Τέλος καλό, όλα καλά!

Η ιστορία της Μαρίας

Με το που παντρευτήκαμε με τον άντρα μου προσπαθούσαμε να «μείνουμε» έγκυος. Τελικά μετά από 1,5 μήνα έγινε.  Εγώ ήμουν σίγουρη πριν το τεστ ότι είμαι έγκυος. Ήταν αργά το βράδυ και ο άντρας μου δούλευε.  Μου είχε πει ότι και να δείξει το τεστ να τον πάρω τηλέφωνο να του το πω για να ηρεμήσει.  Έκανα το τεστ, περίμενα και το τεστ φάνηκε σαν να είναι άκυρο.  Τον πήρα τηλέφωνο και του είπα να μου φέρει από διανυκτερεύον φαρμακείο άλλο τεστ.  Πέρασε λίγο η ώρα και κάτι με έτρωγε μέσα μου.  Πήγα στα σκουπίδια και ξανακοίταξα το τεστ.  Αυτό ήταν…. ήταν θετικό.  Πήρα τον άντρα μου και έκλαιγα από την χαρά μου.  Την επόμενη μέρα έκανα καλού κακού και άλλα δύο τεστ. Όλα θετικά.  Πήρα την γιατρό μου να κλείσουμε ραντεβού να δούμε το μωράκι και μετά από λίγες μέρες πήγαμε.  Όταν ακούσαμε την καρδούλα του δάκρυσα, συλλάβαμε 14/12/2011 με ΠΗΤ 21/9/2012.

Τώρα ξεκινάνε τα «καλά».  Αυτή η γιατρός με παρακάλια με δεχόταν να με δει.  Πήγα την πρώτη φορά για να δούμε ότι είμαι όντως έγκυος και να ακούσουμε το μωράκι και η δεύτερη ήταν στον 4ο μήνα που την παρακάλεσα για να δει και ο άντρας μου το μωρό στον υπέρηχο.  Στον 6ο μήνα τα πόδια μου είχαν πρηστεί και πονάγανε πάρα πολύ.  Την παίρνω τηλέφωνο και πολύ απλά μου λέει να τα βάζω ψηλά χωρίς να μου πει να πάω να με δει.  Πέρασε ο 6ος μήνας μπήκα στον 7ο και το ίδιο χάλι.  Έτσι αποφάσισα να αλλάξω γιατρό σε πολύ προχωρημένη εγκυμοσύνη και ευτυχώς που βρήκα άλλον γυναικολόγο γιατί μου είχαν πει ότι δεν αναλαμβάνει κανένας εγκυμονούσα σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.

Με εξέτασε, είδε ότι εξετάσεις είχα κάνει και μου ζήτησε και την καμπύλη ζαχάρου.  Δεν είχα κάνει γιατί δεν μου την είχε πει η γιατρός που είχα.  Πήγα μετά από 2 μέρες στο μαιευτήριο που ήταν ο γιατρός και την έκανα και φάνηκε ότι είχα ζάχαρο.  Μέχρι να βελτιώσουμε το ζάχαρο έκανα σύνολο 3 καμπύλες ζαχάρου.  Σιχάθηκα τις βελόνες.  Το μωράκι στους υπέρηχους ήταν εντάξει και φάνηκε ότι από τον 7ο μήνα είχε το κεφαλάκι του κάτω.  Ξέχασα να αναφέρω ότι περίμενα αγοράκι.  Η δίαιτα τρομερή για να κατεβάσω το ζάχαρο για να μην πάθει το μωράκι τίποτα. 

Μπήκα στον μήνα μου και το μωράκι συνέχιζε να κοιτάζει την έξοδο αλλά ήταν ψηλά, έτσι ξεκινήσαμε το περπάτημα.  Στο επόμενο ραντεβού με τον γιατρό μας χαροποίησε γιατί το μωρό είχε κατεβεί αρκετά και στο τελευταίο ραντεβού μας είπε ότι από ώρα σε ώρα θα γεννήσουμε γιατί έχει κατέβει πολύ και ο τράχηλος έχει μαλακώσει πολύ.  Έτυχε ο άντρας μου να ταξιδεύει αυθημερόν την επόμενη στην Κρήτη για δουλειά και έτσι δεν διακινδυνεύσαμε περίπατο μην και δεν είναι Αθήνα που θα γεννούσα. Έτσι την επόμενη μέρα δεν κουνιόμουν καθόλου γιατί κάτι μου έλεγε ότι θα γεννούσα εκείνη την ημέρα.

Κατά τις 7 το απόγευμα και αφού ο άντρας μου είχε φτάσει στο αεροδρόμιο της Αθήνας και θα ερχόταν σπίτι, είδα λίγο αίμα στο εσώρουχο, παίρνω τον γιατρό γρήγορα και μου λέει να πάω στο ιατρείο του να με δει.  Στον υπέρηχο φαινόταν το μισό του κεφαλάκι γιατί το υπόλοιπο κατέβαινε και ο τράχηλος ήταν πολύ μαλακος.  Μου λέει «Κάνε 1 ώρα περπάτημα με τον άντρα σου και έλα στο μαιευτήριο να γεννήσουμε«

Χαρά εμείς που θα βλέπαμε τον μπέμπη μας, νωρίτερα βέβαια από ότι τον περιμέναμε. Πήγαμε στο μαιευτήριο μετά από μία ώρα, με ετοιμάσανε και ξεκινήσαμε στις ωδίνες για ΦΤ.  Μπήκαμε 10μμ πέρναγε η ώρα και το μωρό αντί να κατεβαίνει ανέβαινε.  Είχα διαστολή 5 για 5ώρες και συνολικά είχαν περάσει 9 ώρες και τελικά ο γιατρός μας είπε ότι ή ξεκουράζομαι και συνεχίζουμε αργότερα που και πάλι δεν ξέρουμε πότε θα βγει το μωρό ή πάμε για ΚΤ γιατί υπάρχει περίπτωση το μωρό να έχει τυλιχτεί τελευταία στιγμή με τον ομφάλιο γιαυτό ανεβαίνει προς τα πάνω.

Δεν το συζητούσα καν με τον άντρα μου να διακινδυνέυσω την υγεία του μωρού μου και ξεκινήσαμε για το χειρουργείο.  Έτσι μετά από μισή ώρα είχα στα χέρια μου τον μπεμπούλη μου ο οποίος είχε τυλιχτεί επικίνδυνα με τον ομφάλιο λώρο και θα είχαμε πρόβλημα αν συνεχίζαμε για τον ΦΤ.  Να είναι καλά ο γιατρός μου και έχω τώρα τον μπεμπούλη μου στην αγκαλιά μου!

Το πιο όμορφο μωράκι του κόσμου που μας έχει τρελλάνει τελείως όλους!

—

Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας τη δικιά σου ιστορία τοκετού;

Την περιμένουμε στο eimaimama@gmail.com