Η μικρή μου δεν σταματάει το θηλασμό και η μεγάλη μου ζηλεύει! Τι να κάνω;

Η Νάντια ρωτάει:

Ειμαι η Nαντια, 28 χρονων και εχω δυο κορουλες, την Φωτεινη που εκλεισε τα 5 και την Χριστινα που σε λιγες μερες κλεινει τα 2.

Την μεγαλη μου την θηλασα μονο για  3 μηνες, εβγαζα το γαλα με θηλαστρο γιατι δεν επιανε την θηλη και σιγα-σιγα μου μειωθηκε. Την μικρη παλι την θηλαζω ακομα, δεν εχει  πιασει ποτε μπιμπερο και πιπιλα και δεν το αφηνει οσο κι αν εχω προσπαθησει. Πρεπει να την βαλω στο στηθος για να κοιμηθει, τα βραδια ξυπναει συνεχεια  και αν δεν την βαλω,  δεν σταματαει με τ ι π ο τ α !!! Εχω κουραστει λιγο ειναι η αληθεια. Δεν μπορει να κατσει και με κανεναν να πω οτι θα λειψω…!

Το θεμα ειναι οτι απο 9 μηνων εκανε κατι επεισοδια σπασμων και μετα 14 μηνων παλι και φετος το Πασχα ξανα και τοτε αρχισαν να το ψαχνουν στο Παιδων και τελικα εχει επιληψια και ακολουθουμε αγωγη. Γι’ αυτο και δεν μπορουσα να την αφησω να κλαει χωρις να την βαλω στο στηθος για να κοιμηθει, απο το φοβο μην τυχον κανει καποιο επεισοδιο….

Κατι ομως πρεπει να γινει, γιατι ξερω οτι στο θεμα “ζηλειας” που αντιμετωπιζω με την μεγαλη παιζει μεγαλο ρολο και ο θηλασμος. Εννοω που με βλεπει συνεχεια με την  μικρη. Δεν την θελει απο οταν γεννηθηκε, δεν ασχολειται καθολου μαζι της, δεν θελει να την ακουμπαει η μικρη, δεν θελει να της παιρνει τα πραγματα της, ουτε να της μιλαει καν. Ενδιαφερεται για εκεινη ομως για να μην παθει κατι. Η μικρη βεβαια τρελαινεται για την μεγαλη, ολο την ζηταει, παει συνεχεια διπλα της, αλλα η μεγαλη της φωναζει και την διωχνει.

Εγω εχω αρχισει να βγαινω εκτος εαυτου και να φωναζω συνεχεια, εχω γινει και επιρρεπης με το θεμα της μικρης και δεν αντεχω καθολου. Οχι βεβαια οτι η μικρη δεν ζηλευει… με το που δει να παρω την μεγαλη αγκαλια τρεχει και ερχεται και αυτη με αποτελεμα να φευγει η μεγαλη.
Ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω, ειμαι  σε αδιεξοδο!
Σας παρακαλω πειτε τι μπορω να κανω και με το θεμα του θηλασμου και με το προβλημα της ζηλιας!!!
Ευχαριστω

Απάντηση Βίκυς:

Πραγματικά δύσκολη περίπτωση….

Καταρχήν το θέμα του θηλασμού: εάν φοβάσαι πολύ για επεισόδιο επιληψίας, θα έλεγα ότι πρέπει μάλλον να το πάρεις απόφαση και να συνεχίσεις να κοιμάσαι μαζί της και να τη θηλάζεις μέχρι που εκείνη να έτοιμη να σταματήσει και να περάσει στο επόμενο στάδιο. Θα γίνει κι αυτό οπωσδήποτε.

Θα μπορούσες όμως επίσης να δοκιμάσεις να την κοιμήσεις με άλλους τρόπους, όπως διαβάζοντάς της ένα παραμύθι, εσύ ή ο μπαμπάς της, νανουρίζοντας την, λέγοντάς της ιστορίες απ’ το μυαλό σου, οτιδήποτε μπορεί να δουλέψει μ’ ένα παιδί, κι εκεί που νομίζουμε ότι αποκλείεται να γίνει, τελικά αποδεικνύεται να είναι πολύ πιο έυκολο απ’ ότι περιμέναμε. Αρκεί να πειραματιστούμε, να δοκιμάσουμε και να δώσουμε χρόνο, χωρίς προκαταλήψεις. Όλα αυτά θα μπορούσε να δοκιμάσει να τα κάνει κι ο μπαμπάς της, να την κοιμίσει, να τη νανουρίσει, να της διαβάσει και να της εξηγήσει ότι η μαμά είναι πολύ κουρασμένη και πρέπει να ξεκουραστεί. Τα παιδιά καταλαβαίνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Όσον αφορά τη ζήλια τώρα, θα είναι πολύ καλό να αφιερώνεις ουσιαστικό χρόνο στο μεγαλύτερο παιδί ΜΟΝΕΣ ΣΑΣ. Βρες κάποια ώρα μεσα στη μέρα, που θα την αφιερώνεις αποκλειστικά στη μεγάλη. Κάντε κάτι μαζί που θα ευχαριστεί και τις δυο σας, δεν υπάρχει καλύτερο για τα παιδιά από τους γονείς τους να ασχολούνται μαζί τους! Δωσε της πολλές αγκαλιές και φιλιά, πες της πόσο πολύ την αγαπάς και παρότρυνέ την να σου μιλάει για τα συναισθήματά της για τη μικρή. Όλα τα συναισθήματα είναι αποδεκτά. Μην την κατακρίνεις. Ασε την να μοιραστεί μαζί σου τη ζήλια, το θυμό, την οργή, όλα αυτά που την κάνουν να θυμώνει και να μη την θέλει. Δωσε της δίκιο. Και τότε ως δια μαγείας, σαν τη χύτρα που της ανοίγουμε το καπάκι, εξατμίζονται όλα. Το να μας ακούνε και να μας καταλαβαίνουν είναι ΠΟΛΥ σημαντικό για όλους και πολύ περισσότερο για τα παιδιά… Δεν είναι υποχρεωμένη να παίζει μαζί της, δεν είναι υποχρεωμένη να την αγαπάει, δεν είναι  υποχρεωμένη να νιώθει τίποτα που δεν είναι δικό της συναίσθημα. Όμως αν μοιραστεί μαζί σου τα διφορούμενα συναισθήματά της και καταλάβει ότι τα αποδέχεσαι, όλα θα αλλάξουν. Κατά τη γνώμη μου και μόνο αυτό είναι αρκετό για να αρχίσει να βλέπει τη μικρή με άλλο μάτι.

Προσπάθησε επίσης να κάνεις πράγματα όπου θα συμμετέχετε και οι τρεις (ή και οι τέσσερις, γιατί όχι;), παίξτε μαζί, χορέψτε μαζί, τραγουδήστε, μαγειρέψτε, κυλιστείτε στο πάτωμα, κάντε βλακείες, ΓΕΛΑΣΤΕ ΜΑΖΙ… Είναι το καλύτερο φάρμακο!

Ελπίζω να βοήθησα έστω και λίγο.

Φιλικά,
Βίκυ

—-

Η Βίκυ Φαρδογιάννη εργάζεται στο χώρο του θηλασμού για περισσότερο από δέκα χρόνια.

Θα την βρείτε στο thilasmos.wordpress.com

και στη Facebook σελίδα “Thilasmos – Θηλασμός“