32 εβδομάδων: με έχει… πρήξει!
Φαντάζομαι ότι ακόμα και οι πιο άσχετες με τη μαγειρική, ένα λουκάνικο θα το έχετε βράσει κάποια στιγμή στη ζωή σας. Φανταστείτε λοιπόν το λουκάνικο την ώρα που βράζει μέσα στο κατσαρολάκι: φουσκώνει, φουσκώνει, φουσκώνει και αν το παραβράσεις, κάνει ένα χρατς και ανοίγει. Ε κάπως έτσι νιώθω εγώ τα πόδια μου αυτές τις ημέρες. Πόδια λουκάνικα. Πρησμένα απίστευτα πολύ, ειδικά τις ώρες της μεγάλης ζέστης. Φανταστείτε ότι δεν μπορώ να φορέσω ούτε τις πιο ξεχειλωμένες σαγιονάρες μου, το πόδι σταματάει στα μισά της «διχάλας» και η φτέρνα μένει απέξω.
Πρησμένη είμαι γενικά τώρα που το σκέφτομαι. Η κοιλιά είναι σαν μπαλόνι και μάλιστα σκληρή σκληρή, ενώ το πρόσωπο είναι σαν τον Ρόκυ μετά από αρκετά μπουνίδια πάνω στο ρινγκ.
Τα έχεις αυτά το καλοκαίρι με την εγκυμοσύνη, μου λένε. Και μου προτείνουν να το ρίξω στο άραγμα και να έχω τα πόδια ψηλά και να ατενίζω το ταβάνι σαν Βούδας, μετρώντας αντίστροφα για τη λευτεριά. Ναι, αλλά εγώ συμμαζεμό δεν έχω. Είναι δυνατόν να μη χαρώ τα μπανάκια με το κοριτσάκι μου και να κάθομαι με τα πόδια πάνω σε 5 μαξιλάρες; Πάρε λοιπόν πρήξιμο!
Μου είπαν επίσης ότι βοηθούν τα πολύ κρύα ποδόλουτρα. Κάθε βράδυ λέω να κάνω, αλλά μετά με πιάνει μια τρομερή ατονία και νύστα που αν δεν προσγειωθώ στο μαξιλάρι μου σε 5 λεπτά, παίζει να με πάρει ο ύπνος εκεί που βρίσκομαι. Έχω γίνει η γκρινιάρα της παρέας και η χασμουρητού, αυτή που πρώτη λέει «Δεν πάμε σιγά σιγά;»
Η αλήθεια είναι ότι και προς το τέλος της πρώτης μου εγκυμοσύνης -γέννησα Φλεβάρη την Αθηνά- είχα αρκετό πρήξιμο, αλλά αυτή τη φορά έχω ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Ευτυχώς οι εξετάσεις μου είναι όλες πολύ καλές, μόνο ο σίδηρος έχει πέσει στα πατώματα και έτσι άρχισα να παίρνω ταμπλέτες.
Κατά τ’ άλλα πάμε καλά! Νομίζω πως με έχει πιάσει το σύνδρομο της φωλιάς και ανυπομονώ να επιστρέψουμε στη βάση μας και να ετοιμάσουμε το σπίτι για τον ερχομό του μικρού. Προς το παρόν το σπίτι μας φωνάζει «νήπιο!» και «κοριτσάκι!», ήρθε η ώρα να αποκτήσει και μία δόση «νεογέννητο!» και «αγοράκι!».
Τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι έντονα τον τοκετό, προσπαθώ να προετοιμαστώ για τη μεγάλη στιγμή. Αν και πιο πριν γέμιζα με φόβο, τώρα είμαι αρκετά πιο χαλαρή.
Η Αθηνά συνεχίζει να γεμίζει με φιλιά την κοιλιά μου. Χθες στην παραλία είχαν σταθεί κάποιοι και την χάζευαν την ώρα που έριχνε δεκάδες «Μα!» «Μα, μα, μα!» στην κοιλιά μου, ενώ ταυτόχρονα την αγκάλιαζε σφιχτά και με τα δύο χέρια. Προσπαθεί να μάθει και το όνομα «Αρχέλαος» και για παιδάκι που ακόμα δεν λέει ακόμα πολλά, ομολογουμένως κάτι κουτσοκαταφέρνει (είναι και δύσκολο το όνομα. Ο ανηψιός μου την πρώτη φορά που το άκουσε, είπε «Αυχέλαος;» χαχα)
Δεν έμεινε πολύ ακόμα… Φάγαμε τον γάιδαρο και είμαστε στην ουρά! Το πόσο ανυπομονώ, δεν περιγράφεται! Και μόνο στη σκέψη ότι θα έχω ένα νεογεννητάκι στην αγκαλιά μου, νιώθω συγκίνηση… Νομίζω πως κατά βάθος, ακόμα δεν το έχω πιστέψει!
Συν-εγκυούλες μου… Πώς είστε;
Σε καθε εβδομαδα που διανύω πηγαινω στο δικο σου ποστ της αναλογης εβδομαδας και βλεπω αν περναμε τα ιδια. Λοιπον, πρηξιμο δεν εχω πολυ, μονο αλλαξα νουμερο παπουτσι, και ειναι αδυνατον να φορεσω οτιδηποτε κλειστο- κατι καινουρια που αγορασα μπαλαρινες πανε χαμενα, την πρωτη μερα που τα φορεσα μου εκαναν τα ποδια λουκανικα που λες κι εσυ, ειμαι στα +2 νουμερα, απο 36 πηγα 38, που θα φτασει; Εχω τρελλαθει να ψωνιζω του μικρου πραγματακια, για το μαιευτηριο αλλα και γενικα!Καλε τι ομορφα που ειναι ολα τα μωρουδιακα, και για αγορακια βρισκεις ωραια πραγματα. Εχω ξαμολησει και συγγενεις και φιλους να βρουν οτι δεν βρισκω εγω! ΔΕΝ εχω μεγαλη κοιλια, βλεπω ζουμερες κοιλιες και ψιλοζηλευω, ολοι λενε εισαι (τόσο); δεν σου φαινεται καθολου!! Μετα λεω ευτυχως γιατι δεν ειναι οτι καλυτερο να μη μπορεις να συγυριστεις. Και αυτο το συνδρομο της φωλιας, εχω διαβασει οτι αφορα το σπιτι, μετα μανιας θελω να κανω δουλειες και να αλλαξω τα παντα εδω μεσα (τωρα στης ακριβειας τον καιρο!!). Και κυριως θελω να φτιαξω παιδικο δωματιο, αν και στην αρχη ειπα οτι θα το φτιαξω οταν ο αντρακος μου θα ειναι ετοιμος να μετακομισει, 3 μηνων περιπου!!! Ολιβια σου ευχομαι να γεννησεις συντομα, γιατι διαβαζω την αγωνια σου, και με "κανενα" πονο!!!!Με το καλο να ερθει ο Αρχελαος!!
Θα συμφωνήσω με την Έφη, μείωσε το αλάτι. Να πω την αλήθεια εγώ το έχω κόψει σχεδόν τελείως -πολλές μέρες και τελείως- και δεν έχω πάθει τίποτα (είμαι 37 εβδομάδων). Το χρειάζεσαι το καλοκαίρι αν κινείσαι κι ιδρώνεις, αλλά όντας έγκυος υποθέτω πως κι εσύ δε θα κινείσαι ιδιαίτερα ούτως ή άλλως αυτές τις ημέρες, οπότε και να το κόψεις τελείως δεν πρόκειται να πάθεις κάτι (πάντα βέβαια με την έγκριση του γιατρού σου). Κάποια στιγμή στην 30η εβδομάδα ξεκίνησα να κάνω ελαφρά κατακράτηση και το έκοψα, οπότε και ξεπρήστηκα και δεν ξαναπρήστηκα!
OLIBIA KOYRAGIO OTAN THA KRATHSEIS TO MIKROYLI STHN AGALIA SOU THA TA XEXASEIS OLA.AKOMA POLYGYRO EISAI?PROSPATHO NA KATALAVO SE POIA PARALIA EISTE EMEIS MENOUME GERAKINH K KANOYME MPANIO PSAKOYDIA STO PEYKO TON IDIOKTHTH TON LENE VAGELLI K EINAI APO POLYGURO
....για το πρηξιμο θα σε συμβουλευα να μειωσεις το αλατι γιατι κανει κατακρατηση υγρων (μην το κοψεις εντελως γιατι το χρειαζομαστε το καλοκαιρι) και φυσικα να πινεις πολλα υγρα γιατι ο οργανισμος το χρειαζεται περισσοτερο το καλοκαιρι και φυσικα λογω εγκυμοσυνης...σε μενα παντως βοηθησε να μειωθει το πρηξιμο...και οσο μπορεις τα ποδια σε μαξιλαρι, υποποδιο... ξαπλωστρα κλπ...ψηλα τελοσπαντων!
Αχ Ολιβιάκι μου...πόσο σε καταλαβαίνω!!!!Πριν 3 χρόνια ήταν που ένιωθα όλα αυτά...αλλά και τι δε θα έδινα να τα ξαναζήσω...αχ νομίζω θέλω και τρίτο μωρό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ είναι λίγες οι φορές που ζούμε αυτό το θαύμα, χάϊδεψε την κοιλίτσα σου, νιώσε τις κλωτσιές του, άσε τους άλλους να σε κανακέψουν είναι ωραίο να είσαι έγκυος!!!!!!!!!!!!!!!
μανουλα κουραγιο!!!
Ευτυχώς προς το παρόν δεν έχω πρηστεί έτσι. Φυσιολογικά πράγματα. Όμως με έχει τσακίσει η ζέστη και ναι κ ο δικός μου αιματοκρίτης σέρνεται...2 legofer την ημέρα την αδυναμία (λέει) κάνουν πέρα Η κοιλίτσα μεγάλωσε απότομα, η μικρούλα κλωτσάει λες κ προετοιμάζεται για το Champions League...όλα μια χαράαααα :) Φιλιά κ καλή συνέχεια να έχουμε
καλο κουραγιο γλυκια μου κ με το καλο!!!!να εχεις τις τελευταιες σκεψεις οτι συντομα θα εχεις το μωρακι σου αγκαλια κ να περνεις κουραγιο.
εγω παντως ατο την 29 εβδομαδα ειχα πολυ πρηξιμο παντου και ας μαν εχω παρει κιλα αφου λεω ειμαι σαν τον ζημαρουλη παπουτσαι ουτε κατα διανοια να μπουν με κατι παντοφλες του αντρα μου την εχω βγαλει τωρα ειμαι στην 37+4 ομως δεν ειμαι τοσο πρησμενη περιμενω με ανυπομονησια το κοριτσακι μου
Μπράβο βρε αγαπουλινάκι μου !!! όλα βαδίζουν καλά και σιγάααα σιγάααα θα περάσουν οι μέρες που θα το έχεις στην αγκαλίτσα σου !!! Μην βιάζεσαι.... είναι πολύ όμορφη αυτη η περίοδος της εγκυμοσύνης(εκτος απο εξαιρέσεις πάντα) !!! Οσο για το πρήξιμο εμένα η γυναικολόγος μου με είχε πρήξει στα ασπράδια απο τν 7ο και μέχρι 1-2 μήνες μετά την γέννα και ΔΕΝ ΠΡΗΣΤΗΚΑ καθοοολου !!! ( ετσι μου είχε πει , πως κάνουν καλό ) !! Ρωτα και συ τον δικό σου ;-) σε φιλώ απο την όμορφη Φολέγανδρο και εύχομαι να προλάβουμε να τα πούμε πριν γεννήσεις καμιά μέρα !!
Με το καλο! Εγω οταν αρχισα να εχω πριξιματα εκοψα μαχαιρι αλατι,γλυκα,ψωμι και ανασανα! Ωστοσο βρηκα αλλες απολαυσεις στα φρεσκα φρουτα τις σαλατες και τη φρουκτοζη(αν και μετα απο 2 μερες δε με πειραζε το αναλατο,βαζε λιγα μπαχαρικα και το φαγακι σου θα γινει νοστιμο). Απο οταν αρχισα δεν ξαναπρηστικα ποτε,παρολο που στην 30η εβδομαδα επινα 6 βαριες κορτιζονες την ημερα (για ενα προβλημα αιματολογικο που προηπυρχε κ ετσι κ αλλιως θα επερνα). Δεν εκανα κατακρατηση και επειτα εχασα μεσα σε 2 μηνες τα 20 κ πλεον κιλα μου βγαζοντας το αχτι μου στις σοκολατες που στερηθηκα.
ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΕ...33 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΣΕ ΔΙΔΥΜΑΚΙΑ!!!!!!!!!! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ. ΜΟΛΙΣ ΣΗΚΩΘΩ ΚΑΙ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΛΙΓΟ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΛΑΧΑΝΙΑΖΩ.ΤΟ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΝΑΒΩ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΕΡΜΑΚΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΓΩ ΖΕΣΤΑΙΝΟΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!!!!!!! ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΛΑΧΤΑΡΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!
Τελικά δεν ξέρω αν είναι καλύτερο να είσαι με την κοιλιά στο στόμα στο κατακαλόκαιρο, ή να έχεις νεογέννητο μέσα στον καύσωνα. Γέννησα το δεύτερό μου κοριτσάκι τον Μάιο και ειλικρινά, την έχει λυπηθεί η ψυχή μου με τη ζέστη (και κατ'επέκταση, έχω λυπηθεί και εμάς τους υπόλοιπους που δεν μπορούμε να την ηρεμήσουμε). Έχοντας ζήσει και τα δύο, μάλλον θα προτιμούσα -με κάθε επιφύλαξη- το πρώτο. Καλό κουράγιο!!Όλα θα πάνε καλά!!
Εγώ γέννησα Μάϊο και ενώ δεν είχα πρηστεί σχεδόν καθόλου την τελευταία εβδομάδα που άρχισαν οι ζέστες (και φαντάσου ζέστες άνοιξης και όχι καλοκαιριού) από τη μια μέρα στην άλλη δεν έμπαιναν τα πέδιλα που είχα αγοράσει την προηγούμενη μέρα και αισθανόμουν να σκάσω... πόσο μάλλον με τέτοιες ζέστες όπως αυτές που κάνει τώρα. Άντε με το καλο Όλι σχεδόν έφτασες!!! :)
Αχ Ολίβια κι εγώ τα ίδια 32 εβδομάδων και έχω πόδια ελέφαντα χωρίς αστραγάλους δεν μπορώ ούτε να τα κοιτάζω.Αλλά δεν πειράζει αφού δεν έχω άλλα προβλήματα δεν θα παραπονεθώ γι αυτό. Το μόνο που με τρομάζει είναι ο τοκετός,καθώς είναι ο πρώτος μου και δεν ξέρω τι με περιμένει και η ζουζούνα μου δεν λέει να γυρίσει προς τα κάτω.Ελπίζω όταν ξαναπάω στο γιατρό μου να μου πει πως γύρισε,δεν θέλω καισαρική με τίποτα.
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 2 ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ ΕΦΑΓΑ ΟΟΟΟΟΟΟΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!ΓΕΝΝΗΣΑ 26/9 ΚΑΙ 24/8.ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΡΗΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ!!!!ΠΟΥ ΝΑ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ ΒΟΛΤΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΠΑΤΟΥΜΕΝΟ!!!!!! ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ...ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΔΩΡΑΚΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.
Ολιβιάκι'μ!Υπομονή,χαίρομαιπου απολαμβάνεις το καλοκαίρι κ έχεις δραστηριότητες.Κ εγω στο τέλος της 25ης εβδομάδας,ακόμη,προσπαθώ να δραστηριοποιούμαι κ να μη σκέφτομαι πόνους κ ενοχλήσεις.Η μικρή μου,Αγγελική έρχεται κ αυτή κ φιλάει την κοιλιά μου με πολύ τρυφερότητα λέγοντας "μπέμπα"κ με κοιτά στα μάτια σα να με ρωτάει άντε πότε θα βγει να παίξουμε?Να χαίρεσαι κ όλα θα τελειώσουν αισίως.
Εγω είχα πρηστεί από Ιούνιο και γέννησα Σεπτέμβριο.....Δεν υπήρχε το πρηξιμό μου!!! Η καλοκαιρινή εγκυμοσύνη είναι πιο δύσκολη αλλά τι να κάνουμε???Να γεννιούνται καλά τα μωράκια μας κ χαλάλι τους όσα και αν περνάμε εμείς!!!