Θέλω να είμαι σκέτο ΜΑΜΑ!
Θέλω να είμαι σκέτο ΜΑΜΑ!
μαμά Χριστίνα
Η ώρα είναι 8:23 οδεύω βιαστικά προς την πόρτα για να φύγω για γραφείο με την τσάντα στο ένα χέρι, τα παπούτσια στο άλλο (τα φοράω έξω από το σπίτι για να μην ακούγεται το τακ τακ, καθώς πατέρας και κόρες κοιμούνται, διότι ο σύζυγξ δουλεύει μεσημεριανή βάρδια πάντα) και τα κλειδιά στο στόμα!
Και μόλις κάνω να βάλω το κλειδί στην πόρτα ακούω από το βάθος σε αυξανόμενη ένταση μέχρι που φτάνει στο σημείο του σπαραγμού το εξής :
– Μαμά; Μαμά; Μαμά; Μαμάαααααααααααααααααααααααααααααααααα
(συνοδευμένο με ρυθμικό γκαπα γκούπα του κάγκελου της κούνιας)
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν τι κάνεις; (εδώ σε θέλω μάγκα μου)
Α) Κλείνεις την πόρτα και φεύγεις τρέχοντας εφαρμόζοντας την τακτική του τσιρότου!
Β) Ξαναμπαίνεις μέσα, βγάζεις παπούτσια, βγάζεις τα καλά σου ρουχαλάκια, φοράς τη ρόμπα σου, τις πιτζάμες σου κάτι άλλο εκτός από τα προδοτική εργασιακή σου αμφίεση και πας τρέχοντας στο σπλάχνο σου να το πάρεις αγκαλιά και ποιος τη χέζει τη δουλειά !!
Γ) Περιμένεις στην πόρτα μήπως ο σπαραγμός κοπάσει για 2 λεπτά με το ρολόι, αν κοπάσει έχει καλώς αν όχι ξαναμπαίνεις μέσα πας –χωρίς να ξεντυθείς – μέσα και του εξηγείς για άλλα 2 λεπτά με το ρολόι (τόσο σου έχει απομείνει από χρόνο!!!) πως η μανούλα θα ξανάρθει, πως το αγαπάς και δεν το εγκαταλείπεις, πως όχι δεν είσαι άσπλαχνη και κακούργα μάνα που το παρατάς στο έλεος του μπαμπά!!(χα χα χα) και μετά αν δείξει ίχνη εκλογίκευσης έχει καλώς την κάνεις γοργά αν όχι πάλι ή επιστρέφουμε στην επιλογή Β ή στην επιλογή Α.
Τελικά αξίζει μαμά και παιδί να υποβάλλονται σε όλο αυτό το ψυχοσωματικό σοκ;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ΟΧΙ!!!
Η μαμά πρέπει να μένει με το παιδί της μέχρι να είναι σε ηλικία και αντίστοιχη ωριμότητα που το παιδί όντως να καταλαβαίνει ότι η μαμά ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ για πάντα και ότι ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ και δεν το εγκαταλείπει!
Πόσο εύκολο είναι αυτό να γίνει στην εποχή μας και δη στη χώρα μας;
Την απάντηση την ξέρετε ήδη!!
ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ!!!
Μιλώντας για τον εαυτό μου, αν μη τι άλλο σα μητέρα δύο παιδιών και μάλιστα ενός παιδιού με αναπηρία, ΔΕ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!
Που σε άλλες χώρες θα με πλήρωναν για να κάτσω να βοηθήσω το παιδί μου και να είμαι μαζί του συναγωνίστρια στο μεγάλος της αγώνα!
Προς το παρόν με πικρία μεγάλη ομολογώ ότι όχι μόνο δεν είμαι συναγωνίστρια, αλλά θα έλεγα φτάνω ώρες ώρες να νιώθω απλή θεατής !!!
Τραγικό;
Είναι χειρότερο!! Να φεύγεις και να είναι κοιμισμένα και να επιστρέφεις και να είναι πάλι κοιμισμένα!!!
Θα με πείτε τώρα γκρινιάρα και αχάριστη που σε αυτές τις εποχές έχω δουλειά , όταν τόσοι άνθρωποι είναι στην ανεργία!!!!!
Για να προλάβω τους προπέτες λοιπόν, θα σημειώσω πως αυτό που θίγω δεν είναι ότι δε θέλω τη δουλειά μου, ή ότι δε με καλύπτει οικονομικά και ψυχολογικά και ότι άλλο θέτε πείτε!!
Το θέμα μας είναι ότι φίλε, ο χρόνος της μητέρας με το παιδί έχει περιοριστεί σε ένα απλό φιλί για καληνύχτα!!
Θα μου πείτε και πάλι ο ποιοτικός χρόνος είναι αυτός που έχει νόημα και όχι ο ποσοτικός!
Ναι ναι ναι ναι και ναι σε όλα σας απαντώ!!
Αλλά εγώ τα θέλω ΟΛΑ!!!
Μου λείπουν τα παιδιά μου και αντί να είμαι σπίτι να τα παίζω, αναγκάζομαι να περιμένω να σφυρίξει το σχόλασμα για να πετάξω ει δυνατόν μέχρι το σπίτι και να είμαι ξανά κοντά τους!!
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, θεωρώ πως η μητέρα θα έπρεπε να πηγαίνει στην εργασία της αφού το παιδάκι περάσει τα 2,5 με 3 χρόνια και να έχει μειωμένο ωράριο μέχρι και την ενηλικίωσή τους!
Γιατί η μητέρα έως τότε έχει να φέρει εις πέρας το πιο δύσκολο project της ζωής της :
Να είναι ηθοποιός, γιατρός, παιδαγωγός, γελωτοποιός, μαγείρισσα, νοσοκόμα και άλλα πολλά που όλες μας ξέρουμε και έχουμε κάνει!!
Να είναι ΣΚΕΤΟ ΜΑΜΑ !
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
μακαρι να επαιρνε διπλασιο μισθο κ να μην χρειαζοταν να εργαζομαι...αλλα με εναν μισθο δεν βγαινει... κ εμενα μου λειπει το παιδι ..κ δυστυχως εχω εφαρμοσει την α επιλογη απειρες φορες...
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ,ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ...Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 10 ΜΗΝΩΝ.ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΑΖΙ ΤΗΣ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΤΟ ΠΡΩΊ΄ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΓΚΑΛΙΕΣ,ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ,ΣΑΝ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ!ΟΛΗ ΜΕΡΑ,ΜΑΖΙ,ΜΙΛΑΜΕ,ΓΕΛΑΜΕ,ΘΥΜΟΝΟΥΜΕ,ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ,ΛΕΜΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ,ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΣΤΕ!ΡΟΥΦΑΩ ΤΟ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ ΜΑΖΙ ΤΗΣ!ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΩ,ΚΥΡΙΩΣ,ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ.ΟΤΑΝ ΕΚΛΕΙΣΕ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΟΥΝ,ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΟΥΝ.ΕΤΣΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ,ΝΑ ΜΗΝ ΨΑΞΩ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ.ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΜΕ,ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ΗΡΕΜΗ...ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΕΣΗ...ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ!!!ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΣΤΡΙΜΩΧΤΑ!ΟΜΩΣ,ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΜΑΣ,ΔΕΝ ΛΕΙΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ,ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ:ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΖΙ...ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΠΟ ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑΜΕ...ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ-ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ-ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΕΓΩ,ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ...
ωραια τα λες εχεις απολυτο δικιο, αλλα καιεγω που εμεινα σπιτι για να μεγαλωσω τα δυο μικρα μου τωρα δεν βρισκω δουλεια και εκτος απο οικομομικη καταρευση νοιωθω και ψυχολογικη ,πολλες φορες φτανω στα ορια μου. μια γυναικα που στη ζωη της εχει μαθει να δουλευει αγαπαει τη δουλεια της, ο ρολος μονο της μαμας δεν της παει με τιποτα. λατρευω τα παιδια μου τους προσφερω τα παντα αλλα εγω νοιωθω μιση δεν ξερω αν μπορει να με κατα λαβει καμμια?
ειμαι και γω μια εργαζομενη μαμα!!ο γιοκας μου ειναι 20 μηνων και ειναι ενα παιδακι που ευτθχως δεν παραπονιεται καθεται με τον μπαμπα του πανε βολτες!!το μονο κακο που μπορω να πω ειναι οτι οταν ερχομαι σπιτι ο μικρος μου ειναι ''καπως''για καμια ωρα!!ενταξει εχει δεθει με τον μπαμπα του οταν φευγει τον ζηταει!!αλλα σε γενικες γραμμες ειμαστε καλα!
Εχεισ απολυτο δικιο... νιωθω επισης τεραστιεσ τυψεις που πολλες φορεσ κανω να τα δω πάνω απο 30 ωρες (οταν εχω εφημερια). και που η μικρουλα μου μεγαλωσε ουσιαστικα χωρις εμενα...αλλα δεν μπορει να γινει αλλιως..και δυστυχως το κρατος μας , μονο κρατος προνοιας που δεν ειναι
Αγαπημένη Μαμά Χριστίνα! Μιλώντας από καθαρή εμπειρία σου λέω ότι πέρασα τα ίδια. Όταν αποφάσισα να κάνω παιδιά το αφεντικό μου με έδιωξε από την δουλειά, πρίν μείνω έγκυος γιατί μετά δεν θα μπορούσε. Έτσι βάζοντας κάτω τα νούμερα με τον σύζυγο, αποφασίσαμε να κάτσω σπίτι. Μιας και θα πήγαινα για δουλειά για 200 ευρώ(γιατί τα υπόλοιπα τα ήθελε η γυναίκα για να μου κρατήσει τα παιδιά), είπαμε ότι το ρίσκο ήταν μεγάλο για να πάω για δουλειά. Έπρεπε να κάτσω για να μεγαλώσω σωστά τα παιδιά να τα φτάσω σε μία ηλικία και μετά. Έτσι και έγινε! Αυτήν τη στιγμή άμα σου πώ ότι όλοι μου δίνουν συγχαρητήρια για την ανατροφή τους! Και όχι γιατί έκανα κάτι σωστά, απλά ήμουν εκεί! Να τα αγαπάω να τα προσέχω, να νιώθουν ασφάλεια και θαλπωρή. Δεν θέλουν τα παιδιά ούτε ακριβά ρούχα, ούτε πολλά πράγματα, θέλουν την μαμά. Αυτή θα βάλει τους κανόνες, αυτή θα τρέξει, θα κλάψει και θα γελάσει μαζί τους. Τώρα που έφτασαν 6 και 4,5, τρέχω γιατί ξεκίνησα ένα μαγαζάκι και λείπω όλη μέρα, αλλά δεν τα πειράζει. Πάντα έρχεται η ώρα η σωστή για να κάνεις πράγματα. Αυτή όμως η στιγμή δεν είναι όταν τα παιδιά είναι μικρότερα των 2,5 ετών. Κοίτα τα οικονομικά, εν ανάγκη να κάνει ο σύζυγος 2 δουλειές, γιατί τα παιδιά ΤΩΡΑ σε χρειάζονται! Όταν θα μεγαλώσουν θα δείς πόσο κακό τους έχεις κάνει. Και τότε θα δείς ότι δεν αξίζει για τα λεφτά όλου του κόσμου να μένεις μακριά από τα παιδιά σου!
Ιστορίες καθημερινής τρέλας.....τελικά μόνο αν τα δεις κάπου γραμμένα καταλαβαίνεις πόσα πολλά κάνει μια μάνα.... Οι 24 ώρες δεν φτάνουν....και οι τυψεις μεγαλώνουν! Ας προσπαθήσουμε να χαιρόμαστε περισσότερο τις ωρες μαζί τους κι ας μην δίνουμε πάντα τόοοοοοοση σημασία στις σκανδαλιές τους!
Είναι σαν να τα έγραψα εγώ….. και από μια μεριά μας λυπάμαι
TI NA ΠΕΙΣ.. ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ.... ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ... (ΝΑ ΛΕΣ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Η ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΛΥΣΗ ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΝΑ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΛΟΥΜΙΑΖΕ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΟΤΑΝ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΑΦΗΝΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟ ΜΑΘΑΝΕ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ ΝΑ ΠΑΘΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΤΟΥ!!!) ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΡΟΥΦΑΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ (ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΑ ΑΤΙΜΟΥΛΙΚΑ)
ΑΧ ΠΟΣΟ ΔΙΚΑΙΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΘΩ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ...ΒΑΖΟΥΜΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΙΡΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΟΦΕΙΛΕ ΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ.ΚΑΙ ΓΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΝΩ ΑΛΛΑ .....!
εχεις πολύ δικιο...δυστυχως το κράτος δεν ευνοει τις μητέρες,οι δυσκολίες της ζωής μας εχουν κάνει να παραμερίζουμε κατα εμένα ενα απο τα πιο σημαντικά πραγματα στην ζωή μας τα παιδιά μας.Μαθαμε στα πολλά πραγματα και στον υπερκαταναλωτισμό και δυστυχώς δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρις αυτα..βαζουμε προτεραιότητες με μέτρο στην ζωή μας...πρεπει να στηρίξουν οι υπέυθυνοι(εργοδότες,κράτος)την μητερα και εργαζόμενη γυναίκα, απο εκει αρχίζουν όλα τελικά...η μητέρα ειναι το στήριγμα της οικογένειας...
Αχ πως σε καταλαβαίνω. Νοιώθω τεράστια ενοχή που στέλνω το μικρό μου σε παιδικό από 9 μηνών. Πάει από τις 8:00 μέχρι τις 18:00, 3 φορές την εβδομάδα (πάλι καλά). Μου λέιπει τόσο πολύ τις μέρες που δουλεύω.
Επειδή είναι η πρώτη φορά που γράφω εδώ – στην πραγματικότητα δεν έχω γράψει ποτέ σε forum – θα ήθελα πρώτα να πω το πόσο καλό έχει κάνει η Ολίβια σε εμένα. Ενώ είμαι μαμά δύο χρόνια, μόλις το τελευταίο 6μηνο διαβάζω τις ιστορίες που δημοσιεύονται εδώ, παρόλο που γνώριζα το site από την αρχή του. Λοιπόν οι ιστορίες και τα σχόλια που γράφονται όλα μα όλα (και τα θετικά και τα αρνητικά) μου θυμίζουν τον εαυτό μου και αυτό γιατί? Γιατί είναι πολλές φορές που θα θαυμάσω έναν άνθρωπο για αυτά που έχει καταφέρει, αλλά είναι και άλλες που κινούμενη από ζήλεια μπορεί να θέλω να κριτικάρω έντονα κάποιον που άλλοι τον εκθιάζουν...τι γίνεται εκείνη τη στιγμή...αυτός μπορεί να έχει 5 καλά και 1 κακό και όλοι να τα γνωρίζουμε, αλλά οι πιο πολλοί φυσικά και θα εστιάσουν στα 5 καλά του. Ε, εγώ μπορεί να σκεφτώ μα καλά δεν το βλέπουν το κακό, γιατί κανείς δεν το τονίζει...μάλλον πρέπει να τους ανοίξω τα μάτια. Και ενώ όλοι βλέπουν την αλήθεια 5>1 εγώ κολλάω στο 1. Το site της Ολίβιας με έχει κάνει να πάψω να ασχολούμαι με το 1, αλλά και να κατανοώ εκείνους που θα πιαστούν από κάτι αρνητικό και θα το σχολιάσουν. Έχω την αίσθηση πως δεν το κάνουν από κακιά, απλώς ίσως είναι ο τρόπος τους λίγο πιο απότομος, ίσως νιώθουν ότι δεν ακούγονται αρκετά αν δεν υπερτονίσουν τη γνώμη τους, ίσως ... (οτιδήποτε άλλο) Για τη συγκεκριμένη λοιπόν ιστορία έχω να πω πως κατανοώ πλήρως και τη μαμά που λείπει στη δουλειά, αλλά και τη μαμά που δεν μπορεί να δώσει στο παίδι της τα βασικά γιατί δεν έχει χρήματα. Αν σκεφτώ με το μυαλό μου, το δεύτερο είναι ΠΟΛΥ χειρότερο από το πρώτο και νιώθω πως αυτό που έκανε η μαμά που δεν έχει δουλειά είναι να θυμίσει σε όλες τις υπόλοιπες πόσο δύσκολο είναι αυτό το συναίσθημα...να μην έχεις να πάρεις γάλα. Μπορεί να απάντησε κάπως πιο έντονα, απότομα (όπως θέλετε πείτε το), αλλά πραγματικά αν κοιτάξετε πίσω από αυτό μπορεί να δείτε ότι το μόνο που μας λέει είναι «Μη στενοχωριέστε, κάντε κουράγιο γιατί υπάρχουν και χειρότερα». Μάλλον θέλει να δώσει δύναμη και όχι να κάνει κακό. Από την άλλη αν σκεφτώ με την καρδιά είναι επίσης δύσκολο να μην είσαι εκεί όταν σε θέλουν τα παιδιά σου, γιατί τα παιδιά μετά την τροφή έχουν ανάγκη την αγάπη και επειδή είναι μικρά δεν μπορούν να τη νιώσουν από απόσταση...θέλουν να το άγγιγμα, την αγκαλιά μας. Που θέλω να καταλήξω...όλες οι μαμάδες πάντα έχουν δίκιο. Και η μαμά που έχει άπειρη βοήθεια από τρίτους και χρήματα και όλα τα καλά του κόσμου, μπορεί να περνάει φάση που δεν είναι καλά και να έχει κάποιο πρόβλημα που μια άλλη μαμά με χειρότερα προβλήματα δεν έχει καν το χρόνο να το σκεφτεί σαν πρόβλημα. Πάντως όλα (μικρά-μεγάλα) είναι προβλήματα και είναι ωραίο που τα γράφετε εδώ γιατί άλλες μαμάδες περνάνε τα ίδια και μπορεί να διαβάσουν ιστορίες που κατέληξαν θετικά και να παίρνουν δύναμη από αυτό. Ολίβια, συνέχισε το site σου, είναι πάρα πολύ καλό. Κάντο επιχείρηση, κάντο ότι θέλεις, είναι δικό σου δημιούργημα κι εσύ θα κρίνεις με τη μέσα μπορεί να συντηρηθεί. Είναι πολύ σημαντικό που υπάρχει (κι ας το σνόμπαρα στην αρχή). Φαίνεται ότι έχει ώρες δουλειάς από πίσω και μακάρι να έχεις τη φαντασία, τα μέσα και το χρόνο να το επεκτείνεις κι άλλο, να ανοιχτείς και σε καινούριες ιδέες. Εγώ διαβάζοντας όλες εσάς νιώθω καλά με πράγματα που έχω και κάποιες φορές δεν τους δίνω σημασία, γιατί τα θεωρώ αυτονόητα ενώ δεν είναι, καταλαβαίνω καλύτερα γιατί κάποιος μπορεί να φωνάζει και αυτό με βοηθάει στο να αντιμετωπίζω με μεγαλύτερη κατανόηση και τα παιδιά μου, παίρνω δύναμη γιατί βλέπω ότι τα περισσότερα προβλήματα δεν είναι άλυτα και αισθάνομαι πως έχω παρέα όταν κανένας άλλος δεν μπορεί να με καταλάβει γιατί δεν περνάει το ίδιο με εμένα. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μαμά, αλλά όλες εσείς με την παρουσία σας εδώ το κάνετε ευκολότερο.
Θα απαντήσω στην αγαπημένη φίλη Kate! Αγαπημένη, δεν κλαίγομαι που έχω δουλειά , ούτε είμαι μίζερη που δουλεύω 9-8! Αν όντως διάβασες όλο το κείμενο ,και δε στάθηκες στις λεπτομέρειες και στα άλλα προσπέρασες θα διάβασες ότι το ένα μου παιδί είναι ανάπηρο! Να στο απλοποιήσω? Τετραπληγία, σπαστικότητα, νοητική υστέρηση, ελάχιστη έως καθόλου όραση! Δεν το έκανα σημαία όμως! Οι ανάγκες μου και τα έξοδά μου σε γιατρούς , εξετάσεις, αναπηρικά και ορθοπεδικά είδη, θεραπείες και φάρμακα ξεπερνούν τα όρια της φαντασίας σου σε έξοδα και φτάνουν στα όρια της τρέλας και της απόγνωσης!(χωρίς να σου συμπεριλάβω το κομμάτι του αβάσταχτου πόνου,που μετά από αυτό είναι ο πόνος του θανάτου και μόνο) Για αυτό γράφω , αν διάβασες , ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ?ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ?Γιατί αν δεν έχουμε ενσημα η σύνταξη του παιδιού ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ!!!! Αρα δεν μπορεί να κάνει θεραπείες, άρα δεν μπορεί να βοηθηθεί ,άρα ΠΕΤΑ ΤΟ ΚΥΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ, ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ! Γιατί εδώ αγαπημένη είναι ΕΛΛΑΝΤΙΣΤΑΝ!Και αν δηλώσεις στον ιδιωτικό τομέα πως είσαι γονεάς αναπηρου τέκνου σου λένε ααααα ναι πάρε μειωμένο ωράριο από 8ωρο σε 7ωρο αλλά φίλε σου μειώνει αναλόγως τις αποδοχές!! Καλό ε?????? Άρα το κρατάς κρυφό!!!!!!! Σου εύχομαι πραγματικά να βρείτε μια δουλειά και να βγείτε από αυτή την αγωνία, σου εύχομαι να έχετε την υγεία σας και τίποτα άλλο! Δεν είχα σκοπό να προκαλέσω τους ανθρώπους που δεν έχουν ούτε για το γάλα, είχα σκοπό να γράψω για τη δική μου εμπειρία σαν εργαζόμενη μητέρα και πως θα ήθελα κάποια πράγματα να ήταν διαφορετικά στη χώρα μας! Γιατί οι Γαλλίδες και οι Γερμανίδες και οι Αγγλίδες είναι μητέρες και έχουν δικαίωμα στη μητρότητα και οι Ελληνίδες και ειδικά οι ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι απλά ένα μέσο αναπαραγωγής για την αύξηση του πληθυσμού στην Ελλάδα? Καλό βράδυ, και καλό ξημέρωμα και είθε ο ουρανός να γίνει πιο γαλανός Με πολύ αγάπη, μαμά Χριστίνα
Απο τη μέρα που με απελυσαν είμαι ευτυχισμένη, έχω τα βασικά κ ο γιος μου το ίδιο, αλλα έχουμε ο ένας τον άλλο κ αυτο είναι το πιο σπουδαίο!
Το ιδανικο θα ηταν αυτο.και το πιο σωστο θα ελεγα.μακαρι να ειχαμε την δυνατοτητα να εχουμε λεφτα χωρις να χρειαζεται να χανουμε το μεγαλωμα των παιδιων μας.αλλα και εμεις παψαμε να αρκουμαστε στα λιγα μου φαινεται.και σας παρακαλω μην τσακωθουμε παλι.εδω μεταξυ μας.η κοπελα απλα γραφει ποσο της λειπουν τα παιδια της.
Αχ... Και εγω αφηνω το μπουμπουκι μου στις 13.00 για να τον ξαναδω ξυπνιο στις 16.00 της επομενης μερας(δουλευω με βαρδιες) .. Απλα μανουλες,αφηστε λιγο πισω το σπιτι και τις δουλειες και ζηστε τα παιδακια σας! Προτιμω να ξεσκονιζω στις 23.00 μετα τη δουλεια ,παρα να χανω τη βολτα στις κουνιες! Φιλια σε ολες!
Συμφωνώ απόλυτα με όλα αυτά που λες.. Άλλλωστε και εγώ και οι περισσότερες μητέρες το ίδιο βιώνουν. Νιώθω πως θα χάσω πάρα πολλές στιγμές από το παιδί μου. Και όταν επιστρέφω το βράδυ σπίτι και θέλω λίγο να ξεκουραστώ δεν μπορώ να έχω αυτή την πολυτέλεια γιατί θα ασχοληθώ με το παιδί μου γιατί ίσως με ξεχάσει κιόλας. Ίσως ξεχάσει ότι είμαι η μαμά του. Και έρχομαι να σκεφτώ τα παιδιά των δημοσίων υπαλλήλων που επιστρέφουν οι μαμάδες τους στην δουλειά μετά από τουλάχιστον ένα χρόνο τί είναι; Αυτά την έχουν περισσότερο ανάγκη; Τα παιδιά που ζουν σε άλλες χώρες και οι μαμάδες τους επιστρέφουν μετά τα 2 και 3 χρόνια τί είναι; Και αυτά έχουν περισσότερ οανάγκη την μητέρα τους; Το δικό μου παιδί δηλαδή δεν με έχει ανάγκη;;;; Δεν έχει την ανάγκη να το ταίσω εγω; Να το πάω βόλτα εγω; Να του μάθω να περπατάει εγώ; Να παίξω μαζί του εγώ; Δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω αυτή την διάκριση όπως και τόσες άλλες σε αυτή την χώρα που ζούμε...
Εδώ είμαστε άνεργοι και οι δυο εδώ και ενα χρονο και δεν εχουμε να παρουμε γαλα στα παιδια μας και μας δινουν φαγητο οι παππουδες κι εσυ γραφεις αυτα!!!! Μερα-νυχτα ψαχνουμε για δουλεια και κανουμε και οι δυο μεροκαματα για να ζησουμε... Τι να σου πω!!!!!!!!! Λιγο μυαλο δεν βλαπτει σχετικα με το που απευθυνεσαι...
Κάτσε ντε! Και στον κόσμο όλο δεν έχουνε να φάνε! Εμείς που έχουμε ένα πιάτο φαγητό πρέπει να πεθάνουμε;; Είπε η κοπέλα πως της λείπουν τα παιδιά της επειδή δουλεύει πολύ! Δεν χαίρεται κανείς που είστε άνεργοι, αλλά για όνομα του Θεού τέλος πάντων, ας διαβάσουμε και κάτι αντικειμενικά μια φορά!! Δηλαδή άλλες μητέρες που δεν έχουν δεύτερο παιδί και το θέλουν σαν τρελλοί να πέσουν να τη φάνε πχ;;
Kate,πολύ τραγικά μας τα παρουσιάζεις.Ο κόσμος που δεν έχει να πάρει γάλα,δεν έχει και Ίντερνετ,να μπαίνει σε σαιτ και να ΄΄κράζει΄΄ μια άλλη Γυναίκα και Μάνα.Και στα ΄''χώνω'' εγώ,που δεν είμαι μάνα και που έχω ΄καεί' ας πούμε στη δουλειά μου,απο μάνες!Αν έχεις πρόβλημα,θα χαρώ να σε βοηθήσω αλλά τέτοια αντιμετώπιση,τη θεωρώ απαράδεκτη έως και κομπλεξική!
Και πού να μην είχε γράψει η κοπέλα "Θα με πείτε τώρα γκρινιάρα και αχάριστη που σε αυτές τις εποχές έχω δουλειά , όταν τόσοι άνθρωποι είναι στην ανεργία!!!!! Για να προλάβω τους προπέτες λοιπόν, θα σημειώσω πως αυτό που θίγω δεν είναι ότι δε θέλω τη δουλειά μου, ή ότι δε με καλύπτει οικονομικά και ψυχολογικά και ότι άλλο θέτε πείτε!! Το θέμα μας είναι ότι φίλε, ο χρόνος της μητέρας με το παιδί έχει περιοριστεί σε ένα απλό φιλί για καληνύχτα!!"
ε καλα ,δεν το ξερεις;αυτες που θελουν να κραξουν θα το κανουν κι ας εχεις πει το πιο απλο πραγμα... παντως ειναι πολυ αδικο αυτο που γινεται...πρεπει να διαλεγουμε αν θα μεγαλωσουν τα παιδια μαζι μας ή αν θα πρεπει να λειπουμε ολη μερα για να τους προσφερουμε μια καλυτερη ζωη...βεβαια εδω που φτασαμε το να εχεις μια δουλεια σου καλυπτει τα βασικα...αααχχχ υπομονη μανουλες!!!
Ποσο δικιο εχεις.
τελικά μερικά άρθρα εδώ μέσα με αντιπροσωπεύουν τόσο πολύ...λες και κάποιος γνωρίζει την σκέψη μου αλλά και την καρδιά μου....δε μπορείς να δια νοηθείς πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω...και πιστεύω και πολλές άλλες ακόμα....
ax!poso polu se nio8o!!!!!ax!ax!ax!