Θέλω να αισθανθώ ότι ναι… είμαι καλή μαμά τελικά!

Θέλω να αισθανθώ ότι ναι… είμαι καλή μαμά τελικά!

μαμά Κατερίνα

Δεν ξερω πως να ξεκινησω…

Παντρευτηκα στα 34 μου (τον Σεπτεμβριο του 2007) τον ανδρα της ζωης μου. Παιδια θελαμε αμεσως, οπως και εγινε.

14 Δεκεμβριου κανω το τεστ θετικο, παμε στον γιατρο, ολα καλα.

Ημουν τοσο ευτυχισμενη, πετουσα στα συννεφα. Ολες οι εξετασεις τελειες, εγω δουλευα, εκανα τις δουλειες στο σπιτι, ημουν ηρεμη και περιμενα το κοριτσακι μου. Ειχαμε γινει κολλητες, χαιδευα την κοιλια μου, της μιλουσα, της τραγουδουσα, της αρεσε ο Χατζηγιαννης, παντα ηρεμουσε και δεν της αρεσε ο Λαζοπουλος, το τι κλωτσιες μου εριχνε, δεν λεγεται! Φροντιζα το στηθος μου, ηθελα σαν τρελη να  θηλασω.

Το ροζ μου συννεφακι διαλυθηκε στη 30η εβδομαδα. Το βραδυ εσπασαν τα νερα μου, υστερα απο 2 ωρες που απλα ενιωθα μια πιεση χαμηλα, σαν να ηθελα συνεχεια να ουρω. Κανενας πονος. Το κοριτσακι μου το ενιωθα μεχρι το μεσημερι.

Στο νοσοκομειο εφτασα με διαστολη 10!!!!! Και γεννησα φυσιολογικα με  φριχτους πονους το νεκρο κοριτσακι μου.

Δεν την ειδα, δεν την αγκαλιασα, δεν την φιλησα, δεν μου το ειπαν αμεσως, αλλα μετα απο 5 ωρες που ημουν στην ανανηψη.

Ο Γιατρος ακομη και σημερα δεν μπορει να καταλαβει τι πηγε στραβα. Ανεπαρκεια τραχηλου;  Διαβητης εγκυμοσυνης που τον ανακαλυψαμε 5 μερες πριν το συμβαν; Οι εξετασεις της κορης μου ηταν ολες μια χαρα.  Θελημα Θεου;

Μου εδωσαν τα χαπια για να μου σταματησει το γαλα. Νομιζω πως επαψα να υπαρχω….

Κλαμα καθε μερα.

Εκανα ενω σωρο εξετασεις μετα, σαλπιγγογραφια, αιματος, τα παντα!

Δυο μηνες μετα, θετικο τεστ εγκυμοσυνης.

Μια εγκυμοσυνη μες το αγχος. Σταματησα να θρηνω το κοριτσακι μου για να μην κανω κακο στο αγορακι που περιμενα. Διαβητης κυησεως απο τον 2 μηνα, θυροειδης εγκυμοσυνης με χαπια, κινδυνος για θρομβωση, χαπια κι αλλα, διατροφη, σταματησα την  δουλεια 5 μηνων, δεν εκανα δουλειες, δεν εκανα τιποτα. Καθε 5 μερες πηγαινα στον γιατρο. Φοβομουν και ετρεμα καθε μερα.

Γεννησα με καισαρικη στις 35 εβδομαδες, το παιδι θερμοκοιτιδα για 12 μερες, να βγαζω το γαλα με το θηλαστρο, να κλαιω παλι, να ποναω να μην μπορω παλι να το αγκαλιασω…

Οταν τον πηραμε σπιτι, πηγα και εμεινα στην μαμα μου 3 μηνες για να με βοηθαει, ετρεμα μην γινει κατι. Δεν δεθηκα μαζι του απλα και μονο επειδη πιστευα οτι θα φυγει και αυτο. Αρχισα παλι να θρηνω το κοριτσακι μου. Φροντιζα τον μικρο μου και οταν τον εβαζα στο καλαθακι του, αρχιζα το κλαμα.Το γαλα μου κοπηκε απο το αγχος στις 32 μερες, το μωρο κοιμοταν τα βραδια και εγω απο πανω μην του κοπει η αναπνοη.

Αρχισα να νιωθω οτι ολα θα πανε καλα απο τον εβδομο και μετα που τον βαφτισα. Ο Κωνσταντινος μου!

Εμεινα παλι εγκυος το 2010. Αυτη τη φορα αποφασισα να ειμαι πιο δυναμικη. Παλι ζαχαρο εγκυμοσυνης, περιδεση τραχηλου αυτη τη φορα, κοντεψα να την χασω στις 15 εβδομαδες (διαστολη 2), αμνιοπαρακεντηση, πολλους πονους και κλινηρης παλι απο τον 6 και μετα και ινσουλινη. Καθε μερα απο τους πονους  νομιζα οτι θα γεννησω.

Το κοριτσακι μου γεννηθηκε στις 36 εβδομαδες και ευτυχως δεν μπηκε θερμοκοιτιδα. Την πηρα αμεσως αγκαλια αλλα δεν μπορεσα να την θηλασω. Επαθα κριση πανικου οταν μου την εβαλαν στο στηθος, πονουσα και δεν ηθελα. Αυτο που ευχομουν απο παντα, απλα δεν μπορεσα να το κανω. Νιωθω τοσες ενοχες…

Και με κεινη δεν δεθηκα αμεσως. Απο 10 ημερων κολικους και τα νευρα μου δοκιμαζονταν καθε μερα. Αρχισα να ειμαι πιο ηρεμη, οταν ηρεμησε και κεινη, 4 μηνων πια.

Τωρα ειναι 7 μηνων και την λενε  Κατερινα απο την Μαμα μου. Γιατι χωρις την βοηθεια της, εγω δεν θα ειχα παιδια.

Και μενα Κατερινα με λενε.

Τωρα εχω 2 παιδακια και ενα αγγελακι στον ουρανο (την ειπα απο μεσα μου Μαρια) και δεν θελω αλλο. Δεν αντεχω να ξαναπερασω αλλη εγκυμοσυνη. Για μενα δεν ηταν οι καλυτερες περιοδοι της ζωης μου. Βεβαια τα παιδια μου ειναι οτι καλυτερο εχω κανει.

Καμια φορα φωναζω στον μικρο και του ριχνω καμια στον ποπο και αισθανομαι οτι δεν ειμαι καλη μαμα, οτι καλα εκανε ο Θεος και μου πηρε το πρωτο μου κοριτσακι γιατι δεν την αξιζα. Ποσο λαθος σκεφτομαι Θεε μου; Ποσο λαθος;

Αυτα τα παιδια ειναι η πνοη μου.

Σας ευχαριστω που με ακουσατε και συγνωμη για το μεγαλο mail μου.  Ηθελα πολυ να τα πω καπου. Σε καποιον που ισως μου πει μια κουβεντα να αισθανθω οτι ναι, ειμαι καλη μαμα τελικα.

Μαμα Κατερινα
 

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com