Πώς το παιχνίδι μεταξύ των παιδιών μπορεί να αποβεί μοιραίο!
Πώς το παιχνίδι μεταξύ των παιδιών μπορεί να αποβεί μοιραίο!
μαμά Νίκη
Γεια σας βρε μανουλες μου…
Αποφασισα να σας πω τι εζησα χτες το απογευμα, γιατι λιγο με τρομοκρατησε!
Πηγαμε σε ενα φιλικο ζευγαρι, λοιπον, το οποιο εχει ενα γιο 2 ετων… Ο δικος μας γιος ειναι 20 μηνων… Σκεφτηκα «Ας παιξει και με ενα αγορακι επιτελους να τον δω να τον χαρω!«. Συναναστρεφεται κυριως με κοριτσια αφου ο κυκλος των φιλικων ζευγαριων που εχουμε σχεσεις, δεν εχει αγορακια παρα μονο κοριτσακια (τι να κανουμε, υπερεχουμε τα θηλυκα!!!)
Όπως ηταν φυσικο, λοιπον, ανυπομονουσα να δω τα αντρακια να παιζουν και -γιατι οχι- να τσακωνονται… Πραγματικα ειχανε πολλη πλακα, ολη την ωρα επαιρνε ο ενας του αλλουνου τα παιχνιδια (ανταγωνισμος απο τωρα) και γενικα παιζανε μια χαρα.. τρεχανε, φωναζανε.. Πανικος, αλλα πολυ τα γουσταρω αυτα… Εξαλλου παιδακια ειναι!
Σε καποια φαση, το παιδακι το αλλο αρχισε να τον σφιγγει απο το λαιμο.. Αυτο το εκανε κανα δυο φορες και φυσικα ειχα το νου μου γιατι ειχε πολυ ενεργεια και γενικα ηταν αρκετα αντιδραστικο και καπως επιθετικο.. Οποτε λεω ας προσεχω λιγο παραπανω… επισης ηταν και πολυ δυνατο το ατιμουτσικο!!! Μα τι δυναμη ειναι αυτη που εχουν…
Το δικο μου ειναι λεπτουλικο (μετα βιας 10 κιλα) και απλα εσκυβε το κεφαλι του και δεν αντιδρουσε… Σε καποια φαση εκει που τρεχουν, τον βαζει κατω τον δικο μου και πεφτει απο πανω του.. Γελουσαν αρχικα, αλλα το δικο μου μετα απο λιγο δεν σαλεβε!!! Το αλλο ειχε περασει το χερι απο το λαιμο του και τον εσφιγγε!!! Το πουλακι μου επαιζε, αλλα βρε κοριτσια μπορει να αποβουν μοιραια αυτα τα παιχνιδια… Ειναι μικρα αυτα, δεν καταλαβαινουν.. και εκεινη την ωρα εχω πεσει απο πανω να τα χωρισω (ο δικος μου ακουνητος), το αλλο να τον σφιγγει πιο πολυ, η μαμα του να τον τραβαει και με το ζορι τον πηρε απο πανω του…
Μολις ελευθερωθηκε ο μικρουλακος μου εκλαψε τοσο φοβισμενος και με λιγμους… του ειχε κοπει η αναπνοη βρε κοριτσια μου, το πιστευετε;; Τρελαθηκα!Δεν το πιστευα!! Στεναχωρηθηκα τοσο πολυ… τον κοιτουσα και ενιωθα τυψεις που αφησα να γινει αυτο… ηταν τοσο τρομαγμενο.. και επαιρνε κοφτες αναπνοες… με αγκαλιασε και δεν ξεκολλουσε..
Το αλλο ζητουσε συγνωμη μετα και τον εκανε «Καλο, καλο«. Παιδακια ειναι μωρε, αλλα τελικα καποιες συμπεριφορες οφειλονται και στους γονεις… Ολο «οχι» και «μη» ητανε μαζι του.. Ενα «αγαπη μου» δεν ακουσα να του λενε… Ολο «θα φας ξυλο» και «θα πεσει παντοφλα«!! Το λυπηθηκα το παιδακι.. Εχει τοση ενεργεια και την εβγαλε ετσι!!!
Συν οτι πιο πριν τον επιασα να χτυπαει το κεφαλι του δικου μου 3 φορες… τοσες προλαβε και ημουν εκει φανταστειτε… Μεχρι να παω, ομως, διπλα του ειχε προλαβει να το κανει αυτο το χτυπημα 3 φορες!! Αν αντιδρουσε ο δικος μου θα το προτιμουσα, αλλα αυτο καθοτανε εκει και τις ετρωγε και απλα εκανε τη φατσουλα του λυπημενη (σαν να μου λεει «μανουλα βοηθησε με»)
Πω πω θυμαμαι τη φατσουλα του και στεναχωριεμαι… και ολα αυτα να ειμαι διπλα κοριτσια… ειναι τοσο γρηγορα τα ατιμα που δεν τα προλαβαινεις!!!Αυτο που καταλαβα ειναι οτι θελουν μεγαλη προσοχη και φυσικα ποτε μα ποτε να μην τα αφηνουμε μονα τους να παιζουν χωρις την επιβλεψη μας, γιατι τελικα η αθωοτητα τους μπορει να αποβει μοιραια… και δεν εννοω να τα αφηνουμε με τις ωρες μονα τους (αυτο ετσι κι αλλιως δεν το κανουμε) αλλα ουτε για ενα λεπτο… αυτο που ειδαν χθες τα ματια μου μου εδωσε να καταλαβω πολλα!
Παλιοτερα νευριαζα με τετοια παιδακια, τωρα πια θυμωνω με τους γονεις τους.. γιατι τα παιδια μας ειναι η προεκταση του χαρακτηρα μας…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
συμφωνω με το γεγονος οτι ενα παιδακι στην ηλικια των 2 ετων ή και μικροτερο επειδη δεν εχει μαθει ή δεν ξερει να παιζει ακομη με συνομιληκα του, μπορει να εκδηλωσει επιθετικη συμπεριφορα, κυριως γιατι δεν εχει μαθει ακομη να μοιραζεται τα παιχνιδια του ή να υπακουει σε κανονες παιχνιδιων. εκει δεν σημαινει οτι το παιδι εχει βιωσει σωματικη ή λεκτικη βια στο σπιτι του, ή αδιαφορια. αλλα τι γινεται οταν το παιδι πηγαινει στο δημοτικο? εμενα η μικρη μου κορη πηγαινει στην β δημοτικου και απο περυσι ενας συμμαθητης της στην ωρα της γυμναστικης την χτυπουσε χωρις κανεναν λογο. παραποωεθηκε στην δασκαλα της η οποια και μαλωσε τον μικρο και μετα απο λιγο σταματησε. φετος ομως ξαναρχισε!!!! εγω στα παιδια μου (κοριτσια) τους εχω πει και καποιοι μπορει να μην συμφωνουν, οτι δεν πειραζουμε ποτε αλλα παιδια και ποτε δεν χτυπαμε. εαν ομως ενα μεγαλυτερο ή ιδιας ηλικιας παιδι(ποτε μικροτερο) μας χτυπαει συνεχεια, υπερασπιζομαστε τον εαυτο μας, το οποιο σημαινει οτι χτυπαμε πισω. νομιζω οτι μονο με αυτον τον τροπο καποιος που μας χτυπαει θα σταματησει. αλλα οι δικες μου δεν μπορουν να το κανουν, ειναι πολυ ευαισθητες και φοβιτσιαρες. μιλησα λοιπον με την δασκαλα η οποια μου ειπε οτι δεν μπορει αλλο να κανει την κακια (χτυπαει ο μικρος πολλα αγορια αλλα μονο την δικια μου απο κοριτσια) και να απευθυνθω στην διευθυντρια. σημειωτεον οτι μου ειπε οτι ειμαι η μονη συνεργασιμη μαμα που δεν εχω εξοργιστει με την συμπεριφορα του μικρου!!! εγω απο οτι καταλαβα αρεσει η δικια μου στον μικρο και πολλες φορες τα αγορακια με αυτον τον τροπο δειχνουν σε ενα κοριτσι οτι το θελουν. λοιπον ειπα να μιλησω στους γονεις με καλο τροπο, γιατι δεν μου αρεσει να βλεπω το παιδι μου να βιωνει την σωματικη βια. η μαμα του παιδιου ειναι συνεργασιμη , το ξερει και κανει φιλοτιμες προσπαθειες, του μιλαει πολυ.... αλλα ο μπαμπας του δεν παραδεχεται το γεγονος. θεωρει οτι ο μικρος ειναι ζωηρος και τα αλλα παιδακια τον προκαλουν. τι να πεις? νομιζω οτι πρεπει να μιλαμε πολυ στα παιδια μας και οπως υπαρχουν μαμαδες που δεν τους αρεσει να κατηγορουν αυτες για την επιθετικη συμπεριφορα των παιδιων τους, ετσι υπαρχουν και μαμαδες που δεν τους αρεσει τα παιδια τους να ειναι μονιμα θυματα και δεκτες βιαιων συμπεριφορων. ολοι θελουμε τα παιδια μας να γινουν ολοκληρωμενοι και χαρουμενοι ενηλικες αλλα ας κανουμε λιγο μεγαλυτερη προσπαθεια.....
είστε το λιγότερο παράλογες όσες ισχυρίζεστε πως τα παιδιά με τάσεις βίας ζούνε πάντα βία μέσα στο σπίτι.υπάρχουν σίγουρα και τέτοιες περιπτώσεις αλλα οχι να στήνουμε όλους τους γονείς στον τοίχο. να μου πείτε πως εχουν πλέον διάφορα ερεθίσματα απο την tv απο το σχολείο να το καταλάβω. ο δικός μου δεν ειναι επιθετικός. δηλ δεν χτυπάει ομως αν ενοχληθεί αντιδρά με νεύρα, κοκκινίζει και τσιρίζει. οτι κρατά στο χέρι του το πετά.ειναι κ αυτο μια μορφή βίας και αυτο ειναι άσχημο. μη σας πω και πιο επικίνδυνο για τον εαυτό του. ουδέποτε πέταξα κάτι ουτε εγω ουτε ο πατέρας του. ποτε δεν του τσιρίζουμε. παιδικό δεν πάει. τι εχετε να πείτε γι αυτο? το μόνο που θεωρώ πως δίνει περιθώρια για βία στο παιδί και γι αυτο ευθύνονται οι γονείς ειναι το οτι κάποιοι γονείς επιτρέπουν στα παιδιά τους να τους χτυπάνε. κάποιοι γελάνε κιόλας γιατί το θεωρούν αστείο. αυτο ναι. το παιδί παίρνει λανθασμένα μηνύματα και κατα συνέπεια ακολουθεί τέτοιες συμπεριφορές.
Μόνη σου έδωσες την απάντηση, τουλάχιστον σε ότι θα σου έλεγα κιεγώ...υπάρχουν λοιπόν οι γονείς που ασκούν βία στα παιδιά τους (για μένα, ακόμη κ το χτύπημα στα χεράκια είναι άσκηση βίας) και φυσικά υπάρχουν γονείς που όταν βλέπουν τα παιδιά τους να ασκούν βία, προς οποιονδήποτε, το δικαιολογούν με την ατάκα "παιδιά είναι" κι ετσι αδιαφορούν μπροστά στο γεγονός αυτό. Και τα δυο, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα:το παιδί εξοικιώνεται με τη βία αφού στη μία περίπτωση έχει μάθει ότι έτσι αντιμετωπίζεις μια ζόρικη κατάσταση κ στην άλλη περίπτωση δεν έχει καμία συνέπεια της πράξης του, αφού δεν ξέρει καν ότι είναι εσφαλμένη. Όταν βλέπω το παιδί μου να μη συμμορφώνεται σε μια κατάσταση, προτιμώ να κάτσω να σκεφτώ τι κάνω λάθος, παρά να πετάω την ευθύνη στο μωρό, το οποίο για κάποιο λόγο (λανθασμένο για μένα) έχει το ακαταλόγιστο, κ έτσι να είμαστε όλοι χαρούμενοι...προσωρινά! Επίσης, θεωρώ περιττό να πω πως μιλάω για την πλειοψηφία των περιπτώσεων κ φυσικά όχι για το 100%. Και τέλος θέλω να πω πως οι απόψεις μου είναι απολύτως προσωπικές κ δε θεωρώ πως είναι αλάνθαστες κ αψεγάδιαστες. Κουβέντα κάνουμε, κανέναν δεν χαρακτήρισα κ σε κανέναν δεν απευθύνθηκα προσωπικά (εκτός από την μαμά που θεωρεί "την παντόφλα" ως αναγκαίο μέσο διαπαιδαγώγησης). Άλλωστε δεν πιστεύω πως υπάρχει κακός γονιός. Απλά σε μερικές περιπτώσεις χρησιμοποιούμε κακές πρακτικές (όλοι μας, μη το πάρετε πάλι προσωπικα).
θα απαντήσω απο την πλευρά της μητέρας με το ζωηρό παιδάκι γιατι εχω και εγω μια μικρή 27 μηνών παρα παρα πολυ ζωηρή με οτι συνεπάγεται αυτό, ομως είναι θέμα χαρακτήρα γιατι δεν εχει βιώσει καμία ασχημη κατάσταση μέσα στο σπίτι και είμαστε όλο αγκαλιές και φιλιά και γλυκόλογα μια την έχω! και με όποιο τρόπο προσπάθησα να αντιμετωπίσω αυτή την συμπεριφορά δεν εχω βρει ακόμη τον κατάλληλο, αρα μπορώ να πώ οτι ποτέ δεν ξέρεις και επειδη ξέρω οτι υπάρχει η νοοτροπία αυτη "οτι βλέπει κάνει" έπιασα τον εαυτό μου να λέει σε άσχετη στις κούνιες οτι δεν εχει δει κατι τέτοιο. καλό είναι να μην κρίνουμε τους άλλους γονείς ας κάνει ο καθένας οτι μπορει καλύτερο για το παιδί του.
..δεν μπορω να κρινω ουτε γονεις ουτε ενα παιδι απο ενα μεμονομενο περιστατικο...ειμαι 39 χρονων εχω δυο γιους 5 και 11 χρονων και μπορω να πω οτι υπαρχουν γονεις που συστηματικα ανεχονται τη βια...δεν ξερω γιατι το κανουν αλλα ξερω οτι αν η επιθετικη συμπεριφορα ηταν απαγορευμενη στη συνειδηση τους, οπως ας πουμε το να πηδηξει απο το μπαλκονι το παιδι,τοτε θα κοβοταν πολυ γρηγορα.
Και πάντα όταν το άλλο παιδάκι χτυπάει τον Κωστή, η μαμά του και φίλη μου τραβάει το παιδί κοντά της και του μιλάει με αγάπη... Δεν έχω αντιμετωπίσει παρόμοια κατάσταση, δεν είναι σωστό να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι....