Ενα παιδάκι και ενα χαρτί νοσοκομείου…

Ενα παιδάκι και ενα χαρτί νοσοκομείου…

μαμά Κατερίνα

ΕΙμαι η μαμα ενος υπέροχου αγοριού του Νικόλα που είναι 22 μηνών.

Ο Νικολας ηρθε στον κόσμο με εξωσωματική, οπότε η χαρά ήταν διπλάσια οταν τον κρατησα στην αγκαλιά μου! Κανονικά θα έπρεπε αυτή η ιστορία να γραφτεί μερικούς μήνες αργότερα αλλα…

Λοιπόν λόγω εξωσωματικής είχαμε αποκλείσει το ενδεχόμενο να μείνω έγκυος χωρίς βοήθεια, έλα όμως που έγινε… Κρατούσα στα χέρια μου ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης και ήμουν τρισευτυχισμένη που θα έδινα στο Νικόλα ένα αδερφάκι. Όταν το εμαθα ήμουν ήδη 10 εβδομάδων. Λόγω απόστασης απο τον γυναικολόγο μου ο οποίος είναι στη Θεσσαλονίκη (εμείς λόγω δουλειάς μένουμε 400 χλμ μακρια) αποφάσισα ετσι πως εγιναν τα καύσιμα να βρώ ένα γιατρό στην επαρχιακή πολη που μένω. Πήρα λοιπόν όοοοοοολο το ιστορικό μου και πήγα (ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΟΛΟ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ)

Ολα καλα λοιπον, κανουμε υπερηχο, προγεννητικες, τα παντα, ακουμε και καρδουλα…

«ΟΚ κοπελα μου«, λεει «τα λεμε σε μια βδομαδα!«

«Γιατρε, στο πρωτο παιδι εκανα ενεσεις γιατί δεν επαιρνε βάρος. Τωρα;«

«Οχι μωρε, δε χρειάζεται, ολα ειναι ok«

Ηρεμη και γω, γιατρος ειναι, λεω, εχει και το ιστορικό όλο και κάτι παραπάνω ξέρει….

Φτάνουμε στην 20 εβδομάδα και πάω για εξέταση… Kοιτάει, ξανακοιτάει, «να δούμε και κολπικά«, λεει… Οk, να δουμε…

Όσο είμαι εγω λοιπον στο παλιοκρέβατο με τα πόδια… ξέτετε, λεει «Ααααα,  μαλιστα… Το χασαμε ΤΕΛΙΚΑ το μωρο… Εεε ενταξει, θα το πάρουμε… Σε κλινική όμως (600 ευρω λεει) και μετά ξαναδοκιμάζεις…»

ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;;; ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ; ΠΟΙΟ ΜΩΡΟ; ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ;

Φευγω με κλάμματα και αρον άρον κατεβαίνουμε Θεσσαλονίκη στο δικό μας γιατρό……

«Κατερίνα μου, μπαίνεις αμέσως χειρουργειο, το μωρό ειναι νεκρό εδώ και 2 εβδομάδες, έχει ξεκινήσει η σήψη. Δοξα το Θεο δεν έχεις πάθει κατι» (εκτος απο λίγα πονάκια που είχα, τα οποία μου είπε ο άλλος πως ήταν φυσιολογικά)

Μπαίνουμε λοιπόν Ιπποκράτειο… Ολική Νάρκωση, σε 1 ώρα ήμουν στο δωμάτιο… Αδεια… Χωρις το μωρό μου. Χωρίς το κοριτσάκι μου. Χωρις την αδερφούλα τοου Νικόλα… Γιατι;;;

Ο Θεος μας το έδωσε, Αυτος μας το πήρε… Ισως τελικά δεν έπρεπε να σκεφτώ το πάνε έλα και τα έξοδα… Ισως-Ισως -Ισως…

Ευχομαι όλες οι εγκυμοσύνες να κυλάνε όμορφα ήρεμα και σαν επίλογο να έχουν αγκαλιά οι μαμάδες παιδάκια και όχι ενα χαρτί νοσοκομείου…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com