Ο μπαμπάς θα λείψει για κάποιους μήνες. Πώς να προετοιμάσω το γιο μου;
Ειμαι και εγω μαμα ενός πιτσιρικα 2 ετων. Ειναι ένα γλυκο και εξυπνο παιδι που ηρθε να συμπληρωσει την ευτυχια δυο ανθρωπων που αγαπιουνται πολύ.
Η οικογενεια μας θα δοκιμαστει τους επομενους μηνες και σε αυτό είναι που θελω τη συμβουλη και τη βοηθεια των αλλων μαμαδων.
Ο συζυγος μου, λογω δουλειας, θα χρειαστει να λειψει για καποιους μηνες. Μεσα στο διαστημα αυτό δεν θα υπαρχει η δυνατοτητα να βρεθουμε παρα μονο να μιλησουμε μεσω τηλεφωνου και υπολογιστη. Στην καθημερινη μας ζωη και λογω της φυσης της δουλειας και των δυο μας εχουμε την ευκαιρια να περναμε την ημερα μας ολοι μαζι. Επιπλεον ο αντρας μου είναι ενας πατερας που συμμετεχει εξισου στο μεγαλωμα και τη φροντιδα του παιδιου. Οποτε για το γιο μας η απουσια του μπαμπα θα είναι αισθητη. Η ηλικια του παιδιου είναι τετοια που ουτε να κατανοησει πληρως μπορει τους λογους που ο μπαμπας θα λειπει για τοσο μεγαλο διαστημα (γενικα ξερει ότι όταν λειπει ο μπαμπας είναι στη δουλεια) αλλα δεν είναι και τοσο μικρος ώστε να μην εχει αισθηση του χρονου και της παρατεταμενης απουσιας.
Γενικα είναι ένα παιδι με αντιληψη και συζητησιμο και προσπαθουμε να τον προετοιμασουμε με συζητηση για το τι θα γινει. Εχουμε σκοπο να ξεκινησουμε παιδικο σταθμο ώστε όταν φυγει ο μπαμπας να εχει ηδη την ρουτινα του, ένα νέο ενδιαφερον και ένα πιο γεματο προγραμμα (το καλοκαιρι και η θαλασσα θα βοηθησουν επισης σε αυτό).
Σε ένα μηνα περιπου ο αντρας μου θα φυγει και εχουμε ξεκινησει να μετραμε αντιστροφα. Δεν συζηταω καν το ποσο μου εχει στοιχισει ή πως νιωθει ο αντρας μου .Εγω σκεφτομαι ποσο τρομερα θα μου λειψει. Απο τη μια εχω τη συντροφια του παιδιου αλλα και ταυτοχρονα την ευθυνη να είναι καλα από ολες τις αποψεις. Ο αντρας μου από την άλλη νιωθει τοσο ανημπορος να μας φροντισει από τοση απόσταση συν ότι θα είναι τοσο μακρια τελειως μονος.
Γενικα όμως παρα τα οσα εχουμε στο μυαλο μας μας αγχωνει το πώς θα το παρει τελικα ο μικρος, ποιος είναι ο πιο σωστος τροπος να τον προετοιμασουμε κτλ.
Και εδώ ερχεστε εσεις μαμαδες. Αν εχει καποια κατι αναλογο περασει, καποιες ειδικες γνωσεις ή θετικη ενεργεια να μας στειλει, βοηθηστε.
Ευχαριστω εκ των προτερων.
Σας φιλω!
μαμα μ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Άνοιξες πολλή μεγάλη συζήτηση, αγαπητή "μαμά μ.". Λοιπόν, είμαι σύζυγος ναυτικού και μαμά μιάς κουκλίτσας 3 σχεδόν ετών. Είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένη, όσον αφορά τη δουλειά του άντρα μου και ήξερα ότι κάνοντας μαζί του οικογένεια, τα πράγματα ίσως να ήταν δύσκολα. Η αλήθεια είναι ότι εγώ έχω συνηθίσει να λείπει και να μου λείπει. Γι'αυτόν είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα και πραγματικά δεν ξέρω αν ποτέ συνηθίζεις σε έναν τέτοιο τρόπο ζωής. Όταν έφυγε πρώτη φορά μετά τη γέννα, η Δεσποινούλα ήταν 2,5 μηνών και όταν γύρισε είχε ήδη κλείσει τους 9! Παρότι προφανώς δεν τον γνώριζε, δεν μπορώ να πω ότι γκρίνιαξε ιδιαίτερα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ήταν σαν να μην είχε φύγει ποτέ. Όταν ξαναέφυγε, το παιδί ήταν 13 μηνών και γύρισε όταν ήταν 22 μηνών! Μόλις τον είδε, είπε "μπαμπά" και τον έπιασε απο το χέρι-όσο έλειπε, το παιδί έμαθε να μιλάει και να περπατάει-. Για πρώτη φορά έμεινε 8 μήνες έξω, γνώρισε το παιδί του και το χάρηκε. Τώρα ήδη λείπει 4 μήνες και θα λείψει άλλους τόσους. Στην αρχή ήταν δύσκολα για το παιδί, γιατί την κοίμιζε τα βράδια, έπαιζε μαζί της και γενικά όταν ένας ναυτικός είναι έξω έιναι διαθέσιμος όλο το 24ωρο. Βέβαια, στη δική μας περίπτωση, είναι ακόμα πιο περίεργα τα πράγματα, γιατί εγώ αρνούμαι να σταματήσω να δουλεύω, γιατί μου κάνει καλό στην ψυχολογία μου κυρίως. Με το Χρήστο μιλάμε 1-2 φορές στο δορυφορικό τηλέφωνο και σπάνια στο skype, οπότε τον βλέπει και το παιδί. Δυστυχώς, δεν μπορεί να έχει πάντα internet στο καράβι. Τέλος πάντων, θέλω να καταλήξω λέγοντας ο΄τι από εσένα εξαρτάται πώς θα το αντιμετωπίσει το παιδί. Πρέπει να του εξηγήσετε τι ακριβώς θα συμβεί στη ζωή σας και ότι ο μπαμπάς τον αγαπάει και ότι πάει να δουλέψει για να του φέρει δώρα. Τα παιδιά είναι πιο έξυπνα από όσο νομίζουμε και είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβει, ακόμα και σε αυτή την ηλικία. Τώρα πια, δεν λαχταρώ μόνη μου, την στιγμή που θα τον ξαναδώ μετά από τόσους μήνες, τώρα πια είμαστε δύο. Να θυμάσαι πως όταν περνάς καλά, περνάει και ο καιρός πιο γρήγορα και για σένα και για το παιδί σου. Για εκείνους που λείπουν, ο χρόνος, μέχρι να γυρίσουν, είναι απλά ατελείωτος!
Να λοιπόν ένα θέμα για το οποίο θα μπορούσα να μιλάω μέρες... Ο αγαπημένος μας μπαμπάκας είναι αναγκασμένος να λείπει 6 μήνες το χρόνο χωρίς δυνατότητα να μας επισκεφθεί ενδιάμεσα καθώς δουλεύει σε ένα από τα όμορφα νησιά των Κυκλάδων. Αυτό συμβαίνει φέτος για δεύτερη χρονιά. Η αλήθεια είναι ότι πέρυσι που ήταν η πρώτη φορά όλα φαινόταν σχετικά πιο εύκολα, ίσως γιατί δεν γνωρίζαμε τι θα αντιμετωπίσουμε. Φέτος τα πράγματα είναι πιο δύσκολα κυρίως για μένα. Στο αστεράκι μας, που είναι μοναχοπαίδι αγόρι 6 ετών πλέον, ανακοινώσαμε πέρυσι ότι ο μπαμπάς θα λείψει για λίγο διάστημα γιατί θα χρειαστεί να δουλέψει σε κάποιο νησί. Αυτό που δεν μπορούσε και δεν μπορεί και φέτος να καταλάβει είναι γιατί θα πρέπει να πάει εκεί εφόσον διατηρούμε δικό μας κατάστημα στην πόλη μας. Ο μπαμπάς έφυγε και μετά από 4 μήνες καταφέραμε να πάμε 1 εβδομάδα να τον συναντήσουμε. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη στιγμή της πρώτης συνάντησης ....συγκλονιστική!!!!! Φέτος δεν νομίζω να τα καταφέρουμε να πάμε διότι το κατάστημα μας δεν μπορεί να κλείσει ούτε 1 μέρα και επίσης δεν μπορούμε να αφήσουμε κάποιο υπάλληλο γιατί το είδος είναι αρκετά εξειδικευμένο. Τέλος πάντων για να τελειώνουμε... το αστεράκι μας πιστεύω πέρασε πολύ καλά και μόνο μαζί μου. Λόγο της έλλειψης του μπαμπάκα μας έκανα απίστευτα πράγματα ώστε να μην έχει το χρόνο να σκεφθεί. Παρόλο που κρατάω μόνη μου ένα κατάστημα το οποίο δεν μου αφήνει και πολύ ελεύθερο χρόνο, δεν μας έλειψε η θάλασσα, οι βόλτες, οι δραστηριότητες. Γίναμε αυτοκολητάκια - φιλαράκια. Τα παιδάκια νομίζω πως δεν έχουν ακριβή αίσθηση του χρόνου (μεγάλο +). Οι πρώτες μέρες θα είναι δύσκολες αλλά πολύ πιο γρήγορα από ότι φαντάζεσαι θα βρείτε τους ρυθμούς σας. Μην ανησυχείς για το γιόκα σου, για σένα θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Τα παιδιά ξεχνιούνται και προς Θεού μη κάνεις το λάθος να το πάρεις στο κρεββάτι σου με την δικαιολογία να έχεις παρέα (πίστεψέ με ήρθαν πολλές στιγμές που το ήθελα σαν τρελή, αλλά κατάφερνα να το καταπολεμήσω). Δεν θα χρυσώσω το χάπι, είναι πολύ δύσκολα .....αλλά εμείς οι γυναίκες κρύβουμε τεράστια αποθέματα δύναμης! Εύχομαι να μη χρειαστεί να ξαναφύγει ο μπαμπάς σας γιατί δεν μπορείς να φανταστείς πόσο αργά περνάει ο καιρός όταν είναι μακρυά και πόσο απίστευτα γρήγορα όταν είναι κοντά! Εγώ και το αστεράκι μου ζούμε για τη μέρα που θα συναντηθούμε και πάλι με το μπαμπά μας και θα του φωνάξει : "μπαμπαααααααααα...μπαμπάκααααααα..." Μάρθα
Σε καταλαβαινω απολυτα...το βιωνω τους τελευταιους 9 μηνες..ξερω ποσο δυσκολο ειναι και το μονο που μπορω να σου πω ειναι να κανεις υπομονη με ολα-κυριως με τον εαυτο σου που μπορει να μην πιστεψεις πως θα αντιδρασει!Δεν ειμαι γυναικα ναυτικου και ισως γι αυτο να μου επεσε βαρυτερα ακομη η απουσια..θελω να πω οτι ισως αν ηξερα απο την αρχη οτι ο αντρας μου θα ειχε αυτο το επαγγελμα να ημουν πιο συνειδητοποιημενη για το πως θα το αντιμετωπισω-χωρις βεβαια αυτο να ειναι απολυτο μιας και μονο αν ζησεις στο πετσι σου μια καταστασταση καταλαβαινεις τις πραγματικες διαστασεις..Τελοσπαντων,οταν ο συζυγος εφυγε η κορη μας ηταν 16 μηνων και τωρα που θα γυρισει θα κοντευει 26..ενδιαμεσα τον ειδαμε χριστουγεννα και Πασχα,πηγα κι εγω μονη εκει που βρισκεται μια φορα..αλλα η απουσια του μας βαρυνε ψυχολογικα.Η μικρη δεν καταλαβε πολλα κι αν καταλαβε δεν μπορουσαμε να το ψυλλιαστουμε απολυτα.Σιγουρα ομως θα οσυ πω οτι ποτε δεν τον ξεχασε,παντα απο τοτε μιλαγε για τον μπαμπα της κι ακομη τρελλαινεται οταν μιλανε στο τηλεφωνο ή στο skype και οταν ερχοταν να μας δει παντα τον αγκαλιαζε και θεωρουσε την παρουσια του δεδομενη στην καθημερινοτητα μας! Αυτο το διαστημα παντως και οι εμπειριες που αποκομισαμε μου εδειξαν περα απο τις πρακτικες δυσκολιες που πρεπει να ξεπεραστουν, ποση δυναμη χρειαζεται εκμερους μας να ειμαστε μανα και πατερας για το παιδι,να συντηρησουμε τον πατερα στην συνειδηση του παιδιου αλλα επισης μου ενισχυσαν ακομη περισσοτερο τον σεβασμο σε καθε μανα που μεγαλωνει μονη τα παιδια της για τον οποιοδηποτε λογο. Πολλα ειπα..δεν αναφερθηκα στην περιεργη ψυχολογια του μπαμπα βεβαια ο οποιος θα νιωθει απλα παρατηρητης στο μεγαλωμα του παιδιου του διοτι την θεωρω δεδομενη αλλα χωνεψε το οσο κι αν σου ειναι δυσκολο και θωρακισου με πολυ κουραγιο!
Περάσαμε κ εμείς από μια τέτοια φάση.... Η μικρή μας τότε ήταν 16 μηνών κ ο μπαμπάς μας έπρεπε να φύγει για 3 μήνες... Ετσι καμιά βδομάδα πριν φύγει, αρχίσαμε να της μιλάμε κ να της λέμε πως ο μπαμπάκας μας αγαπάει πολύ αλλά πρεπει να λείψει για λίγο λόγω της δουλειά τους και οτι θα του μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο κ στο skype κ ετσι το πήρε σχετικά ομαλά... Δυστυχώς τώρα που έπρεπε να φύγει για μια βδομάδα...κάναμε το μηραίο λάθος κ δεν της είπαμε τίποτα κ τώρα το πληρώνω....Ξυπνάει κ κοιμάται φωνάζοντάς τον συνέχεια όλη μέρα, πηγαίνει στην πορτα κ τον περιμένει!!!! Μπορεί τα ζουζούνια μας να μην μπορούν να μιλήσουν αλλά καταλαβαίνουν τα ΠΑΝΤΑ....Πιστεύω πως με λίγη συζήτηση κ αντιμετώπιση μεγάλου ανθρώπου γίνονται πιο συνεργάσιμα Ελπιζω να σε βοήθησα....
Agapith mou "μαμα μ" Eimai mia manoula kai gunaika nautikou!!!H mikrh mas einai pleon 19 mhnwn!!Opws katalaveneis, katalavenei ta panta!!O mpampas mas efuge perisi pou htan 6 mhnwn kai gurise otan htan 13!!Den xehase pote to mpampa ths!!!Olh mera milousame gi auton!!fwnaze sunexeia Mpampa kai ton anagnorize akoma kai apo palies fwtografies!!!Eixame kai exoume th tuxh to vapori na exei internet opote na milame kathe mera!!!Otan gurise h mikrh ton dextike me th mia xwris na tis einai agnostos!Fetos efuge prin 20 meres.H mikrh ton ephaxne mes to spiti kai ton fwnaze!Mhn paraliphw na pw oti otan einai xemparkos eimaste mazi 24 wres to 24oro!Kai to teleutaio kairo thn koimize ekeinos agkalitsa sto krevati!H mikrh apo tis prwtes meres xekinise na ton vlepei sto internet na ths milaei kai otan mas to epitrepei to shma mias kai to perissotero kairo einai kapws anoigoume tis kameres kai paizoun kanontas nazakia kai diafora paixnidakia pou ekanan edw!!Den sizitaw oti exoun tou dikous tous dialogous kai ta lene metaxu tou!!Filh mou emeis prosopika den ths eipame tipota........apla mia mera o mpampas efuge gia douleia!Auto pou tis lew sunexeia einai o mpampas einai sto vapori gia douleia!Einai mikrakia akoma kai den xreiazete na ta fortonoume me tetoia mias kai exoun to internet kai den xanoun entelos thn epafh!Otan megalwsoun ligo tha katalavoun kai auta kalutera kai tha tous exigoume eukolotera kapoia pragmata.Den xerw pws tha einai tou xronou alla panta vadizoume analoga thn ilikia!!Tha ithela na sou pw na mhn anxgonese!!!Outos h allos den einai mia eukolh katastash na xwrizete mia oikogeneia alla tha deis oti ola tha paroun th swsth roh!To mikraki sou tha ginei foveros hacker!!!xaxaxaxax H mikrh exei mathei na ftiaxnei kai th cam olh thn wra!!ase pou molis akousoume ton hxo tou skype fwnazei mpampa!apla kouragio kai upomonh na perasoun autoi oi mhnes!To zouzouni sou einai mikraki kai sxedon den tha katalavei tipota!!!Sas filw gluka kai euxomai na perasei grigora o kairos n'antamosete pali!!!!
ΚΙ ΕΓΩ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΜΗΝΕΣ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ ΜΑΣ (ΕΙΝΑΙ 7 ΜΗΝΩΝ) ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ΧΑΡΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ. ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ, ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ KI H RINOYLA ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ...