Αρκεί να έχεις πίστη!!

Αρκεί να έχεις πίστη!!

μαμά Λίνα

Αγαπητές μανούλες γειά σας!

Πριν 9 μήνες κράτησα και εγώ το υπέροχο θετικό τεστ. Εκείνο το μικρό πλαστικό πραγματάκι που σε ενημερώνει πως η ζωή σου πρόκειται να αλλάξει οριστικά. Ήταν ένα θαύμα για μένα γιατί λόγω πολύποδα στη μήτρα όλοι οι γιατροί μου έλεγαν πως δεν πρόκειται να μείνω εύκολα έγκυος και πως όταν αποφάσιζα να προχωρήσω σε αυτό το στάδιο θα έπρεπε να προγραμματίσω χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης του. Τα πράγματα για τη ψυχολογία μου έγιναν ακόμα χειρότερα όταν σε μια εξέταση ρουτίνας μάθαμε πως εγώ και ο αρραβωνιαστικός μου έχουμε το στίγμα Μεσογειακής Αναιμίας.

Ένα χρόνο πριν αποφασίσαμε με τον επι 6 χρόνια σύντροφο μου να συζήσουμε και να αρραβωνιαστούμε. Στο καπάκι έμαθα για το στίγμα και τον πολύποδα και 2 μήνες μετά έχασα τον πολυαγαπημένο μου μπαμπάκα. Τον επόμενο μήνα έχασε και ο αρραβωνιαστικός μου τη δουλειά του και εκεί η ψυχολογία μας έφτασε στον πάτο..

Στην αναζήτηση λίγης παρηγοριάς απο τη στεναχώρια στράφηκα στον πνευματικό μου, στον οποίο είχα να πάω χρόνια. Του τα είπα όλα και του είπα πως το μόνο που θα ήθελα θα ήταν ένα παιδάκι στη ζωή μου να αλλάξει τη ροή που είχε πάρει η ζωή μας αλλά υπάρχουν τόσα εμπόδια μπροστά μου με το πιο βασικό το στίγμα της Μ.Α. Και τότε ο πνευματικός μου χαμογέλασε και μου είπε “και γιατί δεν δείχνεις λίγη εμπιστοσύνη στο Θεό;”.

Όταν βγήκα απο το εξομολογητήριο προσευχήθηκα στο Χριστούλη να με βοηθήσει να ξεπεράσω τα εμπόδια. Πήγα σπίτι και είπα στον σύντροφο μου πως θέλω να κάνουμε ένα παιδάκι. Στην αρχή έμεινε κάγκελο μου είπε “Τι; Τώρα; Δεν έχω δουλειά, δεν έχουμε παντρευτεί και ακόμη έχουμε το θέμα με τη Μ.Α”. Δεν το ξανασυζητήσαμε και λίγες μέρες μετά ήρθε και μου είπε πως ζήτησε απο την Παναγία να μας στείλει ένα μωρό. Το ίδιο βράδυ ξεκινήσαμε τις προσπάθειες. Δεν περίμενα να έχω θετικά αποτελέσματα μιας και είχα και τον πολύποδα στη μέση.

Τον πρώτο μήνα ήρθε κανονικά η περίοδος. Απογοήτευση. Το δεύτερο μήνα έφτασαν οι μέρες που θα αδιαθετούσα και είχα όλα τα συμπτώματα. Αγόρασα λοιπόν σερβιέτες και περίμενα τη “θεία” να έρθει. Πέρασαν 2-3 μέρες απο τη μέρα που έπρεπε να αδιαθετήσω και άρχισαν να μπαίνουν σκέψεις στο κεφάλι μου. Έλεγα στον εαυτό μου να μην έχει ελπίδες και πως δεν ήταν εύκολη μια εγκυμοσύνη στη περίπτωση μου. Πήρα 2 τεστ απο το φαρμακείο λοιπόν. Το μεσημέρι στο διάλειμμα απο τη δουλειά έκανα το πρώτο. Περίμενα 2 λεπτά, 5 λεπτά, 10 λεπτά. Τίποτα. Η δεύτερη γραμμή δεν εμφανιζόταν. Αρνητικό λέω στον εαυτό μου, τι περίμενες; Το έβαλα στα σκουπίδια και έφυγα για δουλειά.

Το βράδυ λες και κάποιος έπαιζε με τα νεύρα μου έβλεπα στην τηλεόραση μια σειρά όπου η πρωταγωνίστρια έκανε τεστ και βγήκε θετικό. Στενοχωρημένη πήγα στο μπάνιο και ξαναπήρα το αρνητικό τεστ για να επιβεβαιώσω την απογοήτευση μου.. και τι βλέπω; Μια δεύτερη αχνή ροζ γραμμούλα είχε ξεπεταχτεί. Μπααααααααα λεω στο κουτί λέει να μην ερμηνεύω τα αποτελέσματα όταν περάσει μισή ώρα. Αλλά το αγκαθάκι είχε καρφωθεί. Δεν είπα τίποτα στο σύντροφο μου γιατί θα με κορόιδευε και θα μου έλεγε πως είμαι σιχαμένη που έψαξα στα σκουπίδια. (Δίκαιο θα είχε).

Όλο το βράδυ έβλεπα όνειρο πως ήμουν στη θάλασσα και βρήκα ένα θετικό τεστ (να αναφέρω πως ο μπαμπάς μου αγαπούσε όσο τίποτα άλλο τη θάλασσα και εκεί τον βρήκε το τέλος του μέσα στη θάλασσα μετά απο ένα εγκεφαλικό επεισόδιο). Το βρήκα σημαδιακό και σηκώθηκα πρωί πρωί πριν καν χαράξει και έκανα το 2ο τεστ. Και ω! το θαύμα! μια αχνή ροζ γραμμούλα εμφανίστηκε αμέσως. Δεν ήξερα τι να υποθέσω. Ήμουν; Δεν ήμουν; Πήγα κάθησα δίπλα απο τον αρραβωνιαστικό μου που κοιμόταν ανίδεος και έμεινα εκεί 2 ώρες μέχρι που διερωτήθηκε τι στο καλό έκανα απο πάνω του ακούνητη, αμίλητη και σκεπτική

Άνοιξε τα μάτια του και μου λέει:

“Τι;”

“Μπορεί να είμαι έγκυος”

«Θα μου φτιάξεις καφε;” (χαχαχαχα – εντελώς κεραμίδα όμως)

Του έφτιαξα καφέ και του εξήγησα για το τεστ. Αποφασίσαμε πριν πάω στη δουλειά να κάνω μια χοριακή έτσι για να δούμε τι γίνεται… Πήγα έκανα τη χοριακή και πήγα δουλειά λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Στις 12 με πήραν τηλέφωνο απο το μικροβιολογικό και μου είπαν συγχαρητήρια θετικό. Μετα απο πολύυυυυυ κλάμα πηρα τηλ τον Φ. και του είπα να έρθει να με πάρει απο τη δουλειά και πήγαμε για φαγητό. Εκεί του το ανακοίνωσα και άρχισε το υπέροχο ταξίδι της αναμονής. Η χαρά μας όμως επισκιαζόταν απο ένα τεράστιο ερωτηματικό. «Θα ήταν καλά το μωράκι μας;”

Πήγαμε στο γιατρό λίγες μέρες μετά. 6 εβδομάδων είδαμε μια μικρή κουκίδα με μια τοσοδούλα καρδούλα να πάλλεται μέσα. Ενημερώσαμε το γυναικολόγο μου για το στίγμα και μας έκλεισε ραντεβού για λήψη τροφοβλάστη στη 12η εβδομάδα. Μέγα άγχος. Τη μέρα που θα έκανα τη λήψη τροφοβλάστη και έπρεπε να υπογράψω τη δήλωση οτι μπορεί να χαθεί η εγκυμοσύνη απο επιπλοκές της επέμβασης, έκλαιγα πάρα πολύ και αποφασίσαμε με τον αρραβωνιαστικό μου οτι θα αυτό το μωράκι το θέλαμε no matter what. Αν τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτό που θέλαμε θα το κρατούσαμε και θα πολεμούσαμε μαζί του. Άλλωστε και ο μπαμπάς μου ήταν πάσχοντας της Μ.Α και είχε μια αξιοπρεπέστατη ζωή. Δυο εβδομάδες μετά και αφού πήγαν όλα καλά με την επέμβαση χτύπησε το τηλέφωνο μου. Ήταν απο το διαγνωστικό κέντρο. Ήμουν στη δουλειά και είχα μουδιάσει. Ήταν η στιγμή της αλήθειας.

“Παρακαλώ;”

“Η κ. Λίνα;”

“Μάλιστα”

“Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για τα αποτελέσματα του CVS”

“Μάλιστα……..”

“Το παιδάκι σας είναι υγιέστατο! Δεν έχει καν το στίγμα. Και είναι αγοράκι!”

Δεν κατάφερα να απαντήσω έκλαιγα με αναφιλητά. Στη δουλειά μου 2-3 κοπέλες που ήξεραν τη περίπτωση μου σκέφτηκαν το χειρότερο σενάριο. Έκλεισα το τηλέφωνο και μετά απο καμιά ώρα στο μπάνιο όταν κατάφερα να συνέλθω και να ανακοινώσω στις τρομαγμένες συναδέλφους τι έγινε πήρα τηλέφωνο τον αντρούλη μου.

“Ο γιός σου μας έκανε ανταρσία, δεν πήρε καθόλου τα γονίδια μας. Δεν έχει καν το στίγμα!”

Ούτε αυτός μπορούσε να απαντήσει, κλαίγαμε και οι 2. Είχε γίνει πια το θαύμα. Ήταν η εμπιστοσύνη που έδειξα στο Θεό μου, ήταν οι προσευχές που έκανα κάθε μέρα στη Παναγία. Ήταν η πίστη μας, είμαι σίγουρη.

Σήμερα έχω στην αγκαλιά μου τον μόλις 6 εβδομάδων γιό μου που αποφάσισε να βγεί στην 36η εβδομάδα (λόγω γερασμένου πλακούντα και πολύ μειωμένου αμνιακού με καισαρική και επικληρίδιο) Ζω το θαύμα σε όλο του το μεγαλείο και είμαι ευγνώμων στο Θεό και στη Παναγίτσα που μας έδωσαν απλόχερα το ωραιότερο δώρο της ζωής μας! Του έδωσα το όνομα του μπαμπά μου γιατί νιώθω πως απο κάπου κάπως έβαλε και αυτός το χεράκι του!!

Α! και επίσης ο σύντροφος μου μέσα στις χειρότερες μέρες της κρίσης βρήκε μια πολύ καλή και σταθερή δουλειά απο το πουθενά – απο μια αίτηση που είχε κάνει πολύ καιρό πριν!!! Το θαυματάκι μας άλλαξε όλη μας τη ζωή!!

Με πίστη έρχονται τα θαύματα κορίτσια!!!!!!!!!!!!!!!

Λίνα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com