου!! κ εγω αυτο κανω με το μπεμπινο μου! Απειρα φιλια, απειρες αγκαλιες και λογακια πολλα λογακια ολη μερα και βολτες παντου σχεδον με το μπεμπη μας κ εγω κ ο μπαμπας μας !!! Δε με νοιαζει τι λενε οι γονεις μας , που συνεχως ακουω "ΜΗΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΓΚΑΛΙΑΑΑ ΘΑ ΚΑΚΟΜΑΘΕΙΙΙΙΙ" , εγω απλα κανω αυτο που μου λεει το ενστικτο μου ;)