Η χαρά της κλωτσιάς!
Τώρα που το ζω για δεύτερη φορά, είμαι πια σίγουρη: δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από αυτό της «κλωτσιάς»! Να νιώθεις το μωρό σου να κινείται μέσα σου! Σαν γαργαλητό τον πρώτο καιρό, σαν κλωτσίτσες αργότερα, σαν… εξωγήινο χταπόδι που απλώνει μέσα στο σώμα σου τα πλοκάμια του προς το τέλος.
Είναι αυτό το αίσθημα της ανακούφισης που σε γεμίζει… Ουφ, κλωτσάει! Είναι καλά!
Μέσα στη μέρα δεν νιώθω τον μικρό πολύ συχνά, αλλά τα βράδια, όταν πια η Αθηνά κοιμάται και εγώ χαλαρώνω και μπορώ να εστιάσω στην κοιλιά, του δίνει και καταλαβαίνει…
Στις φάσεις που «κοιμάται» βέβαια, παθαίνω ένα ψιλοσοκ (τα ίδια πάθαινα και στην Αθηνά), όμως αργά ή γρήγορα μου ρίχνει μια κλωτσιά και έρχομαι στα ίσα μου…
Είναι πολύ σημαντικό για μια έγκυο να παρακολουθεί τις κινήσεις του μωρού της. Ειδικά μετά την 28η εβδομάδα, όταν οι κινήσεις είναι πια πολύ ξεκάθαρες, καλό θα ήταν να αφιερώνει 1-2 ώρες την ημέρα για να μετράει τις «κλωτσιές» του. 10 κλωτσιές σε διάστημα 1-2 ωρών δείχνουν ότι όλα είναι καλά! Θα μου πείτε, πού τέτοια πολυτέλεια; Να κάθεσαι 2 ώρες να μετράς χτυπήματα; Ναι, είναι δύσκολο στην πράξη, αλλά τουλάχιστον ας γίνεται συχνά πυκνά, την ώρα πριν τον ύπνο (άλλωστε το βράδυ τα περισσότερα μωρά είναι σούπερ δραστήρια, χεχε) Και αν νιώθετε ότι δεν ακούσατε αρκετά το μωρό, μην διστάζετε να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας!
Η χαρά της κλωτσιάς λοιπόν! Σ’ αυτή την εγκυμοσύνη είμαι 395506 φορές πιο αγχωμένη απ’ ότι στην πρώτη, οπότε… κλώτσα, παιδί μου, κλώτσα! Κλώτσα και ας πονάω αύριο μεθαύριο! Εγώ θα το ευχαριστιέμαι!
Y.Γ. Για αρκετό καιρό μετά τη γέννηση της κόρης μου, ένιωθα κάτι να με… κλωτσάει μέσα στην κοιλιά… Ανάμνηση της εγκυμοσύνης!
Να και μερικά πολύ ζωηρά «χταποδάκια»:
αχουυυ!!!! με κανατε να κλαψω παλι! οχι απο λυπη, οχι!! αλλα να....τραβαγα και εγω πολλα βιντεακια τη κοιλια μου καθως μεγαλωνε και ειδικα οταν αρχισαν οι εντονες κλοτσιες και κινησεις του μωρου. ωσπου μια μερα μετα απο μηνες, χαλασε ο σκληρος δισκος οπου τα ειχα αποθηκευσει!!! οτι μου εμεινε στη μνημη μου πια.
Ώστε ο Αρχέλαος θα γίνει ποδοσφαιριστής!!!! Άντε μπεμπάκι κλώτσα τη μανούλα να χαίρεται!!! φιλάκιααααα
Τι ευχάριστα κι αισιόδοξα που γράφεις πάντα, Ολίβια! Και πόσο δίκιο έχεις! Είναι μοναδική η αίσθηση της κλωτσιάς. Μ' αρέσει πολύ να "επικοινωνώ" με τον μπεμπούλη μου μ' αυτόν τον τρόπο (Αν και μερικές φορές τρώω μερικές τόόόσο δυνατές που νιώθω πως μου ... φωνάζει!)
Ti uperoxh ais8isi na se klwtsaei to mwraki sou!!!!Den tin allazw me tipota!!!
το καλύτερο στις επόμενες μετά την 1η εγκυμοσύνη είναι τα μεγαλύτερα αδερφάκια, που περιεργάζονται την κοιλούμπα, μιλούν στο έμβρυο, το πιάνουν και λένε "άντε, μαμά, πότε θα βγει το μωρό;"...αυτό δεν υπάρχει!!!!!! Με το καλό να μας έρθει ο Αρχέλαος, λοιπόν!!! ;-)
KALHMERA OLIBIA KAI SE OLES TIS MANOULES!!!TOSO AGXOS DEN 8A PEI TIPOTA!EGW EIMAI 21 BDOMADWN KAI PROS TA KSHMERWMATA POU KSYPNAW LOGW AYPNIAS H MIKROULA MOU TA DINEI OLA!ALLA STHN PRWTH EGKYMOSYNH KSERAME LIGOTERA KAI DEN AGXWNOMASTAN TOSO!KALH SYNEXEIA KAI NA EIMASTE KALA EMEIS KAI TA MPOMPIRAKIA MAS!!!!
Αχ ποσο δικιο εχεις!!!Νομιζω πως οταν γεννησω θα μου λειψει πολυ αυτο!!! Ειναι τοσο συγκλονιστικο και τοσο αναμεταξυ μαμας και μωρου αυτο το πραγμα που δεν συγκρινεται με τιποτα!!!
Ε ναι! Κάτι τέτοιες στιγμές με έκαναν να αισθάνομαι τυχερή και περήφανη που είμαι γυναίκα! Πως να το κάνουμε, κάποια πράγματα ένας άντρας δεν θα τα καταλάβει ποτέ !!! Εγώ επειδή είχα πολύ καλές εγκυμοσύνες χωρίς προβλήματα, τις είχα καταευχαριστηθεί. Αφού όταν γέννησα, μετά μου έλειπε η εγκυμοσύνη. Στενοχωριώμουν που δεν ήμουν πια έγκυος !!!!!
ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλημέρα Ολίβια! Τι ωραία! Πολύ χαίρομαι για σένα!!! Εγώ αυτή την "ανάμνηση" της εγκυμοσύνης γίνεται να την έχω 3 χρόνια μετά ακόμα?>???? Όποτε νιώθω τα έντερα μου να κινούνται στην κοιλιά, νομίζω ότι κάτι έχω εκεί μέσα και για λίγο ξαναβιώνω εκείνο το συναίσθημα! Εγώ έτρωγα επίσης πολλές κλωτσιές από το παιδί μου...Βέβαια ποτέ δεν καθόμουν να τις παρακολουθήσω...Ούτε έζησα τα συναισθήματα των τελευταίων 2 μηνών καθώς γέννησα πρόωρα...Δεν έφτασα στο αμήν να πω αμάν άντε να τελειώνουμε γιατί δεν αντέχω άλλο...Το πιο γερό χτύπημα του γιου μου το ένιωσα καθώς καθόμουν στην καρέκλα του γραφείου μου στη δουλειά κάπου λίγο πριν γεννήσω. Ένιωσα σαν ένα γδούπο εσωτερικό και κόντεψα να πέσω από την καρέκλα ακολουθώντας την φόρα της κοιλιάς μου...Και δεν είμαι και καμιά μικροκαμωμένη, το αντίθετο μάλιστα...Ο μικρός μάλλον έκανε ολόκληρη τούμπα εκεί μέσα!!!Είχε και το χώρο ακόμα οπότε...Είναι αλήθεια ότι στην δεύτερη εγκυμοσύνη η κοιλιά φουσκώνει πιο γρήγορα και νιώθεις πιο γρήγορα τις κλωτσιές????
Η κοιλιά μου δεν φούσκωσε τόσο γρήγορα όσο μου έλεγαν, αλλά όταν αποφάσισε να φουσκώσει... πετάχτηκε πολύ, χεχε! Τις κλωτσιές πάνω κάτω στην ίδια βδομάδα τις ένιωσα!
Τελικά θα την νιώσω(αν βοηθήσει πρώτα ο Θεός) ξανά σύντομα αυτή την αίσθηση Ολιβιάκι!! Σήμερα ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος!!!!!!!!!! :) Το πιστεύεις σύμπτωση????Να σου γράψω τα πιο πάνω και μετά να συμβεί αυτό??? Φιλιά πολλά!!!