Μια συνηθισμένη ιστορία τοκετού
Η ιστορια της Ανδριάννας
Kαλησπέρα
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε περάσει ποτε απο το μυαλό μου να γράψω την ιστορια της γέννας μου, καθώς θεωρούσα ότι ήταν μία συνηθισμένη ιστορία τοκετού. Μέχρι που (με αφορμή τις τελευταίες συζητήσεις) καταλαβα ότι γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να τη γράψω γιατί έχει καταντήσει να είναι ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΚΕΤΟΥ.
Με μία εγκυμοσύνη λοιπόν χωρίς απολυτως κανένα πρόβλημα, έχοντας κάνει όλες τις απαιτούμενες εξετάσεις και όντας όλα ΟΚ μέχρι τελευταία στιγμή, τελικα γεννησα με ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ.
Πριν αρχίσω την ιστορία μου να πω ότι πάντα -δε ξέρω γιατι- ήμουν σίγουρη ότι θα γεννήσω φυσιολογικα, γενικα δεν είχα ποτε κανενα προβλημα υγείας, μικρή ηλικία, πάντα θετική διάθεση…
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ψάξει πολυ το θέμα, δεν ήμουν υποψιασμένη για τις εύκολες καισαρικες και όλη αυτή τη ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ. Επίσης στο κοντινό μου οικογενειακο περιβάλλον πριν λίγα χρόνια, είχε γεννηθεί ένα παιδάκι με αναπηρία εξ αιτίας λάθος του γιατρού πάνω στη γέννα (φυσιολογική). Από τις λίγες συζητήσεις -κουτσομπολιά που έγιναν μεταξύ συγγενων γύρω από το θέμα και το πόρισμα που έβγαλαν όλοι αυτοί ήταν ότι είχε περάσει η ΠΗΤ, το μωρο μεγαλωσε, ζοριστηκε, έκανε κακα, ο γιατρος βιαστηκε να το τραβήξει ναι να μη πιει υγρο το μωρο και έτσι πανω στη γέννα δεν οξυγονώθηκε καλα ο εκγεφαλος του μωρου. Αυτό το «ιατρικό» ΄πορισμα των συγγενών με φόβισε και απο τότε ήμουν της άποψης ότι δε θα αφήσω με τιποτα να περασει η ΠΗΤ και αν υπαρχει το παραμικρο προβλημα θα κανω αμεσως κασαρικη.
Ολη αυτη την ιστορία και τους φόβους μου τους ειπα στο γιατρο μου.
Ετσι λοιπόν και χωρίς όπως προανεφερα να έχω το παραμικρο προβλημα αλλα ούτε και σημαδι ότι γεννάω, φτάνω στις 39εβδομάδες και 5 μέρες. Παω στην ιδιωτικη κλινικη με την οποια συνεργάζεται ο γιατρός μου για καρδιοτοκογράφημα. Μου λένε εκεί ότι έχει αρχισει η μήτρα να κάνει συσπάσεις γεγονός που δειχνει ότι έχει αρχίσει να ετοιμάζεται για τον τοκετο. Μιλούν με τον γιατρό μου στο τηλέφωνο. Μου λένε ότι τους είπε να καθήσω εκεί άλλη μιση ώρα γιατι κατι ήθελε να δει. Περνάει η μιση ώρα. Με αποσυνδέουν. Μου λένε ότι πρέπει να ξαναμιλήσουν με τον γιατρό μου αλλα να περασω έξω απο το χώρο αναμονης (στη σκαλα) και όταν τελειωσει το τηλεφώνημα θα με φωνάξουν. Μου φανηκε αγενες και περίεργο. Πριν το τηλεφώνημα ήταν όλοι τους λίγο αμήχανοι. Μετά το τηλεφωνημα με φωνάζουν με ένα χαμόγελο και μου λένε «Έλα αυριο στις 7μιση το πρωι με τη βαλιτσούλα σου για πρόκληση. Γεννάς!«
Τωρα μου φαινεται περίεργο αλλα τότε όταν το ακουσα χάρηκα. Ηθελα να έχω εμπιστοσύνη στο γιατρό μου, λεω για να πήρε αυτή την αποφαση κατι θα ξέρει και ηθελα τοσο να γεννήσω… Φυσικα παλι ήμουν σίγουρη ότι θα γεννήσω φυσιολογικα παρα το γεγονός ότι θα έμπαινα με πρόκληση.
Με πολλή χαρα και θετική διάθεση λοιπόν πηγαίνω μαζι με τον αντρα μου την επομενη στις 7μιση στη κλινικη. Με έκπληξη βλέπω την ίδια ώρα άλλες 5 γυναίκες ετοιμόγεννες με τη βαλιτσούλα τους. Πελάτισες όλες του γιατρού μου. Δεν με ένοιαζε τιποτα σε λίγη ώρα θα κρατούσα στα χέρια τη κορούλα μου. Ημουν έτοιμη και ένιωθα απολυτα δυνατη και ενθουσιασμένη να βιώσω τον τοκετό μου. Αντέχω τον πόνο δεν ήθελα να κάνω επισκληρίδιο.
Εγω δε θα προσπεράσω, όπως οι άλλες κοπελες που διηγούνται την ιστορία τους, την «κλασική προετοιμασια». Μου βάλαν ένα υποθετο και μου λενε «Πηγαινε στην τουαλετα διπλα και ξαναελα«. Εξω απο την τουαλετα πηγαινοερχόταν οι αντρες απο τις αλλες κοπελες γιατροι και αλλοι. Διστασα λιγο και μου λενε «Αντε κοπελα μου μονο εσυ θα γίνεις μανα; Ολες γεννησαμε»
Να σημειώσω ότι ήταν ιδιωτική κλινική από τις καλύτερες που την χρυσοπλήρωνα.
Η ψυχολογία μου έπεσε λιγο και εκνευρίστηκα που αφήνω καποιους να χαλάν την ομορφότερη μερα της ζωης μου. Δεν έδωσα σημασια.. Ξαπλώνω, έρχεται μια νοσοκόμα να μου βάλει ορό. Αφου με τρύπησε αγαρμπα 3-4 φορές γυρνάω και βλέπω το χέρι μου και το πάτωμα γεμάτο αίματα. Μου λέει «Μισο λεπτο να φέρω σφουγγαρίστρα..» Αποφασίζω ότι ουτε αυτο θα με πτοήσει. Σε λίγο θα γεννούσα. Αρχιζαν σιγα σιγα οι πόνοι.
Ερχεται ο αναισθησιολόγος μεσα στην ευγένια να μου συστηθει. Φεύγει. Ερχεται η προισταμένη να με εξετάσει. Ζητάω να κλείσουν την ορθανοιχτη πορτα που απεξω στεκόντουσαν οι αντρες των γυναικών. Με θεώρησαν υπερβολικη.. Η προισταμένη χωρις να μου μιλησει χώνει το χέρι της με δύναμη όσο πιο βαθεια. Αρχισε να σπρώχνει με πολλή δυναμη. Βγάζω μια κραυγή. Δε μιλαει, φεύγει. Ο άντρας μου διπλα μου.
Ερχεται ο γιατρός μου. Με εξετάζει.
«Διαστολή 2» λεει. «Εχουμε καιρο με σενα παω να ξεγεννήσω την δίπλα..«
Οι πόνοι γίνονται όλο και πιο δυνατοι. Κάνω τις αναπνοες που εμαθα (βοηθάνε). Ερχεται ο ευγενικος αναισθιολόγος. Ηρθα να κάνουμε την επισκληρίδιο μου λεει.
Λεω δε θέλω να κανω ακομη αντεχω.
Γιατι να πονας; μου λεει.
Εν τω μεταξυ οι πονοι γίνονται πιο δυνατοι και δε μπορω να ανοιξω κουβέντα. Παρεξηγημένος (?) ζητάει εξηγήσεις γιατι δε θέλω να κανω επισκληρίδιο. Γιατι ετσι λεω. Φευγει.
Ερχεται η προισταμενη «γιατι» μου λεει «δε θελεις να κανεις επισκληριδιο;«
Με πιανουν τα κλαματα. Ηθελα απλα την ηρεμια μου. Ο αντρας μου αρχισε να τους μιλαει αντι για μενα.
Ερχεται ο γιατρος μου.
«Τι γινεται εδω;«
«Δε θελει να κανει επισκληριδιο» του λενε.
Δεν καταλαβαινα τιποτα. Ηθελα να χαρω τον τοκετο μου και αυτοι μαζεμενοι απο πανω μου να μου ζηταν τον λογο και να με πιεζουν να κανω!!! Δε μπορω να μιλησω. Ο αντρας μου (ευτυχως) μου λεει φωναχτα ώστε να τον ακουσουν «Αγαπη μου, ότι θελεις εσυ θα κανεις. ΤΟΣΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ«
Σταματανε και φευγουν ολοι. Μενω μονη μου. Νιώθω να ανοιγει η λεκάνη μου και να κατεβαίνει το μωρο. Ωραια σκεφτομαι προχωραμε.
Μπαινει παλι ο γιατρος μου…
«Παει και η αλλη, ακομα εσυ και αλλη μια» μου λεει.
Με εξεταζει.
«Κατεβηκε ε;«
Μου απανταει «ΟΧΙ«
«Μα το ενιωσα«
«Αποκλειεται» απανταει.
«Τι διαστολη γιατρε;«
«4» απανταει ξερα και φευγει.
Ερχεται μετα απο λιγη ωρα.
«Τελειωσα με όλες» μου λεει «θα σου σπασω τα νερα για να γεννησεις«.
Μου τα σπαει. Φευγει. Ερχεται σε 10 λεπτα αυτη τη φορα με τη προισταμενη και 2 μαιες.
«Για να δουμε» λεει.
Με εξεταζει. Κοιτιεται με την προισταμενη. Φωναζει τον αντρα μου μεσα
«Κοιτα» του λεει «το μωρο εκανε κακα… Πρεπει να κανουμε καισαρικη«
Σε μενα λες και δεν υπηρχα δεν ειπε τιποτα! Τρομάζω. Χαλαρος και κανοντας αστεια με τις νοσοκομες λεει «Ετοιμαστε το χειρουργειο«
Απο εκεινη τη στιγμη και επειτα χωρις να μου απευθυνει κανεις τον λογο, χωρις να μπει στο κοπο να μου εξηγησει κανεις τιποτα και συνεχιζοντας μεταξυ τους προκλητικα να μιλουν για ταινιες και ρουχα, βρεθηκα τρομοκρατημενη και αναισθητη στο κρεβατι του χειρουργειου.
Γεννησα το κοριτσακι μου στις 12μιση.
Και οι 5 γυναικες εκεινο το πρωι γεννησαμε με καισαρικη μεσα σε 4 ωρες.
Στις 2μιση ο γιατρος εκεινη τη μερα ανοιγε το ιατρειο του και ειχε ραντεβου
Το μωρο μου δεν εκανε κακα αλλα ο γιατρος εκμεταλευτηκε την ιστορια μου και τον φοβο μου ωστε να μη μπορεσω να αντιδρασω.
Αυτο που εδειξε στον αντρα μου ήταν απλα το ΜΠΕΤΑΝΤΙΝ!
Αργότερα αφου εψαξα βρηκα αρκετες άλλες γυναικες που είχαν τον ίδιο γιατρο. ΟΛΕΣ τους είχαν γεννησει με καισαρικη….
Οι επομενες μερες ηταν τραγικες. Οι νοσοκομες μπαινοβγαιναν ότι ωρα και μου καναν ενεσεις αδιαφορώντας φυσικα για την ψυχολογια μου που ηταν στο πατωμα. Ο γιατρος ερχοταν και μου πατουσε την κοιλια και εδειχνε στον αντρα μου την τομη μου και ελεγε «Είδες δεν εκανα πολυ καλη δουλεια;«
Ενιωθα ότι με είχαν ΒΙΑΣΕΙ. Ειχαν βιάσει την γυανικεια μου φυση, τα κοριτσιστικα όνειρα μου, την μοναδικη πρωτη επαφη με την κορη μου που 9 μηνες καθημερινα ονειρευομουν. Εκεινες τις μερες ορκιζόμουν ότι δε θα ξαναγεννησω (γιατι πιστευα ότι πρεπει και το 2ο παιδι να το γεννησω με καισαρικη)
Για το θηλασμό και τη σχεση του με τη κλινικη δε θα μιλησω, θα πω μονο ότι ο γιατρος μου μου προτεινε να παρω χαπι για να κοπει το γαλα, αντι να μου φερουν το παιδι να το θηλαζω συχνα ώστε να μη πετρώσει το στήθος. Φυσικα δε το κανα.
Αφου ξεπερασα ολο αυτο το σοκ μετα απο μηνες (ποτε τελειως), αρχισα να ψαχνω και να ενημερωνομαι. Λυπαμαι που δεν ήμουν ενημερωμένη πιο πριν αλλα εστω και τωρα δηλώνω:
Το δευτερο παιδι μου θα το γεννησω φυσιολογικά! Γιατι; Γιατί το θέλω. Το ζητάει με όλη τη ψυχή της η ΒΙΑΣΜΕΝΗ γυναικεία μου υπόσταση.
Υ.Γ. Την κόρη μου την λατρεψα απο τη πρωτη στιγμη που την είδα.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
γεννησα ακριβως στις σαραντα εβδομαδες σε δημοσιο νοσοκομειο με προκληση.εχω γραψει και εγω την ιστορια μου.η μικρη ειχε κανει κακα αλλα ο γυναικολογος μου με αφησε να γεννησω φυσιολογικα με εντονη παρακολουθηση εννοειτε!του ειχα πει οτι θελω να γεννησω φυσιολογικα και ηταν και μεγαλο το παιδι 4 κιλα!θελω να πω οτι και να τα κανει το παιδι δεν νομιζω οτι υπαρχει τοσο μεγαλο προβλημα!εμενα μια χαρα γεννηθηκε δοξα το Θεο!!!!
Η αναίτια πρόκληση είναι από τις κυριότερες αιτίες που οδηγούν σε καισαρική... βέβαια ο γιατρός σου εκεί θα σε πήγαινε με μαθηματική ακρίβεια... μπράβο για το άρθρο σου, και να νιώθεις περήφανη που τα μητρικά σου ένστικτα σε οδήγησαν ακόμη και κατόπιν να ενημερωθείς και να αλλάξεις τρόπο σκέψης, γιατί οι περισσότερες σε αντίστοιχες περιπτώσεις υποστηρίζουν με σθένος το γιατρό τους και πείθουν τον εαυτό τους οτι όλες τους ήταν ¨σπάνια κ επικίνδυνη περίπτωση που χωρίς την παρέμβαση του γιατρού θα είχε αποβεί μοιραία για το μωρό και για αυτές!!!!!¨ έχω βαρεθεί να το διαβάζω αυτό! πιστεύω πώς η επιτυχημένη σου vbac θα σου ξεθωριάσει (αν δε σου σβήσει) τις άσχημες αναμνήσεις σου :-)
εμενα και τα τρια μου παιδακια εκαναν κακακια πριν γεννηθουν. παρολα αυτα γεννησα και στα τρια φυσιοογικα...δεν καταλαβαινω ορισμενους γιατρους που παιρνουν τετοιες αποφασεις "εν ψυχρω" ,χωρις να μπορουν να μπουν, εστω και λιγο ,στην ψυχολογια της μέλλουσας μαμας!
Πραγματικά σοκαριστική η ιστορία σου...ελπίζω μετα απο ολα αυτα να αλλαξες γιατρο... Πιστευω οτι καθε γυναικα πρεπει να εχει επιλογη στον τροπο που θα γεννησει, οποιος και αν εινσι αυτος και επιτελους να παψουν να μας αντιμετωπιζουν σαν ενα κομματι κρεας!! Κοριυσια ενημερωθειτε!! Οσο για το φοβο, μην ακουτε και επηρεαζεστε απο κανεναν!! Καθε γεννα ειναι εντελως μα.εντελως διαφορετικη απο την αλλη!!
SINXARITIRIA giatin dimosiefsi aftou tou arthrou!efxome to deftero pedaki sou na erthei me fisiologiko tropo.EFTIXOS oloi oi giatroi den eine emporoi kai o dikos mou einai i apodiksi.To proto moy agoraki to genisa meta apo 16 ores odinon xoris episkliridio kai farmakeftiki parembasi to deftero agoraki mou to genisa mesa se pisina molis se 3 ores episis xoris episkliridio.PISTEVO POS META TIN DIMOSIEFSI TOY ARTHROY SOY oses ginekies to diabasoun tha einai pio ipopsiasmenes kai prosektikes stin epilogi epistimona- anthropou pou tha tis boithisei na feroun ston kosmo to moraki tous!!!MILISTE ANIXTA STIS FILES SAS STIS SINADELFOYS SAS STIS GINEKIES GIRO SAS GIA NA STAMATISOYN OI EMPOROI NA BGAZOUN XRIMATA KAI NA PARISTANOYN TOYS GIATROYS!!!!!
Θα πω μόνο το εξής...Την προηγούμενη εβδομάδα που συνόδευσα την αδερφή μου στον γυκαικολόγο της, η μαία/γραμματέας του μας είπε πάνω στην συζήτηση ότι την επομένη (Παρασκευή) θα είχαν πολύ δουλειά, 40 καισαρικές (!!!!!!!!!!!!!) λόγω 3ημέρου... Κατανοώ απόλυτα το ότι κάποιες γυναίκες δεν θέλουν να γεννήσουν φυσιολογικά. Έχουν τους λόγους τους, όπως τους είχα κι εγώ και όσες θέλουν να γεννήσουν με φυσιολογικό τοκετό.Απλά έχει γίνει πλέον βιομηχανία το όλο θέμα και πιστεύω σε πολλές πριπτώσεις οι γιατροί πατάνε πάνω στην αδυναμία της μητέρας να έχει τον απόλυτο έλεγχο του σώματός της και καμία δυνατότητα να ελέγχει αν όσα της λένε αληθεύουν, οπότε δεν διακινδυνεύει καμία την υγεία του μωρού της. Απλά θυμόμαστε πως η λογική της καισαρικής είναι να σώσει την ζωή είτε της μητέρας είτε του παιδιού...
Είναι σοκαριστική η ιστορία σου! Ευτυχώς υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις γιατρών που υποστηρίζουν πολύ τον φυσιολογικό τοκετό. Εγώ γέννησα 40 εβδομάδων και 1 μέρα με πρόκληση τοκετού σε ιδιωτικό μαιευτήριο. Ο γιατρός ήταν δίπλα μου 17 ολόκληρες ώρες,όσο χρειάστηκε για να έχω πλήρη διαστολή και να κατέβει το παιδί. Έφυγε ελάχιστα από κοντά μου όλες αυτές τις ώρες. Και τα τελευταία λεπτά, παρόλο που η μικρή δεν είχε τη σωστή θέση, για να γεννηθεί, δεν το έβαλε κάτω. Χρησιμοποίησε βεντούζα και τελικά κατάφερα να γεννήσω φυσιολογικά παρά τη δυσκολία της περίπτωσης.
ελπίζω η ιστορία σου να διαβαστεί απο μελλουσες μανούλες και να κινησει υποψιες... καλύτερα να παρεξηγηθει ο γιατρος παρα να γινει καισαρικη χωρις λόγο... παντως εγω και στις 2 καισαρικες που εκανα δεν πηρα αντιβιωση και θηλασα κανονικοτατα απο την πρωτη στιγμη...μονο κατι αντιπηκτικες στην κοιλια βαρουσα....με το καλο το 2ο!
Όντως είναι πολύ άσχημο αυτό που πέρασες..όμως είμαι σίγουρη πως μόλις είδες το κόριτσάκι σου θα πήρες τη δύναμη να το ξεχάσεις σιγά σιγά..όλα είναι μέσα στη ζωή..!το πρώτο μου παιδί το γέννησα φυσιολογικά μ έναν υπέροχο γιατρό -Ανθρωπο σε ιδιωτικό μαιυετ. άψογο σε όλα..πανέμορφη ιστορία..το δεύτερο το γέννησα σε δήμόσιο νοσ. με καισαρική.μπήκα για πρόκληση τοκετού στη 39 εβδομάδα λόγω προγεννητικής διάτασης νεφρών(τελικά ευτυχώς όλα καλά μ αυτό) και μπάινω ημέρα Κυριακή και αρχίζει η πρόκληση,εγώ πονάω πονάω πονάω εχει φτάσει Τρίτη και πια δεν αντέχω άλλο ,κλαίγοντας και υποφέροντας παρακαλάω για καισαρκή..η γιατρός μου επέμενε να κάνω υπομονή κλπ,το παιδί όμως δεν καθότανε στη λεκάνη μου..μόλις έφευγε ο πόνος ξαναγύριζε πάνω,δε μπορούσα να γεννήσω με τίποτα ,το καταλάβαινα και επέμενα κλαίγοντας πια για καισαρική..κι αφού με εξέτασαν κι όλοι οι γιατροί συμφώνησαν ..το χειρουργείο ένα δράμα,εγώ τσίτσιδη στο πάγκο να φοψώ απ το κρύο και να σφαδάζω και είκοσι άτομα γύρω μου να χαχανίζουνε και να λένε ένα κάρω αηδίες,μέχρι που τους έβαλα τις φωνές ,ούτε εγώ δε θυμάμαι τι τους είπα πάντως σε 5 λεπτά με τακτοποιήσανε..μόλις με ετοιμάσανε σε 3 λεπτά είχα τον δεύτερο μου γιο στην αγκαλιά μου,και ξέρετε τι μου είπε η γιατρός μου ..??ότι είχα δίκιο που επέμενα για καισαρική γιατί το παιδί ήταν λουροδεμένο..γι αυτό και κάθε φορά γύριζε πάνω,τον τραβούσε ο λώρος!!η καισαρική είναι ότι χειρότερο έχω ζήσει από θέμα χειρισμού της γυναικείας μου υπόστασης κλπ,χώρια τους μετάγεννητικούς πόνους που υπέφερα και δεν μπορούσα να σηκώσω τον μικρό μου..όμως χαλάλι του..!!χαλάλι του κι οι πόνοι μου χαλάλι..!να ναι καλά τα παιδιά όλου του κόσμου !
Αχ ποσο μα ποσο σε καταλαβαινω!εζησα ακριβως το ιδιο εξοργιστικα απαραδεκτο τοκετο με μια ακομη τεραστια λεπτομερεια να με συνοδευει ως τωρα!ο μαιευτηρας μου ''ΞΕΧΑΣΕ''μια χειρουργικη γαζα μεσα στην κοιλια μου με αποτελεσμα να παθω συψεμια,να καταστραφει η ουροδοχος κυστη μου και να χειρουργηθω παμπολλες φορες για να διορθωρθωσω το τραγικο εκεινο λαθος του!Ομολογω παντως πως δεν ειναι ολοι οι γιατροι το ιδιο!στην πορεια προς την ιαση μου ειχα την χαρα να γνωρισω αξιολογους και αξιεπαινους γυναικολογους,μα πανω απο ολα ανθρωπους!!δοξα τον Θεο χαρη σ αυτους κραταω στην αγκαλια μου τις δυο υπεροχες κορουλες μου κι εγω μετα την ατελειωτη περιπετεια μου αρχιζω να νιωθω καλα!
Αποφεύγω τα σχόλια αλλά εδώ δεν αντέχω να μη σου πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για τη στάση ζωής που έχεις απέναντι στο φυσιολογικό! Να χαίρεσαι την κούκλα σου και δε θα σου πω "ξέχνα τα"! Όχι! Θα σου πω να τα θυμάσαι, έτσι ακριβώς όπως έγιναν! Στο μέλλον εύχομαι να έχεις ένα επιτυχημένο vbac (είμαι προς αναζήτηση γιατρού και εγώ η ίδια) και να χαίρεσαι την οικογένειά σου.
εγώ εχω κάνει 2 καιραρικές και πρώτα ο Θεος τον Αύγουστο θα κανω την 3η... τις καιραρικές τις έκανα λόγω ζαχαρου κύησης. Πριν μερικές μερες μιλούσα με μια μαία και μου σύστησε γιατρό όπου αναλαμβάνει φυσιολογικό τοκετό μετα απο καισαρικη, διότι δεν αναλαμβάνουν όλοι. η μαία λέγεται Ελένη Σερπετίνη αν ενδιαφέρεται κάποια ας την κάνει φίλη στο fb θα σας βοηθήσει.
καλησπέρα. οταν γεννησα το γιο μου πριν απο 7 χρονια ειχα σπασμενα νερα απο τη Δευτερα το βραδυ χωρις καθολου διαστολη. τη Τριτη το πρωι βλεπω κι εγω μηκωνιο (τα κακακια του μωρου). ο γιατρος μου παρακολουθουσε το μωρο με καρδιοτοκογραφο και πηγα στις ωδινες κατα τις 7 το απογευμα. κατεληξα να γεννησω με φυσιολογικο τοκετο στις 5 τα ξημερωματα της Τεταρτης! απλα του εδωσαν αντιβιωση οσες μερες μειναμε στο μαιευτηριο. αν και ειχα διαβασει γι' αυτο κι εμενα αν μου ελεγε καισαρικη γιατι κινδυνευει το μωρο θα πηγαινα, γιατι απλα δεν το παιζεις εκεινη τη στιγμη και σ' αυτο πατανε. για την ιστορια 4 χρονια μετα εκανα καισαρικη στη κορη μου κι ενιωσα οπως κι εσυ. βεβαια ειχα πολυ ανεβασμενη πιεση κι ο γιατρος φοβοταν μη του μεινω στις εξωθησεις.
κορίτσια ευτυχώς για μένα δεν μπορώ να κατανοήσω αυτό που περάσατε..εγώ ήμουν πολύ τυχερή (που φτάσαμε να λέμε τύχη τα αυτονόητα!) ο γιατρός μου παρόλο που χωρίς ουσιαστικό λόγο μου έκανε πρόκληση ήταν μαζί μας (με εμένα+τον άντρα μου) σε όλη τη διάρκεια του τοκετού, στις ωθήσεις από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να φεύγει για να ξεγεννησει καμία άλλη, παραμόνο 2 φορές να "κάνει ένα τσιγάρο", όπου μας το έλεγε κ γελούσα πολύ κ για να δει κ να μιλήσει στους συγγενείς μου που περίμεναν με αγωνία απ' έξω. παρόλο που παιδευτήκαμε λιγάκι ούτε που πρότεινε την καισαρική (αν κ για να πω την αλήθεια ούτε πρόβλημα είχα να κάνω καισαρική ούτε την απέκλεια ως ενδεχόμενο). να σημειώσω πως δεν ήμουν κ ιδιαίτερα συνεργάσιμη καθώς δεν έσπρωχνα κ πολύ καλά δλδ περισσότερο σφιγγόμουν παρά έσπρωχνα. παρόλα αυτά με βοήθησαν πολύ κ οι μαίες (του νοσοκομείου) κ ο γιατρός. θεωρώ πως πρέπει να τσεκάρουμε το γιατρό μας χρόνια πριν φτάσουμε στο στάδιο της εγκυμοσύνης + γέννας, γι' αυτούς είναι ένα επάγγελμα, λίγοι το σκέφτονται λίγο παραπάνω κ ακόμα πιο λίγοι μας βλέπουν με κάποια ευαισθησία. πείστε τον εαυτό σας ότι η καισαρική ήταν για το καλό του μωρού σας κ αφήστε το πίσω..εξάλλου πια δεν έχει καμία σημασία, κρατάτε τα αγγελούδια σας αγκαλιά
Σε νιώθω 100%...Βιασμό ένιωσα κι εγώ στη γεννα του γιού μου...Σα δε ντρέπονταιόλοι αυτοί οι σιχαμένοι του κυκλώαματος, με την τρομοκρατία που σπέρνουν και την παντελή έλλειψη σεβασμού στη γυναίκα και το βρέφος... σΣτο βωμο του χρηματος όλα... Μια μοναδική και ιερή στιγμή τηε γυναίκας, την εξευτελίζουν και την ισοπεδώνονυ.... Σου ευχομαι να γεννήσεις με vbac το επόμενο παιδάκι σου όπως εγώ και να ξεπεράσεις το τραύμα που έζησες... ΝΑ χαίρεσαι την κορούλα σου.ΚΑι φυσικά την αγάπησες αμέσως- ετυσι ένιωσα κ ιεγώ για το γιο μου. ήμουν τόσο λυπημένη κι έξαλλη με όλα τα άλλα που αν δεν είχα το παιδί δίπλα μου συνεχεια θα τους το έκανα λαμπογυαλο το μαγαζάκι...
Γεια σου Ανδριάννα!!! μια απο τα ιδια!!! και εγω οπως τα λες και τα περιγράφεις τα εζησα ακριβως μονο που αντι για κακα εμενα "επεσαν οι παλμοι". και αυτο που οι γιατροι περιφανευονται για την καλη τομη τους ειναι τρομερο. και ολα τα φαρμακα που σου δινουν μετα αντιβιωσεις και παυσιπονα για το χειρουργειο. εμενα μου προτεινε λογω των φαρμακων να μη θηλασω και μετα οταν ειπα αποκλειεται μου ειπε εννοειται οτι θα δεινεις και ξενο γαλα αλλιως ετοιμασου για ικτερο. τελος παντων ειμαστε πολλες ειμαστε βιασμενες οπως λες και δυστυχως ακομα ειμαστε στο περιθώριο. μολις ειπα στον κσινουριο μου γιατρο για φυσιολογικο μετα απο καισαρικη μου μιλησε για τη... νεα μοδα!!!!!! νεα μοδα ειναι οι καισαρικες που μας κανετε!!
διάβασα την ιστορία σου και φρίκαρα!! ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ????? δεν πάμε καθόλου καλά και γενικότερα η όλη κατάσταση με τις καισαρικές χωρίς λόγο έχει ξεφύγει λίγο.... να σκέφτεσαι οτι σε κάθε γέννα, είτε καισαρική, είτε φυσιολογική το αποτέλεσμα μετράει κι εσύ έχεις την κουκλίτσα σου στην αγκαλιά σου!!!! να σου ζήσει και να τη χαίρεσαι!!! σου ευχομαι μέσα από την καρδιά μου όταν πρώτα ο Θεός ξαναμείνεις έγκυος να γεννήσεις φυσιολογικότατα αφού το ήθελες και το θές τόσο πολύ και είμαι σίγουρη οτί θα τα καταφέρεις!!! (ελπίζω να άλλαξες γιατρό...)