Αποφάσισα να γράψω κι εγώ τις δικές μου ιστορίες τοκετού για να δείξω ότι το να γεννάς φυσιολογικά, χωρίς επισκληρίδιο είναι ό,τι καλύτερο, ακόμη και για μια φοβιτσιάρα όπως είμαι εγώ….
Το 2008 γέννησα το γιο μου. Με έπιασαν οι πόνοι, πήγα στο μαιευτήριο και για να συντομεύει τη διαδικασία ο γιατρός μου, έδωσε εντολή για ορό με τεχνητούς πόνους. Μέχρι τότε ένιωθα πόνους υποφερτούς με μεσοδιαστήματα ανάπαυσης 5 λεπτών. Μόλις μπήκε ο ορός με τους τεχνητούς πόνους, οι πόνοι έγιναν πιό σκληροί και ασταμάτητοι, δε μπορούσα να πάρω ανάσα. Μου έκαναν επισκληρίδιο, αφού ο γιατρός έλεγε πως δεν υπάρχει λόγος να πονάει κανείς στον 21ο αιώνα…. Οι πόνοι βέβαια σταμάτησαν αλλά μετά από λίγο σταμάτησαν και οι συσπάσεις της μήτρας κι έπεσαν και οι παλμοί του μωρού στο 45!!!! Το μωρό μου κινδύνευε να πεθάνει κι ο γιατρός φώναζε να ετοιμάσουν το χειρουργείο για επείγουσα καισαρική. Εγώ κι ο άντρας μου είχαμε «παγώσει». Ευτυχώς οι παλμοί του μωρού ανέβηκαν κι έτσι ο γιατρός μου είπε να επιχειρήσουμε φυσιολογικό τοκετό, χρησιμοποιώντας εμβρυουλκό (βεντούζα). Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και το μωρό μου γεννήθηκε χωρίς κάποιο πρόβλημα.
Το 2010 έμεινα πάλι έγκυος με ΠΗΤ 1/6/2011, αλλά άλλαξα γιατρό και μαία. Σε αυτή τη μαία, μια εμπειρότατη κυρία 65 ετών, χρωστάω την πιό συγκλονιστική εμπειρία της ζωής μου. Από το πρώτο μας ραντεβού μου είπε ότι είναι κατά των παρεμβάσεων στη φύση κι ότι δεν πρέπει να φοβάμαι τους πόνους της γέννας γιατί είναι πολύ καλύτεροι από τους τεχνητούς πόνους. Μου εξήγησε ότι όσα έπαθα στην πρώτη γέννα οφείλονταν στην επισκληρίδιο (τα είχα διαβάσει κι εγώ αλλά έλεγα ότι θα είναι σπάνιες παρενέργειες κι ότι δε θα τύχουν σε μένα) και γενικά μου έδωσε πολύ κουράγιο λέγοντας ότι θα είναι συνεχώς μαζί μου.
Έχοντας λοιπόν την κακή εμπειρία της πρώτης φοράς είπα πώς θα επιχειρήσω τον τοκετό χωρίς επισκληρίδιο κι όσο αντέξω. Τί στο καλό; Παλιά πώς γεννούσαν οι γυναίκες; Στις 26/5/2011, στις 8.00 πμ, πήγα στο μαιευτήριο για πρόκληση τοκετού γιατί το υπερηχογράφημα έδειχνε ότι το μωρό ήταν αρκετά μεγάλο. Η πρόκληση έγινε με φυσικό τρόπο, με αποκόλληση των υμένων, χωρίς να σπάσουν τα νερά. Έτσι ξεκίνησαν σιγά-σιγά οι πόνοι. Η μαία μου είπε να ντυθώ και να βγω στο προαύλιο να περπατάω και κάθε μία ώρα να πηγαίνω να ελέγχει την πορεία των συσπάσεων. Αυτό κράτησε μέχρι τις 13.00.
Οι πόνοι πια είχαν δυναμώσει αρκετά κι ήταν με μεσοδιαστήματα του 5λεπτου. Τότε μου έσπασε τα νερά και μετά με έβαλε στο ντους κάτω από ζεστό νερό, όρθια με λυγισμένα γόνατα να ακουμπάω στο νιπτήρα, όποτε έρχονταν οι πόνοι, και να κάνω ανάσες. Είναι απίστευτο το πόσο βοηθάει το ζεστό νερό. Όταν πια η διαστολή είχε προχωρήσει, με πήγε περπατώντας (κι όχι με καροτσάκι) σε δωμάτιο, με ξάπλωσαν και με γύρισαν στο πλάι. Οι πόνοι είχαν δυναμώσει πάρα πολύ κι εγώ φοβόμουν για το πόσο θα κρατήσουν και μέχρι πού θα φτάσει ο πόνος. Η μαία μου είπε «κοριτσάκι μου, αυτοί είναι οι πιό δυνατοί πόνοι, 10 τέτοιους πόνους θα κάνεις και μετά θα πάμε για εξώθηση, ήδη έχεις περάσει τους 3, άλλοι 7 μας έμειναν«. Τότε πήρα κουράγιο και σκέφτηκα…»Αυτοί είναι οι πόνοι της γέννας;; τελικά είναι πολύ καλύτερα από ότι τους φανταζόμουν«.
Στο στάδιο των εξωθήσεων έσπρωξα 4 φορές και στις 14.05 κρατούσα την κορούλα μου στην αγκαλιά. Τη θήλασα μέσα στο επόμενο μισάωρο (απαγορεύεται στην επισκληρίδιο).
Κορίτσια μη φοβάστε το φυσιολογικό τοκετό. Πιο πολύ είναι ο φόβος του ότι θα πονέσουμε, παρά ο ίδιος ο πόνος. Και το λέω εγώ που είμαι η μεγαλύτερη φοβιτσιάρα του κόσμου…
Κυρία Πόπη, σας ευχαριστώ για όλα….
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ήθελα να διευκρινίσω ότι φυσικά και δεν απαγορεύεται ο θηλασμός αν κάνεις επισκληρίδιο.. Για να μην υπάρξει κάποια παρανόηση!Συγχαρητήρια!!
Συμφωνώ κι εγώ. Είναι σημαντικό που η Σοφία είχε την ευκαιρία να επιλέξει συνειδητά αν θα γεννούσε με επισκληρήδιο ή χωρίς και που βρήκε αξιόπιστους συνεργάτες, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το θηλασμό. Προσωπικά επέλεξα να γεννήσω με επισκληρήδιο (μάλιστα συμβουλεύτηκα αναλυτικά αναισθησιολόγο πριν τον τοκετό), όπως είπε και η μαία μου, ανέλαβα τον κόπο και όχι τον πόνο του τοκετού και φυσικά έδωσα στο μωράκι μου τις πρώτες σταγόνες πρωτόγαλα πριν περάσει καν μισή ώρα από τη γέννα.
Ε ναι λοιπόν!Δίκιο έχεις Σοφία!Γέννησα και εγώ χωρίς επισκληρίδιο παρόλο που είμαι γενικά φυγόπονη.Δεν το μετάνιωσα στιγμή.Βέβαια δεν ήταν και κάτι που θυμάμαι ευχάριστα αλλά μόλις πήρα τη μπουμπου μου αγκαλιά ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν όλοι οι πόνοι.Άσε που δεν είχα και οργανικα προβληματα μετέπειτα χωρίς την επισκληρίδιο.
Να σου ζησουν τα παιδακια σου.Δεν συμφωνω καθολου ομως.Γιατι να ποναμε την στιγμη που εχουμε αυτη την μαγικη ενεσουλα που μας κανει να ηρεμουμε και να απολαμβανουμε τον τοκετο?Αν και διεκδικω τον τιτλο της φοβιτσιαρας αν θα εκανα αλλο παιδι το πρωτο πραγμα που θα ζητουσα θα ηταν η επισκληριδιος.Αν ηταν να γυρναμε στα παλια.........ζητω που καηκαμε!
να σου ζησουν τα παιδακια σου!!!! μακαρι ολες οι μαιες να ηταν σαν την δικη σου!!!!!!πετυχες διαμαντι!!!!!
ΕΧΕΙς ΔΙΚΙΟ.ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟς,ΤΟ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΠΑΡΑ Ο ΙΔΙΟς Ο ΠΟΝΟς.ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΕΝΝΗΣΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙς ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ.ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝ.
συμφωνω μαζι σου! ουτε εμενα μου αρεσουν οι παρεμβασεις στην φυση. η γυναικα ειναι πλασμενη απο την φυση της να φερνει παιδια στον κοσμο και να αντεχει στον πονο της γεννας. γεννησα και τα δυο μου παιδια χωρις επισκληριδιο, παρολο που ημουν σε ιδιωτικη κλινικη, και αν και ο γιατρος στο πρωτο παιδι επεμενε να κανω γιατι νομιζε οτι δεν θα αντεξω τους πονους,εγω ημουν καθετη. τελικα οταν ειδε οτι τα καταφερα μια χαρα, μου ειπε και τα επομενα χωρις επισκληριδιο να τα γεννησω. τωρα σε δυο μηνες θα γεννησω το τριτο,παλι χωρις επισκληριδιο. δεν σκοπευω να κανω αλλο, αλλα αν εκανα ολα με τον ιδιο τροπο θα τα γεννουσα!