Όταν λείπει η γάτα, χορεύουν τα ποντίκια!

Όταν λείπει η γάτα, χορεύουν τα ποντίκια!

μαμά Έρια

Είμαι η Έρια και είμαι η μαμά της Ειρήνης που εδω και δεκαέξι μήνες έχει ομορφύνει την ζωή μου και έχει γεμίσει με γέλια και χαρά το σπίτι μας.

Δε συνηθίζω να παραπονιέμαι γενικά είμαι άνθρωπος με υπομονή, απλά να είναι μερικές φορές που πραγματικά αισθάνεσαι οτι θα σκάσεις και δεν έχεις κάπου να τα πεις, κυρίως για να μη στεναχωρήσεις τους ανθρώπους που αγαπάς.

Με τον αντρα μου είμαστε μαζί εδώ και 8 χρόνια, δεν αντιμετωπίζουμε ιδιαίτερα προβλήματα στη σχέση μας πέρα απο ένα την πεθέρα μου. Δε θέλω να μπώ σε ιδιαίτερες λεπτομέρειες για να μη σας κουράσω. Απο χθές όμως είμαι τόσο φορτισμένη που πραγματικά νομίζω πως θα εκραγώ…

Πριν απο λίγες μέρες με την μικρή μου φύγαμε απο την πόλη μας για να επισκεφτούμε την αδερφή μου που έχει μετακομίσει. Εχθές που γυρίσαμε βρήκα στο σπίτι »μου» σχεδόν τα πάντα σε διαφορετική θέση και τα άπλυτα ρούχα του άντρα μου (μόνο τα δικά του) να λείπουν απο το καλάθι. Αν και πααραξενευτήκα δεν έδωσα και πολλή σημασία, μέχρι που ανέβηκε η πεθερά μου να μας καλωσορίσει και μου έσκασε την βόμβα: μπήκε στο σπίτι ενώ λείπαμε και κατα τη γνώμη της τακτοποίησε γιατί θεωρεί πως δεν είμαι τακτική και έπρεπε να βάλει μια τάξη.

Κατά καιρούς μου πετα υπονοούμενα για το πως δεν φροντίζω τον αντρα μου και το σπίτι και αφιερώνω όλο τον χρόνο μου στη μικρή και στην δουλειά μου και πραγματικά κοντεύω να τρελαθώ. Ο άντρας μου το θεώρησε απολύτως φυσιολόγικο αφού εκείνος της έδωσε και το κλειδί για να μπεί στο σπίτι και μου είπε απλά οτι ήθελε να βοήθησει και αναρωτιέμαι αφου θέλει τόσο πολύ να μας βοηθήσει, γιατί δεν κρατάει την μικρή όταν πηγαίνω στη δουλειά και αναγκάζομαι κάθε μέρα να πηγαίνω την μικρή μου στη μαμά μου που ζεί σε κοντινό χωριό; Γιατί δε μας βοήθησε όσο ήμουν έγκυος και έμεινα σχεδόν δυο μήνες στο κρεβάτι και αποφάσισε να μας βοηθήσει τώρα που έλειπα απο το σπίτι;

Παρόλο που έχουμε αρκετά προβλήματα οι δυό μας, δεν υπάρχει μέρα που δεν πηγαίνω την μικρή να την δουν τα πεθερικά μου και δεν τους έχω αντιμιλήσει ποτέ απο σεβασμό στους γονείς του ανθρώπου που αγαπώ, ούτε όταν μου λένε πως είμαι αναίσθητη που αφήνω την μικρή μου να παίζει με τουβλάκια το μεσημέρι και δεν τους αφήνει να κοιμηθούν, ούτε όταν »μας διώχνουν» επειδή κοιμάται ο μικρός της κουνιάδας μου γιατί η μικρή μου κάνει φασαρία και θα τον ξυπνήσει…

Με το ζόρι πήγα στην κηδεία της γιαγιάς μου και η μαμά μου δεν πήγε στα τριήμερα της μητέρας της και σχεδόν σε κανένα αλλό μνημόσυνο γιατί η πεθερά μου δεν κράτησε την μικρή και ο αντρας μου κι εγώ έπρεπε να πάμε στην δουλειά. Και αφού δεν με βοήθησε οταν πραγματικά χρειαζόμουν την βοήθεια της ποιος ο λόγος να με βοηθήσει τώρα;

Τελικά όταν λείπει η γάτα πρέπει πάντα να χορεύουν τα ποντίκια;

Σας ευχαριστώ που με αφήσατε να το βγάλω απο μέσα μου

Μαμά Έρια

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com