Ήμουν και εγώ… γαιδάρα!

Είμαι η μαμά Πίτσα και μένουμε στο Μαρούσι.. Όταν πριν από δύο χρόνια έμενα σε κεντρική περιοχή του Αμαρουσίου και δεν είχα ακόμα το αντράκι μας, αγανακτούσα κάθε φορά που δεν έβρισκα να παρκάρω ακριβώς έξω από την πόρτα του σπιτιού μας.

Νευρίαζα πάντα με τον γείτονα που είχε 2 αυτοκίνητα, με τον νεαρό που πάρκαρε τη μηχανή του έτσι ώστε να μην αφήνει χώρο για εμάς, ακόμα και με τον απέναντι που αντί να παρκάρει στο σπίτι του μπροστά πάρκαρε μπροστά στο δικό μας.

Και αρκετές φορές το αυτοκινητάκι μας βρισκόταν πάνω στο πεζοδρόμιο ακριβώς έξω από το σπίτι μας… Άνοιγα την πόρτα του αυτοκινήτου και έμπαινα στην πόρτα της αυλής μας.. Τόσο πολύ «κουρασμένη» ήμουν που έπρεπε οπωσδήποτε να παρκάρω όσο γινόταν πιο κοντά στην πόρτα μας.

Και ένα ωραίο πρωί βγήκα να πάρω το αυτοκίνητο και βρήκα σε όλα τα τζάμια του ένα αυτκόλλητο με έναν πολύ συμπαθητικό γάιδαρο..

«ΕΙΜΑΙ ΓΑΪΔΑΡΟΣ! ΠΑΡΚΑΡΩ ΟΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΩ»

Αυτό έγραφε το αυτοκόλλητο..! Και έγινα κόκκινη από τα νεύρα μου.. Ποιος γάιδαρος είχε κολλήσει αυτά τα αυτοκόλλητα στο αυτοκίνητο μου;

Και γιατί τα κόλλησε; Τι κακό έκανα πια; Δεν έβρισκα να παρκάρω σε απόσταση μισού μέτρου από το σπίτι μας και αποφάσισα να παρκάρω στο πεζοδρόμιο.. Τόσο κακό ήταν πια αυτό;

Σήμερα, 2 χρόνια μετά και με ένα απίστευτο μωράκι 9 μηνών στην αγκαλιά μου είμαι εδώ και κάνω με τη σειρά μου παραγγελία από τους streetpanthers.gr για αυτά τα αυτοκόλλητα..

Στο Μαρούσι που μένουμε είναι όλοι τους απαράδεκτοι.. Και όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι..

Ο δήμος έχει φτιάξει 3 δημοτικά parking αλλά μάλλον δεν είναι αρκετά. Σε πολλά πεζοδρόμια έχουν βγάλει τα κολονάκια και παρκάρουν άνετα πάνω τους. Εμείς απλά αναγκαζόμαστε να κατεβαίνουμε με το καρότσι στο δρόμο για να κάνουμε τη βόλτα μας..

Οι πεζόδρομοι είναι σαν να μην υπάρχουν. Οι οδηγοί όχι μόνο περνάνε από πεζόδρομους για να γλιτώσουν την κίνηση, αλλά αν κάνεις το λάθος και προχωράς στη μέση του πεζόδρομου σου κορνάρουν και σου κάνουν νόημα (στην καλύτερη των περιπτώσεων) να κάνεις στην άκρη. Μα καλά έχουν τρελαθεί όλοι τους;

Και εκεί που νευριάζω και τους στολίζω από μέσα μου με ότι κοσμητικό επίθετο ξέρω, μου μιλάει και η συνείδηση μου..

– Εεεεεε, με ποιο δικαίωμα μιλάς εσύ; Ήσουν και εσύ γαϊδάρα.. Πάρκαρες και εσύ όπου γούσταρες.. Πέρναγες και εσύ τις διαβάσεις πεζών χωρίς να αφήνεις την κυρία με το καροτσάκι να περάσει.. Και τι έγινε που έγινες μαμά;

Ναι, το παραδέχομαι, ήμουν και εγώ γαϊδάρα.. Όμως τώρα άλλαξα.. Ή καλύτερα προσπαθώ να αλλάξω..

Προσπαθώ όταν βγαίνω να κάνω τις δουλειές μου να πηγαίνω με τα πόδια ή με το τρένο και να μην χρησιμοποιώ πολύ το αυτοκίνητο.

Όταν είμαστε με το αυτοκίνητο σταματάω σε όλες τις διαβάσεις και αφήνω τις μανούλες να περάσουν όσο και αν κορνάρουν οι «πισινοί» μου.

Αν δεν βρίσκουμε χώρο να παρκάρουμε, κατεβαίνω εγώ για τις δουλειές μου και ο άντρας μου συνεχίζει να κάνει βόλτες με το αυτοκίνητο μέχρι να τελειώσω..

Δεν παρκάρω ποτέ σε θέσεις αναπήρων ή θέσεις για οικογένειες ακόμα και αν είμαστε και εμείς οικογένεια.

Βοηθάω μανούλες να κουβαλήσουν το καρότσι τους σε σταθμούς που το ασανσέρ δεν δουλεύει ΠΑΛΙ (Να πω εδώ ότι υπάρχουν απίστευτα πολλοί καλοί-ευγενικοί νεαροί που προσφέρονται να βοηθήσουν σε τέτοιες περιπτώσεις.)

Ας κάνουμε μια προσπάθεια όλοι να αλλάξουμε αυτό που είμαστε προς το καλύτερο.

Ας αφήσουμε επιτέλους όλα τα πεζοδρόμια ελεύθερα για τους πεζούς!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com