Πώς το παιχνίδι μεταξύ των παιδιών μπορεί να αποβεί μοιραίο!

Πώς το παιχνίδι μεταξύ των παιδιών μπορεί να αποβεί μοιραίο!

μαμά Νίκη

Γεια σας βρε μανουλες μου…

Αποφασισα να σας πω τι εζησα χτες το απογευμα, γιατι λιγο με τρομοκρατησε!

Πηγαμε σε ενα φιλικο ζευγαρι, λοιπον, το οποιο εχει ενα γιο 2 ετων… Ο δικος μας γιος ειναι 20 μηνων… Σκεφτηκα «Ας παιξει και με ενα αγορακι επιτελους να τον δω να τον χαρω!«. Συναναστρεφεται κυριως με κοριτσια αφου ο κυκλος των φιλικων ζευγαριων που εχουμε σχεσεις, δεν εχει αγορακια παρα μονο κοριτσακια (τι να κανουμε, υπερεχουμε τα θηλυκα!!!)

Όπως ηταν φυσικο, λοιπον, ανυπομονουσα να δω τα αντρακια να παιζουν και -γιατι οχι- να τσακωνονται… Πραγματικα ειχανε πολλη πλακα, ολη την ωρα επαιρνε ο ενας του αλλουνου τα παιχνιδια (ανταγωνισμος απο τωρα) και γενικα παιζανε μια χαρα.. τρεχανε, φωναζανε.. Πανικος, αλλα πολυ τα γουσταρω αυτα… Εξαλλου παιδακια ειναι!

Σε καποια φαση, το παιδακι το αλλο αρχισε να τον σφιγγει απο το λαιμο.. Αυτο το εκανε κανα δυο φορες και φυσικα ειχα το νου μου γιατι ειχε πολυ ενεργεια και γενικα ηταν αρκετα αντιδραστικο και καπως επιθετικο.. Οποτε λεω ας προσεχω λιγο παραπανω… επισης ηταν και πολυ δυνατο το ατιμουτσικο!!! Μα τι δυναμη ειναι αυτη που εχουν…

Το δικο μου ειναι λεπτουλικο (μετα βιας 10 κιλα) και απλα εσκυβε το κεφαλι του και δεν αντιδρουσε… Σε καποια φαση εκει που τρεχουν, τον βαζει κατω τον δικο μου και πεφτει απο πανω του.. Γελουσαν αρχικα, αλλα το δικο μου μετα απο λιγο δεν σαλεβε!!! Το αλλο ειχε περασει το χερι απο το λαιμο του και τον εσφιγγε!!! Το πουλακι μου επαιζε, αλλα βρε κοριτσια μπορει να αποβουν μοιραια αυτα τα παιχνιδια… Ειναι μικρα αυτα, δεν καταλαβαινουν.. και εκεινη την ωρα εχω πεσει απο πανω να τα χωρισω (ο δικος μου ακουνητος), το αλλο να τον σφιγγει πιο πολυ, η μαμα του να τον τραβαει και με το ζορι τον πηρε απο πανω του…

Μολις ελευθερωθηκε ο μικρουλακος μου εκλαψε τοσο φοβισμενος και με λιγμους… του ειχε κοπει η αναπνοη βρε κοριτσια μου, το πιστευετε;; Τρελαθηκα!Δεν το πιστευα!! Στεναχωρηθηκα τοσο πολυ… τον κοιτουσα και ενιωθα τυψεις που αφησα να γινει αυτο… ηταν τοσο τρομαγμενο.. και επαιρνε κοφτες αναπνοες… με αγκαλιασε και δεν ξεκολλουσε..

Το αλλο ζητουσε συγνωμη μετα και τον εκανε «Καλο, καλο«. Παιδακια ειναι μωρε, αλλα τελικα καποιες συμπεριφορες οφειλονται και στους γονεις… Ολο «οχι» και «μη» ητανε μαζι του.. Ενα «αγαπη μου» δεν ακουσα να του λενε… Ολο «θα φας ξυλο» και «θα πεσει παντοφλα«!! Το λυπηθηκα το παιδακι.. Εχει τοση ενεργεια και την εβγαλε ετσι!!!

Συν οτι πιο πριν τον επιασα να χτυπαει το κεφαλι του δικου μου 3 φορες… τοσες προλαβε και ημουν εκει φανταστειτε… Μεχρι να παω, ομως, διπλα του ειχε προλαβει να το κανει  αυτο το χτυπημα 3 φορες!! Αν αντιδρουσε ο δικος μου θα το προτιμουσα, αλλα αυτο καθοτανε εκει και τις ετρωγε και απλα εκανε τη φατσουλα του λυπημενη (σαν να μου λεει «μανουλα βοηθησε με»)

Πω πω θυμαμαι τη φατσουλα του  και στεναχωριεμαι… και ολα αυτα να ειμαι διπλα κοριτσια… ειναι τοσο γρηγορα τα ατιμα που δεν τα προλαβαινεις!!!Αυτο που καταλαβα ειναι οτι θελουν μεγαλη προσοχη και φυσικα ποτε μα ποτε να μην τα αφηνουμε μονα τους να παιζουν χωρις την επιβλεψη μας, γιατι τελικα η αθωοτητα τους μπορει να αποβει μοιραια… και δεν εννοω να τα αφηνουμε με τις ωρες μονα τους (αυτο ετσι κι αλλιως δεν το κανουμε) αλλα ουτε για ενα λεπτο… αυτο που ειδαν χθες τα ματια μου μου εδωσε να καταλαβω πολλα!

Παλιοτερα νευριαζα με τετοια παιδακια, τωρα πια θυμωνω με τους γονεις τους.. γιατι τα παιδια μας ειναι η προεκταση του χαρακτηρα μας…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com