Ο απαίσιος τοκετός μου!
Γνωριζομαστε με τον αντρα μου ηδη 5 χρονια και αποφασιζουμε να κανουμε ενα μωρακι. Με την πρωτη μας προσπαθεια μενω εγκυος, αλλα δεν το εχω καταλαβει… Πηγαινω στην γυναικολογο μου, κανω 2 υπερηχους και δεν φαινεται πουθενα κανενας σακος. Με διαβεβαιωνει για το οτι δεν υπαρχει εγυμοσυνη και μου επιβεβαιωνει οτι ειναι μια παλια κυστη που ειχα!!! Περιοδος ομως πουθενα! Μου δινει χαπια για να μου ερθει…. Τα παιρνω 10 μερες ομως παλι τιποτα!!! Ξανα επικοινωνω μαζι της, μου λεει ελα απο εδω! Με το που μου βαζει υπερηχο επανω στην κοιλια, ακουμε καρδια!!! Σοκ!!!
«Μα πηρα τα χαπια» της λεω και εκλαιγα με λυγμους «πως μπορω να ειμαι σιγουρη οτι δεν εκανα κακο στο μωρο μου;;«
Με διαβεβαιωνει ακομη μια φορα οτι ολα ειναι καλα. Αρχιζω να μην την εμπιστευομαι ιδιαιτερα. ομως δεν την αλλαζω σαν γιατρο και δεν ξερω το γιατι…
Περνανε 8 μηνες με κανονικες παρακολουθησεις και ολα πανε καλα δοξα το θεο. Πριν να κλεισω τον 8o μηνα με πιανουν συσπασεις δυνατες και παιρνω αλλα χαπια για να μην γεννησω κατοπιν συμβουλης γιατρου για να μην υπαρχει προβλημα στο μωρο!! Πλεον εχω κλεισει και τον 9ο και πρεπει να γεννησω… Την πιεζω γιατι δεν αντεχω αλλο, πονανε τα παντα πανω μου και δεν μπορω να κουνηθω αν και εχω παρει μονο 11 κιλα.
Επιτελους φτανει η μερα του τοκετου μου, 22/11/14 μπαινω με προκληση 12 το βραδυ και αρχιζει το μαρτυριο μου… Μεχρι το πρωι στις 6 αντεχω τους πονους απο τις συσπασεις, ομως με μηδεν διαστολη!!!! Ζηταω επισκληριδιο στις 8 το πρωι αφου δεν αντεχω πλεον να μπαινουν τα χερια και να σφαδαζω… Το μωρο αρχιζει να χανει παλμους και εγω τρελαινομαι!! Η γυναικολογος μου πουθενα, μονο οι μαιες να ερχονται και να με βλεπουν, να την ζηταω, αλλα ερχοταν οποτε ηθελε! Ο αντρας μου στο πλευρο μου ολες αυτες τις ωρες φυλακας αγγελος μου!!!! Αφου εχουν περασει 17 ωρες και μου εχουν σπασει τα νερα ποσες ωρες, ο μικρουλης μου εχει ερθει ολος αριστερα και με πιεζει το νεφρο… Κλαιω και τους φωναζω πως δεν αντεχω αλλο να με βαλουν καισαρικη!! Δεν το κανει η γιατρος μου γιατι θεωρει πως μπορω επειδη ειμαι μικρη!!!! Και αντεχω!!!!!
Ερχεται μια μαια και μου λεει «Ξεκιναμε εναν ανηφορο μαζι, οτι σου λεω θα κανεις, ενταξει; Θα γεννησουμε μαζι τωρα!«
Με κλαματα της απανταω ναι!!!!
Ερχονται μεσα στην αιθουσα τοκετου δεκα ατομα μαζι με τον αντρα μου εντεκα να με πατανε 4 στην κοιλια, 2 να μου κραταν τα ποδια και η μαια μου ξεκιναει τον τοκετο! Με τις τσιριδες μου με ακουει η γιατρος μου και τρεχει επιτελους!!!! Τελικα με ξεγενναει στις 6 η ωρα μετα απο μιση ωρα χωρις αλλες αντοχες… Μετα απο 18 ωρες μου δινουν το μωρο στην αγκαλια μου, αφου με εχουν κατασκισει και μου τον εχουν τραβηξει με βεντουζα και ουτε οταν αυτο επιασε μου τον ξεριζωσανε με τα χερια!!!! Αποτελεσμα, ενα μωρο 3750 και 55 ποντους ενω η υπεροχη γιατρος μου οριοταν πως ηταν 50 οντους και 3 κιλα!!! Μετα εκανε την απορημενη!!!
Με 20 ραμματα σηκωθηκα μετα απο 15 μερες απο το κρεβατι!!! Δυστυχως μου εμεινε σαν μια απαισια εμπειρια με ενα υπεροχο μωρακι αλλα δεν ξερω αν θα θελησω να το ξαναζησω!! Φυσικα και μαλωσα με την γιατρο μου και σιγουρα ειμαι στην αναζητηση νεου!! Πολυ σημαντικο να εχεις γιατρο με μυαλο και οχι σαν την δικια μου!!! Ενας γιατρος μπορει να σου καταστρεψει την πιο υπεροχη στιγμη και εμενα το καταφερε!!!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Συγνωμη αλλα ειναι δυνατον? Πατε χωρις καμια ενημερωση, χωρις να εχετε αναρωτηθει τιποτα ετσι σα προβατα στο σφαγειο και μετα να τα κειμενα για μαρτυρικους τοκετους και ποσο καλα θα ητανε μια καισαρικη για να μη ταλαιπωρηθουμε. Ε συγνωμη αλλα ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΑΝ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΟΤΕ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ να ρωτησεις και να μαθεις ενα δυο πραματα μολις αποφασισεις να κανεις ενα παιδι. Πιεζεις τη γιατρο να σου ξεκινησει το τοκετο και μετα τι περιμενεις ακριβως? Η μια παρεμβαση φερενει παντα την αλλη και οταν το μωρο δεν ειναι ετοιμο να γεννηθει τα πραματα ειναι ακομα πιο χρονοβορα και δυσκολα. Το ποτε θα γεννηθει το αποφασιζει το μωρο οχι εσυ. ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ γιατι να του το στερησεις? Επειδη κουραστηκες? Τι να πω, απο οσα διαβασζω εδω παντως δεν υπαρχει σωτηρια. Σε λιγο τα μωρα θα ξεχασουν πως να γεννιουνται, σε λιγο θα εχει περασει στο συλλογικο DNA του ανθρωπου οτι δε μπορει να γεννηθει μονος του. Τι να πω... Ενημερωση ρε κοριτσια. Ενημερωση και ψαξιμο.
Ε ναι ακριβως
εχω περασει και εγω τα χειροτερα,,σε καταλαβαινω απολυτα,με εναν γιατρο να μην μπορει να με ραψει στην τομη της καισαρικης.
Ειμαι και εγω μια μαμα 3 παιδιων 11, 8 ετων και 6 μηνων. Δεν θα ελεγα οτι ταλαιπωρηθηκα ιδιαιτερα στις γεννες μου ιδιαιτερα με την 3η (εχω κανει 3 καισαρικες) αλκα η 2η και 3η εγκυμοσυνη ηταν δυσκολες, ειδικα η 3η. Στην 3η εγκυμοσυνη μου ειχα αλλο γυναικολογο, πολυ ιδιαιτερος ανθρωπος και γιατρος. Δεν ξερω αν τα ειχα καταφερει να κανω ενα υγιεστατο κοριτσακι οπως αυτο που εκανα. Πιστευω οτι οτιδηποτε και αν τραβαμε στις εγκυμισυνες - γεννες μας το απιτελεσμα μετραει. Να εχουμε γερα παιδια. Μην το σκεφτεσαι λοιπον καθε εγκυμοσυνη ειναι διαφιρετικη. Βρες ομως αλλο γυναικολογο. Να χαιρεσαι το μωρακι σου!!!!!
Ανατριχιασα!Είναι σαν να πέρασε κινηματογραφικα από μπροστά μου ο πρώτος τοκετός μου.Περασα ακριβώς μα ακριβώς τα ιδια!Με πρόκληση να μη κατεβαινει το μωρο κι εμένα οι δυνάμεις να με εγκαταλειπουν.Και στο τέλος ....εμβρυουλκο λόγω αλλοίωσης των παλμών του μωρου!Φυσικά χωρίς επισκληρηδιο!Εφιάλτης χωρίς υπερβολη!Όμως ήρθε η δεύτερη εγκυμοσύνη με έναν υπέροχο τοκετό με επισκληρηδιο αυτή τη φορα που θα μου μείνει αξεχαστος!Να σημειώσω εδώ πως αν και ήμουν υπέρ των δημοσίων νοσοκομείων μετά την εμπειρία που είχα αναθεώρησα.Δε φτάνει ο πόνος και η ταλαιπωρία σου, γίνεσαι και πειραματόζωο για τους εκπαιδευομενους.Ολες οι βάρδιες περάσανε από πάνω μου όσες ώρες πάλευα να φέρω στον κόσμο το μωρό μου.
Κ γω ειχα 3ημερο(!!!)τρισαθλιο τοκετό κ μαλιστα το μωρο μου ζει απο θαύμα αφου χρειαστηκε ανανηψη κ μενν γιατι ο γιατρος μου ηταν υπερμαχος του φυσιολογικου...1 μηνα στο κρεββατι απο τους πονους.με σηκωνε ο αντρας μου στα χερια για να παω στο μπανιο..!το 2ο το εκανα με καισαρικη απο επιλογή μου!πραγματικα το ευχαριστηθηκα!δεν πονεσα ουτε ενα λεπτο,δεν πηρα ουτε ενα παυσιπονο κ την ιδια μερα τ απόγευμα περπατουσα κανονικα μονη μου!
είμαι σίγουρη πως θα το ξεχάσεις. και εγώ γέννησα με εμβρυουλκό ακόμη χειρότερο απο την βεντούζα. τώρα είμαι έγκυος στο δεύτερο, φοβάμαι λίγο αλλά ελπίζω να μην χρειαστεί παρέμβαση. η αλήθεια είναι ότι για πολύ καιρό έλεγα πως δεν θα κανω άλλο. αλλά τα ξεχνάς όλα. είναι η φύση έτσι.
Μου θυμισες την πρωτη μου γεννα στις 17/3/2012..... 15 ωρες ταλαιπωριας...και στο τελος βεβαια μου το πηραν με καισαρικη....μια εμπειρια που δεν προκειτε να ξεχασω...!Εμπαινα στο χειρουργειο σαν "προβατο σε σφαγη"... Ειχα παθει πανικο...Σε καταλαβαινω απολυτα..!!! Ομως ευτυχως ο θεος εφερε στο "δρομο" μου εναν καταπληκτικο γιατρο,μα πανω απ'ολα εναν ΑΝΘΡΩΠΟ!!! Η δευτερη γεννα μου ηταν στις 22/3/2014 και αν και καισαρικη ηταν οτι καλυτερο εχω ζησει!!!!!!!! Δεν ξερω αν θα κανω κ τριτο παιδακι!!....αλλα γιατρο δεν αλλαζω με τιποτα!!!!!!!!!
Πολύ κακώς που πίεσες τη γιατρό για να γεννήσεις! Αυτά έχει η πρόκληση, την επόμενη φορά να το σκεφτείς πιο ώριμα, το μωρό αποφασίζει ποτε θα γεννηθεί και όχι εσύ. Και φυσικά με άλλη γιατρό γιατι εσύ δεν ήξερες, αυτή όμως όφειλε να σε προειδοποιήσει που μπορεί να οδηγήσει μία πρόκληση...
Κ εγω ειχα πολυ δυσκολο τοκετο...18 ωρες κ μου το πηραν με βεντουζα γιατι ειχε σκαλωσει...στο τσακ γλιτωσα την καισαρική..ηταν δικη μου επιλογη βεβαια...δεν ηθελα με τιποτα καισαρικη κ ο γιατρος μου ειναι υπερ του Φ.Τ κ εφοσον δεν υπηρχε κινδυνος για το μωρο το παλεψαμε ετσι... το χειρουργειο βεβαια σε ετοιμοτητα... Ο γιατρος μου το ακριβως αντιθετο απτην δικια σου... δεν το περιμενα γιατι πρωτη φορα τον γνωρισα οταν πηγαμε να μας επιβεβαιωσει την εγκυμοσύνη..εξαιρετικος γιατρος μα πανω απολα ανθρωπος!! δεν εφυγε λεπτο απο διπλα μου στις 18 ωρες...ηταν εκει με την μαια του διπλα μου... μου κρατουσε το χερι κ με χαιδευε στον ωμο οταν πονουσα κ μου εδινε κουραγιο..καταπληκτικος... αφου λεω, εξ αιτιας του θα γεννουσα αλλες 10 φορες!! Αλλαξε γιατρο!! Ειναι δυσκολο γιατι ηταν μια τραυματικη εμπειρία για σενα αλλα με το χρονο σιγα σιγα θα το ξεπερασεις κ αμα βρεις κ τον καταλληλο για σενα γιατρο...ολα θα ειναι μια χαρα!!! Να χαιρεσαι το μωρακι σου!!!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!!!!!! Είχα κι εγώ έναν πολύ άσχημο τοκετό! Για δυο χρόνια απο φόβο δεν πηγαινα σε γυναικολόγο και έβλεπα εφιάλτες ότι ξανάπερναω τα ίδια!!!!! Τελικά αποφάσισα να το αφήσω πίσω, βρήκα άλλο γιατρό και ο δεύτερος τοκετός ήταν αυτός που ήθελα και απάλυνε τις πληγές του πρώτου! Μη βασανίζεσαι άδικα άλλαξε γιατρό και να δεις που την επόμενη φορά όλα θα πάνε πολύ καλύτερα!!!! Να χαίρεσαι το μπουμπουκάκι σου!!!