—
Χθες, 28 Νοεμβρίου, είχα τα γενέθλιά μου! Έκλεισα τα 26… Ταυτόχρονα, έκλεισα 26 εβδομάδες εγκυμοσύνης… Απίστευτη σύμπτωση; Χεχεχε!
Αν και φέτος γιόρτασα σε πολύ ηρεμότερους ρυθμούς απ’ ότι παλιότερα, ήταν από τα ομορφότερα γενέθλια της ζωής μου! Έσβησα τα κεράκια μου, αγκαλιά με τον άντρα μου στο σπίτι μας με λίγους φίλους και φυσικά με το μωρούλι μου στην κοιλιά μου!
Με αφορμή τα γενέθλιά μου, ζήτησα από τη μαμά μου να γράψει τη δική μου ιστορία γέννησης… Όχι τόσο για τη γέννα, όσο για όλα όσα πέρασε μέχρι να με αποκτήσει. Ελπίζω η δική της ιστορία να δώσει κουράγιο σε όσες κοπέλες προσπαθούν εδώ και καιρό να αποκτήσουν ένα μωρούλι… Σκεφτείτε ότι γεννήθηκα το 1983… Σήμερα, θέλω να πιστεύω πως τα πράγματα είναι ακόμα πιο αισιόδοξα για όλες τις γυναίκες! Εύχομαι σε όλες σας τα καλύτερα!
Πέρασε πολύ νερό από το ποτάμι της ζωής μου από τη γέννηση του δεύτερου από το πρώτο μου παιδί. Έντεκα χρόνια! Έντεκα χρόνια τα οποία δεν ήταν καθόλου εύκολα. Είχα τη πρώτη μου εγκυμοσύνη σε ηλικία 19 χρονών, χωρίς να καταλάβω τίποτε όπως ακριβώς σας τα διηγήθηκα στο πρώτο μου κείμενο.
Η πρώτη γέννα-αποβολή θεωρήθηκε τυχαίο γεγονός. Χωρίς καμία εξέταση προχωρήσαμε σε δεύτερη και τρίτη εγκυμοσύνη αρχίζοντας ορμονοθεραπείες, δέσιμο του τραχήλου και πάντα με το ίδιο αποτέλεσμα.
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
αχ αυτο με τους γιατρους τα ιδια και η μητερα μου, με εκανε στα 40 γιατι δεν μπορουσε να πιασει παιδι και με επιασε μετα απο 8,5 χρονια και γιατι παρακαλω; γιατι ειχε οινομυομα και οταν ρωτουσε τον γιατρο μηπως φταιει αυτο της ελεγε οχι δεν φταιει αυτο που δεν μενεις εγκυος δεν χρειαζεται να το βγαλουμε, τελικα πηγε το εβγαλε ειχε γινει σαν ενα τσαμπι σταφυλιου και ναι μετα καταφερε να μεινει εγκυος σε μενα, τυχαιο; δεν νομιζω, βεβαια με εκανε αφταμηνιτικη αλλα με εκανε ομως αν το αφηνε θα ειχε μεινει χωρις παιδια, αν ειναι δυνατον!
Νομιζω πως απο τοτε που γεννησα και καθε φορα που θα ακουω το ¨'Να μας ζησει το αγορακι/κοριτσάκι! Είναι 3,300 κιλά" παντα θα δακρυζω, απιστευτη στιγμή!
Χρύσα
Κρίμα που δεν είχα διαβάσει την ιστορία της Ρένας νωρίτερα!! Είναι υπέροχη, αλλά και υπέροχα γραμμένη. Μπράβο κουμπάρα μου. Κοριτσάκι μου όλα καλά θα πάνε, να είσαι σίγουρη. Σ' αγαπώ πολύ. Φιλάκια
Η νονά σου
Ξεχασα να γραψω το ονομα μου...
Τωνια :)
Πολυ συγκινητικη η ιστορια σας κυρια Ρενα!
Συγχαρητηρια για την επιμονη,την υπομονη και το κουραγιο σας! Ταλαιπωρηθηκατε πολυ,αλλα τελικα μετα απο ολα αυτα αποκτησατε την υπεροχη Ολιβια!
Επι τη ευκαιρια των γενεθλιων της λοιπον σας ευχομαι να τη χαιρεστε και να τη βλεπετε παντα ευτυχισμενη!
Ολιβια και μια μαντιναδα για σενα..
"Οσες χιλιαδες ερχονται
στη Κρητη χελιδονια
τοσα να ζησεις κουκλα μου
ευτυχισμενα χρονια"
Με το καλο να δεχτειτε τη Αθηνουλα σας!