36 εβδομάδων: Mία πάνω, μία κάτω

Είναι αστείο: ζω πάνω κάτω τα ίδια με την πρώτη μου εγκυμοσύνη. Αυτό το μωρό, βέβαια, είναι ακόμα πιο αναποφάσιστο από ότι ήταν η Αθηνά. Γυρίζει ΣΥΝΕΧΕΙΑ στην κοιλιά μου και όταν λέμε ΣΥΝΕΧΕΙΑ, το εννοούμε.

Εκεί που περνάει 2-3 μέρες με το κεφάλι κάτω, στη θέση του, ωραία και καλά, ξαφνικά αλλάζει γνώμη και βρίσκεται με το κεφάλι του να βαράει τα πλευρά μου. Μετά ξανά με το κεφάλι κάτω. «Ουφ«, σκέφτομαι, «επιτέλους πήρε την τελική θέση«. Αμ δε… Ξαναγυρνάει. 

Έχω γίνει εξπερ στο να καταλαβαίνω σε τι θέση είναι το μωρό στην κοιλιά μου. Αν πιάνω πόδι ή κεφάλι. Έχει πλάκα, αλλά ταυτόχρονα είναι και ψυχοφθόρο. Αναρωτιέμαι αν θα πάρει ποτέ οριστικά τη σωστή θέση… (Στο μεταξύ κάνω και ένα ακροβατικό καναπεδάτο που υποτείθεται βοηθάει πολύ να πάρει το μωρό σταθερή θέση με το κεφάλι προς τα κάτω. Πολλή πλάκα, πρέπει να με δείτε!)

Στην αναμονή λοιπόν…

Κατά τ’ άλλα καλά… Αν εξαιρέσεις κάτι ψιλο-εξάψεις που με πιάνουν μια στις τόσες, δεν έχω φοβερά θέματα. Ο ύπνος εξακολουθεί να είναι περίεργος, αλλά όχι τραγικός. Η κοιλιά εκεί που είχε ψιλο-σταθεροποιήθει, σαν να άρχισε να φουσκώνει ακόμη περισσότερο από χθες.

Κορίτσια μου, δεν έχω φοβερά νέα… Σας λέω… Το βασικό νέο είναι ότι ο μικρός δεν λέει να πάρει θέση… 

Για να δούμε τι θα δούμε στο τέλος!

Συν-εγκυούλες μου, πώς είστε;

Έχουμε νέες κοπέλες στην παρέα;

Ε, καλοκαίρι μεσολάβησε, σίγουρα πολλά νέα σποράκια θα φύτρωσαν στις κοιλίτσες!