Μαμά σε πανικό…
Δεν ξέρω αν κάνω καλά που γράφω κάτω απο την επήρεια tavor, είναι η πρώτη φορα που παίρνω μιας και η γιατρός μου κατάλαβε πως δεν μπορώ να συνέλθω διαφορετικά… Τουλάχιστον σήμερα… Αυτό που έπαθα το είχα ξαναπάθει πριν κάποιους μήνες… Πόνος φοβερός στο στομάχι, εμετοί, ένας όξυς πόνος με διαπερνά απο το στέρνο μπροστά και χτυπάει μέχρι την πλάτη πίσω και τέλος χάνω τον έλεγχο της αναπνοής και της ομιλίας μου. Το καταλαβαίνω απο πρίν πως θα μου συμβεί αλλα δεν ξέρω πως να το σταματήσω… Η μάλλον πως να σταματήσω τα αίτια που το προκαλούν…
Εδώ και αρκετό καιρό πολλά πράγματα πάνε στραβά κι έχω βρεθεί σε μια κατάσταση όπου προσπαθώντας να φτιάξω ένα χαλάνε άλλα 3 κι αυτό εχει γίνει ένας εξαντλητικος φαύλος κύκλος… Αυτό που με αποτελειώνει όμως είναι η ατάκα «Μείνε δυνατή«… Ήμουν δυνατή για πολλά πάρα πολλα χρόνια… αλλά μου τελείωσε… Σωματικά και ψυχικά… Έχω αδειάσει εντελώς… Φωνάζω βοήθεια αλλα δεν ακούει κανείς…
Ξανά η ατάκα: «Πρέπει να μείνεις δυνατή… για τα παιδιά σου!» Καθόλου δεν αμφισβητώ την μαγική επίδραση που έχουν τα παιδιά στις μαμάδες τους πιστεύω όμως πως εχει όρια… Οπως επίσης πιστεύω πως ο άνθρωπος χρειάζεται κι ένα σύστημα υποστήριξης…. Πέφτω τουλάχιστον τους τελευταίους 8 μήνες αλλα δεν είναι ποτέ κανείς εκεί να με πιάσει… Η έστω να απλώσει το χέρι του να προσπαθήσει… Μόνο κρίνουν… Κρίνουν πόσο ατελής είμαι γιατί δεν αντέχω άλλο να μείνω δυνατή… Βλέπω τις ζωές των κοντινών μου ανθρώπων, όπως βλέπεις μια ταινία στην τηλεόραση… Εγω βλέπω την ζωή τους αλλά εκείνοι δεν βλέπουν την δική μου… Οπως έναν τηλεθεατή δεν μπορείς να τον δεις μέσα απο την οθόνη της τηλεόρασης…
Μέρα με τη μέρα γίνομαι αόρατη, όσο και να προσπαθώ να το αλλάξω… Λιώνω… Το μόνο σχέδιο μου είναι να καταφέρω να βγάλω την επόμενη μέρα…. Δεν θυμάμαι πως είναι να γελάς αληθινά, θα μπορούσα να πάρω Όσκαρ όμως για τις ερμηνείες μου, όταν χρειάζεται να κρύψω την αλήθεια… Δεν βρίσκω χαρά σε τίποτα πια…. Έχασα όλα μου τα ενδιαφέροντα… Δεν το βλέπει κανείς πως κατρακυλάω; ή μήπως απλά δε νοιάζει κανέναν; Κι αν δεν τους νοιάζει τι γίνεται;
Δεν μιλάω για απλά κοντινά άτομα, μιλάω για τον άντρα μου και τους γονείς μου με ένα bonus την μικρή μου κόρη, η οποία εχει ξεσηκώσει τις συμπεριφορές τους κι εχει γίνει αγνώριστη…. Την αγαπώ τόσο πολύ κι αυτή είναι που θα μου δώσει την τελευταία μαχαιριά… Είναι τόσο επιθετική απέναντι μου και ξέρω πως εχει θυμώσει απίστευτα μαζί μου για όσα μου συμβαίνουν… Με εκδικείται γιατί δεν έχω δυνάμεις… μου λέει ευθέως «Eσυ φταίς«, επίσης έχω ακούσει απο τα γλυκά χειλάκια της να λέει «σε μισώ«…
Ολη η μέρα μου είναι μια ατέλειωτη μάχη… Ξεκινάει απο την μικρή μου και φτάνει μέχρι τον πατέρα μου… Φυσικά στο κλάμπ ο άντρας και η μάνα μου… Έχω χαθεί, δεν ξέρω ποια είμαι… Που πήγε το γέλιο μου, που ήμουν πάντα η ψυχή της παρέας; Που πήγε το κουράγιο μου που τα έβαζα μονάχη με Θεούς και δαίμονες; Που πήγαν οι αντοχές μου που μετά απο 15 ώρες δουλειάς χόρευα όλη τη νύχτα πάνω σε δωδεκάποντα;
Τι έγινε αυτή η κοπέλα; Πολυ την συμπαθούσα… Ξέβαψε κι έγινε γκρί, αυτό είναι σίγουρο… Πως ξανά βάζεις χρώμα όμως στη ζωή σου; … Και παρακαλώ μην απαντήσετε με τα παιδιά σου, γιατί δεν πιάνει….τα παιδιά μου έχουν όσα χρειάζονται και δεν τους λείπει τίποτα… Αλλά αυτό δεν με γεμίζει πια… Φοράω πάντα την καλή μου μάσκα μπροστά στα μικρά μου….
Συγνώμη που κλείνω απότομα αλλά ήρθαν δυο περιπολικά και κάμποσοι αστυνομικοί στην πολυκατοικία που μένω… κάποιον ψάχνουν… τα στραβά δεν έχουν τελειωμό… Να πάρω τα παιδιά να τα πάω στη μαμά μου; Μένω χαμηλά κι αυτή τη στιγμή υπάρχει σκαλωσιά που φτάνει στο μπαλκόνι μου…. Ελεος πια!!!!
Μαμά σε πανικό…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
σου ξαναγραφω γιατι κατι εγινε και χαθηκαν. σου λεω λοιπον οτι θελω πολυ να σε βοηθησω. προτεινω να παρεις τηλεφωνο σε μια υπηρεσια υποστηριξης του δημου στον οποιο ανηκεις. εκει θα σε βοηθησουν. κανουν πολυ καλη δουλεια. αν θελεις μπορω να το κανω εγω για σενα. πες μου που ανηκεις και θα βρω καποιον να σου μιλησει. μην παραιτεισαι. μπορει για σενα να φαινεται βουνο αλλα καποιοι ειναι η δουλεια τους να στηριζουν ανθρωπους σε δυσκολες καταστασεις. οσο για τους δικους σου, μη νιαζεσαι. σε εχουν συνηθισει δυνατη και τωρα παραξενευονται. δωσε εσυ στον εαυτο σου τα χαδια που δεν σου δινουν οι αλλοι και μολις δυναμωσεις λιγο θα μπορεσεις να τους εξηγησεις και να τους αντιμετωπισεις. να ξερεις οτι δεν εισαι μονη, οτι χρειαστεις, ενημερωσε με. και μην φοβασαι. εισαι δυνατη!!
Καλημέρα κοριτσάκι!!Είσαι για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: ''άλλη μια μανούλα σε πανικό''... γιατί -πίστεψέ με- δεν είσαι μόνη σου, καμία μας δεν είναι καλά.. Όλες δίνουμε καθημερινά τον αγωνά μας για να μπορούμε να στεκόμαστε στα πόδια μας και να είμαστε, όσο είναι δυνατόν, καλές σε όλους τους τομείς... Προσπάθησε να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν.... βρες λίγο χρόνο για τον εαυτό σου... δες τι πραγματικά σε βασανίζει τόσο και προσπάθησε να το αντιμετωπίσεις.... νομίζω ότι μόνον εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου... αν δεν είσαι εσύ καλά, δεν είναι ούτε τα παιδιά σου.. και τον καραγκιόζη να κάνεις μπροστά τους, καταλαβαίνουν ότι δεν είσαι καλά... είναι σίγουρο ότι τα παιδιά σου σε αγαπούν, αλλά όταν εσύ η ίδια κατηγορείς τον εαυτό σου, αυτά εκμεταλλεύονται τέτοιες καταστάσεις και μερικές φορές μιλούν άσχημα... το πιο εύκολο είναι να ρίχνεις ευθύνες στους άλλους και να λες ''εσύ φταις''.. Πρέπει να αρχίσεις να βλέπεις το ''ποτήρι'' μισογεμάτο και όχι μισοάδειο... Μην καταφεύγεις σε φάρμακα. Η ζωή ειναι ωραία.. χαμογέλα!! Προσπάθήσε να βλέπεις να πράγματα με θετική διάθεση.. όλοι έχουμε προβλήματα και διανύουμε δύσκολες μέρες, σε όλους μας χαλάνε πράγματα το ένα μετά το άλλο .... Μην το βάζεις κάτω.... Θα τα καταφέρεις!!
Koπέλα μου μην κατηγορεις τον εαυτό σου, η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια σου και τις δυνάμεις σου. Οπως περιγράφεις τα συμπτώματα είναι δειγματα κατάθλιψης. Το πέρασαν χιλιάδες μανούλες, και μερικοί πατεράδες. Μην αφήνεις άλλο χρόνο να τυραννιέσαι, τρέξε σε ειδικό για βοήθεια. Όταν βγεις από αυτό το πηγάδι (έτσι ακριβώς αισθάνεσαι) θα είναι όλα μακρινός εφιάλτης. Πίστεψέ με , με βοήθεια τελειώνει. Σου μιλάει μια παθούσα. Φιλιά.
κορίτσι μου...μην περιμένεις απο κανένα να σε βοηθήσει απο μόνος του,αφού δεν το έχουνε κάνει μέχρι τώρα.αν δεν έχεις τη δυνατότητα να πας σε κάποιον ειδικό,υπάρχουνε και μέσω διαδικτύου δωρεάν,ακόμα και τηλεφωνικά μπορείς να καλέσεις και να μιλήσεις με κάποιον ειδικό...δεν το έχω κάνει για να σου πω,αλλά ψάξ'το.οι δικοί μας άνθρωποι έτσι κιαλλιώς και να θέλουνε μπορεί να μην έχουνε το σωστό τρόπο!!!! βρες βοήθεια,μην αφήσεις τον εαυτό σου!!!κάντο και για σένα και για τα παιδιά σου.η κορούλα σου φαντάζομαι οτι βλέπει απλά κάτι που δεν της αρέσει και αντιδράει μ'αυτό τον τρόπο.αν βοηθηθείς θα δεις οτι θα αλλάξει και η σχέση με το παιδί σου!!!! σου εύχομαι τα καλύτερα.
Αγαπητές μανούλες που μπήκατε στον κόπο να μου γράψετε και σας υπερευχαριστώ γι ´ αυτό...θέλω να σας απαντήσω για να με καταλάβετε .... Σε όσες μαμάδες με προτρέπουν να κινηθώ, να βγω έξω, να κάνω αθλητισμό κτλ... Δεν υπάρχει αυτή η επιλογή γιατί αυτήν την στιγμή που σας γράφω , απαγορεύονται οι δραστηριότητες αυτές απο τον έναν γιατρό γιατί έχω μεγάλες ζημιές στο σώμα μου που το ιδανικό θα ήταν η ακινησία κάτι όμως που αποκλείεται γιατί έχω δυο παιδιά ... Πονάω σε όλες μου τις κινήσεις... Δεν μπορώ να πάρω παυσίπονα γιατί μου το απαγόρευσε γιατρός άλλης ειδικότητας...και επίσης για την διατροφή , που μου προτείνετε αύριο έχω ραντεβού με άλλο γιατρό για να ξεκινήσω συγκεκριμένη διατροφή , με στόχο να διορθώσω, άλλο πρόβλημα υγείας. Στο άμεσο μέλλον πρέπει να κάνω μαγνητική για τον ένα γιατρό, για να αρχίσω φυσικοθεραπείες, χρωστάω στην γυναικολόγο κυτταρολογική και υπερηχο στήθους, ορμονολογικές στην ενδοκρινολόγο.... Πιστέψτε με ζω έναν παραλογισμό.... Μου δίνει ορμόνες οι γυναικολόγος,να διορθώσει ένα πρόβλημα , μου τις απαγορεύει ο ορθοπεδικός για να κάνω ενέσεις που δεν ταιριάζουν με τις ορμόνες, κάνω τις ενέσεις , χαλάνε οι θεραπείες της ενδοκρινολόγου, μου απαγορεύει άλλα φάρμακα απο τον ορθοπεδικό, πάω στην γυναικολόγο τις εξετάσεις της ενδοκρινολόγου που έχουν όμως άμεση σχέση με το γυναικολογικό που αντιμετωπίζω, δεν δέχεται καν να τις κοιτάξει, μου δίνει ορμόνες κτλ... Και πιστέψτε με , μέσα σε όλα αυτά κάνω ότι μπορώ να μην λείψει κάτι στα παιδιά μου... Την προηγούμενη εβδομάδα που έγραψα , είχα κρίση πανικού, και τώρα που σας γράφω έχω απίστευτη μητροραγία κι αναρωτιέμαι αν πρεπει να ξυπνήσωτον άντρα μου να με παει νοσοκομείο....και οχι, για να προλάβω το σχόλιο που ήδη έχω διαβάσει μια φορά απο κάποια κοπέλα... Δεν το θέλω , δεν το γουστάρω να είμαι έτσι... Δεν ξέρω γιατί συμβαίνουν όλα τα παραπάνω.... Είχα αμελήσει την υγεία μου; Ατυχίες; Λάθος διαγνώσεις; Απαράδεκτοι γιατροί; Σε όλα όμως είμαι μόνη μου.... ΜΟΝΗ... Κι εγώ ξέρω πως τρέχω σαν την παλαβή να προλάβω να πάρω τα παιδιά απο το σχολείο μετά το ραντεβού με τον γιατρό ή να κάνω τις εξετάσεις όσο αυτά είναι στις εξωσχολικές δραστηριότητες.... Τι να το κάνω το " πρέπει να μείνεις δυνατή" ... όταν κανείς δεν είναι διατεθειμένος να προσφέρει μια οποιαδήποτε βοήθεια... Πως να γλυτώσω την κρίση πανικού όταν μέσα σε όλα αυτά κάθε τρείς και λίγο κυριολεκτικά τρέχω να σώσω την ζωή ενός πολύ κοντινού μου ανθρώπου , που πάνω στην κρίση την δική του χτυπάει , κλωτσάει , δαγκώνει και μόλις επανέρχεται ξαναγίνεται ο κακός εαυτός του και μου φέρεται σαν σκουπίδι; Τι πρέπει να κάνω λοιπόν; Να τον βγάλω απο την ζωή μου γνωρίζοντας πως αν δεν είμαι εκεί στην επομενη κρίση του μπορεί και να πεθάνει; Δεν ήμουν ποτέ πρίν τόσο αδύναμη... Ακόμα και τώρα με όσα περνάω παρέχω καθημερινή βοήθεια σε δυο μητέρες... Καθημερινά, χωρίς κανένα προσωπικό ώφελος...αλλά δεν πάει άλλο.... Σέρνομαι....