Έχω ένα κοριτσάκι που πάει Δευτέρα Δημοτικού. Δεν θα έλεγα πως είναι πολύ κοινωνικό παιδί, μάλλον ντροπαλή και συνεσταλμένη θα τη χαρακτήριζα και έτσι ήταν από μωρό ακόμα.
Από το προνήπιο κάνει παρέα μόνο με ένα κοριτσάκι, το οποίο αγαπάει πολύ και δεν θέλει να παίξει με κάποιο άλλο παιδί. Της έχω πει πολλές φορές πχ να φωνάξουμε στο σπίτι κάποια άλλη συμμαθήτρια ή κάποιο κοριτσάκι από την παιδική χαρά, αλλά θέλει μόνο εκείνη.
Όλο αυτό με αγχώνει για δύο λόγους. Αρχικά ανησυχώ που δεν δείχνει ενδιαφέρον για άλλα παιδιά. Δεν ξέρω καν αν προσπαθούν άλλα παιδάκια να την πλησιάσουν και αυτή δεν τα θέλει ή αν απλά δεν ασχολείται κανείς άλλος μαζί της και έτσι ούτε αυτή παίρνει πρωτοβουλία (η δασκάλα μου λέει πως την έχει δει να παίζει και με άλλα παιδιά στο διάλειμμα).
Το χειρότερο είναι όμως πως φέτος η «κολλητή» άρχισε να κάνει παρέα και με άλλα κορίτσια και πολλές φορές την αφήνει μόνη και παίζει με τις άλλες. Αυτά τα ξέρω γιατί ευτυχώς κάπως τα συζητάμε (έστω με το τσιγκέλι!). Κατά καιρούς, λοιπόν, της λέει το κλασικό «Δεν σε θέλουμε στην παρέα» ή «Τώρα δεν σε έχω φίλη» και η δικιά μου έρχεται σπίτι με κλάματα. Τη ρωτάω γιατι δεν παίζουν όλες μαζί και μου λέει πως δεν τη θέλουν.
Τι θα κάνατε στη θέση μου;
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Πειστην να αρχισετε να φωναζετε σπιτι καποια απο τα παιδια της παρεας, ετσι σιγα σιγα θα δει οτι θα μπει μεσα στη κλικα κ με διαλογο ,να ειναι ετοιμη για αλλαγες η ζωη ετσι ειναι για ολους ,θελει τροπο κ τσαχπινια να κανει θετικες σκεψεις,κ προσπαθεια να αλλαξει το τροπο που τα βλεπει, αλλιως δε θα ξεπερασει τις ανασφαλειες της.