«Πιθανόν» θύμα

Μετά την πρώτη προσωπική της ιστορία «Εκείνη κι Εκείνη» που άγγιξε πολλές γυναίκες, η μαμά Ζήνα Κουτσελίνη επιστρέφει με τη συνέχεια… Και υπόσχεται πως η ιστορία δεν σταματάει εδώ!

Παρακολουθήστε το προσωπικό media blog της Ζήνας στο www.entertv.gr

«Πιθανόν» θύμα

της μαμάς Ζήνας Κουτσελίνη

Πήγα στο ιατρείο του για να με εξετάσει. Ήμουν σε άριστη κατάσταση. Μπορούσα να κάνω όχι ένα αλλά δέκα παιδιά. Αυτή ήταν η πρώτη γνωμάτευση. Επειδή τα χρόνια είχαν περάσει ανεπιστρεπτί, για να μην καθυστερήσω κι άλλο, καλύτερα να έκανα εξωσωματική. Δεν είχα ακόμη ζωγραφίσει τον ήλιο. Δεν είχα ομολογήσει το πραγματικό μου θέλω. Δεν είχα κοιτάξει στον καθρέφτη να διακρίνω στο βλέμμα μου εκείνη κι εκείνη. Δεν είχε μπει στο πετσί μου, η πίστη.

Ήμουν τρωτή στον εχθρό. Εκείνη κι εκείνη παραμόνευε σε κάθε μου βήμα. ΄Ηταν ακόμη εκεί.

Κάποτε είχα ακούσει ότι εκείνη είχε μείνει έγκυος, αλλά η μητέρα της της απαγόρευσε ρητά να κρατήσει καθετί που θα έμπαινε εμπόδιο στην καριέρα της. Εκείνη την άκουσε, χωρίς να φέρει αντίρρηση. Υπάκουσε στα θέλω της μάνας. Το είχα ακούσει σε φιλικά προσκείμενο για εκείνη πηγαδάκι. Αλήθεια ή ψέμα δεν θα μάθω ποτέ. Αλήθεια ή ψέμα δεν θα το ομολογήσει ποτέ.

Ξεκίνησα τις ορμόνες. Η Αλεξία, γιατρός και θεία παρουσιάστριας, ερχόταν να μου κάνει τις ενέσεις. Μέναμε κοντά. Προσευχόταν κι αυτή μαζί μου, να τα καταφέρω. Γύρω στις οκτώμισι το βράδυ ήταν η ώρα της ένεσης. Εκείνες τις μέρες έτρεχα να προλάβω από τη δουλειά. Αν έπεφτα σε μποτιλιάρισμα τα νεύρα μου με κυρίευαν, όπως πολλές φορές στην καθημερινότητά μου. Οι εξωσωματικές θέλουν ηρεμία.

Ο γιατρός μετά την πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια απλά μου είπε πώς στην επόμενη φορά θα είμαστε πιο τυχεροί. Δεν απογοητεύτηκα.

Στην επόμενη άρχισε να μου μιλά για πρόβλημα στα ωάρια μου που πιθανόν να μην μείνω ποτέ έγκυος. Αυτή τη φορά απογοητεύτηκε εκείνος. Είπε όμως πιθανόν. Αν συνέβαινε ήταν καλυμμένος.  Έπαιζε με τις πιθανότητες κι εγώ με τις αντοχές μου. Πρώτη φορά άκουγα για πρόβλημα στα ωάρια μου και μάλιστα τόσο απότομα.

Είχα κάνει  την τρίτη μου προσπάθεια και τη στιγμή που τον πληρώναμε μας μίλησε για δανεικές μήτρες. Δεν σεβάστηκε τις ενέσεις, τις ορμόνες, την απεγνωσμένη μου προσπάθεια, τα λεφτά που μόλις είχαμε σκάσει. Γύριζα σπίτι με ηθικό ‘’ακμαιότατον’’. Μας είχε κάνει κουρέλι. Για πρώτη φορά είδα το μάτι του Αντώνη να γυρίζει.

Κλείσαμε την πόρτα του κέντρου του και δεν την ξανανοίξαμε ποτέ. Είχαμε αργήσει πολύ να κάνουμε την κίνηση. Όταν ελπίζεις αντέχεις περισσότερα από ότι άλλες φορές επιτρέπεις στον εαυτό σου. Λες την επόμενη φορά θα σταθούμε πιο τυχεροί.  Έπρεπε κάπου να ρίξει το φταίξιμο της αποτυχίας του. Σε μένα το ονόμασε ‘’πιθανόν πρόβλημα στα ωάρια.’’ Δεν μου το εξήγησε όμως μέσα από αποτελέσματα εξετάσεων. Είπε την πιθανή εκδοχή του κι εγώ συνέχιζα να ελπίζω. Είχε χρησιμοποιήσει με αριστουργηματικό τρόπο την κατάλληλη λέξη.

Δεν απογοητεύεσαι ολοκληρωτικά. Υπάρχει μια χαραμάδα φωτός, να συνεχίσεις τις προσπάθειες. Ναι, φταίω γιατί την δική του αποτυχία, γιατί την επωμίστηκα όλη. Είμαι αποκλειστικά ένοχη. Δεν του ζήτησα να το έχω κι εγγράφως για να έχω τις αποδείξεις των λεγομένων του. Πιθανόν είμαι θύμα του. Τι ομοιότητα; Και στον κύκλο των γιατρών, υπάρχει πάτος, που δεν μπορείς να φωνάξεις τα ονόματά τους γιατί δεν θα θυμούνται τίποτα από όσα είπαν και έπραξαν.

Άλλωστε είπαν πιθανόν κι εσύ αναθάρρησες. Θα σε απειλούν μια ζωή με μηνύσεις. Όμως ο δικός τους πάτος μπορεί να καταστρέψει πολλές ζωές και οι ζημιές τους να είναι ανεπανόρθωτες. Σε περίπτωση που το θύμα τους είσαι μόνο εσύ, λίγο κακό σου προξένησαν. Τι φταίνε όμως οι άλλοι που χόρεψαν μαζί σου, το τελευταίο ταγκό στο ‘’επιστημονικό τους κέντρο’’.

Κι εγώ είμαι δειλή. Δεν μου άφησαν κουράγιο να φωνάξω και να εναντιωθώ στα ύπουλα σχέδιά τους. Μου έμεινε μόνο θυμός, καταχωνιασμένος σε όλο μου το είναι για πολλά χρόνια.