Η λύτρωσή μου!
Η ιστορία της Νατάσας
(Η Νατάσα έχει φτιάξει το Facebook group
«VBAC – Φυσιολογικός τοκετός μετά από καισαρική«)
Στις 12-2-2009 ήρθε στον κόσμο η πρώτη μου κόρη με καισαρική μετά από μια αποτυχημένη πρόκληση τοκετού. Το μόνο που θέλω να θυμάμαι από τότε είναι εκείνη. Δε χάρηκα τις πρώτες μας στιγμές ήμουν καταρρακωμένη τόσο σωματικά αλλά περισσότερο ψυχικά. Ένιωθα παραβιασμένη, προδομένη και πως απλά ήμουν θεατής στη γέννησή της, πως της στέρησα το δικαίωμα να έρθει όπως ορίζει η φύση. Απλά την είχα θρέψει μέσα μου για 9 μήνες και μια μέρα μου την έβγαλαν και μου την έδωσαν στα χέρια.
Η ανάρρωση ήταν δύσκολη και χρονοβόρα. Όταν ένιωσα λίγο καλύτερα άρχισα να ψάχνομαι για το τί συνέβη και τί πήγε στραβά. Παραδέχτηκα πως όλα ήταν λάθος και αποφάσισα να προχωρήσω και να το παλέψω. Διάβασα για τον φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική και άρχισα να το ‘δουλεύω’ μέσα μου. Δεν σας κρύβω πως πολλά βράδια έβλεπα στον ύπνο μου πως ‘γεννούσα’ ένα παιδί και ξυπνούσα απίστευτα ευτυχισμένη και γαλήνια. Ήμουν σίγουρη πως την επόμενη φορά θα τα καταφέρω.
Τέλη Απρίλη του 2010 έμαθα πως είμαι έγκυος. Το ταξίδι που ονειρευόμουν θα ήταν κοντά. Eίχα μια άψογη εγκυμοσύνη, χωρίς προβλήματα και κυρίως χωρίς άγχος. Γυμναζόμουν, περπατούσα πολύ και γενικά ήμουν πολύ πολύ χαλαρή. Δεν είχα καμία σχέση με κείνη τη ‘άρρωστη’ έγκυο που ήμουν την πρώτη φορά. Απολάμβανα την κάθε στιγμή, την κάθε κλωτσια. Για 9 μήνες και για πολύ μεγαλύτερο διάστημα πριν την εγκυμοσύνη προετοιμαζόμουν για να ζήσω τη γέννα μου και να βιώσω το θαύμα όπως ήθελα και ονειρευόμουν.
Θα τα κατάφερνα…
Η πιθανή ημερομηνία του τοκετού μου ήταν 22 Δεκεμβρίου. Μπήκα στο μήνα μου και περίμενα. Οι μέρες περνούσαν και τίποτα δεν είχε αλλάξει. Αφού συμπλήρωσα και τις 40 εβδομάδες περίμενα τα σημάδια τοκετού τα οποία όμως δεν ερχόντουσαν.
Στις 41 εβδομάδες μέρα Τετάρτη, μετά από ένα σκάλισμα για να ‘ξυπνήσει’ ο οργανισμός μου και να μπει σε διαδικασία τοκετού, η διαστολή μου ήταν μόλις στο 1 και ο τράχηλος ακόμη αρκετά πίσω. Την επόμενη μέρα άρχισα να νιώθω κάποια πονάκια τα οποία μετατράπηκαν σε πόνους στη διάρκεια της νύχτας που όμως το πρωί σταμάτησαν. Ένιωσα ενόχληση μόνο μια δυο φορές κάθε ώρα μέσα στη μέρα οπότε δεν είχε έρθει η ώρα. Το βράδυ που ακολούθησε (παραμονή Πρωτοχρονιάς, Παρασκευή προς Σάββατο) ήταν πιο δύσκολο. Οι πόνοι ερχόντουσαν κάθε 10-15 λεπτά και δε μ’ άφηναν να χαλαρώσω. Κοιμήθηκα μόλις 1-2 ώρες συνολικά γιατί πονούσα.
Τελικά το πρωί ηρέμησαν τα πράγματα. Ένιωθα πόνους αλλά δεν ήταν συγχρονισμένοι. Ήμουν 41 εβδομάδων και 3 ημερών και ήμουν ήδη 2 νύχτες άυπνη από τους πόνους. Είχα συσπάσεις όλη τη μέρα της Πρωτοχρονιάς και πονούσα αρκετά. Το βράδυ ξάπλωσα για να κοιμηθώ αλλά ήταν αδύνατο. Οι πόνοι έφτασαν στα 5-10 λεπτά και πολλές φορές ένιωθα πως δεν έφευγαν καθόλου. Έκανα υπομονή, τις αναπνοές μου και περίμενα να ξημερώσει γιατί έτσι κι αλλιώς στις 9 θα πήγαινα στην κλινική για προγραμματισμένο ραντεβού ‘ελαφριάς πρόκλησης’.
Η ιστορία ήταν η ίδια, το πρωί οι πόνοι δεν είχαν μεγάλη συχνότητα και έτσι ξεκινήσαμε για την κλινική. Αφού έγινε εισαγωγή μου πήραν το ιστορικό έβαλα τη ρομπίτσα μου και πήρα θέση σε ένα δωμάτιο τοκετού. Η ώρα είχε πάει ήδη 10 και η διαστολή μου ήταν στο 2. Κατά τις 11 παρά ήρθε η γιατρός μου, με εξέτασε και ‘κεινη και η διαστολή είχε φτάσει στο 4 χωρίς να νιώσω κάτι ιδιαίτερο. Μου έσπασε τα νερά και μου χορηγηθηκε μια μικρή ποσότητα ωκυτοκίνης για να βοηθήσουμε στην εξέλιξη του τοκετού.
Από κει και πέρα τα πράγματα δυσκόλεψαν. Είχα 3 πόνους στο 10 λεπτό. Ο μόνος τρόπος για να βοηθηθώ ήταν να κάνω τις αναπνοές μου και να αλλάζω στάσεις πάνω και δίπλα από το κρεβάτι διότι έπρεπε να είμαι συνεχώς συνδεδεμένη με τον καρδιοτοκογράφο λόγω προηγηθείσας καισαρικής. Στις 12 η διαστολή έχει φτάσει στο 6 . Έχω δίπλα μου τη μαία μου να μου δίνει κουράγιο και να μου απαλύνει τον πόνο. Έκανα μεγάλη υπομονή και ήμουν αποφασισμένη να τα βγάλω πέρα, αλλά στη 1 που εξετάζει η γιατρός βλέπει πως η διαστολή είναι στο 7, εγώ υποφέρω και η μικρή μου ζορίζεται. Τότε αποφασίστηκε να μου γίνει επισκληρίδιος για να χαλαρώσω. Στις 1.30 μου κάνουν την αναισθησία και πλέον δεν έχω τη δυνατότητα να σηκωθώ από τη κρεβάτι. Η δόση ήταν μικρή, ένιωθα τα πάντα, κουνούσα τα πόδια μου αλλά οι συστολές ήταν απλά πετρώματα.
Από κει και πέρα ο χρόνος κύλησε σαν νερό. Στις 2.30 η διαστολή μου ήταν τέλεια και άρχισα να αλλάζω στάσεις πάνω στο κρεβάτι για να κατέβει στο σημείο που πρέπει η μπέμπα και να αρχίσω της εξωθήσεις. Όσο περνούσε η ώρα ένιωθα όλο και μεγαλύτερη πίεση προς τα κάτω και τελικά στις 3 παρά 5 αρχίζω τις εξωθήσεις. Ήμασταν πλέον στην τελική ευθεία. Δε χρειάστηκε να ζοριστώ πολύ…
Στις 3 και 5 άκουσα το πρώτο κλάμα και ένιωσα τη ζεστασία της μικρής μου πάνω μου. Δεν είπα πολλά.Της έδωσα μόνο ένα μεγάλο φιλί και έμεινα να τη χαζεύω.
Η στιγμή δεν περιγράφεται με λόγια…
Το πρώτο κλάμα, η πρωτη επαφή. Ένιωθα πιο γεμάτη και πιο γυναίκα-μάνα από ποτέ.
Μου φαίνεται ακόμη σαν όνειρο αλλά αυτή τη φορά εγώ το έζησα γιατί δε μου το χάλασε κανείς ή μάλλον δεν άφησα εγώ να μου το χαλάσουν. Έζησα στις στιγμές που ονειρευόμουν τα τελευταία 2 χρόνια. Ήμουν αποφασισμένη πως θα κάνω τα πάντα. Ίσως σε κάποιους φαίνεται παράξενο αλλά σίγουρα όχι σε όλες εκείνες της γυναίκες που ένιωσαν την παραβίαση που ένιωσα και γω μετά από την καισαρική.
Εγώ λυτρώθηκα…
Το έζησα σε όλο του το μεγαλείο και όπως ακριβώς ήθελα εγώ.
Βρήκα μια γιατρό που με άκουσε (να ‘ναι πάντα καλά) και μια μαία άγγελο που έγινε η φωνή της συνείδησής μου εκείνες τις στιγμές και με στήριξαν στο εγχείρημα μου.
Όλα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα αρκεί να πιστέψει κανείς στον εαυτό του, στις δυνάμεις του και να βρει ανθρώπους ικανούς και με κατανόηση για να τον ακολουθήσουν και να τον συμβουλέψουν σ’ αυτές τις στιγμές. Εμπιστευθείτε έμπειρους μαιευτήρες και μαίες που να στηρίζουν το vbac και τολμήστε το!
Είναι δικαίωμά μας να επιλέγουμε τον τρόπο με τον οποίο θα φέρουμε στον κόσμο τα παιδιά μας. Ενημερωθείτε , αναζητηστε και διεκδικείστε τις επιλογές σας.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αυτή ήταν η λύτρωση; Για εμένα ηταν το οτι κράτησα ενα υγιές παιδί στα χέρια μου. Και η ελπίδα μου αυτή είναι κ για το δεύτερο.
19 ημερών ήθελα να πω!
Συμφωνώ απόλυτα με τις προλαλήσασες. Και χαίρομαι και πάρα πολύ που είναι μια από τις λίγες φορές που διαβάζω σχόλια φυσιολογικά και χωρίς αυτήν την εμμονή με το φυσιολογικό τοκετό. Απαράδεκτο αυτό που γράφει και νιώθει η μαμά Νατάσσα και για την ίδια και για το παιδί της. Γενικά οι εμμονές δεν είναι καλό πράγμα σε κανένα επίπεδο. Εάν δεν ήμουν τόσο φανατική με το θηλασμό τις πρώτες μέρες που όλοι οι "ειδικοί" έλεγαν ότι το παιδί δεν πρέπει να πιει από μπιμπερό για να μην πάθει σύγχιση θηλής (μα τι βλακεία Θεέ μου!) θα είχα καταλάβει νωρίτερα ότι το μωρό μου δεν τρώει επαρκώς λόγω ουρολοίμωξης και δε θα το είχα παραλίγο χάσει (και φυσικά με νοσηλεία 10 ημερών όταν ήταν μόνο 19 μηνών μου κόπηκε και το γάλα από την πολλή χαρά!). Πάθαινα μαστίτιδες και νόμιζα ότι απλά είχα πολύ γάλα και αυτό έλεγαν και οι "ειδικοι". Επίσης, καμιά μα καμιά μαία, ίσως και επειδή κάποιες δεν έχουν φτάσει στην ανάλογη ηλικία για να το βιώσουν, δε σε ενημερώνει για χαλάρωση κόλπου και προβλήματα σε τράχηλο και μήτρα που σχεδόν πάντα αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που έχουν γεννήσει φυσιολογικά. Και το λέω έχοντας πολλές γυναίκες κοντά μου που το βιώνουν αυτό αλλά όταν ρώτησα τις μαίες μασούσαν τα λόγια τους. Αφήστε, λοιπόν, τις εμμονές και ασχοληθείτε, όπως πολύ σωστά είπε κάποια μαμά παραπάνω, με το να έχετε υγιή παιδιά. Μόνο αυτό έχει σημασία.
Έλεος με αυτή τη νοοτροπία του vbac κ της εμονης για φυσιολογικο τοκετό. Ναι, μιλάει μια λιγότερο γυναίκα-μάνα που αυτή τη στιγμή αντί να χαζεύει το αγγελουδι της στην κούνια του, θα έκλαιγε στη μνήμη ενός νεκρού μωρού. Ναι έκανα καισαρική, αναγκαστικη. Κ δεν το κρύβω ότι το σκεφτόμουν να το επιλέξω. Δεν ήθελα το πολυπόθητο μωρο μου να ζοριστεί, να πιεστει. Ούτε μου άρεσε η ιδέα να είμαι με τα πόδια ανοιχτα να με ψαχουλευουν κ να γίνομαι μπλε από το σφίξιμο. Γεννησα κυρία κ αναρρωσα τελεία. Αμάν με αυτή την ψύχωση για φυσ. τοκετό. Εγώ κ πάλι καισαρική θα έκανα, χίλιες φορές.
για την μαμά Νατάσσα τι νοοτροπία είναι αυτή;! έλεος πια! τι καισαρική τι φυσιολογικά! το ίδιο μάνα και γυναίκα είσαι και στις 2 περιπτώσεις και, βεβαίως δεν φταίει κανένα "παιδάκι" για τον τρόπο που βγαίνει στον κόσμο. το μόνο που θέλει προσοχή είναι να υπάρχει πραγματικός λόγος! για μια καισαρική και όχι η γρήγορη και εύκολη λύση για τον γιατρό. να έχουν όλα τα παιδάκια υγεία γιατί αυτό είναι το μεγάλο ΠΑΚΕΤΟ και όχι το πως βγαίνει και να στεναχωριέστε!!
Δύο χρόνια+9 μήνες τώρα που ξεκίνησε για εμένα το ταξίδι της μητρότητας έχω επισκεφθεί πολλά μαμαδοφόρουμ ελληνικά και ξένα και έχω διαβάσει πολλά άρθρα, πολλές προσωπικές ιστορίες και φυσικά για το διαγωνισμό "μαμαδοσύνης" στον οποίο όλες μας έχουμε εμπλακεί και άλλες μας κάνει να φουσκώνουμε από περηφάνια ενώ άλλες να ντρεπόμαστε για τυχόν αδυναμίες μας... Καισαρική vs Φυσιολογικός τοκετός...Θηλασμός vs Φόρμουλα...Όλη η οικογένεια στο κρεβάτι vs Το μωρό στο δωμάτιό του...Κουνημα του μωρού μέχρι να κοιμηθεί vs Το αφήνω να κλάψει μέχρι να εξαντληθεί και να κοιμηθεί μόνο του... Τα επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές πολλά... άλλα αστεία και παιδιάστικα, άλλα σοβαρά και επιστημονικά άλλα μετριοπαθή και άλλα σκληροπυρηνικά. Πάντα με έκαναν ή να γελάω ή να θυμωνω... Σε αυτή την προσωπική ιστορία της Νατάσας ούτε γέλασα ούτε θύμωσα...απλά στενοχωρήθηκα... Στενοχωρήθηκα από την παντελή έλλειψη οποιουδήποτε ευχάριστου συναισθηματος για την γέννηση του πρώτου της παιδιού!!! Τίποτα θετικό δεν άφησε αυτή η διαδικασία? Ούτε καν το γεγονός ότι τουλάχιστον της "έδωσαν στα χέρια" ένα υγιές μωρό? Γιατί δεν το αγκάλιασε...!!!Μόνος στόχος μία επόμενη εγκυμοσύνη την οποία ονειρευόταν και ένας φυσιολογικός τοκετός? Ο οποίος την "λύτρωσε"? Από τί? Από την καισαρική που τις χάρισε το πρώτο της παιδί και την έκανε για ΠΡΩΤΗ φορά μητέρα??? Δεν ξέρω αν μπορείτε να με καταλάβετε αλλά πραγματικά στενοχωρήθηκα...
μαλλον σε καταλαβαινει η eva74 απο πανω,πιθανον να μη τη διαβασες.. με 5 λεξεις και εγω ηθελα να γραψω αυτα που ειπωθηκαν και απο τις 2 σας! κριμα και για το πρωτο παιδι και για την ιδια μανα,να μην ενιωσε αρκετα μανα με τη γεννηση του πρωτου της παιδιου λογω..καισαρικης!!
Δεν διάβασα κανένα σχόλιο γιατί ήμουνα σίγουρη ότι θα αφορούσαν την γνωστή κόντρα...
Συμφωνώ απόλυτα! Μέσα στο μυαλό μου είσαι!!!
εγω παντως μαμα Νατασα αν ημουν το πρωτο σου παιδι πολυ θα στεναχωριομουν αν διαβαζα αυτα που εγραψες.. "Στις 3 και 5 άκουσα το πρώτο κλάμα και ένιωσα τη ζεστασία της μικρής μου πάνω μου. Δεν είπα πολλά.Της έδωσα μόνο ένα μεγάλο φιλί και έμεινα να τη χαζεύω. Η στιγμή δεν περιγράφεται με λόγια… Το πρώτο κλάμα, η πρωτη επαφή. Ένιωθα πιο γεμάτη και πιο γυναίκα-μάνα από ποτέ."
Το παιδακι μου ηρθε μετα απο πολλα χρόνια προσπάθειας κ με προκληση τοκετου, τελεια διαστολη κ αφορητους πονους επι 16 ωρες μου ειπαν πως πρεπει να παω για καισαρικη! Τοτε το ειδα σαν λυτρωση κ δεν ηθελα να ρισακρω την υγεια του μωρού μου! Τωρα 3 μηνες μετα εχει αρχισει να με στεναχωρει αυτό γιατί ξερω πως ειναι πολυ ωραια η αισθηση του φτ! Οπως και να το κανουμε κορίτσια η φυση μας εχει κανει να γενναμε αλλιως τα παιδακια μας αλλα ευτυχως ανακαλυφθηκε η καισαρικη γιατι αλλιως θα ειχαμε "θυματα"!
καταλαβαινω απολυτα αυτα τα συναισθηματα που περιγραφει η κοπελα γιατι κ εγω ηθελα να ζησω τη στιγμη που βγαινει το μωρακι μου,παραξενο η οχι ετσι ενιωθα,οταν μου ειπαν οτι μετα απο 14 ωρες αναμονη θα κανω τελικα καισαρικη,ημουν ετοιμη να βαλω τα βαλω τα κλαματα.μπορει σε πολλες να φαινεται περιεργο αλλα ενιωσα εκεινη τη στιγμη αποτυχημενη.το οτι δε θα το γεννουσα φυσιολογικα (,με την σημασια της λεξης αυτης) με πειραξε πολυ.οσο για την ανναρωση δεν ηταν κ οτι καλυτερο γιατι πολυ απλα ενιωθα αρρωστη,οτι πηγα για χειρουργειο κ οχι για να φερω στον κοσμο ενα μωρο.σημειοτεον!το μωρο μου δεν το ειδα τις επομενες μερες,ηταν στη θερμοκοιτηδα λογω παροδικης ταχυπνοιας την οποια παθαινουν πιο συχνα τα μωρα απο καισαρικη λογω αποτομης αλλαγης περιβαλοντος.
τι ειναι αυτα που διαβαζω κι εγω καισαρικες εκανα και δεν αλλαζει τιποτα στα συναισθηματα που νιωθεις οταν δεις για πρωτη φορα τα παιδια σου επισης τα παιδια της καισαρικης δεν ζοριζονται και οι μητερες δεν ξεχειλωνουν απο κατω πραγμα θετικο σε πολλα αλλα και μελλοντικα επειδη μεγαλωνουμε και η ηλικια φερνει διαφορα.επισης δεν θα ειχα το πρωτο μου παιδι αν δεν υπηρχε η καισαρικη με το προβλημα τραχηλου που εχω και αν παμε σε πιο παλιες εποχες που χανονταν πολλα μωρα αλλα και μητερες λογω μη εφαρμογης της καισαρικης εγω δεν θα ζουσα οποτε μην ακουω βλακειες απο καποια που ταλαιπωρησε τον εαυτο της χωρις λογο
βρε παιδί μου δεν έχει σημασία από πού βγαίνει το παιδί, κι απ΄το ρουθούνι να στο βγάλουν που λέει ο λόγος το ίδιο το λατρεύεις. την αηδιαστική ιατρική αυθαιρεσία δε μπορείς!
ολα αυτα ειναι καθαρα προσωπικη αποψη. αλλα εφοσον επρεπε να γινει καισαρικη για το καλο του παιδιου τοτε καλα εκανε και εγινε. και εγω καισαρικη εκανα λογο του οτι υπηρχαν πολλα προβληματα. ειχα την επιλογη ομως να γεννησω και φυσιολογικα. αλλες με μεμονομενα τα προβληματα που ειχα εγω εχουνε γεννησει φυσιολογικα. το θεμα ειναι η στιγμη που εισαι στο νοσοκομειο και πρεπει να αποφασισεις. φυσιολογικα η καισαρικη? το ρισκαρεις για το μωρο σου μονο και μονο για να νοιωσεις οτι γεννησες? εγω που γεννησα με καισαρικη ηταν ολα τελεια. ουτε πονο ενοιωσα πριν και μετα, ουτε με χαλασε σαν γυναικα. το παιδι μου το πηρα μολις σηκωθηκα και γυναικα-μανα ενοιωσα οταν το θηλασα. το οτι δεν σφιχτηκα για να βγει απο μεσα μου δεν με κανει λιγοτερη μανα. εκανα το σωστο και επελεξα το σωστο για το παιδι μου. βγηκε ομορφος χωρις το παραμικρο προβλημα και χωρις να το βλαψω. το μονο μειονεκτημα της καισαρικης ειναι οτι δυσκολευεσαι το πρωτο μηνα με το μπανιο. βεβαια το δευτερο θα προσπαθησω φυσιολογικα αν ολα πανε καλα. αλλα αν δω οτι δεν γινεται πλεον και εχω κανει τα παντα, θα κανω και παλι καισαρικη χωρις να το σκεφτω. και θα προσπαθησω φυσιολογικα μονο και μονο γιατι η καισαρικη ειναι ακομα ενα χειρουργειο. αλλιως θα την εκανα απευθειας χωρις σκεψη. μην κοιτατε τον τροπο που ερχονται τα μωρακια μας στο κοσμο.. το σημαντικο ειναι οτι ερχονται. ο γιατρος το κανει για το καλο τους και επιλεγει καισαρικη. να εναντιωθειτε μονο και μονο οταν δεν θα υπαρχει λογος σοβαρος. απλα ρωτηστε τις επιλογες σας. ενημερωθειτε. το οτι δεν γεννησα φυσιολογικα δεν σημαινει απολυτως τιποτα. δημιουργησα μια υπαξη απο 2 κυτταρα και μπορεσα να το μεγαλωσω μεχρι την ωρα που επρεπε να βγει σε αυτο το κοσμο, αυτο και μονο με κανει μανα και γυναικα.
pragmatika trivw ta matia mou apo auta pou diavazw.exw kanei 2 paidia me kaisariki k an xanagennousa pali kaisariki tha ekana!ti taboo thee mou?pou zoume?itan ekpliktiki empeiria gia mena. meta apo 2 wres epeina kafe kai oso gia ta metegxeiritika den eniwtha apolutws tipota giati eixa ta paidakia mou opote imouna perdiki.ara mipws den ftaiei ikaisariki k ftaiei to kollima tou na gennisw fusiologika etsi giati auto einai to"normal"gia merikous?lew egw twra?einai dunaton anti na sas apasxolei olo to9mino na gennisete fusiologika k ugih paidia na sas apasxolei o tropos pou tha ta feretai ston kosmo?eleos!auto mallon xrizei psixologikis parakolouthisis k oxi ta paidia meta apo kaisariki.auta einai fusiologikotata opws ola!
...Αχ κι εγώ, με καισαρική κι επισκληρέιδιο κι ήταν υπέρχοχη εμπειρία, ΄τι γυναίκα, τί μάνα!! full πακέτο αισθάνθηκα και λίγα λέω, χε. Ούτε ένα παυσίπονο δεν πήρα μετά τη γέννα, Εύχομαι σε όλες μια τόσο γλυκιά εμπειρία, και συγκινήθηκα, και δάκρυσα και τίποτα δε μου λειψε. Αυτά!
Πολυ ωραια τα λες...!!! Κι εγω καισαρικη μετα απο προκληση εκανα και δεν βλεπω που ειναι το κακο...!!! Ολα τα ενιωσα και εκλαψα και συγκινηθηκα και αμεσως αγκαλια μου την κρατησα.....τι ειναι αυτες οι χαζομαρες και η παραπληροφορηση πια ???
δεν πιστευα οτι θα πεφτα σε τετοιο θεμα σ αυτο το blog κριμα εγω ειμαι απ αυτες τις γυναικες-τερατα που επελεξαν καισαρικη απο φοβο!! αργοτερα που θα χρειαστει να παω το παιδι μου σε ψυχολογους γι αυτη μου την επιλογη,θα χω αυτο το ντοκουμεντο Συγνωμη αγαπη μου!
και εγω με καισαρικη γεννησα τη κορη μου και ακομα ψυχολογικα με τρωει.. βεβαια γεννησα πολυ προωρα και υπηρχε ιστορικο απο την β επιπεδου για προβλημα στη καρδια του μωρου, αλλα εγω αναρωτιομουν ακομα.. ενας 2ος γιατρος μου επιβεβαιωσε οτι ηταν δικαιολογιμενη η καισαρικη μου.. αν αξιωθουμε ποτε να κανουμε 2ο παρολο που θελω να προσπαθησω τον φ.τ. και εννοειτε πως θα ειναι το πρωτο που θα πω στον γιατρο, θα το αφησω να κυλησει ομαλα και ηρεμα γιατι ποτε δε ξερεις πως θα ερθουν τα πραγματα (καλη ωρα οπως στη πρωτη μου εγκυμοσυνη που αντι για 9 μηνες εγκυμοσυνης και φ.τ. ειχα 6,5 μηνες εγκυμοσυνης και καισαρικη) το αποτελεσμα παντως με ανταμοιβει καθε μερα με ατελειωτα χαμογελα.. χαλαρωστε λοιπον, ζητηστε απο το γιατρο αυτο που θελετε και αν πραγματικα ειναι σωστος θα φροντισει για το καλυτερο για εσας..
Και φυσικά να το κάνουν, δεν είπε κανείς το αντίθετο!!!
Και δεν είναι ενημέρωση να προσπαθεί η μια μάνα να πείσει την άλλη ποιά μέθοδος τοκετού είναι η καλύτερη. Δεν αναφέρθηκα στο κείμενο της κοπέλας, ίσα ίσα που είπα μπράβο της που τα κατάφερε. Η ενόχλησή μου έχει να κάνει κυρίως με τα σχόλια.
Γωγω, χαλαρωσε... Συζητηση γινεται... Τα μισα απο οσα λεγονται εδω μεσα ειναι ανουσια στην πραγματικοτητα... Αλοιμονο αν περναμε αποφασεις στηριζομενες σε αυτα που διαβαζουμε και λεγονται εδω και στο ιντερνετ γενικοτερα... Αλλα υπαρχει και η χαρα της συζητησης και της εκφρασης αποψεων... Κανεις δεν προσπαθει να πεισει κανεναν... Απλα συζηταμε...
Άραγε πόσες φορές θα αναλυθεί αυτό το θέμα;; Πόσες φορές θα προσπαθήσουμε να πείσουμε κάποια μητέρα ότι και η καισαρική καλή είναι, σώζει ζωές κτλ κτλ;;; Βρε κορίτσια γεννήσατε με φυσιολογικό ή με καισαρική πάει, έγινε, τελείωσε και δεν αλλάζει. Πόση ανάλυση πια γι΄αυτό το θέμα;;; Όλες μανάδες είμαστε ανεξάρτητα απ'τον τρόπο που γεννήσαμε, άλλες νιώθουν ενοχές που δεν κατάφεραν να γεννήσουν φυσιολογικά, άλλες δεν τις νοιάζει καθόλου και στέκονται μόνο στο ότι έφεραν ένα υγιές παιδί στον κόσμο έστω με καισαρική, άλλες έχουν κάνει φ.τ. με επισκληρίδιο και το έχουν μετανιώσει, άλλες έκαναν χωρίς επισκληρίδιο και εύχονται να τον είχαν προτιμήσει έτσι είναι οι άνθρωποι ο καθένας διαφορετικός. Δεν νιώθουμε όλοι το ίδιο, δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Έλεος πια με αυτό το θέμα...ας επικεντρωθούμε στο παρόν και σε αυτά που μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά μας ΤΩΡΑ!! Ακόμα και αν ισχύει ότι το παιδί που γεννήθηκε με καισαρική υπέστη σοκ τι να κάνει η κάθε μάνα που το μαθαίνει και συγκλονίζεται να το ξαναβάλει μέσα και να το γεννήσει φυσιολογικά;;; Αν λοιπόν γεννήσετε ξανά και μπορείτε επιλέξετε άλλο δρόμο για σας, επειδή το θέλετε εσείς και αφήστε τις αναλύσεις και τις θεωρίες στο internet. Η συγκεκριμένη μάνα ένιωσε ότι λυτρώθηκε με τον φυσιλογικό τοκετό, μπράβο της που τα κατάφερε!! Δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε να την πείσετε για κάτι άλλο, ούτε να της πείτε ότι είναι άδικο για το πρώτο της μωρό, αφού έτσι ένιωθε η κοπέλα γιατί πιστέυετε ότι μερικά σχόλια αγνώστων θα της αλλάξουν τα μυαλά;;; Μόνο σε μένα φαίνονται ανούσιες και κουραστικές όλες αυτές οι συζητήσεις-αναλύσεις;;; Και μην μου πείτε αν δεν σου αρέσει κάτι να προσπερνάς, ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΩ αλλά σήμερα δεν τα κατάφερα...
Υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες αισθάνονται άσχημα μετά απο μια καισαρική (δικαιολογημένη ή όχι). Θέλουμε, δεν θέλουμε, καταλαβαίνουμε, δεν καταλαβαίνουμε, έτσι είναι. Και είναι πολλές. Για αυτές τις γυναίκες λοιπόν, προσφέρουμε ενημέρωση: αν θέλουν, ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΝ να γεννήσουν φυσιολογικά μετά από καισαρική.
Χωρίς να θέλω να θίξω καμία κοπέλα, αλλά εγώ πιστεύω πως σημασία έχει ο τελικός προορισμός, και όχι τόσο το ταξίδι. Όπως είδα και σε ένα σχόλιο πιο πάνω, είτε κάνεις καισαρική, είτε φυσιολογικό τοκετό, είναι πραγματική η μύτη του παγόβουνου μπροστά στα υπόλοιπα περί μητρότητας. Εφόσον ένα παιδί γεννιέται χωρίς κανένα πρόβλημα υγείας, δεν νομίζω οτι είναι ΤΟΣΟ σημαντικό το πως ήρθε στον κόσμο...
Κορίτσια και εγώ είμαι μαμα με καισαρική παρά την τεράστια λαχτάρα μου να γεννήσω φυσικά και φυσιολογικά. Όσο και να με πείραξε τότε,δεν μπορώ να πω οτι τώρα που περιμένω πάλι μωράκι θα το κυνηγήσω να γεννήσω χωρίς καισαρική. Δε θέλω να μου το παρουν πριν την ώρα του αλλά δεν μπορώ να μπω και στη διαδικασία αυτή του ντε και σώνει εγώ θα γεννήσω αλλιώς. Όσο για την ταλαιπωρία και το σοκ που γράφετε θεωρώ ότι και στις 2 περιπτώσεις το μωρό μας βιώνει κάτι τρομακτικό. είτε με τον 1, είτε με τον άλλο τρόπο. Το ότι υπήρχε κάποτε ένας μοναδικός τρόπος για να γεννήσεις δε σημαίνει ότι είναι και ο πιο σωστός, ο πιο "ανώδυνος" (όχι βέβαια για εμάς!), ο πιο ιδανικός.Ήταν όμως ο μοναδικός. Ξαναλέω ότι και εγώ ήμουν με χίλια αποφασισμένη να τα δώσω όλα για έναν φυσικό (χωρίς αναισθησίες) και φυσιολογικό τοκετό. Όμως όπως όσα χιλιάδες άλλα πράγματα που έχουν εξελιχθεί σήμερα έχουν τα συν και τα πλην τους, έτσι συμβαίνει και εδώ. Σαφώς και πρέπει να γνωρίζουμε όλες οι μέλλουσες μαμάδες τις επιλογές που μπορούμε να κάνουμε αλλά εκείνη την ώρα με το άγχος, την αγωνία και το φόβο μας δε γίνεται να μην πάρουμε υπόψη τη συμβουλή του γιατρού.Η κάθε μια απο εμάς εννοείται ότι θα παλέψει για τη γέννηση του παιδιού της όπως και όσο το επιθυμεί, όμως τελικά βλέπω ότι μεγαλύτερη σημασία έχει το τι κάνεις μετα.Πόσο θα το προσπαθήσεις για το θηλασμό του, πόσο αποφασισμένη και σίγουρη θα είσαι για το ένστικτό σου για να μην ακους και επηρεάζεσαι απο άσχετους για όλα τα θέματα που αφορούν στο παιδί σου κλπ κλπ. Καλή επιτυχία σε όλες τις μέλλουσες μανούλες. Ότι είναι να γίνει τουλάχιστον ας γίνει καλά και με ασφάλεια.
Φιλη yota μην τα ισοπεδωνουμε κ ολα..δεν διαφωνω οτι ολες ειμαστε μανουλες ανεξαρτητα απο τον τροπο που γεννησαμε.αλλα οχι κ ειναι καλυτερα τα παιδια να γεννιουνται με καισαρικη.η φυση του ανθρωπου ειναι να γεννιεται φυσιολογικα εξου κ το ονομα φυσιολογικος τοκετος.αν διαβασεις ερευνες θα δεις ποσα προβληματα μπορει να προκαλεσει η καισαρικη,δυστυχως.αν ειναι επιβεβλημενη για λογους υγειας,φυσικα κ δεν εχεις αλλη επ'ιλογη.αλλα οχι κ καλυτερη η καισαρικη για τα παιδακια.
καταρχην να διευκρινησω οτι εχω γεννησει 3 παιδια με φ.τ. χωρις επισκληριδιο, με δικη μου επιλογη... Οχι, ομολογω οτι δεν ηθελα να χαρω τη στιγμη της γεννησης ουτε να αισθανθω μανα ετσι, ουτε να νιωσω τους πονους της γεννας. Δεν πιστευω οτι η στιγμη της γεννας ειναι η καλυτερη στιγμη της γυναικας. Ειναι το πιο εφιαλτικο πραγμα που ςχω ζησει στη ζωη μου. και οι γεννες μου χαρακτηριζονταν ευκολες. Φοβομουν τη γεννα 9 μηνες, στις 2 τελευταιες εγκυμοσυνες (στην πρωτη απλα δε γνωριζα τι με περιμενε)και ετρεμα τις παραμονες της ΠΗΤ... Επελεξα να γεννησω φυσιολογικα και χωρις επισκληριδιο γιατι ημουν επαρκως ενημερωμενη για ολες αυτες τις ερευνες και για τις συνεπειες στο βρεφος οποιουδηποτε φαρμακου χρησιμοποιειται κατα τη διαρκεια του τοκετου, συμπεριλαμβανομενης και της προκλησης, που απορω γιατι τι θεωρουμε τοσο αθωα... Συνεπως, τοσ χολιο μου αναφεροταν ουσιαστικα στο οτι δεν υπαρχει λογος να ααισθανομαστε ενοχες γιατι γεννησαμε με καισαρικη ή επισκληριδιο ή...ή...ή... Κατανοω ακομα και τις γυναικες που γεννουν με καισαρικη γιατι φοβουνται το φ.τ. Δενε ιναι χειροτερες απο μενα... Και δεν υπαρχει λογος να εχουν ενοχες. Σχολιαζω ουσιαστικα το γεγονος οτι μας γεμιζουν ενοχες για τα παντα... Για τη γεννα, για το θηλασμο, για τον τροπο που μεγαλωνουμε τα παιδια μας... Για ολα..
Νομιζω οτι αν ενα μωρακι μπορουσε να μιλησει παντως θα προτιμουσε 1000 φορες την ηρεμη , ξεκουραστη και χωρις πονο γεννηση με καισαρικη παρα την ταλαιπωρια που περναει κατα τη διαρκεια της γεννας. Οι μαμαδες με καισαρικη σκεφτητε μονο αυτο και, αν πραγματικα σας ενδιαφερει η αγαπη για το μωρο, η υπεροχη στιγμη κλπ κλπ να εχετε στο νου σας οτι το μωρακι σας γεννιεται σιγουρα ευτυχισμενο... Το βλεπει κανεις στο ομορφο και ηρεμο προσωπακι ενος νεογεννητου με καισαρικη και στο ταλαιπωρημενο και πονεμενο προσωπακι ενος νεογεννητου με φυσιολογικο τοκετο...
Νομίζουμε ότι η μέθοδος της καισαρικής είναι "ήρεμη" για το μωρό. Ο άνθρωπος έχει σχεδιαστεί για να γεννιέται περνώντας από το γενετικό κανάλι. Η ταλαιπωρία στην οποία αναφέρεσαι είναι η προετοιμασία του μωρού για να βγει στον έξω κόσμο. Αντίθετα η καισαρική είναι αυτή που του δημιουργεί σοκ και κάθε άλλο παρά ήρεμη είναι. Σκέψου να είσαι στη ζεστή φωλιά της μήτρας και ξαφνικά δυο χέρια να σε τραβούν με μανία στο εκτυφλωτικό φως. Αν έχεις χρόνο, ρίξε μια ματιά: http://www.stroeckenverdult.be/site/upload/docs/Isppm%20tijdschrift%20CAESAREAN%20BIRTH%20babies.pdf
Βρε συ Ολίβια, πλάκα κάνεις? Δε το διάβασα όλο, αποσπασματικά μόνο αλλά μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο!!! θα το διαβάσω με την ησυχία μου σπίτι. Να πω καταρχήν ότι προφανώς ο φ.τ είναι καλύτερος γιατί η καισαρική δεν παύει να είναι μια επέμβαση με ό,τι συνεπάγεται αυτό... ΑΛΛΑ ότι τα παιδιά της καισαρικής είναι εξ ορισμού προβληματικά και χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης?????? από βρέφη??? Άσε που και οι φ.τ. έτσι όπως γίνονται σήμερα (μέσα σε ιατρείο με δυνατά φώτα κλπ κλπ) προκαλούν το ίδιο σοκ. Φαντάζομαι το ιδανικό θα ήταν να γεννάγαμε στο σπίτι μας ή σε μέρος που θα πληρούσε προυποθέσεις ενός ζεστού περιβάλλοντος. Δεν ένιωσες προσβεβλημένη από το κείμενο? Γιατί κατηγοριοποίησε τα παιδιά σου, όπως και τα δικά μου κ πολλών άλλων μαμάδων, και τα στόχευσε.... Βρήκαν, κατά την απόψή μου, ένα υπέροχο τρόπο για να τα παίρνουν χοντρά από τους γονείς και τίποτα άλλο!!! Κ δεν είμαι κατά της ψυχοθεραπείας εν γένει, τη θεωρώ πολύ χρήσιμη αλλά δεν είναι κ πανάκεια.... Ψυχοθεραπεία σε βρέφη γιατί γεννήθηκαν με καισαρική??? Τι να σου πω, μου φαίνεται το λιγότερο τραγικό...
Πιστεύω απλά ότι υπάρχει ένας λόγος περισσότερο να "δοθείς" στο παιδί σου απεριόριστα τον πρώτο καιρό της ζωής του. Φυσικά και δεν πιστεύω ότι χρειάζεται ψυχοθεραπεία. Ή και να χρειάζεται, είναι εξτριμ περίπτωση και μπορεί να προκύψει και από φ.τ.
στο παιδί σου ούτως ή άλλως απεριόριστα θα δοθείς, αλίμονο!! Είτε με κ.τ είτε με φ.τ. Το δικαίωμα της γυναίκας στο σώμα της και στο παιδί της και στο πως θα επιλέξει να γεννήσει είναι ή θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο. Και καλά κάνετε και φωνάζετε γι αυτό... Αλλά μη φτάνουμε στο άλλο άκρο...
Γέννησα και εγώ με καισαρική (εντελώς αναίτια) στις 40+2 εβδομάδες μετά από μία αποτυχημένη πρόκληση τοκετού. Κάτι το οποίο με έχει πειράξει πάρα πολύ. Ωστόσο έχω να πω σε όσες βρέθηκαν στην ίδια κατάσταση ότι το σώμα μας μπορεί να στάθηκε ανάξιο να ζήσει τον φυσιολογικό τοκετό αλλά είναι τόσο άξιο που κρατήσε ένα μωρό μέχρι το τέλος του ταξιδιού. Είμαστε τυχερές που τα μωράκια μας γεννήθηκαν γερά και είμαστε όλες το ίδιο μάνες.....
ΑΑΑΑΧΧΧΧ αυτό το πονεμένο θέμα πάλι! Δεν θα πω ούτε αν γέννησα φυσιολογικά, ούτε τι προσπάθειες έκανα, ούτε τι συναισθήματα ένιωσα εκείνη τη στιγμή, τα έχω ξαναπεί εδώ μέσα. Αυτό που θα ρωτήσω, πραγματικά χωρίς ίχνος διάθεσης αντιπαράθεσης, είναι το εξής: Ξέρετε πολύ καλά, πως η ψυχολογία της εγκύου είναι πολύ ευαίσθητη. Μήπως να μην λέτε και ξαναλέτε και ξαναλέτε ΜΟΝΟ τα στραβά και τα ανάποδα της καισαρικής τομής; Έχετε σκεφτεί τι θα συμβεί εάν μετά από τόοοοοοοοσα κείμενα που έχουν γραφτεί για το συγκεκριμένο θέμα και ειδικά το VBAC, μια εγκυούλα επιμένει για φ.τ. και κάτι πάει στραβά; Τότε πάλι θα της λέτε να κυνηγήσει τον γιατρό που είναι άχρηστος, που δεν της έκανε καισαρική, που δεν είδε τα σημάδια..... Δεν λέω ότι καλά κάνουν και γίνονται αναίτια οι καισαρικές, αλλά πιστέψτε με, ο προβληματισμός φ.τ. ή καισαρική, είναι μόνο η μύτη του παγόβουνου που αποκαλείται μητρότητα και μεγάλωμα παιδιών. Μακάρι να ήταν αυτό το μοναδικό πρόβλημα που θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Με φιλική διάθεση Μαρία
Στόχος των μαμάδων που μοιράζονται τις VBAC ιστορίες τους, πέρα απο το να εκφρασουν τη χαρά τους, είτε τα κατάφεραν είτε όχι, είναι να ενημερώσουν άλλες υποψήφιες μανούλες οτι έχουν περισσότερες απο μία επολογές, να τις προτρέψουν να ενημερωθούν και να πάρουν όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούν και να μην φοβούνται να αντιμετωπίζουν και να αξιολογούν τους γιατρούς που έχουν εμπιστευτεί τον τοκετό τους σε αυτούς. Καμία μαμά "προηγηθείσα" (απίστευτη λέξη ε;;;) δεν αφορίζει τις καισαρικές, αλλωστε ας μην ξεχνάμε οτι έχουν και αυτές τουλάχιστον μία στο ενεργητικό τους. Όλοι παραδεχόμαστε οτι η καισαρική είναι σωτήρια χειρουργική επέμβαση όταν συντρέχει λόγος να πραγματοποιηθεί. Τώρα το πώς δημιουργείται σύνδεση του τοκετού με το αν είναι κανείς καλός γονιός ή όχι είναι κάτι που με ξεπερνάει και δεν μπορώ να το σχολιάσω. Εξάλλου αυτό δεν είναι κάτι που θα κριθεί εκ του αποτελέσματος και μάλιστα απο το ίδιο το παιδί; Τέλος ο καθένας έχει την ευθύνη της επιλογής του, αλλά και την υποχρέωση (κυρίως στον εαυτό του, αυτογνωσία και τα λοιπα) της αξιολόγησης της. Ευχαριστώ.
Κι εγώ νομίζω ότι ο φυσιολογικος τοκετός θα με απελευθέρωνε...γέννησα με καισαρική,χωρίς να συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι από ότι φάνηκε στη πορεία..απλά είχα μια πολυασχολη γιατρό !!Νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω ότι με το φυσιολογικό τοκετό κορυφώνεται το ταξίδι της εγκυμοσύνης..μετά ανοίγει ένα τελείως διαφορετικό κεφάλαιο ,το οποίο ειναι κ το ουσιαστικότερο-η ανατροφή του παιδιού μας,αλλα γιατί χωρίς λόγο να μη γευτουμε αυτή την κορύφωση;;
Σε ζήλεψα! Σε χάρηκα! Σε παραδέχτηκα και σε κατανοώ απόλυτα! Εγώ, που έχω ήδη κάνει 2 καισαρικές -η δεύτερη ήταν μια αποτυχημένη προσπάθεια για VBAC- και ετοιμάζομαι, όσο μπορεί να ετοιμαστεί κανείς για κάτι τέτοιο, για την 3η καισαρική αυτό το μήνα! Είμαι στενοχωρημένη. Είμαι πικραμένη... Και τι δεν θα έδινα να μπορούσα να την αποφύχω έστω αυτή τη φορά! Εμεινα με το γιατρό μου της δεύτερης κόρης μου γιατί μαζί προσπαθήσαμε για VBAC και γενικά δεν είχα παράπονο. Διαβάζοντας βέβαια την εμπειρία σου -αχ, να είχα ψαχτεί περισσότερο τότε!!!-, εντοπίζω πολλούς λόγους που απέτυχε η προσπάθεια, αν και τότε ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι θα τα κατάφερνα. Ο ίδιος αυτός γιατρός λοιπόν, στην αρχή της 3ης μου εγκυμοσύνης μου είπε "θα δούμε πώς θα πάει" για την περίπτωση VBA2C. Τώρα, θεωρεί ασφαλέστερη την καισαρική (μεγάλο μωρό, σε καμία προηγούμενη περίπτωση δεν έφτασα σε διαστολή, κλπ, δεν ξέρω...). Είμαι ΠΟΛΥ στενοχωρημένη!... τουλάχιστον, να αποφύγω την προγραμματισμένη καισαρική... Ας δω τα πρώτα σημάδια... Καμιά γνώμη? Καμιά βοήθεια?... Και πάλι συγχαρητήρια!
Εγώ ένα θα πω...ΔΕ ΠΑΙΖΕΣΑΙ...Να σου ζήσουν και τα δύο και να είστε πάντα ευτυχισμένοι και γεροί και δυνατοί οικογενειακώς...Κι εγώ θα ήθελα στοιχεία της γιατρού σου πάντως...:-)
Ταυτίζομαι μαζί σου -Ετσι κάπως έζησα κι εγώ τους 2 τοκετούς μου και σε νιώθω απόλυτα...
Μόνο μια γυναίκα που έχει ζήσει και τις 2 εμπειρίες γέννας μπορεί να καταλάβει τη Νατάσα και το τι σημαίνει το «ένιωσα μάνα». Και επειδή έχω ζήσει και εγώ το φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική θα σας πω ότι έτσι ακριβώς είναι όπως το λέει… Αγαπάω και τα 2 μου παιδιά το ίδιο, φροντίζω από το πρώτο λεπτό που γεννήθηκαν και τα 2 μου παιδιά το ίδιο, όμως ο φυσιολογικός τοκετός μου έδωσε το ένστικτο και την γλυκύτητα της μάνας που στο πρώτο μου παιδί δε τα είχα… Μετά από αυτόν νιώθω ότι αγαπάω και το πρώτο μου παιδί ακόμα περισσότερο… Επικεντρωθείτε στο γεγονός του vbac και μη πιανόσαστε από λέξεις… Η καισαρική είναι ένα πολύ χρήσιμο χειρουργείο και σε αρκετές περιπτώσεις σώζει ζωές. Είναι όμως και πολύ σοβαρή επέμβαση που εγκυμονεί πολλές και σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία-ζωή της μητέρας και του παιδιού. Οι γιατροί δεν είναι Θεοί. Είναι άνθρωποι και αρκετοί από αυτούς, μπροστά στη θέα του χρήματος και της άνεσης τους, οσφιοκάμπτουν… Αν δε γνωρίζετε, ψαχτείτε. Στο ίντερνετ υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα άρθρα για να μάθετε τι σημαίνει καισαρική και πρόκληση τοκετού, ποιες είναι οι επιπτώσεις τους και ποιες είναι οι περιπτώσεις στις οποίες είναι πραγματικά χρήσιμο να γίνονται. Αν δε σας ενδιαφέρει τότε κακός βρίσκεστε εδώ και κρίνεται την εμπειρία αυτής της κοπέλας, την οποία ανέβασε για να κάνει γνωστό το γεγονός του vbac. http://www.birthchoices.gr/2010/09/25-%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-2010-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9/
Όταν έμεινα για πρώτη φορά έγκυος και επέλεξα τον γιατρό μου, του ξεκαθάρισα απο την αρχή οτι δεν θέλω 2 πράγματα: καισαρική και επισκληρίδιο! Μα, μου λέει, η καισαρική σώζει ζωές και με την επισκληρίδιο δεν θα καταλάβεις πόνο. Δεν έχεις γεννήσει και γι' αυτό δεν ξέρεις τον πόνο αυτό. Του λέω λοιπόν οτι πρώτον, θα μου κάνεις καισαρική μόνο αν συντρέχει λόγος επικυνδυνότητας για την ζωή του παιδιού μου, αν μου κάνεις και δεν συντρέχει σοβαρός λόγος, θα το μάθω (ο κουνιάδος μου είναι γυναικολόγος και τον γνώριζε) και δευτερον του λέω, ουτε εσυ εχεις γεννήσει για να ξερεις τον πονο της γεννας και επειτα ο καθε ανθρωπος εχει τις δικες του αντοχες!πιστευω οτι ετσι που με ειδε αποφασισμενη έπαιξε σημαντικο ρολο. εσπασαν τα νερα και πηγα στο νοσοκομειο. το μωρο εκανε κακα και εβγαιναν πρασινα υγρα. εγω δεν ειχα ιδεα τι σήμαινε ολο αυτο. ο γιατρος μου εξηγησε αλλα δεν μου επισημανε την επικυνδυνοτητα της καταστασης. τελικα μου εβαλε ορο για προκληση τοκετου, παρολο που μου ειχε πει οτι αν ξεκινησει μονος του ο τοκετος δεν θα καναμε προκληση. εκεινη την στιγμη δεν καταλαβα γιατι το εκανε. τελικα γεννησα μετα απο λιγο, χωρις επισκληριδιο, φυσιολογικα. ο γιατρος μου εξηγησε οτι το εκανε για να βγει γρηγορα το μωρο, ωστε να μην παθει αναρροφηση και χρειαστει καισαρικη. συνηθως αλλοι γιατροι οταν γινει αυτο πανε κατευθειαν για καισαρικη και δεν το ρισκαρουν. οταν ηρθε στον θαλαμο ναμε δει μου ειπε οτι δεν το περιμενε για πρωτη γεννα να παει τοσο καλα και να μην πονέσω σχεδον καθολου χωρις επισκληριδιο. μου ειπε οτι αφου αντεχω τους πονους να μην κανω ποτε μου επισκληριδιο, οσα παιδια κι αν κανω, γιατι δεν ειναι και οτι καλυτερο... φυσικα και τα αλλα δυο μου παιδια τα γεννησα με τον ιδιο τροπο και δεν αλλαζω αυτες τις εμπειριες με τιποτα στον κοσμο! και 10 παιδια να εκανα με τον ιδιο τροπο θα γεννουσα, γιατι δεν μου αρεσει να πηγαινω κοντρα στην φυση μου...
μηπως μπορουμε να εχουμε το τηλ αυτης της υπεροχης γυναικολογου;οχι τιποτα αλλο να μην πηγαινουμε και τα σκαμε σε αλλους μ.....ς γιατρους που στα παιρνουν και οταν γεννας τους ψαχνεις στο κινητο...το mail μουειναι vasvama@yahoo.gr.στειλτο μου εκει και θα σ ευγνωμονω!!
Μπραβο και παλι μπραβο σου πραγματικα σε θαυμαζω καθως πιστευω οτι εχει αλλο αντικτηπο η φυσιολογικη γεννα στο χαρακτηρα και την ψυχολογια του παιδιου(συμφωνα με ερευνες παντα ποθ ειναι διαδεθημες ακομα και στο ιντερνετ) και να πω οτι δεν ειναι σωστο να υποσκιαζετε την πραξη αυτης της μητερας βγαζοντας λογο με για το πια ειναι σωστη μανα και πια οχι,πειτε χαρα στο κουραγιο σου και να σου ζησουν και σταματηστε να υπερασπιζεται την καισαρικη που κανατε ενω κανεις εδω δεν σας κρινει για αυτο η σας λεει οτι δεν ειστε αρκετα καλη μανα προς θεου.... φυσικα και ειστε...... και ολες οι μανουλες που δινουν την ψυχη τους στα παιδακια ειναι.... φιλακια μανουλες και προσπαθηστε να μην υποσκιασετε την πραξη αυτης της μαμας με τον γνωστη σε ολουσ μας διαμαχη..... και παλι μπραβο σου
ΝΑΤΑΣΑ, ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΤΑΡΧΗΝ. ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ 4,5 ΧΡΟΝΩΝ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ, ΛΟΓΩ ΜΥΩΠΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ. ΕΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΜΩΣ...ΟΛΑ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ ΑΛΛΑ "ΜΑΝΑ" ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΖΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.ΕΠΙΣΗΣ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ. ΑΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ, ΑΝ ΤΡΕΦΕΣΑΙ ΣΩΣΤΑ, ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΕ ΝΙΩΘΕΙ ΤΟ ΕΜΒΡΥΟ. ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΚΡΙΝΩ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΔΙΚΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΤΣΙ Η ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ " ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ" ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΝΑ ΣΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ, ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΤΗΝ " ΛΥΤΡΩΣΗ" ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ. ΘΑ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙΣ ΤΗ ΜΑΝΑ ΓΕΝΙΚΑ,Η ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΕΙ. ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ ΟΣΕΣ ΓΕΝΝΗΣΑΜΕ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΥΛ ΓΕΝΝΩΝΤΑΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΝΙΩΣΑ ΜΑΝΑ!!!!!ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΕΣ ΝΑ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ.ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΓΕΝΝΑΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΛΑΨΕΙ ΕΣΕΝΑ Η ΤΟ ΠΑΙΔΙ.Η ΑΝ ΔΗΛΑΔΗ Η ΚΟΡΗ ΣΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΤΙ ΘΑ ΤΗΣ ΠΕΙΣ??????? ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΛΟ! ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΟΥ ΣΕ ΕΣΤΕΙΛΕ ΓΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ!!!! ΟΠΟΤΕ ΕΚΕΙ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΘΟΣ ΕΠΙΛΟΓΗ. Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΘΕΣΕΣ.ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ.
Σωστά! Ο καθένας μπορεί να κάνει ένα παιδί. Το θέμα είναι πως θα το μεγαλώσεις, πως θα δεθείς μαζί του και τι θα του προσφέρεις. Και το σημαντικότερο είναι να είσαι η ΜΑΝΑ του με ότι κι αν περιλαμβάνει αυτή η λέξη. Δεν θα κρίνω τη Νατάσα γιατί ποτέ δεν κρίνω τα συναισθήματα κάποιου. Άφού αισθανόταν έτσι είναι κατανοητό και δεν θα διαφωνήσω μαζί της. Όμως εγώ αισθάνθηκα μάνα από τη στιγμή που μεγάλωνα τα παιδιά μου, τα ξεχνύχτια μου μαζί τους γιατί είχαν βήχα ή πυρετό. Η στενοχώρια μου γιατί κάτι δεν πήγαινε καλά. Η χαρά μου που ερχόταν χαρούμενος ο γιος μου γιατί βρήκε φίλους να παίζει. Η έννοια μου για να είναι πάντα καλά και η προσπάθειά μου για να το πετύχουν αυτό. Αυτά με κάνουν να αισθάνομαι μάνα!!! Και κυρίως η βαθιά και απόλυτη αγάπη που έχω γι' αυτούς τους δύο ανθρώπους, τα παιδιά μου. Συναισθήματα που δεν έχω νοιώσει ποτέ για κανέναν!!!
...................... Και για να μην παρεξηγηθώ για το προηγούμενο σχόλιό μου εννοείται πως σωστά λειτούργησε η Νατάσα. Το όνειρό της ήταν να γεννήσει φυσιολογικά και μπράβο της για τη δύναμη που έδειξε και τα κατάφερε. Δεν ξέρω αν θα είχα τη δύναμη να το κάνω. Έχω γεννήσει δυο φορές φυσιολογικά και ο λόγος είναι πως ο γιατρός μου δεν κάνει τόσο εύκολα καισαρική. Δεν ξέρω τι συναισθήματα προκαλεί η καισαρική. Μπράβο σου και πάλι
Θα μπορούσα να μάθω το τηλ του γιατρού και το όνομα του; Ευχαριστω πολύ
Νατασάκι όσες φορές και να διαβάσω την ιστορία σου, συγκινούμαι απίστευτα... Παρά τις όποιες αντιδράσεις, η εμπειρία να νιώθεις το παιδί σου να βγαίνει από μέσα σου, είναι συγκλονιστική... Όσα χρόνια και αν περάσουν θα τη θυμάμαι και θα ανατριχιάζω... Εγώ πάντως δε βλέπω να αδικεί το πρώτο της παιδί...Γιατί το αδικεί;;;Επειδη λέει την αλήθεια;;Ότι της το πήραν με το ζόρι από μέσα της χωρίς να είναι έτοιμο;;;Και ναι...Θα ζήσει πολλά σαν μάνα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν θα την ξεχάσει ποτέ... Και φυσικά δε μιλάμε για καισαρικές αναγκαίες, που παίζονται οι ζωές μαμάς και παιδιού.....Αλλά για τις υπόλοιπες....Πως είναι δυνατόν πλέον το 60% των εγκύων να μην μπορεί να γεννήσει φυσιολογικά;;;Και όοολες να έχουν προβλήματα;;; Κανένας δε μειώνει τις μανούλες που γέννησαν με καισαρική...Εννοείται ότι τα ίδια συναισθήματα βιώνουμε όλες μας όταν κρατάμε στην αγκαλιά μας για πρώτη φορά τα μωρά μας, αλλά όπως και να έχει το σώμα "παραβιάζεται" στην καισαρική...
kalispera exo kanei 5 paidia 2 fysiologikoys meta mia kaisariki alla eimoyn 5 misi minon kai den ta katafere meta akoloy8ise mia kaisariki me episkliridio kai peigan ola kala kai meta i teleytaia me oliki narkosi . loipon ekeino poy exei simasia einai na geniseis to aggeloydi poy 8eleis o tropos gia mena den exei kamia simasia kai sas to leo eilikrina den kano pleon paidia logo gynaikologikoy 8ematos kai to 8elo para poly ekana mia eksosomatiki kai den petyxe me apotelesma na me exei parei apo kato yparxoyn para polles gynaikes poy den mporoyn na meinoyn egkyos ....8a prepei loipon na eimaste eygnomon poy toylaxiston eite me kaisariki eite fysiologia .. EIMASTE MANOYLES
Panagia mou! ki egw ekana proeklampsia me 18 piesh alla meta ton toketo eutuxws...
Κοριτσια συμφωνα για την αδικια που λετε οτι γινετε σε σχεση με το πρωτο παιδακι. Εγω λοιπον ειμαι απο εκεινες τις μαμαδες που γεννησα με καισαρικη Γεννησα με καισαρικη λογω προεκλαψιας και κατοπιν εκλαψιας... ΕΜΕΝΑ Η ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑΜΕ ΟΛΙΚΗ ΡΗΞΗ ΠΛΑΚΟΥΝΤΑ ΕΓΩ ΜΕ 21 ΠΙΕΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΝ. Ειχαμε την Παναγια διπλα μας... Φτασαμε κοντα στο να χαθουμε και οι δυο μαζι ..... αν δεν βρισκομασταν τυχαια για το πρωτο καρδιοτοκογραφημα μας σε μια κλινικη Οποτε για μενα εκεινη η καισαρικη ειναι το δικο μου θαυμα.... Ουτε μια στιγμη δεν σκεφτομαι γιατι καισαρικη?? λεω ναι καισαρικη ,γιατι μας εσωσε... Ολα εχουν 2 οψεις στην ζωη ετσι και οι αποψεισ μας σε αυτο το θεμα καλο απογευμα σε ολες
Συμφωνώ με την Εύα, είναι λίγο άδικο για το πρώτο σου μωράκι όλο αυτο που νιώθεις. Είσαι μανούλα μια ζωή, με όλα τα υπέροχα και άσχημα που θα ζήσεις μαζί με τα παιδάκια σου! Το ταξίδι ξεκινά μόλις τα πάρεις αγκαλιά, τι κρίμα να λυπάσαι και να νιώθεις ενοχές την στιγμή που θα έπρεπε να είσαι στον ουρανό της αγάπης!
τη πρωτη μου κορη τη γεννησα με καισαρικη γιατι ηταν ορθια κ γιατι το ηθελα ποναγα τις πρωτες μερες αλλα ολα καλα μετα ,τη δευτερη κορη μου τη γεννησα πριν 4 μηνες παλι με καισαρικη κ δεν καταλαβα τ ι π ο τ α ηθελα να περπατησω απο τη πρωτη στιγμη κ με ολικη ναρκωση κ στις δυο περιπτωσεις παρολαυτα ακουσα κ στις δυο το κλαμα τους. ποσες μερες κ ωρες ποναγατε για να γεννησετε φυσιολογικα?
Θα συμφωνήσω με την Εύα απόλυτα. Οι επιθυμίες υπάρχουν αλλά είναι κρίμα να γατζωνόμαστε σε αυτές και ίσως τελικά να χάνουμε την ουσία. Και η ουσία είναι μία: το παιδί γεννήθηκε, είναι μια χαρά και τώρα θα του προσφέρεις τα πάντα για να το κάνεις ευτυχισμένο και χαρούμενο. Δυστυχώς γίνονται πολλές καισαρικές, έχετε δίκιο. Αλλά εκ των υστέρων γνώμη μου είναι να μην κολλάμε σ'αυτό. Σαν διαδικασία δεν πιστεύω οτι μειώνει καμία γυναίκα και σίγουρα δεν την κάνει λιγότερο γυναίκα-μητέρα. natasa μου έχεις δίκιο αλλά κάθε περίπτωση είναι και διαφορετική. Προφανώς είσαι από τις τυχερές που χάρηκες την καισαρική σου, όπως όμως κι εγώ είμαι από αυτές που έκανε ολιγόωρο φυσιολογικό τοκετό. Σε τρεις ώρες είχα το μωρό μου. Όλα έχουν λοιπόν και την καλή τους πλευρά. Καμιά μας δεν θα έπρεπε να στεναχωριέται για τον τρόπο που έφερε το παιδί της στον κόσμο.
"Το πρώτο κλάμα, η πρωτη επαφή. Ένιωθα πιο γεμάτη και πιο γυναίκα-μάνα από ποτέ." Βασικά εγώ θα σου έλεγα ότι είναι άδικο για το πρώτο σου παιδάκι να νιώθεις έτσι. Καλά έκανες και πήγες για vbac - εννοείτε - αλλά ξέρεις πόσες φορές θα χρειαστεί να αποδείξεις τι μάνα είσαι? αααααπειρες!!! το λιγότερο που μετράει στην πορεία μας σαν μαμάδες, είναι ο τρόπος που τα γεννήσαμε (μη σου πω ότι δε μετράει καθόλου). Τι σημασία έχει δηλαδή στην αγάπη, στη φροντίδα, στην ευθύνη που έχουμε να μεγαλώσουμε μελλοντικούς ευτυχισμένους ενήλικες? καμία απολύτως!!! Με λυπεί το γεγονός να ακούω συνέχεια μανούλες να νιώθουν δυστυχείς γιατί έκαναν καισαρική ή ότι έχουν ενοχές ή ή ή ένα σωρό. Θεωρείς ότι την έκανες άδικα? Κυνήγα το γιατρό, κατάγγειλε τον, πες το όνομά του δημόσια, μαζί σου είμαι!! Γιατί όντως είναι πάρα πολλές οι καισαρικές. Αλλά ρε γαμώτο δε φταίνε σε τίποτα τα παιδάκια να προβάλουμε πάνω τους όλα τα δικά μας θέματα. Λες ότι δε χάρηκες το πρώτο σου παιδί γιατί ήσουν "καταρρακωμένη τόσο σωματικά αλλά περισσότερο ψυχικά. " Μα δεν είναι κρίμα... κάτι του στέρησες που είναι πιο σημαντικό απ το ότι "πως της στέρησα το δικαίωμα να έρθει όπως ορίζει η φύση." Να σαι πάντα καλά και χαίρεσαι τα παιδάκια σου
Εύα, έχεις απόλυτο δίκιο ότι μάνες γινόμαστε από τη στιγμή που γεννιούνται τα παιδιά. Εκεί έχει σημασία τι και πως κάνουμε ότι κάνουμε. Όμως, δεν μπορώ να σου πω ότι δεν καταλαβαίνω και τη Νατάσα 100%. Τη νιώθω κι ας μην έχω κάνει καμία καισαρική. Ναι ο "φυσιολογικός" (σε εισαγωγικά γιατι οι περισσότερες κάνουμε επισκληρήδιο) είναι κάτι πολύ ωραίο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η ανάμνησή του μου φέρνει τα πιο ωραία συναισθήματα που έχω νιώσει. Και αν μου πεις πως κακώς το λέω αυτό γιατί δεν μπορεί να υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να σε αγκαλιάζει το παιδί σου και να φιλάει, θα σου πω πως έχει δίκιο, αλλά το πιο έντονο, υπέροχο αίσθημα που έχω νιώσει ήταν την ώρα της γέννησης. Και μου δημιουργείται η απορία, αυτό το αισθάνομαι επειδή έτυχε να το ζήσω? Αν μου είχε τύχει η καισαρική, θα σκεφτόμουν μα καλά τί λένε, άλλα έχουν ουσία? Η λογική μου λέει πως εσύ έχεις δίκιο, αλλά η αυθόρμητη απάντησή μου είναι πως τότε έζησα ό,τι πιο ωραίο έχω ζήσει μέχρι στιγμής. Να μου συγχωρήσεις την αδιακρισία (είναι από καθαρή απορία)...εσύ που το βλέπεις έτσι έκανες καισαρική ή Φ.Τ.?
Γεια σου Νίνα Έχω γεννήσει με καισαρική και τις 2 φορές. Την πρώτη φορά μετά από ατελείωτες ώρες πόνων και συσπάσεων και τη δεύτερη με προγραμματισμένο ραντεβού. Ξέρω περιπου πως είναι ο φ.τ γιατί είχα ωδίνες για ώρες. Αλλά δεν νομίζω ότι αλλάζει κάτι. Και τις δύο φορές έκανα επισκληρίδιο, όποτε είχα όλες μου τις αισθήσεις και ως εκ τούτου, μου έβαλαν τα παιδιά μου αμέσως στην αγκαλιά μου - αμέσως όμως - και το συναίσθημα ήταν απερίγραπτο.... Δε μπορώ να φανταστώ που "υπολείπομαι" συναισθηματικά εκείνη τη στιγμή από τη μανούλα δίπλα που γεννάει με φ.τ.. Τα αγκάλιασα, τα φίλησα, κοιταχτήκαμε και μετά όπως και στον φ.τ. τα πήραν για τα περαιτέρω. Μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι μόνο και μόνο για εκείνα τα λεπτά, θα μπορούσα να κάνω 10 παιδιά... Προφανώς ο φ.τ. είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος, δεν είμαι υπέρμαχος των καισαρικών αλλά θεωρώ τραγικό να στεκόμαστε εκεί. Θα καταλάβω μια γυναίκα που έκανε κ.τ με ολική να πει "ρε γαμώτο δεν κατάλαβα τίποτα" και θα έχει κ δίκιο αλλά πραγματικά είναι το λιγότερο. Εχω μια κόρη 10 χρονών και ένα γιο 13 μηνών. Ξέρεις σε τι διλήμματα που αφορουν στα παιδια μας, θα βρεθούμε.... Ατελείωτα. Ξέρεις πως είναι να βλέπεις το μωράκι σου να γίνεται δεσποινίδα και να του αγοράζεις σουτιέν και να κουβεντιάζετε για περίοδο ή για αγόρια? Θεϊκό... Τι να λέμε τώρα... είναι άπειρα τα πράματα που θα καθορίσουν τη σχέση με τα παιδιά μας. Είναι κρίμα πρώτα για το παιδί και μετά για την ίδια τη μαμά να στέκεται και να την πικραίνει ένα γεγονός που βασικά δεν αφορά καθόλου το ίδιο το παιδί!!!
συμφωνω απολυτα μαζι σου.Σιγουρα ο φυσιολογικος τοκετος ειναι το καλυτερο για την μητερα και το παιδι αλλα δεν ειναι και το παν.Γεννησα με καισαρικη πριν απο οχτω χρονια και μπορω να πω με πληρη συνειδηση οτι ακομα θυμαμαι την μικρη μου που την πηρα αγκαλια και συγκινουμαι.Σιγουρα τραβηξα πολλους πονους μετα και το σωμα μου επανηλθε πολλυ πιο αργα αλλα χαλαλι ολα δεν αλλαζω καμια στιγμη ουτε νιωθω ενοχες που γεννησα με καισαρικη.Ναι ισως και γω θα επρεπε να εχω περισσοτερη πυγμη και να ζητησω να γεννησω φυσιολογικα ομως καμια φορα σκεφτομαι οτι ολα για καποιο λογο γινονται και ο γιατρος μπορει να βλεπει κατι παραπανω απο οτι εμεις.Δεν ειμαι υπερ της καισαρικης το ξανα τονιζω ομως δεν ειναι αμαρτια να αναθεματιζουμε την τυχης γιατι γεννησαμε ετσι οταν το ιδιο το αποτελεσμα μας δικαιωνει σαν μανουλες ........εστω και με αυτον τον τροπο.
Πες τα Χρυσόστομη!!! Δηλαδή εγώ που γέννησα με καισαρική και μάλιστα ολική είμαι λιγότερο μάνα από κάποια άλλη που γέννησε φυσιολογικά με ή χωρίς επισκληρίδιο? Ή αγαπώ λιγότερο το παιδί μου? Εμένα γεννήθηκε η κόρη μου και την πρώτη αγκαλιά την ένιωσε από την γιαγιά της (τη μαμά μου) και μετά από τον πατέρα της. Και λοιπόν? Αυτό την εμποδίζει να μου λέει ότι είμαι η καλύτερη μανούλα του κόσμου ή εμένα με εμποδίζει από το να είναι η κόρη μου όλη μου η ζωή? Σαφώς και η καισαρική είναι παρέμβαση της φύσης και καλό είναι να γίνεται όταν είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ απαραίτητο, όμως δεν είναι το Α και το Ω στη σχέση μάνας και παιδιού. Οπως αντίστοιχα και ο θηλασμός. Είμαι υπέρμαχος, οστώσο αν υπάρχουν λόγοι που δεν τον επιτρέπουν, δεν θα πεθάνουμε. Αλλά παίζουν ρόλο στη σχέση μάνας - παιδιού και όχι ο τρόπος με τον οποίο ηρθε στον κόσμο ή οι ημέρες που θήλασε.
Εύα ευχαριστώ για την απάντησή σου. Σου έγραφα μια μακροσκελή απάντηση, αλλά εξαφανίστηκε, οπότε θα προσπαθήσω να στα πω συντομότερα. Το ωραίο που περιγράφω το ένιωσα μόνο τη στιγμή που έβγαινε το μωρό. Ο υπόλοιπος τοκετός δε μου έχει αφήσει κανένα συναίσθημα. Επίσης αυτό το συναίσθημα δεν έχει καθόλου να κάνει με το ότι είδες το παιδί σου. Είναι κάτι εντελώς σωματικό που δεν αφορά καθόλου το μωρό. Είναι η αίσθηση που νιώθεις όταν βγαίνει το μωρό και είμαι σίγουρη πως αν το έκανα χωρίς επισκληρίδιο θα ήταν πιο έντονο. Τα υπόλοιπα συναισθήματα νομίζω πως είναι τα ίδια σε κάθε μαμά και παιδί. Είτε γεννάς (με ΚΤ ή ΦΤ) και βλέπεις εκείνη την ώρα το μωρό, είτε γεννάς με ολική νάρκωση και το βλέπεις αργότερα, δεν μπορώ να φανταστώ γιατί άλλο νιώθεις εσύ (και το μωρό, αν νιώθει) όταν συναντιέστε. Επίσης ευχαριστώ που με έβαλες στη θέση σου...το μικρό που μια μέρα σου μιλάει για σουτιέν και αγόρια, γιατί εγώ με μικρότερα παιδιά νομίζω πως όλα τα προβλήματα της ζωής μου είναι που δε μου τα κρατάει κανένας ακόμη και για μια ώρα, που κλαίνε όλη μέρα, που δεν μπορώ να προγραμματίσω καμία δουλειά γιατί όλο κάτι τυχαίνει κ.ο.κ. Μόνο όταν ακούω μαμάδες με μεγαλύτερα παιδιά συνειδητοποιώ πως όλα αυτά είναι τρίχες και μπορεί και να μου λείπουν αργότερα.
γεια σου ξανά!!! Σίγουρα αυτό που λες δε το έχω νιώσει και ούτε κατα διάνοια μπορώ να το προσεγγίσω... Από σωματικής άποψης και μόνο, αυτό που ένιωσα όταν πήραν τα παιδιά μου από την κοιλιά ήταν μια τεράστια ανακούφιση.... Τώρα όσον αφορά στα υπόλοιπα... μην υποτιμάς καθόλου τα ζόρια σου και δεν είναι καθόλου τρίχες!!! Στην ίδια φάση είμαι κ γω γιατί με τον μικρό διάλο in disquise που έχω... ακόμα και το μπάνιο έχει γίνει πολυτέλεια... :-) απλά δεν πολυαγχώνομαι γιατί το χω δει το έργο και ξέρω ότι περνάει και μετά αρχίζει το καλό!!! ps. Έπρεπε να σε είχα χτες που έσκασε μύτη η κυρά μου με ένα τατουάζ στο χέρι Λ+Μ= LFE και κουβέντα στη κουβέντα (αφού την έβαλα να το σβήσει) αρχίσαμε να μιλάμε για αντισύλληψη... Έτσι για να τραβάς ότι σου εξέχει...
MPRAVO POU EZHSES AYTHN THN EMPEIRIA EXO KANEI TRIA PAIDIA ME FUSIOLOGIKO TOKETO K XORIS EPISKLHRIDIO GIATI ETSI HTHELA O GIATROS MOU ME VOHTHHSE POLY ALLA PERISSOTERO H MAIA MOY POU DEN EFYGE LEPTO APO KONTA MOY K MOY EXHGOYSE TA PANTA K ME EVAZE NA KATHOMAI SE DIAFORES STASEIS GIA NA MHN PONAO.EZHSA OLO TO MEGALEIO THS GENNHSHS ALLA TO EIXA XEKATHARISEI APO THN ARXH STON GIATRO MOY.KAISARIKH EGO DEN KANO.TO DEUTERO MOU PAIDI GENNHTHIKE ME 20 PALMOUS FUSIOLOGIKA O GIATROS MOY TA EIXE KATAFEREI
Anna λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω αλλά θα χάσεις το χρόνο σου προσπαθώντας να μεταπείσεις έναν γιατρό. Αυτό που λέμε συνεχώς στις γυναίκες με ανάλογες περιπτώσεις με σένα είναι να αλλάξουν μαιευτήρα. Να βρουν κάποιον που γνωρίζει το vbac και έχει την εμπειρία να ανταπεξέλθει στην περίσταση. Μπορεί ο γιατρός σου να είναι ο καλύτερός του κόσμου αλλά δεν γνωρίζει το vbac και δεν μπορεί να σε στηρίξει. Με συγχωρείς που μιλάω έτσι αλλά δυστυχώς η τριβή μας με τόσες γυναίκες μας έχει δείξει πως σχεδόν στο 100% των περιπτώσεων η ιστορία επαναλλαμβάνεται.
τα συγχαρητήρια μου!!!!!τελικά η πιστή στον εαυτό μας κάνει θαύματα και όχι τόσο οι γιατροί, εγώ έκανα μια κορούλα πριν 15μήνες με καισαρική και θυμάμαι παρακαλούσα να μην κάνω διαστολή γιατί φοβόμουν να γεννήσω φυσιολογικά και δυστυχώς έτσι έγινε, το δυστυχώς πηγαίνει όχι γιατί είχα άσχημη ανάρρωση αλλά γιατί δεν έγινε φυσιολογικά που ετεροχρονισμένα κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι. Τώρα είμαι έγκυος στο 2ο θαύμα μου και παρακαλώ το θεό να καταφέρω να γεννήσω φυσιολογικά, όταν όμως το πα στο γιατγρό μου μου πε ότι πρέπει να μου ρθεις έτοιμη ( δλδ το κεφάλι του μωρού σχεδόν να φαίνεται για να επιχειρήσουμε κάτι τέτοιο ) στεναχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί δεν είναι δίπλα μου και από την άλλη εγώ από φύση χαρακτήρα δεν έχω τη δύναμη να τον αλλάξω....πως μπορώ να τον μεταπείσω? μπορείτε να με βοηθήσετε?
Συγχαρητηρια!ειμαι κι εγω μια νεα μαμα που της στερησαν το ονειρο του φυσιολογικου τοκετου, δεν εχω καραλαβει οτι γεννησα, νιωθω οτι απλα με ανοιξαν σαν ψευτικη κουκλα μου εβγαλαν το παιδι και με ξαναεκλεισαν...δεν μπορω να το ξεπερασω,διαβαζοντας το αρθρο σου θελω να σου πω οτι εισαι πολυ τυχερη που καταφερες να το ζησεις, συγχαρητηρια και παλι, μακατι ο θεος να με αξιωσει να το ζησω κι εγω!